Φρεντερίκ Λεμπουαγιέ: Μια έκθεση για τη... φιλοσοφία της αγάπης

Με αφορμή τα 100 χρόνια από τη γέννηση του μεγάλου Γάλλου μαιευτήρα-διανοητή, φιλόσοφου, ποιητή, φωτογράφου και φιλέλληνα, Frederick Leboyer, παρουσιάζεται ένα multi-media πανόραμα αποσπασμάτων του έργου του, καθώς και μια ομαδική εικαστική έκθεση με θέμα τη μητρότητα στον φιλόξενο χώρο της Zivasart Gallery.

O Frederick Leboyer (1918-2017) ήταν ανθρωπιστής, στοχαστής, ένας «φιλόσοφος της αγάπης».

Ήταν, επίσης, φιλέλληνας, με έμπρακτη δράση από τα χρόνια του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου και μετά. Στην Ελλάδα συνεργάστηκε επί σειρά ετών με μαίες για την προαγωγή του φυσικού τοκετού.

Μετά τον θάνατό του, εκείνες συνεργάστηκαν με τη σύζυγό του Mieko Leboyer για τη δημιουργία της έκθεσης «Frederick Leboyer - Η φιλοσοφία της αγάπης» όπου παρουσιάζονται για πρώτη φορά ντοκουμέντα από τη ζωή και τις ενασχολήσεις του. Προβάλλονται, επίσης, οι ταινίες του: Naissance (1974), Shantala (1976) και Le Sacre De La Naissance (1980).

Info:

Zivasart Gallery (Παντανάσσης 1, Μαρούσι)
18 – 21 Νοεμβρίου 2019, Καθημερινά 09:00- 21:00
(Εγκαίνια: 18 Νοεμβρίου, 17.00)
Πληροφορίες: Facebook Event
Εγκαίνια έκθεσης: Κυριακή 18 Νοέμβρη 2018, στις 17:00.
Θα παρευρεθεί η σύζυγος του Frederick Leboyer, Mieko. Διοργάνωση και επιμέλεια έκθεσης: Σπίτι θηλασμού Μητέρα Βρέφος Οικογένεια Σωματείο Ευτοκία Ο κόσμος της Μητρότητας ΙROIS, Πρότυπο Κέντρο Μαιευτικής Φροντίδας Σύλλογος Βοηθών Μητρότητας.

Φρεντερίκ Λεμπουαγιέ - Για μια γέννηση χωρίς βία 

Ο Φρεντερίκ Λεμπουαγιέ γεννήθηκε στο Παρίσι την 1η Νοεμβρίου 1918. Μετά από τη συνήθη εκπαίδευση της εποχής του σπούδασε ιατρική στο Παρίσι, όπου έκανε και την ειδικότητά του. Συνέχισε με πανεπιστημιακή καριέρα στη χειρουργική και στη μαιευτική. Συν τω χρόνω όμως στράφηκε στον ιδιωτικό τομέα και άνοιξε την κλινική Clinique De l'Ile de France, όπου γεννήθηκαν πάνω από 10.000 μωρά.

Στη διάρκεια αυτών των ετών ταξίδευε συχνά στην Ινδία. Εκεί συνάντησε έναν άνθρωπο που έπαιξε σημαντικό ρόλο στην πνευματική του εξέλιξη. Επηρεασμένος από τον Σουάμι Πρατζνανπάντ (Swami Prajnanpad), ο Λεμπουαγιέ έφτασε να αμφισβητήσει τον τρόπο ζωής του και κυρίως τη δεοντολογία και τις πρακτικές του επαγγέλματός του, με αποτέλεσμα τα τελευταία 1.000 μωρά που γεννήθηκαν στην κλινική του να αντιμετωπιστούν με μια τελείως διαφορετική προσέγγιση τοκετού.

Το 1974 εκδίδει το βιβλίο Pour une naissance sans Violence από τις εκδόσεις Le Seuil (Για μια γέννηση χωρίς βία). Αυτό το επαναστατικό βιβλίο διαδόθηκε και μεταφράστηκε ευρέως, δημιουργώντας έντονη αίσθηση στον ιατρικό κόσμο όσον αφορά τον επαναπροσδιορισμό των νοσοκομειακών πρακτικών αμέσως μετά τη γέννηση, και ξεκίνησε μία έντονη συζήτηση που συνεχίζεται μέχρι και σήμερα.

Να καλωσορίζουμε το νεογνό με σεβασμό, ηρεμία, φροντίδα και τρυφερότητα

Μετά την έκδοση του βιβλίου αποφάσισε να τερματίσει την επαγγελματική του ενασχόληση με την ιατρική και τη μαιευτική για να αφιερωθεί αποκλειστικά στη συγγραφή, στη φωτογράφηση και τη δημιουργία ταινιών ντοκιμαντέρ. Η πρώτη του ταινία Naissance (Γέννηση) κέρδισε το Α' βραβείο του Εθνικού Κέντρου του γαλλικού κινηματογράφου (Centre National du Cinéma Français) το 1974.

Σταδιακά το ενδιαφέρον του μετατοπίστηκε από το νεογνό στη μητέρα και εξέδωσε τα βιβλία Shantala, Cette lumière d' où viens l' enfant, L' Art du Souffle, Le Sacre de la Naissance. Αργότερα ασχολήθηκε με τις μαίες με το βιβλίο Si l' enfantement m' était conté (Σαν παραμύθι αν μου 'λέγαν πώς έρχεται ένα παιδί στον κόσμο).

Για την προετοιμασία των εγκύων, για αυτή τη νέα προσέγγιση του τοκετού, δημιούργησε ένα πρωτότυπο πρόγραμμα άσκησης επηρεασμένο από το Τάι τσι, την πρακτική Carnatic Chanting, όπως το διδάχτηκε από τη Σαβίτρι Νέρ (Savitry Nair) και μεθόδους ανάπτυξης της αναπνοής. Οι πρακτικές αυτές αποτέλεσαν επίσης μέρος της καθημερινής δικής του προσωπικής εξάσκησης. Προσέφερε μεγάλο αριθμό σχετικών σεμιναρίων στη Γερμανία, Ελβετία, Ιταλία, Ελλάδα (ελάχιστα στη Γαλλία) σε κοινό μητέρων και μαιών αφοσιωμένων στο έργο του.

Αποσύρθηκε στην ομορφιά της φύσης

Από τα νεανικά του χρόνια είχε μια ιδιαίτερη αγάπη στην αγγλική γλώσσα, τη γλώσσα του Σαίξπηρ, όπως έλεγε, κι έτσι επέλεξε να ζήσει πάνω από 15 χρόνια στο Λονδίνο. Το έτος 2000 αποσύρθηκε σε ένα μικρό ορεινό χωριό, στο Βαλέ (Valais) της Ελβετίας. Μέσα στη φυσική ομορφιά και την ηρεμία της περιοχής έβαλε τις τελευταίες πινελιές σε φωτογραφικές και ποιητικές συνθέσεις, εκδίδοντας το ποιητικό έργο Les Heures et les Jours και το Lettres à Lisa (Φυσικός τοκετός με αναπνοές και τραγούδι για μια εμπειρία γεμάτη χαρά), που είναι μια συλλογή προσωπικών αναφορών από γυναίκες που είχαν ακολουθήσει τις προτάσεις του.

Μέσα σε αυτήν την ησυχία στις 25 Μαΐου 2017 ολοκλήρωσε το ιδιαίτερο και εμπνευσμένο ταξίδι του.