Πώς πέρασαν τα κορίτσια της Θεσσαλονίκης την καραντίνα

Έβαψαν τα νύχια τους, διάβασαν ό,τι είχαν πρόχειρο στη βιβλιοθήκη τους, ακόμη και ιστορίες με τον Δράκουλα ή βιβλία με λευκές σελίδες, χαϊδεύτηκαν με το σκυλάκι τους και βαρέθηκαν πολλές φορές. Κάπως έτσι πέρασαν τα κορίτσια στην καραντίνα, μέσα από το πενάκι του Σταύρου Κιουτσιούκη, του πιο αντισυμβατικού σκιτσογράφου της Θεσσαλονίκης, όπως τον έχουν χαρακτηρίσει άνθρωποι του χώρου. 

Πρώην και «αποτυχημένος», σύμφωνα με την δική του άποψη φαρμακοποιός, ο Σταύρος Κιουκτσιούκης έφτιαχνε σκίτσα από μικρός και στα 16 του χρόνια προχώρησε στην πρώτη αυτοέκδοση, από τον…οίκο του Zart(ο γνωστός ήχος που σας έρχεται στο νου)_corps. Έκτοτε έχει γίνει γνωστός για τις ιστορίες του με το Κίτρινο Αγόρι, τα Πατουσάκια και τα κορίτσια στην πιο ερωτική τους εκδοχή, ενώ παρουσιάζει στο «Έθνος της Κυριακής» μερικά από τα πιο χαρακτηριστικά σκίτσα που δείχνουν «Πώς πέρασαν τα κορίτσια στην καραντίνα».

«Δημιουργός κόμικ του ελαφρού ρεπερτορίου». Έτσι συστήνεται ο Στ. Κιουτσιούκης, που από όταν θυμάται τον εαυτό του σχεδιάζει cartoons, ενώ επιδίδεται στην ερωτική θεματολογία. «Ο ερωτικός φετιχισμός είναι κάτι που με απασχολεί πολύ. Υπάρχουν ερωτικοί φετιχισμοί που δεν συζητιούνται. Θέλω η δουλειά μου να αποπνέει ερωτισμό και χιούμορ. Υπάρχουν φορές που αυτολογοκρίνομαι, αλλά αυτό βοηθάει γενικά στην τέχνη μου. Στόχος μου είναι, οι ιστορίες μου να προβληματίζουν και να διασκεδάζουν, δεν με απασχολεί η αισθητική του στριπτιτζάδικου», λέει ο δημιουργός στο «Έθνος της Κυριακής». Ο άνθρωπος που βιοπορίζεται από το φετίχ του, είναι ένας πανέξυπνος τύπος, πρώην φαρμακοποιός, που τα πέντε χρόνια των σπουδών του, βοήθησαν ώστε να δίνει σήμερα ονόματα στους ήρωές του. Όπως για παράδειγμα η Δόνα Κικατριδίνη της Ολατράνης-φαρμακευτικοί όροι, συστατικά φαρμάκων.

Το motto του είναι «Χωρίς κορίτσι δεν υπάρχει ιστορία». Τα κορίτσια του Σταύρου Κιουτσιούκη είναι όμορφα, παθιάρικα, αγαπούν το σώμα τους, επιδεικνύουν τα απόκρυφα σημεία τους με τρόπο που δεν προκαλεί και κάποιες φορές τσαντίζονται. Και τότε όμως είναι όμορφα τα κορίτσια του. Το ημερολόγιο του 2019 ήταν «Το πιο τσαντισμένο ημερολόγιο της χρονιάς» και μέσα του είχε 12 κορίτσια τσαντισμένα και 12 καλούς λόγους, γιατί «η Marie Claire είναι μια γυναίκα με νεύρα. Εσύ…» Το πρώτο του κόμικ το έκανε στα 20 του χρόνια και ήταν το Κίτρινο Αγόρι, εμπνευσμένο από το Yellow Kid, ένα από τα πρώτα κόμικ που δημοσιεύτηκαν διεθνώς, στην Αμερική του 1895. Το Κίτρινο Αγόρι ήταν μια τριλογία 4 τόμων, οι τρεις ασπρόμαυροι και ο τέταρτος έγχρωμος. Σε ένα δωμάτιο νοσοκομείου το Κίτρινο Αγόρι, αντιμετωπίζει τη ζωή με πρωτόφαντη αισιοδοξία, -«Πολύ σκληρός για να πεθάνει», είναι ο τίτλος μιας ιστορίας- και όλη η σειρά έχει αρκετό μαύρο χιούμορ.

Ωστόσο εκείνο που τον σύστησε ακόμη περισσότερο στο ευρύ κοινό είναι τα «Πατουσάκια», μικρά, ερωτικά, φετιχιστικά σχέδια για τις πατούσες των γυναικών, τις οποίες και λατρεύει-όπως και ο Quentin Tarantino. «Είμαι πελματολάγνος, τι να κάνω; Δεν το έκρυψα ποτέ», ομολογεί. Η «Πίτσα Πεπερόνι» είναι μια ενδιαφέρουσα έκδοση που και αυτή σχολιάστηκε πολύ. Ο Στ. Κιουτσιούκης αποδόμησε έξι γνωστά παραμύθια για σύγχρονες πριγκίπισσες που δεν ζουν σε κάστρα, ούτε τις κυνηγούν δράκοι, αλλά επίσης δεν αποζητούν τον πρίγκιπα με το άσπρο άλογο. Η Κοκκινοσκουφίτσα είναι μια κοπέλα που κάνει delivery με το μηχανάκι της φορώντας κόκκινο κράνος, η Ωραία Κοιμωμένη είναι σούπερ ήρωας, η Χιονάτη κρύβεται από την κακιά μητριά της που βρίσκει νέα δηλητήρια για να την εξοντώσει και ο Πήτερ Παν…δεν υπήρξε ποτέ.

Είναι δημιουργός παραδοσιακός όχι μόνο ως προς την θεματική του, αλλά και ως προς την τεχνική, αφού σχεδιάζει τα σκίτσα πρώτα σε χαρτί με πινέλο και μετά τα χρωματίζει στον υπολογιστή. Πριν και από αυτό βέβαια γράφει τα κείμενα. Του αρέσει να παίρνει ιδέες από την καθημερινότητα, από μικρά και μεγάλα γεγονότα, αλλά σχεδόν ποτέ δεν υιοθετεί ιδές που του δίνουν οι άλλοι. Γενικά δεν τα πάει καλά με τα…κατά παραγγελία. Γι΄ αυτό και σε κάποιες δουλειές του, όπως την «Πίτσα Πεπερόνι» αναθέτει την εικονογράφηση σε άλλου-την συγκεκριμένη σε 6 κοπέλες. «Μου αρέσει να στέλνω κρυφά μηνύματα, διασκεδάζω αφάνταστα να σκέφτομαι αυτούς που τους αφορά και θα τα διαβάσουν. Μου αρέσει επίσης να μιλάω για μεγάλα γεγονότα και σημαντικά πράγματα, υπογείως. Έχει μια γοητεία όλο αυτό», μας λέει, προσθέτοντας πως ιδανικά θα ήθελε να έχει ζήσει την γαλλο-βελγική σχολή κόμικ των δεκαετιών ΄70-΄80. Άλλωστε χρωστάει το ότι ασχολήθηκε με το κόμικ στον Γάλλο, Μαρσέλ Γκοτλίμπ, τον δημιουργό των δύο κορυφαίων γαλλικών σατιρικών περιοδικών κόμικ για ενηλίκους, του Fluide Glacial και του Hara Kiri.

Υπό έκδοση βρίσκεται το νέο του κόμικ που με τίτλο «Φέτος θα πάω διακοπές» -είχε κλείσει πριν την πανδημία του κορονοϊού-, αφορά σε ένα ερωτικό τρίγωνο, με ένα αγόρι και δύο κορίτσια, που ναυαγούν σε ένα ερημονήσι. «Αγαπώ πολύ τα κορίτσια. Τα σέβομαι και θέλω να τα αποθεώνω. Προσπαθώ μέσα από τη δουλειά μου να δείξω τα θέλω τους, απέναντι στα δικά μας θέλω, αλλά και να σεβαστώ τις επιθυμίες τους. Όχι, δεν μου αρέσει να μου λένε ότι τα κόμικς μου είναι girly. Προτιμώ να τα χαρακτηρίζουν girls friendly», αναφέρει ο δημιουργός.