Η «Δημοκρατία» του Δημήτρη Ξόνογλου στη Θεσσαλονίκη

Η Δημοκρατία αποτελεί την νέα έμπνευση για τον εικαστικό και καθηγητή της Αρχιτεκτονικής Σχολής του Α.Π.Θ., Δημήτρη Ξόνογλου. Στην ARTFORUM Gallery της Θεσσαλονίκης παρουσιάζει την έκθεση έργων του με τίτλο «Δημοκρατία, Λέξις Ζώσα;» μέχρι τις 15 Νοεμβρίου. 

Για τον Δημήτρη Ξονογλου, η Δημοκρατία είναι πολίτευμα, όπου κυριαρχεί η ηθική της αλληλεγγύης, της επιείκειας και της συγνώμης, της συμφιλίωσης ανάμεσα στους ανθρώπους, της ισονομίας, της ανεκτικότητας, της θυσίας, της πίστης, της ομορφιάς και του πολιτισμού, της ελπίδας και της μεγαλοψυχίας.

Με περισσότερες από 20 ατομικές εκθέσεις και πάνω από 50 συμμετοχές σε ομαδικές, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, ο καλλιτέχνης διερευνά μέσα από τα έργα του την ουσία και τις αρχές της Δημοκρατίας.

«Διευρύνοντας  και διαρκώς μετατοπίζοντας τα πρότυπα «συμπεριφοράς» και «δράσης» ο Δημήτρης Ξόνογλου προσεγγίζει και ερμηνεύει την πολυπλοκότητα και τις αντιφάσεις της ανθρώπινης ύπαρξης όπως και τις μεταθέσεις των ορίων της ίδιας της τέχνης με τα «ακραία της φαινόμενα». Η έκθεση «Δημοκρατία: Λέξις ζώσα;» προτείνει τις πιθανές προσεγγίσεις του όρου Δημοκρατία, τα περίπλοκα εναλλασσόμενα αντιφατικά συναισθήματα που προκαλεί, μεταξύ μνήμης και ανάμνησης, σκέψης και δράσης, δράσης και αντίδρασης, ανεκτικότητας και αποδοχής, όπως και το ξεπέρασμα της «απειλής» και την ανάδυση νέων φωτεινών προοπτικών «διάσωσης» του όρου», αναφέρει η ιστορικός τέχνης και λέκτορας του Τμήματος Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του ΑΠΘ, Σάνια Παπά, που επιμελήθηκε την έκθεση.

Σύμφωνα με την κ. Παπά, «με μία σχεδόν «επιστημονική ειδημοσύνη», ο Ξόνογλου, υπέρ-εκθέτει και εκφέρει τον Λόγο της Δημοκρατίας πολυεπίπεδα, ξετυλίγοντας και ερμηνεύοντας τον «αθέατο» πυρήνα της όπως και τις τροποποιημένες μορφολογικές κατηγορίες της».

Μέσα από τα έργα του ο καλλιτέχνης αποκαλύπτει τις πιο δυναμικές μεταφορές του όρου Δημοκρατία, ενεργοποιώντας τόσο το εννοιολογικό, όσο και το ζωγραφικό πλαίσιο, με πνεύμα σκωπτικό και έντονα κριτικό, με οξυδέρκεια και ποιητικό λόγο, προβάλλοντας την διασπαστική υλικότητα των μέσων που χρησιμοποιεί. Έτσι μπορεί να ερμηνεύει αφηρημένες έννοιες, εννοιολογικές τοποθετήσεις και ψυχολογικές καταστάσεις όπως η ιστορία, η ύπαρξη, η μνήμη, η ανάμνηση, η αιωνιότητα, ο έρωτας, ο πόνος, το πένθος, η απώλεια.