Αυγερόπουλος για «Πειρατές του Αιγαίου» στο Open: Θα δούμε θρυλικές μορφές

Ο πολυβραβευμένος για τη δουλειά του δημοσιογράφος Γιώργος Αυγερόπουλος μας αποκαλύπτει τη νέα συμπαραγωγή που ετοιμάζει και λέει ανοιχτά τη γνώμη του για την ΕΡΤ και τη δημοσιογραφία τού σήμερα.Οι «Πειρατές του Αιγαίου» αναφέρονται σε μια περίοδο 400 χρόνων, από τον 15ο έως τον 19ο αιώνα, για την οποία δεν γνωρίζουμε σχεδόν τίποτα - Και δεσπόζουσες μορφές εκείνης της περιόδου στο Αιγαίο και στον ελλαδικό χώρο είναι πειρατές και κουρσάροι...

Επιστρέφετε στην τηλεόραση με μια νέα παραγωγή, έχοντας όμως διαφορετικό ρόλο από εκείνον που σας είχαμε συνηθίσει…

Υπογράφω την παραγωγή της σειράς «Πειρατές του Αιγαίου», που θα δείτε στο Οpen, μαζί με την Αναστασία Σκουμπρή. Έχω τον συντονισμό και την ευθύνη της όλης παραγωγής βοηθώντας παράλληλα στην έρευνα, στο σενάριο αλλά και στη σκηνοθεσία. Σημειωτέον ότι περιστοιχίζομαι από τρεις σκηνοθέτες και μια πολύ καλή δημοσιογραφική ομάδα.

Τι σας έκανε να προχωρήσετε στο νέο αυτό εγχείρημα;

Στηρίζεται σε μια πολύ καλή ιδέα, η οποία εξελίσσεται και αναπτύσσεται από το 2017 και πιστεύω πως είναι πολύ χρήσιμη για το ελληνικό κοινό γιατί του αφηγείται την ιστορία που δεν μάθαμε στο σχολείο. Αυτή τη σκοτεινή περίοδο από την πτώση της Κωνσταντινούπολης μέχρι και την επανάσταση για την ανεξαρτησία από την Οθωμανική Αυτοκρατορία και τη δημιουργία του ελληνικού κράτους. Αυτή είναι μια περίοδος 400 χρόνων, από τον 15ο έως τον 19ο αιώνα, για την οποία δεν γνωρίζουμε σχεδόν τίποτα. Και δεσπόζουσες μορφές εκείνης της περιόδου στο Αιγαίο και στον ελλαδικό χώρο είναι πειρατές και κουρσάροι, οι οποίοι σπέρνουν τον τρόμο στις ακτές και αφήνουν το στίγμα τους στα νησιά. Είναι μια ιστορία που αξίζει να ειπωθεί.

Εξ ου και ο τίτλος «Πειρατές του Αιγαίου»;

Αυτή την ιστορία θα πει η σειρά. Θα δείτε θρυλικές μορφές εκ των οποίων λίγους γνωρίζουμε. Οπως για παράδειγμα ο Μπαρμπαρόσα, που λίγοι ξέρουν ότι δεν ήταν ένας άνθρωπος αλλά δύο. Επίσης ο Ούγος ντε Κρεβελιέ από τη Προβηγκία της Γαλλίας, με πάρα πολλά χρήματα, κάστρα κ.λπ., ο οποίος προς αναζήτηση της περιπέτειας έφθασε στο Αιγαίο σε νησιά όπως η Πάρος, η Νάξος, και κόντεψε να γίνει κύριος της Πελοποννήσου.

Στην πρώτη εκπομπή τι θα δούμε;

Τον Λάμπρο Κατσώνη, τον φοβερό αυτόν κουρσάρο ο οποίος ξεκίνησε από τη Λιβαδειά γύρω στο πρώτο μισό του 18ου αιώνα και έφθασε μέχρι τα ανώτατα αξιώματα της τσαρικής Ρωσίας. Θα γνωρίσουμε την ιστορία αυτού του ανθρώπου ο οποίος θεωρείται ο πατέρας του σύγχρονου Πολεμικού Ναυτικού της Ελλάδας.

Η ελληνική τηλεόραση έχει δώσει στο ντοκιμαντέρ τη θέση που του αρμόζει;

Όχι, πιστεύω ότι δεν έχει δώσει τη θέση που του ανήκει. Το ντοκιμαντέρ είναι μια μαγική διαδικασία τόσο για τον δημιουργό όσο και για τον τηλεθεατή, πιστεύω ότι μπορεί να τον ενημερώσει, να τον συγκινήσει, να τον κάνει να γελάσει. Νομίζω ότι πραγματικά υπάρχει χώρος πολύς για τέτοιου είδους ποιοτικές δουλειές, γιατί έχουμε πήξει, θα τολμούσα να πω, στη σαβούρα.

Καμαρώνετε για τα βραβεία με τα οποία έχετε τιμηθεί στο παρελθόν για τα ντοκιμαντέρ σας;

Το να σου δίνει ένα μεγάλο φεστιβάλ ένα βραβείο προφανώς είναι μια πολύ μεγάλη χαρά και τιμή. Όμως, όπως συνηθίζω να λέω, το πιο μεγάλο βραβείο είναι το μπράβο του κόσμου, το μπράβο του απλού ανθρώπου.

Ποιο βραβείο απ’ όσα έχετε πάρει μέχρι σήμερα κατέχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά σας;

Το πρώτο βραβείο που παίρνει κανείς πάντα είναι και αυτό που τον σημαδεύει. Θα μπορούσα να σας μιλήσω λοιπόν για το ντοκιμαντέρ του Εξάντα «Δέλτα, Οι βρώμικες δουλειές του πετρελαίου» που τιμήθηκε με αργυρό βραβείο FIPA στο Διεθνές Φεστιβάλ Οπτικοακουστικών Προγραμμάτων που πραγματοποιήθηκε στο Μπιαρίτζ της Γαλλίας τον Φεβρουάριο του 2007.

Πέρα από τους «Πειρατές του Αιγαίου», ετοιμάζετε κάτι άλλο για το άμεσο μέλλον;

Ετοιμάζω και μια διεθνή συμπαραγωγή με τη συμμετοχή δημόσιων δικτύων, όπως του γερμανικού ARD, του γαλλογερμανικού ΑRTE και της ΕΡΤ. Η συμπαραγωγή αυτή ακούει στο όνομα «Αγορά 2», που είναι ουσιαστικά το δεύτερο μέρος του ντοκιμαντέρ που έχουμε κάνει και αφορά την ελληνική κρίση. Είναι μια δουλειά που καταγράφει τη δεύτερη φάση της κρίσης στην Ελλάδα, από το 2015 έως σήμερα. Στην Ελλάδα θα προβληθεί από την ΕΡΤ.

Εργαστήκατε για πολλά χρονιά στην ΕΡΤ. Είστε ευχαριστημένος από την πορεία της δημόσιας τηλεόρασης μετά το «μαύρο»;

Όχι, δεν είμαι. Νομίζω, η ΕΡΤ έχασε μια εξαιρετική ευκαιρία. Είδαμε μια κακή δημόσια τηλεόραση. Πάλι μία από τα ίδια, κομματικά ελεγχόμενη. Το τελευταίο διάστημα βλέπω μια προσπάθεια βελτίωσης. Βλέπω τη καινούργια διοίκηση να κινείται με μια τελείως διαφορετική φιλοσοφία.

Ποια είναι η γνώμη σας για τη δημοσιογραφία τού σήμερα;

Κοιτάξτε, νομίζω πως οι δημοσιογράφοι φταίμε για την κατάντια. Έχουμε βγάλει μόνοι μας τα ματάκια μας.  Ωστόσο υπάρχουν φωτεινές εξαιρέσεις γύρω μας που πρέπει να τις ψάξει κανείς. Πρέπει να τις βρει. Ειλικρινά απορώ πώς είναι δυνατόν με τόσο μεγάλη ευκολία δημοσιογράφοι να περνούν 
στον πολιτικό στίβο και μετά να ξαναγίνονται δημοσιογράφοι. Αυτό με ξεπερνάει.

Το φαινόμενο των fake news έχει λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Συμφωνείτε;

Επίσης ένα πολύπλοκο ζήτημα. Και πάλι πιστεύω στην προσωπική ευθύνη των δημοσιογράφων. Δηλαδή δεν πιστεύω ότι άνθρωποι με τεράστια εμπειρία και χρόνια στο επάγγελμα μπορούν να λένε δημοσίως ό,τι τους κατέβει στο κεφάλι. Από την άλλη τα social media έχουν τεράστιες ευθύνες και συντάσσομαι με την άποψη που λέει ότι πρέπει να αντιμετωπιστούν ως εκδότες. Δηλαδή να έχουν ποινικές ευθύνες για το υλικό που ανεβάζουν οι χρήστες στην εκάστοτε πλατφόρμα.

Έχετε δεχτεί παρεμβάσεις στη δουλειά σας;

Όχι, και δεν άφησα ποτέ να συμβεί κάτι τέτοιο. Θυμάμαι μια φορά το 1997 ένα υψηλόβαθμο στέλεχος καναλιού που υπάρχει και σήμερα μου ζήτησε στις 12 το μεσημέρι να κάνω μια έρευνα για να παίξει το βράδυ της ίδιας μέρας. Δημοσίως και φωναχτά, του είπα πρώτα να την κάνει ο ίδιος την έρευνα, και εν συνεχεία του είπα, άμα είναι να συνεννοούμαστε να μου λες κάνε μια μ…α να παίξει το βράδυ. Έκτοτε δεν μου ζητήθηκε ποτέ κάτι ανάλογο. Τον ελεύθερο χρόνο σας με τι ασχολείστε; Παίζω ακουστική-ηλεκτρική κιθάρα και γράφω στίχους. Από 13 χρόνων έπαιζα σε συγκροτήματα, κάτι που κάνω ακόμη και σήμερα, όποτε μου το επιτρέπει ο χρόνος.