Πέθανε η Σωτηρία Λεονάρδου

Έφυγε από τη ζωή η σπουδαία ερμηνεύτρια και ηθοποιός Σωτηρία Λεονάρδου. Αντισυμβατική, δυναμική, ασυμβίβαστη και πολυτάλαντη κατάφερε να αφήσει το ιδιαίτερο προσωπικό της στίγμα τόσο στο ελληνικό τργούδι όσο και στον κινηματογράφο.

Τα τελευταία χρόνια ήταν πού δύσκολ για εκείνη καθώς εξαιτίας μιας σπάνιας ασθένειας ζούσε καθηλωμένη στο σπίτι της και έκανε επίπονες θεραπείες αποκατάστασης, 

Η σημαντικότερη στιγμή στην καριέρα της υπήρξε η συμμετοχή της στην εμβληματική ταινία του Κώστα Φέρρη «Ρεμπέτικο», στην οποία πρωταγωνίστησε ενσαρκώνοντας την θρυλική Μαρίκα Νίνου, και ερμήνευσε συγκλονιστικά το τραγούδι «Καίγομαι - Καίγομαι»σε μουσική Σταύρου Ξαρχάκου και στίχους Νίκου Γκάτσου .

Είχε προσφέρει αρκετές αξιόλογες δουλειές στην ελληνική δισκογραφία μεταξύ των οποίων τα άλμπουμ «Δεν έχω χρόνο μάτια μου» σε μουσική Μπάμπη Στόκα, «Γυναίκες» και «MIS» ενώ συμμετείχε ερμηνευτικά σε δίσκους του Σταύρου Ξαρχάκου των Πυξ Λαξ του Νικόλα Άσιμου κ.α. Πολυράριθμες, εξάλλου ήταν και οι συμμετοχές της  συναυλίες της Λαικής Ορχήστρας Μίκης Θεοδωράκης.

Παράλληλα έλαβε μέρος σε αρκετές κινηματογραφικές ταινίες και θεατρικές παραστάσεις σημαντικών σκηνοθετών.

Η Λεονάρδου γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε μουσική, θέατρο, χορό και πολεμικές τέχνες. Παρακολούθησε θεατρικά σεμινάρια από τον Γκροτόφσκι στη Νότιο Ιταλία, σεμινάριο Ινδικού θεάτρου Κατάκαλι στην Ινδία και «αφρικάνικη τελετουργική μαγεία στο θέατρο» στη Νότιο Αφρική, όπου έζησε από το 1989 ως το 1994 (Zimbabwe).

Είχε τιμηθεί με πολλά βραβεία μεταξύ των οποίων και  το βραβείο Α' Γυναικείου ρόλου στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, το 1984, για το «Ρεμπέτικο». 

Προσωπική Δισκογραφία:
1996 - Δεν έχω χρόνο μάτια μου (σε μουσική Μπάμπη Στόκα)
1999 - MIS (σε μουσική Μ. Μάτσα και στίχους Ισαάκ Σούση)
2006 - Γυναίκες (σε μουσική Μ. Νικολούδη και στίχους της Μ. Παπαδάκη)
Συμμετοχές:
1983 - Ρεμπέτικο (Το soundtrack της γνωστής βραβευμένης ταινίας του
Κώστα Φέρρη, σε μουσική Στ. Ξαρχάκου και στίχους Ν. Γκάτσου)
1987 – 60 ζόρικα λεπτά στο Φανάρι του Διογένη (Νικόλα Άσιμου)
1995 - Αμάν Αμήν (Σταύρου Ξαρχάκου - Ζωντανή ηχογράφηση)
1996 - Ακροπόλ (Soundtrack - Μουζάκη)
1997 - Για τους πρίγκηπες της Δυτικής όχθης (Πυξ Λαξ)
1997 - Ο μάγος της πόλης (Μ. Μάτσα)
1998 - Το τραίνο φτάνει τελικά στην Κατερίνη

Ταινίες:
1983 - Ρεμπέτικο (Σκηνοθεσία Κ. Φέρρης, Σενάριο: Σωτηρία Λεονάρδου)
1984 - Oh Babylon
1985 - Η Αυλή της Μορμόνας (σκην. Κώστας Μαζάκης) - μικρού μήκους
1985 - Ανταύγειες Πάθους (σκην. Σπύρος Βασιλείου)
1986 – Ντανίλο Τρέλες (σκην. Σταύρος Τορνές)
1995 - Ακροπόλ (σκην. Παντελής Βούλγαρης) - Βραβείο Β' γυναικείου ρόλου, Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης
1999 - Η Κοιλιά Της μέλισσας (σκην. Βασίλης Ελευθερίου)
2000 - Ο Χάρος Βγήκε Παγανιά (σκην. Αλ Κολάτος)
2006 – The last porn movie (Η τελευταία πορνοταινία) (σκην. Κώστας Ζάππας)

Θέατρο:
1988 - Αντιγόνη (Σοφοκλή), Αρχαίο Θέατρο Ελευσίνας
1996 - Επιστρόφεια, Θέατρο των Καιρών
1997 - Ο Δίκρανος Ντίσνεϊ (Φίλιπ Ρίντλεϊ) , Τεχνοχώρος
1995 - Πέρσες (Αισχύλου), Λυκαβηττός
1998 - Ρομπέρτο Τσούκο (Κορτές), Θεατρική ομάδα Ιηττός
2000 - Ορέστης (Ευριπίδη, μετάφ. Γιάννης Τσαρούχης), Θεατρική ομάδα Ιηττός
2003 - Η Γυναίκα του Σωκράτη (μονόλογος του Δημήτρη Κολλάτου)

Τηλεόραση:
1984 – Οικογένεια Ζαρντή
1985 – Το πάθος

Βραβεία:
- 1ου Γυναικείου ρόλου στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 1984 για το «Ρεμπέτικο»
- 1ο κορφιάτικο βραβείο γυναικείου ρόλου για το «Ρεμπέτικο» (1985)
- 1ο κρατικό βραβείο σεναρίου για το «Ρεμπέτικο» (1985)
- 2Ο κρατικό βραβείο γυναικείου ρόλου για την ταινία «Ακροπόλ» του Παντελή
Βούλγαρη (1996)
- Τιμητική διάκριση της Ακαδημίας της Αλεξάνδρειας για το σύνολο της ταινίας
«Ρεμπέτικο» (1986)
- Β΄ Γυναικείου ρόλου (1985)
- Ειδική μνεία Ακαδημίας Αλεξανδρείας (1985)

Συλλυπητήριο μήνυμα για την απώλεια της Σωτηρίας Λεονάρδου

Η Υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού κ. Λίνα Μενδώνη έκανε την ακόλουθη δήλωση για την απώλεια της ηθοποιού και τραγουδίστριας Σωτηρίας Λεονάρδου:

«Η δυναμική παρουσία και ένα έντονο, μαγνητικό βλέμμα χαρακτήριζε τις ερμηνείες της Σωτηρίας Λεονάρδου στο τραγούδι, στον κινηματογράφο, στο θέατρο. Η παιδεία της ήταν ευρύτατη. Είχε επηρεαστεί από πολλές διαφορετικές κουλτούρες, είχε απορροφήσει στοιχεία από αυτές και τα είχε επεξεργαστεί στην εκφραστικότητά της. Η ερμηνεία της στο «Ρεμπέτικο» παραμένει εμβληματική για τον σύγχρονο ελληνικό κινηματογράφο, από εκείνες που έχουν στοιχειώσει τη μεγάλη οθόνη. Εκφράζω τα θερμά μου συλλυπητήρια στην οικογένεια και στους φίλους της»