┋ Σινεμά ┋ 16.03.2023 18:54

Ενότητες στο άρθρο: 📌 Τυχερό Αστέρι 📌 Σκάρλετ 📌 Παρίσι Ξανά 📌 Εξορία 📌 65 📌 Προβάλλονται ακόμη οι ταινίες:

Οι ταινίες της εβδομάδας: Ανθρώπινες μελαγχολικές ιστορίες και ηρωικές περιπέτειες

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 19 λεπτά ┋

Λίγες ημέρες μετά τα Όσκαρ και τον ασιατικό θρίαμβο του «Τα Πάντα Όλα» κι ενώ στη χώρα μας παρατηρείται μία μικρή αύξηση των εισιτηρίων, επτά νέες ταινίες έρχονται να προστεθούν στους ήδη πολλούς τίτλους των προηγούμενων εβδομάδων.

Απ’ αυτές, τέσσερις με κοινωνικό πρόσημο, ανθρώπινες ιστορίες και με φεστιβαλικές διακρίσεις, δύο αμερικάνικες περιπέτειες φαντασίας και ένα ελληνικό ντοκιμαντέρ. Αν και εμπορικές φιλοδοξίες έχουν η εύθυμη υπερηρωική περιπέτεια «Shazam! H Oργή των Θεών» και η περιπέτεια φαντασίας «65» με τον Άνταμ Ντράιβερ, το ενδιαφέρον των σινεφίλ αναμένεται να τραβήξουν η τελευταία ταινία του Χιροκάζου Κόρε-Έντα «Τυχερό Αστέρι» και το αισθηματικό δράμα του Πιέτρο Μαρτσέλο «Σκάρλετ».

Τυχερό Αστέρι

(“Broker”) Δραματική ταινία, νοτιοκορεάτικης παραγωγής του 2022, σε σκηνοθεσία Χιροκάζου Κόρε-Έντα, με τους Σονγκ Κανγκ-Χο, Ντονγκ-Γουόν Γκάνγκ, Μπάε Ντούνα, Τζι-Γιουν Λι, Λι Μου Σενγκ κα.

Ο Χιροκάζου Κόρε-Έντα, που βρίσκεται πολύ στα πάνω του τα τελευταία χρόνια και ειδικά μετά τον Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες για τους «Κλέφτες Καταστημάτων», επιστρέφει με ένα ακόμη «πειραγμένο» οικογενειακό δράμα, μια ταινία περιπλάνησης, γυρισμένη στη Νότια Κορέα.

Ο ουμανιστής Ιάπωνας σκηνοθέτης, που έχει επηρεαστεί καθοριστικά από τον Κεν Λόουτς, αναδεικνύοντας τις επιπτώσεις του καπιταλιστικού ανθρωποφάγου συστήματος πάνω στους ήρωές του, εδώ θα κάνει ένα βήμα πίσω από το ρηξικέλευθο σινεμά του, τον στοχαστικό προβληματισμό του, την επαναστατική του οπτική, για να έρθει πιο κοντά σε ένα ευρύτερο κοινό.

Στην διπλά βραβευμένη ταινία του πέρσι στις Κάννες, καταπιάνεται με ένα πρόβλημα, που αρχίζει να λαμβάνει διαστάσεις εθνικής κρίσης στη Νότια Κορέα, αυτό των εγκαταλελειμμένων βρεφών, καθώς η κυβέρνηση της χώρας έχει περιορίσει δραστικά τη βοήθεια προς τους νέους γονείς, ενώ η κοινωνία αποκτά συνεχώς περισσότερους ανθρώπους στα όρια της φτώχειας και ταυτόχρονα απαγορεύτηκαν οι διεθνείς υιοθεσίες. Και για να μην ξεχνιόμαστε, η Νότια Κορέα αποτελεί για πολλούς Δυτικοευρωπαίους κράτος πρότυπο!

Αποτέλεσμα αυτής της οικονομικής δυσπραγίας είναι εκατοντάδες μωρά να βρίσκονται παρατημένα και γι’ αυτό έχουν δημιουργηθεί βρεφικά κουτιά σε κάθε ενορία, που δέχονται τα έκθετα, μέχρι να αναλάβουν οι δημόσιες υπηρεσίες.

Πάνω σε αυτή την ιδέα, ο Κόρε-Έντα έγραψε το σενάριό του, που θέλει έναν απατεώνα να πουλάει έκθετα μωρά σε άτεκνα ζευγάρια, κλέβοντάς τα από την τοπική εκκλησία, σε συνεργασία με έναν νεαρό που δουλεύει εθελοντικά εκεί. Μία ντετέκτιβ της αστυνομίας και η νεαρή βοηθός της έχουν υποψιαστεί κάτι και αρχίζουν να τους ερευνούν. Αλλά οι υποψίες δεν αρκούν και πρέπει να τους συλλάβουν επ’ αυτοφώρω. Όταν οι δύο έμποροι βρεφών αρπάζουν ακόμη ένα μωρό θα βρεθούν μπροστά σε μία απρόοπτη εξέλιξη, αφού η νεαρή μητέρα θα επιστρέψει, όχι για να το πάρει πίσω, αλλά για να βρει η ίδια τη θετή του οικογένεια. Οι τρεις τους, μαζί με το μωρό, θα μπουν σε ένα βανάκι και θα ξεκινήσουν ένα μακρύ ταξίδι αναζήτησης για να εξασφαλίσουν την καλύτερη τιμή.

Σε αυτή τη διαδρομή, όμως, θα αλλάξουν πολλά. Η αρχική υψηλή τιμή για το μωρό, θα δώσει τη θέση της στη φροντίδα και το ενδιαφέρον, για μια οικογένεια που θα προσφέρει καλύτερη ζωή στο μωρό, ενώ ο κλοιός αρχίζει να σφίγγει και να μπαίνουν δίπλα στην κεντρική ιστορία δευτερεύουσες ιστορίες. Άλλωστε και οι τρεις τους είναι ορφανοί, έχουν κρυμμένα μυστικά, ένα ύποπτο παρελθόν. Και όμως, κατά τη διάρκεια της περιπλάνησής τους θα γίνουν ασυναίσθητα οικογένεια, θα δείξουν την ανθρωπιά τους, σε μια χώρα που νοιάζεται μόνο για τις εξαγωγές.

Ο Κόρε-Έντα, κρατώντας αποστάσεις από τους αντιήρωές του, φαινομενικά δεν τους κρίνει, δεν τους καταδικάζει, αλλά σίγουρα δεν τους υπερασπίζεται. Και πώς θα μπορούσε να το κάνει όταν έχουν καταδικαστεί στη συνείδηση του κοινού άμα τη εμφανίσει. Μπορεί στη διάρκεια του ταξιδιού να εμφανίζει την ανθρωπιά τους, να αφήνει σαφώς υπονοούμενα ότι ακόμη και αυτά τα «κατακάθια» έχουν μεγαλύτερη ενσυναίσθηση από τις αξιότιμες οικογένειες, τους κρατικούς αξιωματούχους, αλλά τα αμφίσημα ηθικά διλήμματα που βάζει ο σκηνοθέτης μάλλον είναι μέρος της αδυναμίας του να κοιτάξει με τόλμη και θάρρος τη μεγάλη εικόνα.

Από κει και πέρα, η ταινία, που ορισμένες φορές πλατειάζει και φλυαρεί αδικαιολόγητα, ενώ αφήνει και κάποια σεναριακά κενά, έχει τη γοητεία της, δυνατές στιγμές, καλογραμμένους χαρακτήρες, που υπηρετούν άψογα οι πρωταγωνιστές και μια υπέροχη μελαγχολική μουσική που υπογράφει ο Τζάε Ιλ Γιουνγκ.

ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ… Στη Νότια Κορέα, εκατοντάδες μωρά κάθε χρόνο βρίσκονται παρατημένα, γεγονός που έχει οδηγήσει δημόσιους φορείς και απλούς πολίτες να προσθέσουν στα κτίρια και τα σπίτια τους κουτιά-δοχεία που προστατεύουν τα βρέφη μέχρι να τα μαζέψει κάποιος. Ένας υπάλληλος μιας εγκατάστασης με «baby boxes» και ο φίλος του που παλεύει με τα χρέη του, κλέβουν ένα μωρό για να το πουλήσουν σε καλή τιμή. Σύντομα, όμως, οι ντετέκτιβ που τους παρακολουθούσαν τους εντοπίζουν αθόρυβα για να αποσπάσουν κρίσιμα στοιχεία.

Σκάρλετ

(“L’ Envol”) Αισθηματικό δράμα, γαλλικής, ιταλικής και γερμανικής παραγωγής του 2022, σε σκηνοθεσία Πιέτρο Μαρτσέλο, με τους Ζιλιέτ Ζουάν, Λουί Γκαρέλ, Ραφαέλ Τιερί, Νοέμι Λβοφσκί, Έρνεστ Αμχάουερ, Γιολάντα Μορό κα.

Πριν από τρία χρόνια γνωρίσαμε για πρώτη φορά τον σκηνοθέτη Πιέτρο Μαρτσέλο, με την αρκούντως ελπιδοφόρα ταινία «Μάρτιν Ίντεν», μία ενδιαφέρουσα διασκευή του ομώνυμου βιβλίου του Τζακ Λόντον. Εδώ, ο Ιταλός σκηνοθέτης, στη δεύτερη ταινία μυθοπλασίας, που προβλήθηκε στο 15ημερο Σκηνοθετών στις Κάννες, θα διασκευάσει στα δικά του μέτρα και τη δική του οπτική το βιβλίο του Ρώσου ρομαντικού συγγραφέα Αλεξάντρ Γκριν «Τα Πορφυρά Πανιά», αυξάνοντας το ενδιαφέρον των σινεφίλ για την πορεία του.

Απαλλαγμένος από το βάρος ενός κλασικού βιβλίου, όπως ήταν του Λόντον, μας φανερώνει το προσωπικό του ύφος, παραδίδοντάς μας ένα μικρό ρομαντικό έπος, τοποθετημένο στη Γαλλία και λίγο μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ένας ξυλουργός επιστρέφοντας στο σπίτι του, έπειτα από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, θα μάθει ότι έχει γίνει πατέρας, της γλυκιάς Ζουλιέτ. Κάποια μυστικά, που δεν αργούν να βγουν στην επιφάνεια γεννούν εντάσεις και βάζουν τον ίδιο και την οικογένειά του στο στόχαστρο της μικρής τοπικής κοινωνίας. Μετά το θάνατο της γυναίκας του, αναλαμβάνει την ανατροφή της κόρης του, η οποία, παρά τις δυσκολίες, εξελίσσεται σε μια δυναμική και χαρισματική κοπέλα.

Αφηγηματικά ο Μαρτσέλο θα προτιμήσει μία αφαιρετική εισαγωγή, ξεφεύγει εντελώς από το βιβλίο του Γκριν, βάζοντάς μας σχεδόν αμέσως στο πεδίο της επερχόμενης σύγκρουσης και μέχρι να μπει στο περιεχόμενο του συγγραφικού κειμένου, έχει σκάψει με έναν ανάλαφρο τρόπο, τους δικούς του δρόμους αφήγησης, κουρδίζοντας περίτεχνα το στόρι και τους χαρακτήρες.

Μπαίνοντας στην κύρια ιστορία και στην ενήλικη, πια, ζωή της ηρωίδας όλα μοιάζουν να αλλάζουν. Με τη βοήθεια μιας χειραφετημένης σπιτονοικοκυράς, ο πατέρας βρίσκει τη γαλήνη φτιάχνοντας ξύλινα παιχνίδια, ενώ η κόρη του φανερώνει την καλλιτεχνική της φύση, με ποιήματα και τραγούδια. Όμως, θα έρθει και η πραγματική ενηλικίωση για την ηρωίδα μας, καθώς θα καταφτάσει στο σπιτικό τους, ένας γοητευτικός τυχοδιώκτης που θα φέρει μαζί του και το πρώτο ερωτικό σκίρτημα.

Αποφεύγοντας τις φλυαρίες και τα κλισέ, θα κάνει ένα χρήσιμο άλμα από τον νατουραλισμό στον ρομαντισμό και σχεδόν ταυτόχρονα, αφήνοντας στο περιθώριο την παραμυθένια ατμόσφαιρα, θα μας εισαγάγει σε έναν ιμπρεσιονιστικό πίνακα, ταιριαστό με το περιβάλλον και τα συναισθήματα. Ο Μαρτσέλο, θυμίζοντας τους μεγάλους σκηνοθέτες της χρυσής μεταπολεμικής γενιάς, δεν στέκεται στις ατέλειες, στο φινίρισμα, σε κάποιες αδυναμίες του - στο συνδυασμό πραγματικού και σουρεαλιστικού, αλλά επικεντρώνεται στην ουσία, στον προορισμό του, στα υψηλά ιδανικά του.

Η πρωτοεμφανιζόμενη Ζιλιέτ Ζουάν, βγαλμένη από πίνακα του Μονέ ή του Ρενουάρ, κατακτά το κοινό και ανοίγει μπροστά της έναν δρόμο που μπορεί να την πάει μπροστά, η Νοέμι Λβόφσκι και ο Ραφαέλ Τιερί κάνουν με το παραπάνω το καθήκον τους, ενώ το πιο καυτό νέο όνομα του ιταλικού σινεμά, Λουί Γκαρέλ, δεν αφήνει για μία ακόμη φορά την ευκαιρία για έναν σπουδαίο ρόλο.

ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ… Επιστρέφοντας μετά το τέλος του Α’ Παγκοσμίου, ένας μεγαλόσωμος ξυλουργός μαθαίνει πως έχει γίνει πατέρας της Ζουλιέτ. Παράλληλα, μυστικά που δεν θέλουν και πολύ για να βγουν στην επιφάνεια, γεννούν εντάσεις που βάζουν τον ίδιο και την οικογένειά του στο στόχαστρο της τοπικής κοινωνίας.

Παρίσι Ξανά

(“Revoir Paris”) Ψυχολογικό δράμα, γαλλικής παραγωγής του 2022, σε σκηνοθεσία Αλίς Βινοκούρ, με τους Βιρζινί Εφιρά, Μπενουά Μαζιμέλ, Γκρεκουάρ Κολίν, Ναστίγια Γκολούμποβα κα.

Αξιοπρεπές ψυχολογικό δράμα, που έκανε πρεμιέρα στο Δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών του Φεστιβάλ Καννών και βασίζεται στην καθηλωτική ερμηνεία της καταξιωμένης πλέον Βιρσινί Εφιρά, η οποία κέρδισε και το φετινό βραβείο Σεζάρ.

Η Αλίς Βινοκούρ («Ατίθασες»), που έχει μία αξιοπρόσεκτη διαδρομή, κυρίως στα φεστιβάλ, μιλά για τις επιπτώσεις που έχει ένα τραυματικό γεγονός, εν προκειμένω μία τρομοκρατική ενέργεια, στους απλούς ανθρώπους και τις ψυχικές ουλές που πρέπει να θεραπεύσουν. Με αφορμή τα τρομοκρατικά χτυπήματα στο Παρίσι το 2015 και με την εμπειρία που είχε με τον αδελφό της που βρισκόταν, το μοιραίο βράδυ, στις 13 Νοεμβρίου, στο Μπατακλάν και την ανταλλαγή μηνυμάτων που είχε όλη τη νύχτα μαζί του, θα εμπνευστεί το σενάριο της ταινίας της.

Μία γυναίκα, θα βρεθεί σε ένα μπιστρό και θα ζήσει την επίθεση ενός τρομοκράτη. Η ίδια θα διασωθεί με ελαφρά τραύματα, ενώ δίπλα της υπάρχουν πολλοί νεκροί και τραυματίες. Κάποιοι, απ’ τους διασωθέντες, παράνομοι μετανάστες που δούλευαν στο κατάστημα, θα εξαφανιστούν και η ίδια θα χάσει τη μνήμη της μετά τους πρώτους πυροβολισμούς. Τρεις μήνες μετά, προσπαθώντας να ξεπεράσει το σοκ και να θυμηθεί το τι είχε συμβεί ακριβώς, θα προσπαθήσει να έρθει σε επαφή με κάποιους αυτόπτες μάρτυρες, ενώ θα κατηγορηθεί από μία γυναίκα ότι εκείνες τις κρίσιμες στιγμές, κοίταξε μόνο πώς θα διασωθεί η ίδια αδιαφορώντας για τους άλλους. Έτσι το μόνο που της απομένει είναι να ανακαλύψει το χέρι του ανθρώπου που κράτησε το δικό της και της έδωσε τη δύναμη να βγει ζωντανή, αλλά και να διαψεύσει την κατηγορία ότι αδιαφόρησε για τους άλλους.

Αν και η ταινία δεν διαθέτει την ίντριγκα, που θα φανταζόταν κάποιος ή κάποια άλλα σεναριακά ευρήματα, θα τραβήξει το ενδιαφέρον με μοναδικό εφόδιο τον προβληματισμό της για το πώς βιώνει ένας άνθρωπος ένα τραυματικό σοκ. Χωρίς να μπει στην ουσία του τρομοκρατικού χτυπήματος, η Βινοκούρ θα φτιάξει μία ανθρώπινη ταινία, πετυχαίνοντας να ταυτίσει τον θεατή με την ηρωίδα της, ένα σχετικά μοναχικό πλάσμα, που θα έρθει κοντά με τους υπόλοιπους επιζώντες και κυρίως με έναν τραυματία, με τον οποίο είχαν ανταλλάξει ματιές, πριν το συμβάν.

Λιτή σκηνοθεσία, καλογραμμένο σενάριο, που επικεντρώνεται πάνω στους ψυχικά τραυματίες. Στη ζωή τους, στην αλλαγή των πεποιθήσεών τους, στις ενοχές που νιώθουν, έπειτα από το συγκλονιστικό περιστατικό, στην ανάγκη για αλληλεγγύη, τη στάση της Γαλλίας στο μεταναστευτικό ζήτημα και στους «αόρατους» μετανάστες, αλλά και για πολλά ακόμη κοινωνικά ζητήματα, χωρίς υπερβολές ή διδακτισμούς.

Η Βινοκούρ θα ακολουθήσει μία στρωτή απαλή αφήγηση, χωρίς ιδιαίτερες συναισθηματικές φορτίσεις και συγκινησιακούς καταναγκασμούς, έχοντας ως βασικό ατού την Εφιρά, που δίνει μία υποβλητική φυσική ερμηνεία, αλλά και τον Μπενουά Μαζιμέλ, που θα βάλει μια χιουμοριστική πινελιά και μία διάθεση αισιοδοξίας στο ευκολοχώνευτο δράμα της.

ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ… Ένα φθινοπωρινό βράδυ, η Μία βιώνει μια επίθεση σε ένα παρισινό μπιστρό. Τρεις μήνες μετά, πασχίζει να θυμηθεί τι ακριβώς συνέβη το μοιραίο βράδυ και πώς να ανακτήσει τη ζωή της για να βρει ξανά την ευτυχία. Όμως, δεν είναι πια η ίδια και το Παρίσι δεν είναι πια το ίδιο… Η Μία βλέπει την πόλη της με νέα μάτια, κι αυτό είναι το πρώτο βήμα προκειμένου όχι μόνο να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα, αλλά και να αλλάξει ριζικά τη ζωή της.

Εξορία

Δραματική ταινία, ελληνικής παραγωγής του 2019, σε σκηνοθεσία Βασίλη Μαζωμένου, με τους Στέφανο Κακαβούλη, Δημήτρη Σιγανό, Αγγελική Καρυστινού, Κατερίνα Τσάση, Χρήστο Ζαχάρωφ, Νίκο Παντελίδη, Πάνο Μπόρα κα.

Η προτελευταία ταινία του Βασίλη Μαζωμένου, με την οποία κλείνει την τριλογία της «Κρίσης», μετά τα φιλμ «10η Μέρα» και «Γραμμές», έκανε μία σημαντική πορεία σε διάφορα φεστιβάλ, μαζεύοντας διακρίσεις και την εκτίμηση.

Ο Μαζωμένος έχει καταπιαστεί με την ελληνική κρίση και όλα αυτά που έφεραν την Ελλάδα και τον Έλληνα σε μια ταπεινωτική θέση. Αυτή τη φορά, με την «Εξορία» του μιλά, πάντα αλληγορικά και με συμβολισμούς, για τον αντίκτυπο της μακράς κρίσης σε μεγάλα κομμάτια της ελληνικής κοινωνίας.

Έχοντας μια έξυπνη ιδέα, αντιστροφής της συνηθισμένης εικόνας που έχουν οι Έλληνες για το προσφυγικό και μεταναστευτικό πρόβλημα, θα βάλει τον απελπισμένο ήρωά του, έναν νεαρό Έλληνα, να προσπαθεί να διαφύγει από την Ελλάδα με μία άθλια βάρκα, να κινδυνεύει με πνιγμό και να διασώζεται από την ακτοφυλακή! Προσπαθεί να επιβιώσει σαν πρόσφυγας στη χώρα του, αναγκάζεται να κλέψει, γίνεται σεξουαλικός σκλάβος, φτάνει μέχρι τον φόνο...

Χωρίς περιστροφές, ο Μαζωμένος λέει ότι ακόμη και στη χώρα σου μπορεί να είσαι ένας λαθραίος, ένας παρείσακτος. Ταυτόχρονα, όμως, με τα αλληγορικά επεισόδια στην περιπέτεια του ήρωά του, ο σκηνοθέτης θα μας υπενθυμίσει, εντάσσοντας στη μυθοπλασία του σκηνές από τη σύγχρονη ιστορία μας, τα αλλεπάλληλα χαστούκια που έχουν φάει οι Έλληνες. Σκλαβιά, ξένη οικονομική εξάρτηση, ξύλο, βασανιστήρια και μία περιφρόνηση που ξεπερνά τα όρια. Αυτή τη φορά, ο Μαζωμένος δείχνει περισσότερο αποφασισμένος από ποτέ να εκφράσει την αγωνία του για τον απλό άνθρωπο, να στοχοποιήσει αυτούς που τον έφεραν σε αυτή την κατάσταση.

Ο ήρωάς του είναι ένας ηττημένος Οδυσσέας, ένας άνθρωπος που χάνει την ταυτότητά του, βιώνει ένα αποτρόπαιο παρόν και βλέπει να έρχεται ένα εφιαλτικό μέλλον, όπου η θρησκεία του χρήματος καθορίζει τα πάντα, ταπεινώνει.

Ο Μαζωμένος, δεν κρύβει την οργή του για όσα έχουν συμβεί και όσα συμβαίνουν και σε πολλούς θα φανεί υπερβολικός, αλλά ίσως ακόμη περισσότεροι θα αισθανθούν να μιλάει στην καρδιά τους. Με την ταινία του δεν θέλει να χαριστεί σε κανέναν, να απαλύνει τις απόψεις του, να δώσει μία διέξοδο.

Μπορεί η ταινία του να είναι υπερβολική από τους συμβολισμούς ή από την σύζευξη διαφορετικών σχολών κινηματογράφου, με σκηνές που παραπέμπουν σε αγαπημένους σκηνοθέτες του Μαζωμένου, από Αντονιόνι και Κιούμπρικ μέχρι Φελίνι και Χάνεκε ή να διαισθάνεσαι τα πενιχρά μέσα παραγωγής, αλλά καταδεικνύει ανυποχώρητα και με τολμηρότητα τα μελλούμενα, όπως ο ίδιος πιστεύει, αν δεν αλλάξουμε πορεία.

ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ… Ο Άρης, ένας απελπισμένος Έλληνας, προσπαθεί να φύγει από τη χώρα χρησιμοποιώντας μια βάρκα. Αφού διασώζεται από βέβαιο πνιγμό, από άντρες της Aκτοφυλακής, επιστρέφει στη χώρα του όπου αγωνίζεται να επιβιώσει ανορθόδοξα. Βιώνει όλες τις «αμαρτίες» και τις ακρότητες ενός ανθρώπου που βρίσκεται εκτός συστήματος. Κλέβει, γίνεται σκλάβος και σκοτώνει....

65

(“65”) Περιπέτεια φαντασίας, αμερικάνικης παραγωγής του 2023, σε σκηνοθεσία Σκοτ Μπεκ και Μπράιαν Γουντς, με τους Άνταμ Ντράιβερ, Αριάνα Γκρίνμπλατ, Νίκα Κινγκ, Χλόη Κόλμαν κα.

Προϊστορικά πλάσματα εναντίον Άνταμ Ντράιβερ, ο οποίος απ’ ό,τι φαίνεται εδώ και κάποια χρόνια δεν λέει όχι σε ότι του προτείνουν και αν συνεχίσει με αυτό το σκεπτικό θα εξελιχθεί πρόωρα σε έναν Λίαμ Νίσον της τελευταίας περιόδου.

Περιπέτεια φαντασίας, μεσαίου προϋπολογισμού, αν όχι χαμηλού, για τα δεδομένα του είδους, που συνδυάζει πολλά από το «Τζουράσικ Παρκ» με το βιντεοπαιχνίδι «Turok» αλλά και μια δόση ανθρώπινου δράματος στον αγώνα επιβίωσης, που εξυπηρετεί με ευκολία ο Ντράιβερ.

Οι σεναριογράφοι του «Ένα Ήσυχο Μέρος, 2» θέλουν έναν πιλότο που συντρίβεται με το αεροσκάφος του, να εγκλωβίζεται σε έναν περίεργο πλανήτη, που δεν είναι άλλος από τη γη πριν από 65 εκατομμύρια χρόνια. Στην προσπάθειά του να γυρίσει στον κόσμο, ο πιλότος μαζί με μία ακόμη επιζήσασα, θα πρέπει να διασχίσουν έναν αφιλόξενο τόπο, γεμάτο επικίνδυνα προϊστορικά πλάσματα.

Μια ταινία για το κοινό των πολυκινηματογράφων και του γνώριμου μενού «ποπκόρν, αναψυκτικό και χάχανα στη γαλαρία», μια περιπέτεια που δεν πρέπει να πάρεις στα σοβαρά, για να σου χαρίσει δυο ώρες διασκέδασης. Μία καταιγιστική περιπέτεια, βγαλμένη από τα κόκαλα του είδους, με τα κλισέ να δίνουν και να παίρνουν και τον Ντράιβερ να εξολοθρεύει τα τέρατα, οριακά πριν την υπομονή μας.

ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ… Μετά από μια καταστροφική συντριβή σε έναν άγνωστο πλανήτη, ο πιλότος Μιλς ανακαλύπτει ότι στην πραγματικότητα είναι εγκλωβισμένος στη Γη… 65 εκατομμύρια χρόνια πριν. Έχοντας μόνο μια ευκαιρία να διασωθούν, ο Μιλς και ακόμη μια επιζήσασα, η Κόα, πρέπει να διασχίσουν ένα άγνωστο έδαφος γεμάτο επικίνδυνα προϊστορικά πλάσματα σε έναν πρωτόγνωρο αγώνα επιβίωσης.

Προβάλλονται ακόμη οι ταινίες:

Shazam! H Oργή των Θεών

(“Shazam! Fury of the Gods”) Ακόμη μία υπερηρωική περιπέτεια από την DC Comics, που δεν είναι για πέταμα και κυρίως γιατί πάνω απ’ όλα βάζει το κωμικό στοιχείο και ένα – τις περισσότερες φορές – σαρκαστικό χιούμορ, για τον μέσο Αμερικάνο. Σκηνοθετημένο από τον Ντέιβιντ Σάντμπεργκ, το φιλμ διαθέτει ξεκαρδιστικές στιγμές, όταν ο υπερήρωας ενηλικιώνεται και διασκεδάζει με τον προορισμό του αν και αρχικά νιώθει ανεπαρκής απέναντι στους άλλους υπερήρωες, όπως τον Batman ή τον Aquaman. Έτσι, πρέπει γρήγορα να ξεπεράσει τους υπαρξιακούς προβληματισμούς του και να κάνει ό,τι μπορεί για να σώσει τον κόσμο και αυτούς που αγαπά από τα μοχθηρά σχέδια των εχθρών του. Από τις συμπαθητικές υπερηρωικές ταινίες, με τους Ζάκαρι Λεβί, Έλεν Μίρεν, Γκρέις Φούλτον, Ρέιτσελ Ζίγκλερ, Λούσι Λιου, Άσερ Έιντζελ, Ντζιμόν Χουνσού, Άνταμ Μπρόντι κα.

Ξεριζωμένοι

Ελληνικό ντοκιμαντέρ από την έμπειρη Ελένη Αλεξανδράκη («Η Νοσταλγός») γύρω από τις βίαιες μετακινήσεις ανηλίκων σε δικτατορικά και δημοκρατικά καθεστώτα. Επτά ιστορίες ανθρώπων, που ξεριζώθηκαν με αγριότητα από το σπιτικό τους, αναδύονται από τις μαρτυρίες τους, φωτίζοντας άγνωστες πτυχές της ιστορίας. Από τον ελληνικό εμφύλιο και τον πόλεμο στο Αφγανιστάν, μέχρι τη Σιβηρία και την Ισπανία του Φράνκο, οι ιστορίες αναδεικνύουν έναν κόσμο κακίας και καλοσύνης, αλλά και τα φαρμακερά παιχνίδια της πολιτικής.

*Του Χάρη Αναγνωστάκη, ΑΠΕ-ΜΠΕ

ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ