Εκθεση σύγχρονης τέχνης «Ίασις» στο Λουτράκι

Η σχέση τέχνης και θεραπείας έχει μία μακρά ιστορία που αναζητείται στα βάθη του χρόνου. Αλλωστε, η θεραπεία μέσω των εικαστικών τεχνών, γνωστή ως art therapy, αξιοποιεί αυτήν ακριβώς την θεραπευτική δύναμη της εικαστικής δημιουργικής πράξης. «Η τέχνη ξεσκονίζει από την ψυχή μας την σκόνη της καθημερινότητας» είχε πει χαρακτηριστικά ο Πάμπλο Πικάσσο.

Και, πράγματι, διατρέχοντας την ιστορία της τέχνης, από την αρχαία ελληνική μέχρι την μοντέρνα, μαζί και με τους τρόπους που αυτή εκτίθεται, συζητείται, πωλείται και αποκτάει αξία, είναι αποδεκτό ότι η επαφή με την τέχνη μπορεί να είναι θεραπευτική: Η τέχνη μπορεί να μας κάνει όχι μόνο καλύτερους, αλλά και καλύτερα. Η δεύτερη έκθεση του TILT platform με τίτλο «Ιασις» -η οποία εγκαινιάζεται αύριο στο Ξενοδοχείο Beau Rivage στο Λουτράκι- μέσα σε τέσσερις θεματικές ενότητες, αποσκοπεί να προσεγγίσει την έννοια της θεραπείας και της ίασης όπως την ορίζουμε σήμερα.

Αλλά και να ξεδιπλώσει μια προβληματική πάνω στη σχέση μας με το σώμα μας, τον ψυχισμό μας, τον άλλο, τη φύση, την παρέμβαση της τεχνολογίας στην καθημερινή ζωή και το τι ορίζουμε σήμερα ως κανονικότητα. Κάπως έτσι, η ομάδα του TILT platform, συνεχίζοντας να στοχάζεται πάνω στη φύση, την απροσδιοριστία αλλά και τη δυναμική των ορίων, παρουσιάζει έργα σύγχρονων Ελλήνων και διεθνών καλλιτεχνών γύρω από τις μεθόδους ίασης που αναπτύσσουμε μέσα από την τέχνη και την έρευνα, σε κοινωνικό, επιστημονικό και υπαρξιακό επίπεδο καθώς και τις παθογένειες και τις προκλήσεις της εποχής μας.

Πώς ορίζεται το φυσιολογικό και πώς ορίζεται το πάσχον; Είναι ο άνθρωπος ο ιός – ξενιστής που καταστρέφει την οικολογία του πλανήτη; Και ποιος είναι ο ρόλος της τέχνης μέσα σε μια εποχή τραυματική και τραυματισμένη;

Στην πρώτη ενότητα τίθεται το ερώτημα πάνω στην έννοια της κανονικότητας ως κοινωνικού κατασκευάσματος. Μέσα από μια σειρά έργων που αναφέρονται σε καταστάσεις και εμπειρίες θεραπείας στη σύγχρονη εποχή, το TILT platform θίγει όχι μόνο την προσωπική μας σχέση με το άρρωστο σώμα και την αντίληψη της διάγνωσης ως έκφραση αποστροφής ή ρατσισμού, αλλά και την έννοια του τραύματος και του πόνου σε υπαρξιακό επίπεδο.

Στη δεύτερη ενότητα της έκθεσης σκιαγραφείται η πολιτική και κοινωνική διάσταση του Ιατρικού Λόγου, που επιχειρηματολογεί με θεραπευτικούς όρους, και συνυπάρχει με την μαγική λειτουργία της ίασης, τη βασκανία, τον εξορκισμό, τη νηστεία και, φυσικά, την εναπόθεση της υγείας του ασθενούς στην θεία εύνοια και την τύχη.

Στην τρίτη ενότητα της έκθεσης βρίσκουμε την σχέση του ανθρώπου με τη φύση, την απομάκρυνση του από κάθε τι φυσικό και την διερεύνηση του αστικού τοπίου, της βιομηχανίας και του κυβερνοχώρου ως τη νέα μορφή τεχνο-νομαδισμού, ενώ στην τέταρτη ενότητα επιχειρείται μια προσέγγιση στις θεραπευτικές ιδιότητες της τέχνης, ως ένα παντοδύναμο εργαλείο ίασης.

Οι καλλιτέχνες που συμμετέχουν είναι οι: Μαργαρίτα Αθανασίου, Μπάμπης Βενετόπουλος, Κυριακή Γονή, Λίνα Θεοδώρου, Πέγκυ Κλιάφα, Μάρι Μασουρίδου, Βάλλυ Νομίδου, Στέλιος Ντεξής και Μυρτώ Βουνάτσου, Εύα Παπαμαργαρίτη, Νεκτάριος Παππάς και Αννα Παπαέτη, Γιασεμί Ράπτη, Τζάνις Ράφα (Ραφαηλίδου), Σπύρος Στεργίου, Γιούλα Χατζηγεωργίου, Browser Based (Bjørn Magnhildøen, Alex Zakkas and Zsolt Mesterhazy), Yvon Chabrowski, Ted Davis, Ben Grosser, Refrakt (Alexander Govoni & Carla Streckwall), Louise Schmid και Liam Young. Οσο για τους επιμελητές, είναι η Φωτεινή Βεργίδου, ο Τάκης Ζερβεδάς, η Ζωή Πυρίνη και ο Μάκης Φάρος.

Μία από τις καινοτομίες της έκθεσης είναι και η πλατφόρμα QR Walks που εξαπλώνεται στον δημόσιο χώρο. Με τη χρήση διαφόρων τεχνολογιών διασύνδεσης, σε πολλά σημεία της πόλης του Λουτρακίου, αναδύονται μέσα στην οθόνη του κινητού ή του τάμπλετ (μέσω μιας εφαρμογής) εικόνες, βίντεο, μουσικές που έχουν άμεση αναφορά με τον εκάστοτε χώρο.