Akram Khan: «Δεν ήθελα να δημιουργήσω ένα θέαμα α λα Ντίσνεϊ» - Πρεμιέρα για το «Jungle Book reimagined» στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών

«Πάντοντε μου άρεσε η ιστορία του Βιβλίου της Ζούγκλας, καθώς μου έδωσε τρία μεγάλα μαθήματα ζωής, τα οποία κουβαλάω συνεχώς μέσα μου: ότι υφίστανται κοινά χαρακτηριστικά μεταξύ των ειδών, ότι η αλληλεξάρτηση διέπει τη σχέση μεταξύ των ανθρώπων, των ζώων και της φύσης και το πόσο σημαντική είναι η έννοια της οικογένειας και η ανάγκη μας να ανήκουμε κάπου» περιγράφει ο παγκοσμίου φήμης χορογράφος και χορευτής Άκραμ Καν (Akram Khan), με αφορμή το έργο του «Jungle Book reimagined» («Το βιβλίο της ζούγκλας όπως το φανταζόμαστε από την αρχή»). Σε ρόλο χορογράφου και σκηνοθέτη, δημιουργεί ένα ονειρικό σκηνικό περιβάλλον, με τους χορευτές να κινούνται μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας, προσφέροντας σε όλους θεατές, ανεξαρτήτως ηλικίας, μια προσωπική ανάγνωση σπάνιας ομορφιάς της κοσμαγάπητης ιστορίας του Rudyard Kipling (Ράντγιαρντ Κίπλινγκ).

Η μουσικοχορευτική παράσταση θα παρουσιαστεί την Τετάρτη 14 και την Πέμπτη 15 Ιουνίου, στις 21:00, στην Αίθουσα Αλεξάνδρα Τριάντη του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, με τα εισιτήρια και τις δύο βραδιές να έχουν ήδη εξαντληθεί. Στη συνέντευξη Τύπου που έγινε πριν από μερικές ημέρες, ο Άκραμ Καν, ο οποίος ήρθε στην πρωτεύουσα άρτι αφιχθείς από τη Δήλο συμμετέχοντας στο forum «Alpha Mission Δήλος», ανέφερε ότι «η Τέχνη για μένα είναι ο τρόπος να συνδέουμε τα αόρατα σημεία που είναι διάσπαρτα στην καθημερινή μας ζωή. Σήμερα, μαθαίνουμε να πιστεύουμε ό,τι βλέπουμε. Αλλά η Τέχνη, όπως η θρησκεία, συχνά μας καθογεί να πιστεύουμε σε πράγματα που δεν βλέπουμε. Παρόλα αυτά, μέσα από την προσωπική μου εμπειρία, η θρησκεία συχνά με ώθησε να έχω πίστη χωρίς ν’ αμφισβητώ. Με την Τέχνη, όμως, ένιωθα πάντα πως έθετα ερωτήματα για όλα όσα ήθελα να πιστέψω».

Το «Jungle Book reimagined» βασίζεται στο πολυαγαπημένο μυθιστόρημα του Ράντγιαρντ Κίπλινγκ και στην ιστορία του Μόγλη, την οποία ο σπουδαίος και αγαπητός χορογράφος και η ομάδα του αφηγούνται μέσα από την κίνηση, τη μουσική και την οπτική τεχνολογία, βοηθώντας μας ν' αφουγκραστούμε τις φωνές του φυσικού κόσμου που εμείς, ο μοντέρνος κόσμος, προσπαθούμε ν' αγνοήσουμε. Μέσα από το «Jungle Book reimagined», που απευθύνεται σε όλες τις γενιές, μας προτρέπουν να δούμε το περιβάλλον μέσα από το φακό των σημερινών παιδιών –αυτών που θα παραλάβουν τον κόσμο μας και θα γίνουν οι αυριανοί αφηγητές. Να θυμηθούμε, να μάθουμε και να φανταστούμε από την αρχή έναν καινούργιο κόσμο μαζί.

«Η κλιματική αλλαγή είναι πραγματική. Στη δουλειά μου με την Akram Khan Company, επανέρχομαι συχνά στο παρελθόν για ν' αντλήσω έμπνευση, γνώση και διαύγεια, προσπαθώντας να καταλάβω πώς φτάσαμε εδώ και πώς σχετιζόμαστε με τον κόσμο γύρω μας. Αλλά τώρα νιώθω μια έντονη ανάγκη να εμβαθύνω σε ζητήματα του παρόντος και μέλλοντος που απασχολούν το μυαλό των περισσότερων παιδιών και γονέων του σήμερα» είπε και συνέχισε, τονίζοντας ότι «η κλιματική αλλαγή είναι εδώ. Ήθελα να βουτήξω στους μύθους του σήμερα και στις παιδικές ιστορίες του αύριο. Έτσι, αποφάσισα να πάρω μια γνώριμη ιστορία και να την επαναπροσδιορίσω μέσα από το πρίσμα των σημερινών παιδιών, που θα γίνουν οι μελλοντικοί μας αφηγητές».

Ο Άκραμ Καν έχει απόλυτη συνείδηση των σημαντικών μηνυμάτων του πρωτότυπου έργου. Αλλά έχει επίσης επίγνωση της ισχύος και της συνάφειας αυτών των μηνυμάτων με τον σημερινό κόσμο. Και πάντα πίστευε ότι, πριν από τα λόγια, προηγούνται οι πράξεις. Αναφερόμενος στις αλλαγές που χρειάζεται να κάνουμε για να αντιμετωπίσουμε τις επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης, είπε ότι «η αλλαγή που οδηγεί στη μεταμόρφωση είναι πάντα μια πρόκληση, αλλά είναι επίσης και μια ευκαιρία που πρέπει ν' αρπάξουμε για να αλλάξει η κατεύθυνση του κλίματός μας, προκειμένου να έχουμε μέλλον. Όμως, νιώθω έντονα ότι πρώτα πρέπει ν' αλλάξουμε εμείς. Και η αλλαγή συμβαίνει με την πάροδο του χρόνου, όταν η συνεπής ευαισθητοποίηση και ενημέρωση συνδυάζεται με συζήτηση και δράση. Και πιστεύω βαθιά, ότι οι τέχνες και ο πολιτισμός μπορούν να βοηθήσουν στη διευκόλυνση αυτής της αλλαγής».

Με την πάροδο των χρόνων, ο Άκραμ Καν έχει συνειδητοποιήσει ότι οι άνθρωποι αλλάζουν για τέσσερις διαφορετικούς λόγους. «Πρώτον, οι άνθρωποι αλλάζουν όταν πληγωθούν αρκετά ώστε ν' αναγκαστούν να το κάνουν. Δεύτερον, όταν μαθαίνουν αρκετά ώστε να το θέλουν. Τρίτον, όταν λαμβάνουν αρκετά ώστε να είναι σε θέση να το κάνουν. Τέλος όταν βλέπουν αρκετά ώστε να εμπνέονται». Κλείνοντας, ο διάσημος χορογράφος επισήμανε ότι «δεν ήθελε να ετοιμάσει ένα θέαμα α λα Ντίσνει. Η δική μας Μόγλη είναι ένα προσφυγόπουλο που διασχίζει θάλασσες. Οι γονείς μου έζησαν τον πόλεμο αλλά για χρόνια κρύβαμε το σκοτάδι κάτω από το χαλί. Οπότε είναι πολύ σημαντικό η μουσική, το ανιμέσιον, τα πάντα στην παράσταση ν' αντικατοπτρίζουν και την σκοτεινή πλευρά της ανθρωπότητας γιατί τα παιδιά νιώθουν τι συμβαίνει, αλλά δεν καταλαβαίνουν τη συνθετότητα της κατάστασης, την πολιτική. Είναι πολύ έξυπνα και δεν μπορείς να τα ξεγελάσεις. Συνδέονται με τα έργα μ' ένα οργανικό τρόπο γιατί δεν χρησιμοποιούν το μυαλό αλλά το ένστικτό τους».

Akram Khan: Ένας από τους πιο επιδραστικούς χορογράφους του σήμερα

Ο Άκραμ Καν είναι από τους πιο διάσημους και αναγνωρισμένους χορογράφους στον κόσμο. Επί 22 χρόνια δημιουργεί έργα που έχουν συμβάλει σημαντικά στις τέχνες τόσο στη Βρετανία όσο και στο εξωτερικό. Η φήμη του έχει εδραιωθεί με την επιτυχία ευφάνταστων και εξαιρετικά προσιτών στο κοινό παραγωγών όπως τα «Jungle Book reimagined», «Outwitting the Devil», «XENOS», «Until the Lions», «Kaash», «iTMOi (in the mind of igor)», «DESH», «Vertical Road», «Gnosis» και «Ζero degrees».

Φύση ενστικτώδης και άμεση, ο Καν δημιουργεί εξερευνώντας διαφορετικούς δρόμους και πολιτισμούς. Έχει συνεργαστεί με το Εθνικό Μπαλέτο της Κίνας, την ηθοποιό Ζουλιέτ Μπινός, την μπαλαρίνα Συλβί Γκιλλέμ, τους χορογράφους/χορευτές Σίντι Λάρμπι Τσερκάουι και Ισραέλ Γκαλβάν, την τραγουδίστρια Κάιλι Μινόγκ και το ίντι-ροκ συγκρότημα Florence and the Machine, τους εικαστικούς Ανίς Καπούρ, Άντονυ Γκόρμλυ και Τιμ Γιπ, τον συγγραφέα Χανίφ Κουρέσι και τους συνθέτες Στηβ Ράιχ, Νίτιν Σώνεϋ, Τζόσελυν Πουκ και Μπεν Φροστ.

Το έργο του Καν είναι εξαιρετικά συγκινητικό, με έξυπνη δομή, επική αφήγηση και ύφος βαθιά προσωπικό. Κορυφαία στιγμή της καριέρας του ήταν η χορογραφία μέρους της Τελετής Έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου το 2012, που είχε μεγάλη επιτυχία.

Ως χορογράφος, ο Καν έχει στενή συνεργασία με το Εθνικό Μπαλέτο της Αγγλίας. Η δημιουργία του έργου Dust, ως μέρος του προγράμματος Lest We Forget, ήταν η αφορμή για να προσκληθεί να δημιουργήσει τη δική του εκδοχή του εμβληματικού ρομαντικού μπαλέτου Ζιζέλ, η οποία έτυχε μεγάλης αποδοχής από τους κριτικούς. Το Creature είναι το τελευταίο του έργο με το Εθνικό Μπαλέτο της Αγγλίας. Τα τελευταία χρόνια, ο Καν δημιουργεί για την τηλεόραση, κυρίως στο είδος ντοκιμαντέρ. Έχει γυρίσει τρία ντοκιμαντέρ με τη Swan Films για το Channel 4, τη σειρά ντοκιμαντέρ του «Sky Arts Why Do We Dance» και ένα επεισόδιο της σειράς «MOVE» του Netflix.

Του έχουν απονεμηθεί πολλές διακρίσεις: δύο Βραβεία Laurence Olivier, Βραβείο Bessie (Βραβείο New York Dance and Performance), το διάσημο Βραβείο Διακεκριμένου Καλλιτέχνη ISPA (International Society for the Performing Arts), το Βραβείο Fred and Adele Astaire, το Βραβείο Herald Archangel στο Διεθνές Φεστιβάλ του Εδιμβούργου, το Βραβείο South Bank Sky Arts και εννέα Βραβεία Critics’ Circle National Dance. Το 2005, τιμήθηκε με το MBE για τις υπηρεσίες του στο χορό. Το 2022, αναγορεύτηκε πρύτανης του Πανεπιστημίου De Montfort, ενώ είναι επίσης επίτιμος απόφοιτος του Πανεπιστημίου του Λονδίνου καθώς και των Πανεπιστημίων Roehampton και De Montfort, και επίτιμο μέλος του Trinity Laban. Είναι επίσης συνεργαζόμενος καλλιτέχνης του Sadler’s Wells και της Mountview Academy of Theatre Arts του Λονδίνου καθώς και του Θεάτρου Curve.