Οι Ξεριζωμοί και το Ουσιαστικό Σημείο στο Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης

Ένας ξεριζωμός είναι μια πράξη βίαιη που έχει πόνο, φρίκη, οργή για αυτόν που τον υφίσταται. Κάθε ξεριζωμός χαράζει μια πληγή στην ψυχή και ένα σφίξιμο στα χείλη. Ξεριζωμοί είναι ο τίτλος της έκθεσης τριών εικαστικών, από την Ελλάδα, την Ιταλία και την Αμερική, που μαζί με το Ουσιαστικό σημείο, δηλαδή τα πορτρέτα του Γιάννη Πατραμάνη, φιλοξενούνται στην αίθουσα Αλλατίνη-Ντασώ, του Γαλλικού Ινστιτούτου Θεσσαλονίκης. Τα κοινά εγκαίνια θα γίνουν την Τρίτη 25 Φεβρουαρίου, παρουσία και των τεσσάρων καλλιτεχνών και θα είναι ανοιχτές για το κοινό μέχρι τις 15 Μαρτίου.

Η έκθεση Ξεριζωμοί σχεδιάστηκε με αφορμή το διαχρονικό πρόβλημα των ξεριζωμών των λαών και τα επιμέρους προβλήματα που αντιμετώπιζαν. Το Ολοκαύτωμα των Εβραίων, οι διάφορες γενοκτονίες των λαών, οι πρόσφυγες στη χώρα μας, το δουλεμπόριο -και όχι μόνο- αποτελούν σημεία αναφοράς στα έργα των Anna Massinissa από την Ιταλία, Aimee Birnbaum, που γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη και πλέον εργάζεται στο Λονδίνο και στην Τοσκάνη και Γιώργου Πολίτη. Οι τρεις εικαστικοί σκύβουν πάνω από την κοινωνία και με το πινέλο τους και ανοίγουν την πόρτα σε έναν κόσμο που πρέπει καθένας να μπει χωρίς ενδοιασμούς και προκαταλήψεις.

Ο Γιάννης Πατραμάνης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1992 και είναι απόφοιτος του Τμήματος Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας. Κύρια ενασχόλησή του είναι η παραστατική ζωγραφική με υλικά την ακουαρέλα και το μελάνι, ενώ η θεματολογία του περιστρέφεται γύρω από την ανθρώπινη μορφή.

«Όταν έρχεσαι σε επαφή με έναν άνθρωπο τα μάτια και τα χείλη είναι τα στοιχεία στα οποία επικεντρώνεται η προσοχή, που διευθύνουν. Από τα μάτια, τον «καθρέφτη» της ψυχής, αρχίζουν να εκφράζονται όλα τα συναισθήματα. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι από την στιγμή που γεννιόμαστε έως τα γεράματα μας αντιλαμβανόμαστε την αγάπη από τις ματιές που ανταλλάσσουμε με τους δικούς μας ανθρώπους. Τα χείλη συμβάλλουν ουσιαστικά στις εκφράσεις του προσώπου, εκφράζουν εμφανώς συναισθήματα όπως ένα χαμόγελο ή ένα συνοφρύωμα. Έτσι και στα έργα μου, υπάρχει η προσομοίωση της οπτικής αυτής, το χρώμα συγκεντρώνεται γύρω από τα δυο αυτά εκφραστικότερα σημεία αφήνοντας τα υπόλοιπα να υπονοούνται, δημιουργώντας έτσι μια αίσθηση ερωτισμού και τρυφερότητας. Η παρατήρηση του ορατού κόσμου μετατρέπεται σε μέσο για την αποτύπωση μιας πραγματικότητας», αναφέρει ο καλλιτέχνης.