Η Θεσσαλονίκη τιμά τον Αντώνη Σουρούνη

«Όταν έρχεται ο Οκτώβρης από το χρονιάρικο του ταξίδι, μου φέρνει δώρα…Καμιά φορά έρχεται για να μου τα πάρει πίσω ή και να με τιμωρήσει για κάτι που μόνο εμείς οι δυο γνωρίζουμε. Δεν ξέρω τι θα κάνει φέτος, μόλις έφτασε». Η γενέθλια πόλη του, έδωσε στον Αντώνη Σουρούνη την καλύτερη απάντηση στην απορία του. Γιατί αυτόν τον Οκτώβρη, ακριβώς τρία μετά τον θάνατό του η Θεσσαλονίκη τον τιμά και μάλιστα στην γειτονιά που μεγάλωσε, στην Άνω Πόλη. Ο Πολυχώρος Πολιτισμού της πρώην Σχολής Τεχνών & Επαγγελμάτων Ισλαχανέ, δυο βήματα από την οδό Μουσών, όπου βρισκόταν το πατρικό του σπίτι, φιλοξενεί μια έκθεση με προσωπικά του αντικείμενα και βιβλία του. Την έκθεση διοργανώνει η Υπηρεσία Νεότερων Μνημείων & Τεχνικών Έργων Κεντρικής Μακεδονίας του υπουργείου Πολιτισμού & Αθλητισμού, που διαχειρίζεται και τον χώρο.

Η έκθεση εμπνέεται από το βιβλίο «Το μονοπάτι στη θάλασσα», έχει -διόλου τυχαία- τίτλο «Μονοπάτια & Θάλασσες» και παρουσιάζεται στο πλαίσιο των 54^ων ΔΗΜΗΤΡΙΩΝ, από το Κ.Θ.Β.Ε., τις εκδόσεις Καστανιώτη και το αρχείο της ΕΡΤ. Στα εγκαίνια που έγιναν την Τρίτη (15/10) το βράδυ, εκατοντάδες άτομα κατέκλυσαν το εσωτερικό του κτιρίου, αλλά και την αυλή για να δουν τα πράγματα που αγαπούσε, τα βιβλία του, αλλά και έναν ντοκιμαντέρ για εκείνον, ενώ στην γωνιά ανάγνωσης ξεφύλλισαν τα έργα του.

Η έκθεση θα μείνει ανοιχτή για το κοινό ως το τέλος του χρόνου και περιλαμβάνει επίσης παράλληλες δράσεις. Όπως μια θεατρική παράσταση από το Κ.Θ.Β.Ε. βασισμένη στο «Μονοπάτι της θάλασσας», μια περιπατητική ξενάγηση στη γειτονιά του συγγραφέα και ένα θεατρο-παιδαγωγικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα για μαθητές, σχεδιασμένο πάνω στο έργο «Το μπαστούνι». Ο Αντώνης Σουρούνης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1942 και έζησε στην πόλη μέχρι το 1960, ενώ επέστρεψε σε αυτή το 1970 μετά τις σπουδές του στη Γερμανία και έμεινε ως το 1987, οπότε και εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αθήνα, ως τον Οκτώβριο του 2016 που έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 74 χρόνων.

«Όλα μου τα βιβλία τα έχω γράψει κοντά στη θάλασσα», δήλωσε σε συνεντεύξεις του, ενώ ειδικά για «Το μονοπάτι στη θάλασσα», που το έγραφε για τρία ολόκληρα χρόνια έλεγε πως όλα τα πρόσωπα των φίλων που αναφέρει είναι αληθινά. «Όλα τα βιβλία μου τα αγαπάω. Αλλά για κανένα δεν είπα «τώρα μπορώ να πεθάνω». Γι΄αυτό μπορώ να το πω», δήλωνε για το έργο του αυτό που του έδωσε το 2006 το Βραβείο Μυθιστορήματος του περιοδικού «Να ένα μήλο» και το 2007 το αντίστοιχο βραβείο του περιοδικού «Διαβάζω».