«Κυνήγι μαγισσών» σε θέατρο, μουσική και εστίαση!

Μιλούν για το πένθος του πολιτισμού στη χώρα, για την απέχθεια και τη δίωξη κάθε μορφής τέχνης!

ΧΡΗΣΤΟΣ ΒΑΛΑΒΑΝΙΔΗΣ - ηθοποιός

Το θέατρο, κυνηγημένο, πενθεί. Ο πολιτισμός, πληγωμένος, πενθεί.
Η Ελλάδα με τα πόδια βουτηγμένα στο τσιμέντο, ανέχεται στωικά.
Ως πότε; Ώσπου να βρεθεί το εμβόλιο για το λιμό που λέγεται «βαρβαρότητα».

ΕΛΕΝΗ ΚΟΥΤΣΙΛΑΙΟΥ - θεατρολόγος

Ο τρόπος που αντιμετωπίζεται ο πολιτισμός από την κυβέρνηση δεν δείχνει ούτε μίσος, ούτε άγνοια, ούτε αδιαφορία, δείχνει απέχθεια και φόβο.

Απέχθεια σε ό,τι δεν πωλείται ή δεν φέρνει το αναμενόμενο κέρδος κατά την πώλησή του. Θυμίζω ότι στις 21/07/19 η υπουργός πολιτισμού ανέπτυξε  τις βασικές αρχές του κυβερνητικού προγράμματος για τον Πολιτισμό χρησιμοποιώντας όρους marketing, είχε πει επί λέξει: «Στο πλαίσιο της "ήπιας ισχύος", οι πολιτικές του πολιτισμού μπορούν να συμβάλουν καθοριστικά στο rebranding, όπως είναι ο διεθνής όρος, στον επαναπροσδιορισμό της ταυτότητας της χώρας.Αντιμετωπίζουμε τον Πολιτισμό συνολικά ως εξαγώγιμο προϊόν.» 

Από την τελευταία αυτή φράση, νομίζω, ήδη θα έπρεπε να ξέρουμε τι να περιμένουμε, οπότε δεν θα έπρεπε να μας εκπλήσσουν μια σειρά από τερατώδεις αποφάσεις όπως:  Αρχαία μετρό Βενιζέλου, Ινστιτούτο Βενετίας, Ίδρυμα Νεοελληνικού Πολιτισμού, ΜΙΕΤ, τσιμέντωμα Ακρόπολης κ,λ,π.

(αυτό που θα έπρεπε να μας εκπλήσσει είναι το γεγονός ότι ήθελε να πουλήσει "την πραμάτεια της" με όρους ευρωπαϊκής  πρόσληψης του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού του 19ου αιω. που σημαίνει ότι θα μπορούσε να βρει ως αγοραστή και να πείσει... μόνο τον Λουδοβίκο Α΄ της Βαυαρίας, ο οποίος, τιμώντας ίσως την ανταλλακτική οικονομία να μας προσέφερε ό,τι πιο ακριβό είχε: τον γιό του, για βασιλιά.)

Απέτυχε, λοιπόν, και στις δικές της επιδιώξεις καθώς αποδείχτηκε ανίκανη έμπορας, έστω και με αυτό το υπέρλαμπρο «προϊόν».

Οι άνθρωποι της Τέχνης έχουν αποδείξει τους τελευταίους μήνες, παρόλο που σχεδόν υφίστανται ένα ύπουλο και σιωπηρό «κυνήγι μαγισσών» ότι έχουν τα αντανακλαστικά, την ευελιξία, την έμπνευση, την αισιοδοξία, την δύναμη , το ταλέντο να αναπροσαρμόζονται συνεχώς και να αντέχουν και να κλείνουν το μάτι στη συγκυρία με πίστη και απαντοχή. Οι παραστατικές τέχνες και οι καλές τέχνες ανταποκρίνονταν στις ακατόρθωτες δυσκολίες που κάθε φορά έβαζε η κυβέρνηση - δήθεν ως αναγκαίες για τη δημόσια υγεία - με αξιοθαύμαστο θάρρος, ευθύνη και εφευρετικότητα...

Οι χθεσινές εξαγγελίες μέτρων για τον πολιτισμό δεν είναι απάνθρωπες ή σκληρές είναι χυδαίες, όχι μόνο γιατί πλήττουν όλους όσοι εργάζονται στις (και για) τις τέχνες, αλλά και γιατί στερούν σε τέτοιους άγριους καιρούς την απαντοχή, την δύναμη, την θεραπευτική προστασία που προσφέρει η τέχνη σε όλους εμάς, τους πολίτες...

Η απουσία της ευεργετικής για τις ζωές μας τέχνης επιτείνει την απελπισία, τον φόβο, την εσωστρέφεια και μας ωθεί στην απώλεια μέρους της αισιόδοξης προοπτικής, των ψυχικών «αντισωμάτων» που θα αναπτύσσαμε για να βγούμε αλώβητοι από την ακραία αυτή συγκυρία. Η πρώτη μας λοιπόν απώλεια  είναι το σθένος του ενεργού και σκεπτόμενου πολίτη και με ευκολία πια γινόμαστε έρμαια...

Και εδώ βρίσκεται, κατά τη γνώμη μου, η αποκρυπτογράφηση της απέχθειας και του φόβου για κάθε μορφή τέχνης. Υπουργός πολιτισμού σημαίνει θεσμική θέση, επομένως και θεσμική ευθύνη.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΡΑΝΤΖΑΣ - σκηνοθέτης

Ο γνωστός διαγγελματίας στην - αντιφατική και με εξαιρέσεις- δέσμη νέων μέτρων που εξήγγειλε θα μπορούσε τουλάχιστον να μην κάνει ένα πράγμα:  Να μην αναφέρει τα θέατρα και τους κινηματογράφους ως αποδεδειγμένες εστίες υπερμετάδοσης (!)

Τιποτα τέτοιο δεν έχει ούτε αποδειχθεί ουτε καν υπονοηθεί (όσοι έχουν βρεθεί εκει γνωρίζουν ότι τηρούνται σχολαστικά τα μέτρα και με τεράστια προσοχή απ όλους και δεν έχει αναφερθεί ουτε ένα κρούσμα). 

Αλλα ασφαλώς αυτο θα το έκανε κάποιος που θα ενδιαφερόταν για αυτούς τους χώρους και θα τον απασχολούσε να μην τους στιγματίσει κι άλλο ώστε να μην περάσουν ακόμα πιο δύσκολα όταν και αν ανοίξουν.

ΕΡΗ ΡΙΤΣΟΥ - συγγραφέας

Σύμφωνα με τις ανακοινώσεις του Πρωθυπουργού μας, η χώρα θα χωριστεί σε δύο ζώνες αντί για τέσσερις.  Θετικό αυτό γιατί κάνουμε οικονομία στις ζώνες.

Θα έχουμε λοιπόν την πρασινοκίτρινη Ζώνη Επιτήρησης και την πορτοκαλοκόκκινη (και όχι μπορντοροδοκόκκινη βεβαίως) Ζώνη Αυξημένου Κινδύνου.  (Τρέμε Αττική και Σαλονίκη)

Τα ωραία τώρα: 

Στη Ζώνη Επιτήρησης θα είναι υποχρεωτική η χρήση μάσκας σε εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους, (που σημαίνει πως θα πηγαίνω στον άδειο παραλιακό και στην άδεια ακρογιαλιά με μάσκα), θα περιοριστεί η κυκλοφορία από τις 12.00 τα μεσάνυχτα έως τις 5.00 το πρωί (αυτό εμάς δεν μας πειράζει γιατί στο Γυμνάσιο -το 6τάξιο τότε- η κυκλοφορία απαγορευόταν στους μαθητές από τις 19:30, οπότε είμαστε συνηθισμένοι) και θα επιβληθεί τηλεργασία κατά 50% στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα (αυτό θέλω πολύ να το δω γιατί σαφώς είναι όλοι εξοπλισμένοι κατάλληλα). Επίσης, θα απαγορευτούν οι  συναθροίσεις (εδώ χρειάζεται διευκρίνηση:  άνω των πόσων ατόμων;  τριών; πέντε;  δέκα;) και θα υπάρξει τηλεκπαίδευση στα πανεπιστήμια (που υπάρχει ήδη).

Στη Ζώνη Αυξημένου Κινδύνου θα ανασταλεί η λειτουργία των χώρων εστίασης (εξαιρείται το delivery και το take away) και όλων των χώρων ψυχαγωγίας και άθλησης (θέατρα, κλειστά γυμναστήρια, κινηματογράφοι, κ.λπ.).  Αυτοί είναι κατά τον Πρωθυπουργό μας οι χώροι όπου γίνεται μετάδοση. Ενδιαφέρον.   Πότε καλέ ανοίξανε τα θέατρα, που κάθεται ένας εδώ κι άλλος στου διαόλου τη μάνα, και πρόφτασαν να γίνουν κέντρα μετάδοσης του ιού;  Και με βάση ποιές στατιστικές το γνωρίζει ο Πρωθυπουργός μας;  Α, να χαρούν όμως όλοι, διότι όπως τους προστάτευσε στην πρώτη φάση της καραντίνας, θα τους προστατεύσει και τώρα.  Χαράς ευαγγέλια δηλαδή.  Θα κάθεστε και θα σας ταΐζει ο Πρωθυπουργός μας, τυχεροί!

Παράλληλα, στη Ζ.Α.Κ., θα διατηρηθούν όλα τα ισχύοντα περιοριστικά μέτρα (μάσκες παντού, απαγόρευση κυκλοφορίας το βράδυ, κ.α.). Σε αντίθεση δε με το πρώτο κύμα της πανδημίας, δεν θα απαγορευτούν οι μετακινήσεις εκτός νομού. (Ε, να, με αυτό το τελευταίο, όσο να'ναι ισορροπούνται τα πάντα!  Μπορεί ο ιός να κολλάει μεταξύ μεσάνυχτων και 5ης πρωϊνής, αλλά δεν κολλάει ταξιδεύοντας από νομό σε νομό. Λέω τελικά να φύγω από Σάμο και να επισκεφτώ την Αττική....)

ΑΓΟΡΑΣΤΉ ΑΡΒΑΝΙΤΗ - ηθοποιός

Γράφω αυτές τις σκέψεις μου θεωρώντας δεδομένο το σεβασμό και την έννοια για την δημόσια υγεία. Θα μιλήσω γι' αυτό που έζησα με τα ίδια μου τα μάτια και μόνο. Έπρεπε μάλλον να έχουν καλέσει κυβερνητικό κλιμάκιο να το τσεκάρει. Θέατρο Μικρό Χορν. Πληρότητα 30%. 67 άνθρωποι σε θέατρο χωρητικότητας 220. "Γεμάτο" το θέατρο. Ο κόσμος με τα παιδιά φορούσε συνέχεια μάσκα καθ' όλη τη διάρκεια της παραμονής του στο θέατρο. Συνωστισμός ή συγχρωτισμός πουθενά. Όλοι ερχόμενοι με ηλεκτρονικό εισιτήριο οπότε καμία ουρά στο ταμείο. Η Άννα (υπεύθυνη του θεάτρου) άψογη με μία λέξη. Θερμομετρά, τσεκάρει τα εισιτήρια και υποδέχεται τους ανθρώπους με ευγένεια και σεβασμό. Μέσα στην αίθουσα ο κόσμος κάθεται ο ένας στη Δύση ο άλλος στην Ανατολή στην κυριολεξία.

Μα μιλάμε για 30% πληρότητα, δηλαδή 67 μέγιστο σε θέατρο χωρητικότητας 220 θέσεων. Την ώρα της παράστασης ο θεατής δε μιλάει, δε βγάζει τη μάσκα, κοινώς δεν κουνιέται φύλλο. Επιτρέπεται μόνο να πάει στην τουαλέτα. Τελειώνει η παράσταση, δεν επιτρέπεται η συνάντηση με τους ηθοποιούς και ο κόσμος αποχωρεί από το θέατρο με συγκεκριμένη σειρά απο τις θέσεις του. Και ο κόσμος φεύγει. Πόσο πιθανή είναι η εξάπλωση στο θέατρο με αυτά τα μέτρα αναρωτιέμαι πραγματικά. Γιατί δεν αφήνετε αυτούς τους ανθρώπους που κατάφεραν να έχουν δουλειά έστω και υπό αυτές τις συνθήκες να μπορέσουν να υπάρξουν; Γιατί μου φαίνονται πολλά μέτρα άνισα; Γιατί μιλάει ο πρωθυπουργός για στήριξη και προστασία οικονομική; Νομίζω ότι μου κάνουν πλάκα.

Στην πρώτη φάση των μέτρων (νομίζω αρχές Οκτώβρη) αρχίζεις και σκέφτεσαι απ'το ολότελα καλή και η Παναγιώταινα και φυσικά σεβόμενος τη δημόσια υγεία, δέχεσαι την πληρότητα αυτή και προχωράς. Έτσι και αλλιώς η ανέχεια και η εξαθλίωση του επαγγέλματος σε έχει σκληραγωγήσει. Σήμερα ακούσαμε ότι τα θέατρα κλείνουν. Όπως και άλλοι χώροι που ακινητοποιούν ολόκληρους κλάδους. Οπότε αναφέρομαι σε όλη αυτή την ανισότητα που συμβαίνει. Νομίζω ότι ο παραλογισμός για κάποια από αυτά που ακούσαμε, είναι η πιο σωστή λέξη.

ΦΟΙΒΟΣ ΔΕΛΗΒΟΡΙΑΣ - τραγουδοποιός 

Χθες έγινε κάτι ακραία συκοφαντικό στο διάγγελμα του Πρωθυπουργού. Ενώ εξαιρέθηκαν από τα μέτρα (για σαφώς μικροπολιτικούς λόγους) οι κατ'εξοχήν εστίες υπερμετάδοσης , στοχοποιήθηκαν ως τέτοιες οι χώροι της Τέχνης που δεν σημείωσαν ως τώρα ούτε ένα καταγεγραμμένο κρούσμα. 

Ο κοινωνικός χώρος που έδειξε μεγαλύτερο ζήλο στην εφαρμογή των μέτρων τιμωρείται και μένει αβοήθητος, με την πλέον επίσημη ανακοίνωση. 

Δεν περιμένουμε τίποτα πια απ'αυτήν την κυβέρνηση - ξεχάστε αγαπητοί συνάδελφοι όλων των τεχνών τα περίφημα μέτρα στήριξης σαν κι αυτά που απολαμβάνουν οι Ευρωπαίοι ομότεχνοί μας, 9 μήνες σχεδόν καθολικής ανεργίας πέρασαν και φάνηκε ότι δεν πρόκειται να δοθούν ποτέ. Περιμένουμε μόνο ακόμα μεγαλύτερη απαξίωση, δυσφήμηση και ανοιχτό πόλεμο εναντίον μας.

«When you got nothing, you got nothing to lose» έλεγε ο Ντίλαν κάποτε. Κι εγώ πια, όπως και όλες οι οικογένειες που ξέρω, δεν έχουμε τίποτα, δανειζόμαστε για τα στοιχειώδη. Άρα δεν έχουμε τίποτα να χάσουμε.

Ας πούμε λοιπόν για ακόμα μια φορά την αλήθεια: προτιμούν να καταστρέψουν απόλυτα εμάς, παρά να χτυπήσουν τις αληθινές εστίες μετάδοσης.Τα κρούσματα θα συνεχίσουν να αυξάνονται, τα λοκντάουν θα φτωχοποιούν όλο και περισσότερο κόσμο και αυτοί θα ξοδεύουν λεφτά σε αναθέσεις σε εταιρείες ημετέρων, σε σαιτ που δεν υπαρχουν καν και σε Μεγάλους Περιπάτους. 

Kουράγιο σε όλους τους φίλους της τέχνης, της εστίασης και όλων των άλλων χώρων που ετοίμαζαν με κόπο και έξοδα την χειμερινή προσφορά τους. 

Το θέμα δεν είναι η ίδια η ματαίωση, που -αν δεν υπήρχαν και οι προκλητικές εξαιρέσεις άλλων χώρων- θα μπορούσε να είναι απολύτως σεβαστή ως ένα από τα μέτρα της αντιμετώπισης του ιού. Το θέμα είναι ότι το Γολγοθά μας θα τον ανέβουμε όχι μόνο αβοήθητοι, αλλά και δυσφημιζόμενοι και συκοφαντούμενοι.

Κοινωνία Ώρα Μηδέν

ΗΛΙΑΣ ΜΑΜΑΛΑΚΗΣ - συγγραφέας-μάγειρας 

Λοιπόν έχουμε  και λέμε:  Για ένα μήνα κλειστά μπαρ εστιατόρια καφενεία. Το ενοίκιο θα τρέχει. Οι δόσεις στην εφορία θα τρέχουν, το ηλεκτρικό, το νερό, το φυσικό αέριο θα στείλουν λογαριασμούς μειωμένους μεν, γεμάτους δε. 

Οι προμηθευτές θέλουν τα χρήματα του προηγούμενου μήνα. Κάτι θα δώσει το κράτος κυρίως στους εργαζόμενους σε αναστολή. Η κατάσταση έχει ξεφύγει.

Υπάρχει και άλλο ένα θέμα. Ο ΦΟΒΟΣ. Ο φόβος του καταναλωτικού κοινού. Κυρίως των κυριών. Στους κύκλους τους συζητάνε...Ήταν καθαρός ο μάγειρας; Τα πιάτα πλύθηκαν καλά; Ράντισαν με απολυμαντικό; Ρωτάνε, απαντάνε μόνες τους. Και αποφασίζουν - απαξάπαντες μόνο σπίτι μεταξύ μας.

Από την άλλη ένα εστιατόριο 40 καθισμάτων με το ζόρι μπορεί να πάρει περίπου 25 με τα έξοδα ελάχιστα μειωμένα. Πώς θα βγει ο επιχειρηματίας; Δηλαδή μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Με πολλές καταστροφικές επιρροές σε άλλους κλάδους. Πχ ένδυση αγορές για το σπίτι κτλ μιας και χρήματα δεν υπάρχουν. Το συμπέρασμα είναι ότι η καταρρέουσα οικονομία είναι ίσως χειρότερη από την πανδημία.

Όσες πόρτες και αν κτυπήσουμε κανείς δεν θα μας ανοίξει.

ΗΛΙΑΣ ΣΚΟΥΛΑΣ - σεφ

Μπαίνουμε  σε μια πρωτοφανή κοινωνική και ανθρωπιστική κρίση, μια κρίση που θα οδηγήσει σε αλυσιδωτές αντιδράσεις, αφού η τραγική μείωση του τζίρου των επιχειρήσεων φέρνει απολύσεις ακόμα και σε τομείς που δεν πλήττονται άμεσα από τα νέα μέτρα..

Αντί λοιπόν να λένε ιστορίες για το πόσο υπεύθυνοι είναι σαν πολιτικοί, ας δώσουν χρήματα στους πληττόμενους κλάδους, στους ανθρώπους που από την Τρίτη δεν θα έχουνε να φάνε κι ας αφήσουν τα ευχολόγια  και τις υποδειξείς για το αν πρέπει ή δεν πρέπει να κάνουμε κριτική σ αυτά που μας σερβίρουν.

Ας μας δώσουν επιτέλους μια λογική εξήγηση για το πως εξηγείται η κλειστή εστίαση, αλλά το ανοικτά τα σχολεία, γεμάτα τα λεωφορεία και τα ΜΜΜ...

Κλειστή η εστίαση σημαίνει πως με τα χρέη που έχουν μαζευτεί, οι επιχειρηματίες σε ποσοστό άγνωστο δεν θα μπορέσουν να ξανανοίξουν, και ένα σημαντικότατο ποσοστό της ενεργής οικονομικά ελληνικής κοινωνίας μπαίνει στο περιθώριο.

Μπορεί να αισθάνεσαι πως δεν σ' αγγίζει η άνεργη καθαρίστρια ενός εστιατορίου ή ο λαντζέρης που δουλεύει για να πάει στο σπίτι μια τυρόπιτα. Ο μουσικός, η ταξιθέτρια του θεάτρου, ο ηθοποιός.

Νομίζεις ότι δεν σ' αγγίζουν οι ιστορίες αυτών των ανθρώπων...

Σε αγγίζουν από παντού!

Μέτρα Μέτρα Μέτρα (που τα τηρώ προσωπικά κι από την 1η μέρα της πανδημίας) και το αποτέλεσμα είναι αυτό το....διάγγελμα.

Η κοινωνία βράζει, έρχονται ιστορικές στιγμές...