Εικαστικά καράβια φτιαγμένα από «θαλασσοδαρμένα» υλικά

«Καράβια στα πέλαγα του κόσμου» είναι ο τίτλος της πρώτης ατομικής έκθεσης του Τάσου Ταστάνη, αρχιτέκτονα και δημοτικού συμβούλου Γλυφάδας, με εικαστικά καράβια φτιαγμένα κυρίως από φυσικά υλικά που ξέβρασε το κύμα. Φιλοξενείται αυτές τις μέρες (και έως την Κυριακή)  στο ισόγειο του Παλαιού Δημαρχείου της Γλυφάδας (Λ. Ποσειδώνος 82)  και γίνεται σε συνεργασία με την Κίνηση Αναπήρων Καλλιτεχνών και τον Δήμο Γλυφάδας, αφιερωμένη στα πέντε χρόνια από τον θάνατο του αδελφού του καλλιτέχνη, Άρη Ταστάνη, του σημαντικότερου ποιητή και λογοτέχνη με αναπηρία στην Ελλάδα. Και επιπλέον γίνεται αφορμή να καθιερωθεί από το  ΕΜ Πολυτεχνείο ένα νέο ερευνητικό πρόγραμμα για το πώς η τέχνη μπορεί να χρησιμοποιήσει υλικά, που αλλιώς θα τα είχαμε πετάξει ως απορρίμματα και από το Δήμο Γλυφάδας να καθιερωθεί ένας νέος θεσμός για την ανάδειξη της καλλιτεχνικής δημιουργίας και έκφρασης των ανθρώπων με αναπηρία.

Στα χέρια του Τάσου Ταστάνη μαζεμένα από τον ίδιο κομμάτια από παλιά καρνάγια, σκουριά, παλιά ξύλα «φαγωμένα» από την αρμύρα, καρφιά, σχοινιά, δίχτυα, καραβόπανα ξαναγεννιούνται. Παίρνουν μορφή και ψυχή για να ταξιδέψουν στο σήμερα με μία καινούρια και συγκινητική ιδιότητα: αυτή του έργου τέχνης.

«Ξεκίνησα εδώ και πολλά χρόνια να πλάθω, να σμιλεύω αυτά τα καράβια, γιατί για μένα ήταν μια εσωτερική ανάγκη έκφρασης», εξήγησε ο Ταστάνης στα εγκαίνια της έκθεσής του που έγιναν νωρίτερα αυτό το μήνα. «Το να χρησιμοποιείς τις γραμμές τα χρώματα τα θαλασσοδαρμένα υλικά  είναι για να εισχωρείς βαθύτερα, στην κατανόηση  του κόσμου και των ανθρώπων. Και πάνω από όλα βέβαια να ξεπερνάς την καθημερινότητα. Η φυγή είναι μπροστά σου και είναι μια πρόκληση.

Τα καράβια είναι η ύπαρξη μου, η πιο όμορφη φυγή της πραγματικότητάς μου. Τις ώρες και τις νύχτες που πλάθω τα καράβια μου με συντροφεύει η σιωπή τα ξεχνάω όλα. Εκεί έχεις να παλέψεις με τα συναισθήματά σου. Εκεί υπάρχει το σμίλευμα και το ταξίδι των καραβιών. Πρέπει με το ξύλο, τα καρφιά, τη σκουριά, τα σύρματα να κάνεις κάτι. Να τους δώσεις μορφή, να τους δώσεις την ψυχή σου. Το γεγονός ότι αυτά τα καράβια ενέπνευσαν τον αδελφό μου Άρη να γράψει την τελευταία ποιητική του συλλογή και κάποια από αυτά να τα συμπεριλάβει στο βιβλίο του είναι πολύ συγκινητικό και όμορφο για μένα».