Αντώνης Καλογιάννης: «Εφυγε» πικραμένος – Είχε ζητήσει το Ηρώδειο, δεν του απάντησαν ποτέ!

Όσοι γνώρισαν τον Αντώνη Καλογιάννη έχουν να λένε για το ήθος, την έμφυτη συστολή του και τη στωική αντιμετώπιση των προβλημάτων που τον μαστίγωσαν σαν τους βοριάδες των καιρών, στα τελευταία χρόνια της ζωής του. Η αδόκητη απώλεια του αγαπημένου γιου του, που «έφυγε» ξαφνικά το 2006 σε ηλικία μόλις 46 ετών από εγκεφαλικό ανεύρυσμα, ήταν μια βαθιά πληγή που δεν έκλεισε ποτέ, μέχρι που σφάλισαν τα μάτια του. Όμως και η απαξιωτική συμπεριφορά της Πολιτείας ήταν μια πίκρα που σκοτείνιαζε το χαμόγελό του.

Το 2015, επί καλλιτεχνικού διευθυντή του «Φεστιβάλ Αθηνών» Γιώργου Λούκου, ο Αντώνης Καλογιάννης υπέβαλε αίτηση για να τραγουδήσει στο Ηρώδειο. Μια συναυλία από τον ερμηνευτή σπουδαίων έργων όπως «Επιφάνια Αβέρωφ», το «Πνευματικό Εμβατήριο», η «Κατάσταση Πολιορκίας», ο «Ήλιος και Χρόνος», τα «Τραγούδια του Ανδρέα», τα «12 Λαϊκά», η «Νύχτα Θανάτου», σίγουρα θα ήταν ένα καλλιτεχνικό γεγονός κι όμως… Οι μέρες περνούσαν και απάντηση αρνητική ή θετική δεν λάμβανε. Οι υπεύθυνοι του «Φεστιβάλ Αθηνών» έκριναν, ίσως, ότι ο Αντώνης Καλογιάννης δεν είχε το ειδικό βάρος για να ερμηνεύσει στη σκιά της Ακρόπολης. Να σημειώσουμε πως εκείνη τη χρονιά, το 2015 στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού είχαν τραγουδήσει ο Γιάννης Κότσιρας και ο Λάκης Παπαδόπουλος πιο γνωστός ο Λάκης με τα ψηλά ρεβέρ, χωρίς αυτό να σημαίνει κάτι… Απλά το καταθέτουμε.

Ο Αντώνης Καλογιάννης δεν πήρε ποτέ απάντηση στην αίτησή του. Το γεγονός πλήγωσε τον σεμνό καλλιτέχνη που δεν θέλησε - αν και θα μπορούσε με τις γνωριμίες του - να χρησιμοποιήσει πολιτικά μέσα για την προώθηση της υπόθεσής του.

«Η ιστορία τέλειωσε και μην την συζητάτε», έλεγε στους οικείους του, όταν η κουβέντα έφτανε στο Ηρώδειο και στους τραγουδιστές που έχουν εμφανιστεί στους πρόποδες του ιερού βράχου της Ακρόπολης. Το ΄λεγε κι ήταν ο ίδιος το σφυρί και το καρφί... Μ' αυτό τον καημό «έφυγε» ο Καλογιάννης: Τραγούδησε πολλές φορές στο Ηρώδειο τιμώντας την παρουσία άλλων καλλιτεχνών, όμως δεν τραγούδησε σε μια συναυλία αποκλειστικά δική του.

Διαβάστε ακόμη: Μίκης Θεοδωράκης για Αντώνη Καλογιάννη: Άδικο που έφυγε πρώτος και με άφησε πίσω του

Ο Αντώνης Καλογιάννης είχε όλη την ευγένεια των λουλουδιών μες την καρδιά του, μεσ’ τα μαλλιά του, μέσα στο βλέμμα του κι αυτή η ευγένεια ήταν που τον έκανε να σωπάσει και να μην αναφερθεί ποτέ στην απαξιωτική συμπεριφορά της Πολιτείας… «Μα ούτε απάντηση;», έλεγαν ψιθυριστά οι δικοί του άνθρωποι, προσπαθώντας να μην τους ακούσει ο Καλογιάννης και σκοτεινιάσει.

Το μεσημέρι η εξόδιος ακολουθία

Ο Αντώνης Καλογιάννης γεννήθηκε στην Καισαριανή στις 3 Αυγούστου 1933 και στα πρώτα χρόνια της νιότης του εργάστηκε ως τσαγκάρης. Η συνάντησή του με τον Μίκη Θεοδωράκη το 1966 υπήρξε καθοριστική και άλλαξε την πορεία της ζωής του. Ο Μίκης Θεοδωράκης λέγεται ότι τον άκουσε μια μέρα να τραγουδά ενώ περνούσε έξω από το τσαγκαράδικό και μαγεύτηκε.

Κατά τη δικτατορία των συνταγματαρχών του 1967, ο Αντώνης Καλογιάννης έφυγε στο εξωτερικό με τη Μαρία Φαραντούρη και δημιούργησε λαϊκή ορχήστρα, με την οποία έδωσαν συναυλίες που είχαν καθαρά πολιτικό χαρακτήρα. 

Μια άγνωστη ιστορία για τον Αντώνη Καλογιάννη διηγείται ο σύζυγος της αγαπημένης κόρης του Δέσποινας, εκδότης και δημοσιογράφος Τάσος Μπόυρας, έστι όπως του την ιστόρησε ο πεθερός του: ««Το 1966 έχοντας άγνοια κινδύνου έκανα την πρώτη μου επίσημη εμφάνιση στο τραγούδι, στη Σάλα Τσαϊκόφσκι, στη Μόσχα. Όταν κατέβηκα από τη σκηνή, με πλησίασε ένας κύριος και με σπαστά ελληνικά μου ζήτησε ένα αυτόγραφο. Μη γνωρίζοντας ποιος είναι, πήγα να του το δώσω, όταν άκουσα τη βροντερή φωνή του μαέστρου Γιάννη Διδίλη: Πού πας ρε ιερόσυλε; Να δώσεις αυτόγραφο στον Αράμ Χατσατουριάν; Πράγματι ήταν ο μεγάλος Αρμένιος μουσουργός, που τελικά του ζήτησα να μου αφιερώσει τον δίσκο του “Χορός των σπαθιών»! Να σημειώσουμε εδώ ότι ο Αντώνης Καλογιάννης είχε τραγουδήσει στα γενέθλια των 90 χρόνων του Pablo Picasso, το 1971, στην Κυανή Ακτή, ο Αντώνης Καλογιάννης για τον οποίο ο Λουί Αραγκόν έγραψε στα «Lettre francaise»: «Η φωνή του Αντώνη μου θυμίζει τα βουνά και τις θάλασσες της πατρίδας του».

Το μεσημέρι του Σαββάτου, στις 12 (13 Φεβρουαρίου) η γη της γενέτειρας του, η Καισαριανή, θα υποδεχτεί το σώμα ενός καλλιτέχνη που τίμησε τον χώρο του. Και σίγουρα δεν κίνησε γι΄ αλλού κι αλλού η ζωή τον πήγε… Εκείνο που αγάπησε έγινε, δεν ξεστράτησε και γι’ αυτό τον αγάπησαν οι «πολλοί»!