Δημήτρης Ήμελλος: Ένας αφοσιωμένος καλλιτέχνης που πάλεψε μέχρι το τέλος

Ο Δημήτρης Ήμελλος, ένας από τους πιο σπουδάιους ηθοποιούς της ελληνικής θεατρικής και τηλεοπτικής σκηνής, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 57 ετών, επειτα από σκληρή μάχη με τον καρκίνο. Η είδηση του θανάτου του σκόρπισε θλίψη σε φίλους, συναδέλφους και το ευρύ κοινό που τον αγάπησε μέσα από τις συγκλονιστικές του ερμηνείες.

Γεννημένος στις 12 Ιουνίου στην Κυψέλη της Αθήνας, με καταγωγή από τη Νάξο, ο ηθοποιός μεγάλωσε σε μια πολυμελή οικογένεια με τέσσερα παιδιά. Παρόλο που ξεκίνησε σπουδές στη Νομική Σχολή Αθηνών, η έμφυτη αγάπη του για το θέατρο τον ώθησε ν' ακολουθήσει το κάλεσμα της υποκριτικής. «Με την υποκριτική ήταν κάτι ακαριαίο, όπως ένας κεραυνοβόλος έρωτας» είχε δηλώσει σε μια από τις συνεντεύξεις του.

Η υποκριτική πορεία του ξεκίνησε από το Θεατρικό Εργαστήρι του Βασίλη Διαμαντόπουλου και συνεχίστηκε στη Δραματική Σχολή του Διομήδη Φωτιάδη. Ωστόσο, η ανήσυχη καλλιτεχνική του φύση τον οδήγησε στη Μόσχα, όπου σπούδασε σκηνοθεσία στην Ακαδημία Θεατρικής Τέχνης, υπό την καθοδήγηση του διακεκριμένου Λεονίντ Χέιφιτς. «Οι σκηνοθέτες στη Ρωσία πρέπει να είναι καλύτεροι ηθοποιοί από όλους» ανέφερε χαρακτηριστικά, υπογραμμίζοντας τη στενή σύνδεση μεταξύ σκηνοθεσίας και υποκριτικής. Η ρωσική προσέγγιση τον ενέπνευσε, αναδεικνύοντας τη σκηνοθεσία ως μια πολυδιάστατη τέχνη που περιλαμβάνει διδασκαλία, δραματουργία και την ουσιαστική ερμηνεία επάνω στη σκηνή.

Η θεατρική του διαδρομή υπήρξε πολυεπίπεδη και γεμάτη σημαντικές συνεργασίες με κορυφαίους σκηνοθέτες όπως ο Στάθης Λιβαθινός και ο Λευτέρης Βογιατζής. Καθοριστικός σταθμός ήταν η συμμετοχή του στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου (2001-2007), ενώ το 2001 τιμήθηκε με το πρώτο Βραβείο Χορν για την ερμηνεία του στη «Φρεναπάτη» του Τόνι Κούσνερ. Ξεχώρισε σε εμβληματικές παραστάσεις όπως «Οιδίπους επί Κολωνώ», «Μήδεια», «Πέρσες» και «Ερωτόκριτος», με αποκορύφωμα την τελευταία του εμφάνιση στην Επίδαυρο το καλοκαίρι του 2022, στον «Αίαντα» του Σοφοκλή.

Στον κινηματογράφο, η αυθεντικότητα των ερμηνειών του σε ταινίες όπως το «Delivery», το «Bank Bang» και το «Ράφτης» τον καθιέρωσαν. Στην τηλεόραση, η υποκριτική του ακρίβεια στον ρόλο του αστυνόμου Αντώνη Φραγκιαδάκη στη σειρά «Σασμός» του χάρισε την αγάπη του ευρύτερου κοινού. Παρά τις δυσκολίες της υγείας του, εργάστηκε με απαράμιλλη συνέπεια και αφοσίωση. «Φοβόμουν την τηλεόραση για πολλούς λόγους» είχε εκμυστηρευτεί. «Γεύεσαι γρήγορα τους καρπούς της, ενώ εγώ πιστεύω στην υπομονή. Ό,τι έχει αξία θέλει χρόνο να ωριμάσει. Στην τηλεόραση, η κρίση έρχεται άμεσα, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι βαθύτερες ποιότητες ενός έργου». Παρόλα αυτά, προσέγγισε την τηλεοπτική ερμηνεία με την ίδια σοβαρότητα όπως το κλασικό θέατρο. «Το κοινό αξίζει περισσότερο από αυτό που συχνά πιστεύουν οι παραγωγοί. Έχει ανάγκη από αληθινή τέχνη, όχι μόνο από κατανάλωση. Αυτό προσπαθώ να δίνω, όποιο κι αν είναι το μέσο».

Η μέρα που εγινε πατέρας

Από τον προηγούμενο γάμο του, ο Δημήτρης Ήμελλος απέκτησε έναν γιο, τον Φοίβο, που υπήρξε πάντα στο πλευρό του. «Η οικογένεια ήρθε μαζί με όλα τα άλλα στη ζωή μου. Πήγα στη Μόσχα, επέστρεψα και αμέσως έγινα πατέρας, στα 30 μου. Θυμάμαι την ημέρα που γεννήθηκε ο γιος μου, ο Φοίβος. Ήμουν στο μαιευτήριο και παρακολούθησα ολόκληρη τη διαδικασία του τοκετού. Επέστρεψα για λίγο σπίτι, και το απόγευμα ξαναπήγα. Μπαίνοντας στο αυτοκίνητο, παρατήρησα τον εαυτό μου να βάζει για πρώτη φορά ζώνη ασφαλείας, ενστικτωδώς. Κάποιες στιγμές στη ζωή σου σε αλλάζουν βαθιά. Το θέατρο ασχολείται με τέτοιες μεταμορφώσεις του ανθρώπου».

Περίπου 25 χρόνια αργότερα, ο Φοίβος είναι πλέον σκηνοθέτης. «Μεγάλωσε στο Εθνικό Θέατρο. Με ακολουθούσε παντού, στα καμαρίνια, στις περιοδείες. Γνώρισε το ελληνικό θέατρο από μέσα. Στην πρώτη του ταινία, έπαιξε ο Αργύρης Ξάφης. Αυτή είναι η μόνη "περιουσία" που του έχω αφήσει. Η δουλειά μας είναι σκληρή για τα παιδιά. Όλα τ' άλλα παιδιά περνούν τα Σαββατοκύριακα με τους γονείς τους, για εμάς, Σαββατοκύριακο σημαίνει δουλειά. Όταν οι φίλοι του πήγαιναν στα πάρτι με τους γονείς τους, ο γιος μου δεν με είχε εκεί. Έλειψα πολύ στον Φοίβο… και εκείνος μου έλειψε. Προσπαθήσαμε αργότερα να καλύψουμε το κενό» ανέφερε σε μια ειλικρινή εξομολόγηση.

Είχε παραδεχτεί πως υπήρχαν στιγμές έντασης. «Υπήρχαν πάντα παράπονα. Μόνο τώρα που μπήκε κι εκείνος στον ίδιο χώρο με καταλαβαίνει καλύτερα. Παλαιότερα, ένιωθε προδομένος. Δεν θα ξεχάσω όταν, μικρός, μια Κυριακή που δούλευα με ρώτησε "Πού πας;". Του εξήγησα ότι έπρεπε να πάω στο Εθνικό για δουλειά. Και μου είπε: "Δεν πειράζει, να μην πας, ας κλαίνε οι ηθοποιοί". Η σχέση πατέρα-γιου δεν είναι αυτόματη… την φτιάχνει ο χρόνος».

Ο Δημήτρης Ήμελλος έφυγε, αφήνοντας πίσω του μια σπουδαία καλλιτεχνική παρακαταθήκη. Οι ερμηνείες του, μεστές από συναίσθημα, βάθος και αυθεντικότητα, θα ζουν για πάντα στις καρδιές όλων όσοι τον αγάπησαν μέσα από το θέατρο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση. Ένας αφοσιωμένος καλλιτέχνης που πάλεψε μέχρι το τέλος, υπηρετώντας την τέχνη με αφοσίωση, πάθος και απαράμιλλο ήθος. «Πιστεύω πως δεν πρέπει να προσπαθούμε να καθορίζουμε τα πάντα. Κάποιες φορές, πήρα αποφάσεις αυθόρμητα, άλλες φορές, ύστερα από πολλή σκέψη. Και στις δύο περιπτώσεις, δεν μετάνιωσα ποτέ, γιατί ό,τι επέλεξα μου χάρισε χαρά».