Θλίψη: Πέθανε ο Ζοάο Ζιλμπέρτο - Aπό τους πατέρες της μπόσα νόβα

Ο Βραζιλιάνος Ζοάο Ζιλμπέρτο, ένας από τους θρύλους της μπόσα νόβα, πέθανε σε ηλικία 88 ετών, ανακοίνωσε σήμερα μέσω του Facebook ο γιος του, ο Ζοάο Μαρτσέλο.

«Ο πατέρας μου πέθανε. Η μάχη του ήταν ευγενής, προσπάθησε να διατηρήσει την αξιοπρέπειά του ενώ έχανε την αυτονομία του», έγραψε ο Ζοάο Μαρτσέλο γι' αυτόν τον θρύλο της βραζιλιάνικης μουσικής που ζούσε κατεστραμμένος οικονομικά και μόνος του στο Ρίο.

Όσα πρέπει να θυμόμαστε και να γνωρίζουμε

Γεννήθηκε στην πόλη  Μπαΐα της Βραζιλίας. Από μικρή ηλικία, η μουσική ήταν ένα μέρος της ζωής του. ο παππούς του, του αγόρασε την πρώτη του κιθάρα στην ηλικία των 14 ετών.

Οι πρώτες ηχογραφήσεις του Ζοάο είχαν κυκλοφορήσει στη Βραζιλία το 1951 και 1959 με την κυκλοφορία τεσσάρων τραγουδιών σε ένα δίσκο 45 στροφών. Για επτά χρόνια, η καριέρα του Ζοάο ήταν σε χαμηλά επίπεδα. Σπάνια είχε οποιαδήποτε εργασία, ήταν εξαρτημένος από τους φίλους του για τους χώρους διαμονής, και έπεσε σε χρόνια κατάθλιψη.

Τελικά, το 1955 τον βγάζει από το αδιέξοδο ο Λούιζ Τέλις, ηγέτης του  συγκροτήματος  Quitandinha Serenaders ο οποίος τον πήρε στο Πόρτο Αλέγκρε στη νότια Βραζιλία. Σε αυτή την επαρχιακή πόλη Ζοάο άνθισε μουσικά. Εκεί έγραψε το πρώτο κομμάτι της μπόσα νόβα το “Bim-Bom”.

Η μπόσα νόβα (bossa nova) είναι ένα είδος της βραζιλιάνικης μουσικής που αναπτύχθηκε στο Ρίο ντε Τζανέιρο και διαδόθηκε παγκοσμίως στη δεκαετία του 1939 και του 1943. Η φράση «μπόσα νόβα» σημαίνει κυριολεκτικά «νέος ρυθμός» στα πορτογαλικά και είναι μια λυρική συγχώνευση της σάμπα και της τζαζ. Η μπόσα νόβα απέκτησε μεγάλη δημοτικότητα στη δεκαετία του 1940 αρχικά στους νέους μουσικούς και τους σπουδαστές κολεγίων. Από τη γέννησή της, έχει παραμείνει ένα σημαντικό μέρος του ρεπερτορίου της τζαζ.

Στην πραγματικότητα η μπόσα νόβα ήταν ένας καινούργιος τρόπος να τραγουδάει κανείς την παραδοσιακή σάμπα. Απάλυνε το πάθος και την έντασή της απομακρύνοντας την κυριαρχία των κρουστών από τις ορχήστρες, απέδιδε στην κιθάρα και στο πιάνο τον πρωταγωνιστικό ρόλο και επέλεγε σαν χώρους ακρόασης μικρότερες αίθουσες όπου μπορούσε κανείς να παρακολουθήσει μέσα σε συνθήκες απόλυτης ηρεμίας.