28 χρόνια μετά, τι δεν ξέρουμε για τον Freddie Mercury

Ανοίγοντας ή κλικάροντας μια οποιαδήποτε μουσική εγκυκλοπαίδεια ή το site του, μπορείς να μάθεις ή να τελειοποιήσεις τις γνώσεις σου για τον Βρετανό τραγουδιστή του συγκροτήματος “Queen”. Ο Φρέντι Μέρκιουρι (Freddie Mercury) -καλλιτεχνικό ψευδώνυμο τού Φαρόκ Μπουλσάρα, αλλά με αυτό δεν πας πουθενά, γι’ αυτό και το rename- αποτελεί ένα ξεχωριστό και τεράστιο λήμμα στην εγκυκλοπαίδεια της παγκόσμιας μουσικής. Εντάξει, πιο κλισέ πεθαίνεις…

Ο Φρέντι, που ξερνούσε με τα κλισέ, γεννήθηκε στις 5 Σεπτεμβρίου 1946 στη Ζανζιβάρη της Τανζανίας, ήταν περσικής καταγωγής, στο κολέγιο της Βομβάης -όπου ήταν έγκλειστος- οι φίλοι του τού απέδωσαν το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο «Φρέντι». Αυτές τις υποαρμονικές έπιαναν οι φωνητικές χορδές του, ο Φρέντι αστεροειδής στο ηλιακό μας σύστημα, ο Μέρκιουρι με το συγκρότημα που έγραψε ιστορία, οι δίσκοι, οι ερμηνείες, η φωνάρα του. Όλα τα σχετικά αφιερώματα κλείνουν με τη θλιβερή υπόμνηση: στις 24 Νοεμβρίου 1991 ο Φρέντι Μέρκιουρι πέθανε.

Κάπως έτσι, έπειτα κι από τόσα κείμενα που έχουν πληκτρολογηθεί για εκείνον, όλα έχουν γραφτεί, με κάθε λεπτομέρεια, τα μάθαμε όλα, τα ξέρουμε όλα για αυτόν τον showman. Όμως, μια απορία παραμένει: θα ήθελε εκείνος σήμερα να ζει ανάμεσά μας; Θα ήθελε να ζει μέσα στην αναγκαστική κανονικότητα που επιβάλλουν τα γηρατειά; Ο ίδιος -ως ελεύθερο πνεύμα- “I want to break free” είχε ερμηνεύσει, σπάζοντας μια για πάντα τις αλυσίδες που μπορούν να κρατήσουν ένα ελεύθερο και νεανικό πνεύμα, αλλά όχι τα δεσμά που κρατούν φυλακισμένο ένα λαμπερό μυαλό μέσα σε ένα κορμί ηλικιωμένου. Ο συγκεκριμένος, επίσης, πρέσβευε και επαναλάμβανε συχνά “Never boring” και είναι σίγουρο πως εάν ζούσε σήμερα -και γινόταν η αφαίρεση στη χρονολογία γέννησής του και έδειχνε 73- μάλλον θα βαριόταν. Κι αυτός ο τύπος, έτσι κι αλλιώς, βαριόταν πολύ εύκολα. Ταυτόχρονα, το είχε πει όσο πιο εμφατικά θα μπορούσε: “Who Wants To Live Forever?”.

Άλλωστε, τα έζησε όλα πολύ γρήγορα, σαν μια πεταλούδα που πεθαίνει δίπλα σε μια λάμπα πορτατίφ, σαν ένα αστέρι που πέφτει φλεγόμενο, αλλά αφήνει για πάντα πίσω του την αστρική σκόνη του. Ο Φρέντι μας άφησε κληρονομιά τα τραγούδια που ερμήνευσε και, εάν ζούσε σήμερα, πίσω από το γερασμένο χαμόγελό του, θα έκρυβε ακέραια τη νοσταλγία για εκείνες τις ημέρες που πέρασαν και, βασικά, για τις νύχτες που είχε δράση – όπως και να μεταφράζεται αυτή για εκείνον. Και είναι πολύ εγωιστικό να θέλουμε να ήταν εδώ σήμερα, τη στιγμή που ο ίδιος είχε αποφασίσει να τα ζήσει όλα, πολύ νωρίς – όπως και έκανε. Και έτσι, σήμερα, στην «επέτειο» θανάτου αυτής της σπουδαίας οντότητας, ο Φρέντι φρόντισε να λύσει όλες τις απορίες μας: δεν θα ήθελε να είναι εδώ περιμένοντας το τέλος του και κάπως έτσι το κάρμα του -στο οποίο πίστευε- φρόντισε να του ρίξει αυλαία πολύ νωρίς. Αλλά, διάολε, 28 χρόνια χωρίς αυτή την πολυσχιδή προσωπικότητα -ακόμα κι αν σου έμαθε το «ζήσε το σήμερα, αύριο μπορεί να μην είσαι εδώ»- είναι ήδη πάρα πολλά. Και το show της ζήσης οφείλει να συνεχιστεί, χωρίς εκείνον…