Οι ταινίες της εβδομάδας: Το θρίλερ της επιβίωσης και η «Μικρή Γοργόνα» με τη Μαρίνα Σάττι

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 15 λεπτά ┋

Το συνταρακτικό κοινωνικό θρίλερ επιβίωσης του Ισπανού Χουάν Μπότο «Στα Άκρα» και η χαριτωμένη μεταφορά στη μεγάλη οθόνη του παραμυθιού του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν «Η Μικρή Γοργόνα», διά χειρός Ρομπ Μάρσαλ, ξεχωρίζουν από τις οχτώ συνολικά ταινίες, που κάνουν πρεμιέρα αυτή την εβδομάδα.

«Στα Άκρα» (On the Fringe)

Κοινωνικό δράμα / Σκηνοθεσία: Χουάν Ντιέγκο Μπότο / Παίζουν: Λουίς Τοσάρ, Πενέλοπε Κρουζ, Αντέλφα Κάλβο, Κριστιάν Τσέκα κα.

Κοινωνικό δράμα, που ο ρεαλισμός του συγκλονίζει και μετατρέπεται σε ένα θρίλερ επιβίωσης, αν και αφορά μια ιστορία καθημερινή, ένα καυτό ζήτημα που απασχολεί όλο και μεγαλύτερα κομμάτια του πληθυσμού σε πολλά σημεία του πλανήτη και ιδίως, στην Ευρώπη. Πρόκειται για το σκηνοθετικό και αρκούντως ενθαρρυντικό, ντεμπούτο του Χουάν Ντιέγκο Μπότο, με το οποίο αποτίει φόρο τιμής στο κίνημα κατά των εξώσεων και το δικαίωμα στη στέγαση, που ξεκίνησε στη Βαρκελώνη το 2009 και που έλαβε παγκόσμιες διαστάσεις. Μια ταινία που έκανε πρεμιέρα στο τμήμα Οριζόντων του φεστιβάλ Βενετίας πέρσι και είχε μια πετυχημένη πορεία στη συνέχεια.

Η περιθωριοποίηση μεγάλων τμημάτων της κοινωνίας, τόσο στην Ισπανία όσο και σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, ήρθε με το σοκαριστικό χτύπημα των θεμέλιων της βάσης της ζωής, που είναι ένα πιάτο φαΐ κι ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι. Τα τραγικά αποτελέσματα των επιλογών, ενός επιθετικού ακραίου καπιταλισμού, που θεωρεί το δικαίωμα στη στέγαση υπερβολικό προνόμιο, όπως καταγγέλλει, αλλά με έναν ξεχωριστό τρόπο, η ταινία. Η κερδοσκοπία, τα ανάλγητα προγράμματα διάσωσης των σπιτιών και οι ιδιωτικοποιήσεις που ακολουθήθηκαν, πολλές φορές έμειναν στο περιθώριο, εξαφανίστηκαν από τη δημόσια εικόνα. Μόνο στην Ισπανία πάνω 400.000 σπίτια βγήκαν στο σφυρί τα τελευταία δέκα χρόνια. Πίσω από τον εντυπωσιακό αριθμό βρίσκονται οικογένειες που διαλύθηκαν, κατεστραμμένοι άνθρωποι, παιδιά με βαριά ψυχικά τραύματα.

Αυτό καταγράφει με την κάμερά του ο Μπότο. Και μαζί, τους χιλιάδες ανθρώπους που έδωσαν μάχες, στάθηκαν αλληλέγγυοι στους πληγέντες. Ένας απ’ αυτούς είναι και ο κεντρικός ήρωας της ταινίας, που δίνει καθημερινές μάχες για τη σωτηρία των σπιτιών, αλλά τώρα θα πρέπει να κάνει ότι μπορεί μέσα σε ένα 24ώρο για να βρει την κόρη μίας μετανάστριας που πήραν οι αρχές με την αιτιολογία της αμέλειας. Παράλληλα, ο ίδιος αντιμετωπίζει τα δικά του οικογενειακά προβλήματα, καθώς η σύζυγός του θεωρεί ότι την παραμελεί, τρέχοντας διαρκώς για τους «άλλους», ενώ ο έφηβος θετός γιος του, αντιδρά στα πάντα. Όμως, η περιπέτεια που θα ζήσουν μαζί, τη διάσωση του παιδιού από τις διαλυμένες κοινωνικές δομές και τη σωτηρία του σπιτιού μιας αγωνίστριας φτωχής μάνας, θα τους φέρει ανέλπιστα κοντά, καθώς το παιδί θα συνειδητοποιήσει ότι δεν μπορεί να κλείνει τα μάτια σε αυτό που συμβαίνει.

Ο πρωτοεμφανιζόμενος Μπότο, αποφεύγοντας τις ευκολίες για ένα δακρύβρεχτο δράμα και δουλεύοντας με ακρίβεια πάνω στους χαρακτήρες, θα αφηγηθεί δεξιοτεχνικά και ψυχωμένα την ιστορία του, θα αναπτύξει με μέτρο και οργανικά το αίσθημα της απόγνωσης, θα βάλει στο επίκεντρο την ευθύνη που έχει το άτομο.

Ταυτόχρονα, συνεχώς ανεβάζει στροφές, αυξάνει την ένταση και την αγωνία, το φιλμ του μεταβάλλεται σε ένα θρίλερ, που θα μπορούσε να έχει ως θέμα μια ληστεία, όπως είναι και η αρπαγή ενός σπιτιού. Μια ταινία, που καταφέρνει και να συγκινήσει με την αυθεντικότητα της ανθρωπιάς της και τη συμβολή των υπέροχων πρωταγωνιστών Λουίς Τοσάρ και Πενέλοπε Κρουζ, η οποία συνεχίζει να δείχνει την ευαισθησία της για τα κοινωνικά προβλήματα, ενώ θα μπορούσε να βολτάρει στα πλατό του Χόλιγουντ, παριστάνοντας τον «μελαχρινό πικάντικο πειρασμό» και να βγάζει εκατομμύρια.

«Η Μικρή Γοργόνα» (The Little Mermaid)

Μιούζικαλ φαντασίας / Σκηνοθεσία: Ρομπ Μάρσαλ / Παίζουν: Χέιλ Μπέιλι, Τζόνα Χάουερ-Κινγ, Νταβίντ Ντιγκς, Μελίσα ΜακΚάρθι, Χαβιέρ Μπαρδέμ κα.

Χαριτωμένη διασκευή, σε live action της κλασικής ταινίας κινουμένων σχεδίων της Disney, από τον έμπειρο Ρομπ Μάρσαλ («Σικάγο», «Οι Πειρατές της Καραϊβικής: Σε Άγνωστα Νερά», «Η Μαίρη Πόπινς Επιστρέφει») και σε σενάριο του ιδίου και του Ντέιβιντ Μαγκί («Η Ζωή του Πι»). Έτσι, το φημισμένο παραμύθι που έγραψε ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν το 1837 επανέρχεται στη μεγάλη οθόνη, αυτή τη φορά με μια πιο σύγχρονη ματιά, αναδεικνύοντας τη γυναικεία θέληση για ανεξαρτησία.

Η Άριελ, μια ζωηρή γοργόνα, που διψά για περιπέτεια, λαχταρά να μάθει περισσότερα για τον κόσμο έξω από τη θάλασσα και ερωτεύεται τον πρίγκιπα Έρικ. Αυτό, όμως απαγορεύεται στις γοργόνες, κάτι που θα αναγκάσει την Άριελ να κάνει μία συμφωνία με την κακιά μάγισσα της θάλασσας Ούρσουλα, για να ακολουθήσει την καρδιά της. Μια συμφωνία που θα βάλει σε κίνδυνο την ίδια και το στέμμα του πατέρα της, βασιλιά Τρίτωνα.

Το έξοχο παραμύθι για τη δύναμη της αγάπης, εδώ παίρνει διαστάσεις γυναικείας χειραφέτησης, ενώ αξιοπρόσεκτη είναι και η τοποθέτηση στον ρόλο της Άριελ μίας αφροαμερικανίδας, της ανερχόμενης 23χρονης τραγουδίστριας της ποπ και της μαύρης μουσικής Χέιλ Μπέιλι. Μια θετική επιλογή, που δεν επηρεάζει τον μύθο και μεταδίδει την πεποίθηση ότι το παραμύθι ανήκει σε όλους και ιδιαιτέρως στους πιο καταπιεσμένους, όπως είναι οι αφροαμερικάνοι. Βεβαίως, κάποιος καχύποπτος μπορεί να ισχυριστεί ότι πίσω από την επιλογή της ωραιότατης Μπέιλι, βρίσκονται και οι υπολογισμοί για την εμπορική επιτυχία της ταινίας.

Το φιλμ του Μάρσαλ, που τραβά λίγο περισσότερο απ’ όσο θα έπρεπε φτάνοντας τα 135 λεπτά, διαθέτει όλα τα στοιχεία του παραμυθιού, ενώ ταυτόχρονα δίνει μία αίσθηση ανανέωσης, η δουλειά που έχει γίνει στα γραφικά και στη φωτογραφία είναι ικανοποιητική, τα τραγούδια και η μουσική του Άλαν Μένκεν συμβάλουν στην ατμόσφαιρα και απευθύνονται κατά κύριο λόγο στις νεαρές ηλικίες, ενώ η μεταγλώττιση είναι ελαφρώς κατώτερη από την αυθεντική εκτέλεση.

Γλυκύτατη και γεμάτη ζωντάνια η Χέιλ Μπέιλι, επαρκέστατες οι ερμηνείες του υπόλοιπου καστ, ενώ τον ρόλο του βασιλιά Τρίτωνα κρατά ο επιβλητικός Χαβιέρ Μπαρδέμ. Στην ελληνική μεταγλώττιση, η όμορφη γοργόνα Άριελ έχει τη μαγική φωνή της ταλαντούχας μουσικού Μαρίνας Σάττι, η οποία είχε δανείσει τη φωνή της και στη Βαϊάνα της ομώνυμης ταινίας της Disney.

«Απίστευτο κι Όμως Αληθινό» (Incroyable mais Vrai)

Κωμωδία / Σκηνοθεσία: Κουεντίν Ντουπιέ / Παίζουν: Αλέν Σαμπά, Λέα Ντρικέρ, Μπενουά Μαζιμέλ κα.

Περίεργη σκωπτική κωμωδία από τον Παριζιάνο ιδιοσυγκρασιακό σκηνοθέτη Κουεντίν Ντουπιέ, που έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Βερολίνου. Ένα σύντομης διάρκειας φιλμ (70 λεπτών), μια ιδιότυπη σουρεαλιστική κωμωδία, απ’ έναν σκηνοθέτη που αρέσκεται να αφηγείται παράξενες εξωπραγματικές ιστορίες και στοχεύει περισσότερο στο κωμικό υπονοούμενο, παρά στα όσα διαδραματίζονται στην οθόνη.

Το στόρι, που υπογράφει ο ίδιος ο Ντουπιέ, αφορά ένα μεσήλικο ζευγάρι, που μετακομίζει σε ένα ωραίο σπίτι και σε ένα ήσυχο προάστιο, με τον μεσίτη να τους λέει ότι έχει ένα έξτρα κομφόρ, μια καταπακτή, που παίζει με τον χρόνο και χαρίζει νεότητα.

Ο Ντουπιέ μιλά με έναν δικό του τρόπο για τις ανθρώπινες σχέσεις, την παρακμή ενός ζευγαριού, καυτηριάζει τη θέληση για την αιώνια νεότητα, τη βαρύτητα που δίνουν κάποιοι στο φαίνεσθαι, χωρίς να προκαλεί το ξεκαρδιστικό γέλιο, αλλά ένα διαρκές μελαγχολικό μειδίαμα, εκτός από τη σουρεάλ και συνάμα αληθοφανή εκμυστήρευση ενός φίλου του ζεύγους, για το ηλεκτρονικό πέος που του τοποθέτησαν στην Ιαπωνία και τις περιπέτειες που είχε με αυτό.

Μια ταινία, που έχει τη χάρη της και σίγουρα δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη, αλλά και αδυναμίες στην αφήγηση έχει και είναι φανερό ότι απευθύνεται κυρίως στο ενήλικο κοινό και γιατί όχι, στη δεξαμενή των μεσήλικων. Το πρωταγωνιστικό δίδυμο των Μανουέλ Σαμπά και Λεά Ντρικέρ δεν αποκτά ποτέ την απαραίτητη χημεία, ενώ εμφανώς ξεχωρίζει ο Μπενουά Μαζιμέλ.

«Η Μέθοδος Κομπρομάτ» (Kompromat)

Θρίλερ / Σκηνοθεσία: Ζερόμ Σαλ / Παίζουν: Ζιλ Λελούς, Τζοάνα Κούλιγκ, Αλεξέι Γκορμπούνοφ, Ελίσα Λασόφσκι, Ιγκόρ Τζιτζίκιν κα.

Ψυχροπολεμικό θρίλερ, γαλλικής απόδοσης, από τον σχετικά αδιάφορο σκηνοθέτη Ζερόμ Σαλ («Το Ακρωτήρι της Βίας», «Η Οδύσσεια»), που βασίζεται σε μία αληθινή ιστορία. Η παραγωγή, ωστόσο, δεν κατάφερε να εξασφαλίσει την αυτοβιογραφία του Γιοάν Μπαρμπερό και αποφάσισε να μεταφέρει χαλαρά ορισμένα γεγονότα της αληθινής ιστορίας και το κυριότερο να μετατρέψει έναν καφκικό εφιάλτη σε ένα αγωνιώδες αλλά προσχηματικό και παρωχημένο θρίλερ δράσης.

Το στόρι θέλει έναν αφοσιωμένο Γάλλο διπλωμάτη, να τοποθετείται στο παγωμένο Ιρκούτσκ, ως επικεφαλής μιας γαλλικής εταιρίας της Σιβηρίας, έχοντας προβλήματα με τον γάμο του, να βρίσκεται κατηγορούμενος από τις τοπικές αρχές για ένα σοβαρό έγκλημα (κακοποίηση τού παιδιού του και παιδική πορνογραφία), έχοντας δώσει ενοχοποιητική κατάθεση και η ίδια του η σύζυγος, που έχει διαφύγει στη Γαλλία. Γρήγορα συνειδητοποιεί ότι πρόκειται για μια στημένη υπόθεση από την Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Ασφαλείας της Ρωσίας και έχει μόνο μία επιλογή, να δραπετεύσει και μία μοναδική βοήθεια, από μία νεαρή Ρωσίδα.

Για τη γαλλική παράδοση, το φιλμ έχει μάλλον μια υπερβολική δόση αμερικάνικης επιρροής, ένα ψυχροπολεμικό μένος, καθώς οι χαρακτήρες των Ρώσων αξιωματούχων είναι τόσο κακοί και μονοδιάστατοι που φτάνουν στα όρια της καρικατούρας. Ο Σαλ, αντί να αναδείξει τους μηχανισμούς κυβερνητικής καταστολής, που παρατηρούνται σε κάθε γωνιά της γης, στήνει ένα, ως ένα σημείο αγωνιώδες, κοινότυπο όμως, θρίλερ, με εξωφρενικές καταστάσεις (ο ήρωας ξεφεύγει από τις πανίσχυρες μυστικές ρωσικές υπηρεσίες διασχίζοντας τη μισή Ρωσία είτε ως επιβάτης λεωφορείου, είτε ως συνεπιβάτης στο αυτοκίνητο ενός κληρικού και στο τέλος βγαίνοντας ζωντανός από ένα άγριο δάσος με λύκους μέσα στα μαύρα σκοτάδια!), που προκαλούν γέλια, ενώ η κριτική που ασκεί στη συντηρητική ρωσική κοινωνία, μοιάζει με χλιαρό ανέκδοτο.

Ο πάντα καλός Ζιλ Λελούς, προσπαθεί να είναι ο χιτσκοκικός ήρωας, σύμφωνα με τον Τριφό, «ένας αθώος σε έναν ένοχο κόσμο», αλλά μάταια, καθώς η ιστορία μπάζει απ’ όλες τις μπάντες, οι καταστάσεις αγγίζουν τη φαιδρότητα και οι «ένοχοι» αθωώνονται λόγω βλακείας.

«Kandahar: Σημείο Διαφυγής» (Kandahar)

Περιπέτεια / Σκηνοθεσία: Ρικ Ρόμαν Βο / Παίζουν: Τζέραρντ Μπάτλερ, Νέιβιντ Νέγκαμπαν, Αλί Φαζάλ, Νίνα Τουσάντ-Γουάιτ κα.

Τι να περιμένει κανείς από τον σκηνοθέτη Ρικ Ρόμαν Βο και τον τυποποιημένο σταρ δυναμικών περιπετειών Τζέραρντ Μπάτλερ, σε ακόμη μία ταινία τους; Όχι και πολλά, καθώς στη νέα τους περιπέτεια τερατώδους δράσης, μεταφέρουν το «πνεύμα» του «Φύλακα Άγγελου» στο Αφγανιστάν, με ένα σχετικά παρόμοιο στόρι, με αυτό που είδαμε πριν λίγες ημέρες στην τελευταία ταινία «Άρρηκτος Δεσμός».

Όταν αποκαλύπτεται η ταυτότητα ενός πράκτορα της CIA στο Αφγανιστάν και η μυστική του αποστολή, θα έχει 30 ώρες για να δραπετεύσει και θα χρειαστεί τη βοήθεια του διερμηνέα του, του οποίου σκότωσαν το παιδί οι Ταλιμπάν. Μπορεί οι αμερικάνικες δυνάμεις να έφυγαν κακήν κακώς από το Αφγανιστάν πριν από δυο χρόνια, αλλά φαίνεται ότι ο πόλεμος συνεχίζεται, τουλάχιστον, κινηματογραφικά και δίνει την ευκαιρία για μία θεαματική ρεβάνς.

Περιπέτεια ψυχροπολεμικής ανοησίας, στην οποία ο Αμερικάνος ήρωας πλακώνει στις σφαλιάρες τους Ταλιμπάν, ενώ στο κάδρο μπαίνουν και άλλοι εχθροί των ΗΠΑ και οι επικίνδυνες επιδιώξεις τους.

Τα κυνηγητά, οι πυροβολισμοί, οι εκρήξεις, οι θεαματικές μάχες και οι παλικαριές συνεχίζονται αμείωτα, για την προστασία του πλανήτη από τους «βάρβαρους»,όπως και τα κλισέ και οι σχηματικές δραματικές ευκολίες για τη σχέση του Αμερικάνου ήρωα με τον Αφγανό διερμηνέα, που νιώθει προδομένος από την υπερδύναμη. Απ’ τις ταινίες που χωνεύεται δυσκολότερα και από τρία κύπελλα ποπκόρν, ακόμη και αν την πάρεις εντελώς στην πλάκα, ενώ ο Μπάτλερ, αν συνεχίσει με την ίδια φόρα – κατηφόρα, θα αφανίσει κινηματογραφικά τον μισό πλανήτη.

Μπάσταρδα

Δραματική ταινία / Σκηνοθεσία: Νίκου Πάστρα / Παίζουν: Ναταλία Σουίφτ, Ζαχαρίας Γουέλα, Αφροδίτη Καποκάκη, Εριφύλη Κιτζόγλου, Χριστίνα Κυπραίου κα.

Το αξιοσημείωτο ντεμπούτο του Νίκου Πάστρα, βραβευμένου μοντέρ, εικονογράφου, γραφίστα και πολλά άλλα, που συνοδεύτηκε με τον Αργυρό Αλέξανδρο στο τμήμα Film Forward του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και δυο υποψηφιότητες Ίρις της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου, αυτές των πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη και για τη μουσική του Τζίμη Πολιούδη.

Ο Πάστρας, μαζί με δέκα αποφοίτους της Δραματικής Σχολής του Ωδείου Αθηνών, που έβαλαν όλοι απ’ τις οικονομίες τους για να γυριστεί η ταινία χαμηλού προϋπολογισμού - ακόμη και για τα ελληνικά δεδομένα και που πρωταγωνιστούν στην ταινία, θα επιχειρήσει να κάνει μια ωδή στη νεότητα και σε όλες τις εκφάνσεις της. Από την οργή και την αμφισβήτηση των πάντων και σίγουρα τον κόσμο των γονιών τους, μέχρι τον ελεύθερο έρωτα, τις καταχρήσεις, την άρνηση της ενηλικίωσης και την πλάκα.

Τα «μπάσταρδα», πέντε αγόρια και πέντε κορίτσια, μακριά από τα θέλω των γονιών τους, ζουν σαν να μην υπάρχει αύριο, σε ένα απομονωμένο σπίτι στην εξοχή, κάνοντας ό,τι τους γουστάρει, αλλά μέχρι να αρχίσουν οι τριγμοί ανάμεσά τους.

Πειραματισμός, φρεσκάδα, φαντασία, στιγμές ξεφαντώματος, με τα παιδιά να δείχνουν τη φυσικότητά τους, να μιλούν και να κινούνται όπως πολλοί νέοι δίπλα μας, αλλά και αφηγηματικές παραδοξολογίες, κομμάτια ερασιτεχνισμού, σκηνές αμηχανίας και ανολοκλήρωτους χαρακτήρες.

Μπορεί η πλειονότητα των καλλιτεχνών να αργεί να ωριμάσει, αλλά η ανωριμότητα δύσκολα περνά απαρατήρητη στον κινηματογράφο. Έτσι, ας ελπίσουμε ότι στην επόμενη ταινία του (τιτλοφορείται «Ακρυλικό» και είναι σχεδόν έτοιμη) ο Πάστρας εκτός από το ταλέντο του θα μας δείξει και κάτι πιο μεστό, ένα ολοκληρωμένο φιλμ.

Προβάλλονται ακόμη οι ταινίες

Η Ζωγραφιά του Θεού: Ελληνική κωμωδία, με ιδιαίτερες ευαισθησίες, για τα παιδιά με αναπηρία, αλλά και την αντιμετώπισή τους από την οικογένειά τους και την κοινωνία, σε σκηνοθεσία του Γιάννη Καλογερόπουλου. Ο αιφνίδιος θάνατος της μητέρας τους ξαναφέρνει τον Δημήτρη στην Ελλάδα. Σκοπός του να βάλει την ανάπηρη αδελφή του σε ίδρυμα και να ζήσει ευτυχισμένος με τη σύντροφο του στο πατρικό. Μέσα από συνεχόμενες κωμικές ανατροπές η κοσμοθεωρία του αλλάζει. Πρωταγωνιστούν οι Ιάκωβος Μυλωνάς, Νανά Τζαβάρα, Έυη Καραδήμα, Στεφανία Γκουρνέλου κα.

«Ο Αθώος» (L'Ιnnocente): Δραματική ιταλική ταινία, που γύρισε το 1976 ο μέγας Λουκίνο Βισκόντι, βασισμένος στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Γκαμπριέλε Ντ’ Ανούντσιο. Πρόκειται για το κύκνειο άσμα του «Κόκκινου Βαρώνου», για την απατηλή λάμψη και την παρακμή της ιταλικής αριστοκρατίας, που συνοδεύεται από την αλαζονεία της εξουσίας και το αδιέξοδο ενός κτητικού ερωτικού πάθους. Στη Ρώμη του 1891, ο αριστοκράτης Τούλιο ζητά από τη σύζυγό του κατανόηση για τις συζυγικές του απιστίες. Όταν διαπιστώνει, όμως, ότι η σύζυγός του φλερτάρει με έναν συγγραφέα, αρχίζει να ζηλεύει παθολογικά και θα κάνει τα πάντα για να την κάνει και πάλι δική του. Για μια ακόμη φορά, υπέροχος ο γοητευτικότατος Τζιανκάρλο Τζανίνι, ενώ η ερωτική αύρα της Λάουρα Αντονέλι αξιομνημόνευτη.

*Με πληροφορίες του Χάρη Αναγνωστάκη, ΑΠΕ-ΜΠΕ

ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Διαβάστε ακόμη