Βιβλίο: Οι Πανιώνιοι δεν πλήττουν ποτέ και ο αναγνώστης επίσης...

Τον Γιώργο τον Αρκουλή, οι συνάδελφοί του στα «ΝΕΑ», την εποχή της ακμής τους, τον αποκαλούσαν «δάσκαλο»! Κι όχι απλά κατ’ ευφημισμό. Ήταν δάσκαλος, δυνατός γραφιάς με χιούμορ και καλλιέργεια αξιοζήλευτη και έτσι ακόμα παραμένει. Κάθε τόσο, τα χρόνια που μοιραστήκαμε το ίδιο στενό Γραφείο στη Χρήστου Λαδά, έριχνε κι ένα… απόφθεγμα (διαβασμένο τον είχε συνήθως) και προκαλούσε αίσθηση: «Το πιο πυκνό σκοτάδι είναι πριν ξημερώσει», «…το πολύ και το καθόλου βλάπτουν», «του κλέφτη κλέβουνε κουπί κι εκείνος κλέβει βάρκα» και το δυνατό του «χαρτί» ήταν πάντα το: «του φεύγα η μάνα ποτέ δεν κλαίει». Κι όχι μοναχά δυνατό χαρτί στο «καρέ» της δημοσιογραφίας, αυτό το τελευταίο σοφό απόφθεγμά του ήταν τρόπος ζωής… Δάσκαλος και πένα δυνατή ο Αρκουλής, θα μπορούσε να ήταν ο «Καββαδίας» της γενιάς του, αλλά αντί για τα καράβια και την ποίηση τον κέρδισε η δημοσιογραφία και τα αθλητικά δρώμενα. Ας είναι…

Και καταπιάστηκε επί χρόνια ο Αρκουλής, με το ρεπορτάζ των «μικρών ομάδων», που ονειρεύονταν να μεγαλώσουν, αλλά δεν μεγάλωσαν ποτέ κι εκείνος πλάι τους, πάσχιζε να τις στήσει στα πόδια τους με τον δικό του τρόπο κι ακόμα προσπαθεί. Μια τέτοια προσπάθεια είναι και το βιβλίο «OI ΠΑΝΙΩΝΙΟΙ ΔΕΝ ΠΛΗΤΤΟΥΝ ΠΟΤΕ 50 ΧΡΟΝΙΑ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ».

Ο Πανιώνιος ιδρύθηκε πριν από 130 χρόνια. Θεωρείται ένας από τους πλέον ιστορικούς ελληνικούς αθλητικούς σύλλογος, που όμως ήταν πάντα στη σκιά των... τεσσάρων γιγάντων του ποδοσφαίρου (ΑΕΚ, Παναθηναϊκού, ΠΑΟΚ και Ολυμπιακού). Με οπαδούς φανατικούς που ακολουθούσαν την ομάδα και στα χαμηλά και στα ψηλά, όποτε πάτησε. Οι φίλαθλοι της «Πλατείας» με τα καλά και τα άσχημά τους, η ο μάδα της Νέας Σμύρνης με τα πάνω και τα κάτω της. Όλα αυτά περιγράφονται γλαφυρά στις σελίδες του ενδιαφέροντος για τον αναγνώστη – φίλο του ποδοσφαίρου, βιβλίου.

Ο Αρκουλής, ρεπόρτερ και σχολιογράφος επί  χρόνια στα «ΝΕΑ», στην «Ομάδα» και στο «ΒΗΜΑ» του κάποτε κραταιού ΔΟΛ, περιγράφει όσα έζησε κι όσα του διηγήθηκαν στο πέρασμά του από την «Πλατεία». Πρόσωπα σαν τον Νίκο Αλέφαντο και τον Λευτέρη Παπαδόπουλο, τον Πάνο Μάρκοβιτς και τον Αλέξανδρο Ωνάση σεργιανίζουν στις σελίδες του βιβλίου του. Ο συγγραφέας καταγράφει ιστορίες για ανθρώπους που έπαιξαν σημαίνοντα ρόλο στον Πανιώνιο αλλά και στο ποδόσφαιρο. Για παράδειγμα: «Ο Νίκος Αλέφαντος πριν αναλάβει τον Πανιώνιο - επί προεδρίας Μιχάλη Σταματελάτου - και βρίσκοντας ομάδα με μερικούς παθιασμένους μαχητές- πρώτον και καλύτερο τον Μήτσο Μαυρίκη - κατάλαβε ότι θα προχωρούσε πολύ δυνατά - και πράγματι - για δεκατρείς αγωνιστικές η ομάδα του Πανιωνίου ήταν αήττητη στο πρωτάθλημα και είχε εντυπωσιάσει».

Όπως σημειώνει ο Αρκουλής, μαζί με αυθεντικές περιγραφές και στιγμιότυπα, «..ο Νίκος Αλέφαντος κατά τη μεγαλειώδη θητεία του στον Πανιώνιο τα μέσα της δεκαετίας του ’80, έδωσε την ευκαιρία στους οπαδούς «να τα ζήσουν όλα», ικανοποίηση, υπερηφάνεια, σπουδαία απόδοση, αλλά και πίκρα ή και απογοήτευση για τα όσα αναγκάστηκε η ομάδα να υποστεί από τις αδικίες –για την ακρίβεια αλητείες της διαιτησίας. Ήταν η ομάδα που προσπάθησε να σηκώσει κεφάλι στο κατεστημένο, αλλά που οι λεγόμενο «μεγάλοι» του συστήματος της το έκοψαν».

Οι ευτυχισμένες «μέρες του ‘79», τότε που οι «κυανέρυθροι» κατέκτησαν το Κύπελλο από την «ευρωπαία» ΑΕΚ ξαναζωντανεύουν για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι. Η «μεγάλη νύχτα» της ποδοσφαιρικής Νέας Σμύρνης ζωντανεύει ξανά από τη γραφίδα του ανθρώπου που έζησε τις στιγμές από κοντά. Άγνωστα περιστατικά με διάσημους πρωταγωνιστές, τραβούν το ενδιαφέρον του αναγνώστη σε άλλα κεφάλαια του βιβλίου, όπως και πικάντικες ιστορίες. Από τα πιο χαρακτηριστικά η διαμάχη του δημοσιογράφου- στιχουργού Λευτέρη Παπαδόπουλου με τον «Γιουγκοσλάβο» προπονητή Πάνο Μάρκοβιτς ( κατά κόσμον Παναγή Μαρκόπουλο).

Προπονητής του Ηρακλή Θεσσαλονίκης εκείνη την περίοδο ο Μάρκοβιτς σε ένα παιχνίδι με την ΑΕΚ θεωρήθηκε υπεύθυνος για επεισόδια. Γνωστός ΑΕΚτζής ο Παπαδόπουλος τον… στόλισε γράφοντας για «έναν άγνωστο ….Γιουγκοσλάβο(!) προπονητή» που δήθεν τράβηξε μαχαίρι και οποίος στην ουσία ήταν Έλληνας με ψευδώνυμο. Στη «Χρήστου Λαδά» δόθηκαν οι απαιτούμενες εξηγήσεις και αποδείχθηκε ότι ο Λευτέρης Παπαδόπουλος είχε πέσει θύμα παραπληροφόρησης. Πολλά τα περιστατικά και με άλλους δημοσιογράφους. Ανάμεσα τους είναι ο Γιάννης Διακογιάννης, ο Μανώλης Μαυρομμάτης, ο Κώστας Γιαννόπουλος.

Ξεχωριστή είναι η περιγραφή και για το σύντομο πέρασμα του Αλέξανδρου Ωνάση από το «πάνθεον» των φίλων του συλλόγου . «Ο θάνατος του σε ηλικία 25 ετών, τον Ιανουάριο του 1973, δεν ήταν μόνο απώλεια για τον πατέρα του Αριστοτέλη, την οικογένεια του, τους φίλους του και όσους τον γνώρισαν αλλά και για τον Πανιώνιο», επισημαίνει ο συγγραφέας, αφού «…η συμμετοχή του ίσως θα οδηγούσε την ποδοσφαιρική ομάδα και τα άλλα τμήματα του συλλόγου στη σωστή πλευρά της ιστορίας και του μεγαλείου».

Ο Γιώργος Αρκουλής, βετεράνος πια, αποδείχνει ότι βρίσκεται πάντα σε ένα διαρκές ξημέρωμα με φωτεινή σκέψη και δημιουργία κι όχι σε πυκνό σκοτάδι. Επίσης σαν τον «τρελό τσιγγάνο» του Τσιτσάνη πάντα… έφευγε μόνος και βιαστικός σα να `ταν ξένος περαστικός και πάντα μα πάντα γύριζε για να ταράξει τα νερά του ποδοσφαίρου με ένα βιβλίο σαν το τελευταίο του.

Tίτλος: OI ΠΑΝΙΩΝΙΟΙ ΔΕΝ ΠΛΗΤΤΟΥΝ ΠΟΤΕ 50 ΧΡΟΝΙΑ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ - Σελίδες: 181
Eκδόσεις: Τόπος Πλαπούτα 2 & Καλλιδρομίου τηλ.210 8222835-856 - ΙSBN:078-960-499-333-8