Αντώνης Αντύπας: Πέθανε ο σπουδαίος σκηνοθέτης και σύντροφος της Ελένης Καραΐνδρου

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 4 λεπτά ┋ 🗣️ Ανοικτό για σχολιασμό

Ελένη Καραΐνδρου και Αντώνης Αντύπας (Copyright: Facebook)

Την τελευταία του πνοή, σε ηλικία 83 ετών, άφησε ο σπουδαίος σκηνοθέτης Αντώνης Αντύπας, ιδρυτής του Απλού Θεάτρου. Τη δυσάρεστη είδηση γνωστοποίησε η Ελένη Καραΐνδρου, μέσα από το προσωπικο της προφίλ στο Facebook.

«Ο αγαπημένος μου Αντώνης Αντύπας, ο άνθρωπος που 40 χρόνια μου χάρισε την αγάπη του και την απόλυτη αφοσίωση δεν υπάρχει πια. Τον ευχαριστώ από τα βάθη της ψυχής μου και θα μείνει για πάντα ο πολύτιμος οδηγός μου. Αντώνη μου σ' αγαπώ και θα σε βλέπω πάντα με το γέλιο στο όμορφο σου πρόσωπο» γράφει.

Θέατρο, πένθος και δημιουργία

Ο Αντώνης Αντύπας, γεννημένος το 1941 στον Βύρωνα της Αθήνας, ξεκίνησε τις σπουδές στην Ανωτάτη Βιομηχανική Σχολή Πειραιά το 1960, αλλά το πάθος του για το θέατρο τον οδήγησε στη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης του Κάρολου Κουν το 1963. Εκεί, καθώς ο Κουν ετοίμαζε τον «Γυρισμό» του Πίντερ, ο Αντύπας βρέθηκε να συμμετέχει ενεργά λόγω της γνώσης που είχε στα αγγλικά, βοηθώντας στις πρόβες και γοητεύοντας από τη διαδικασία της σκηνοθεσίας.

Η θεατρική του πορεία ξεκίνησε με την παράσταση «Όρνιθες» το 1964, και μέχρι το 1971 είχε συμμετάσχει σε 30 παραστάσεις. Το 1971-72 παρακολούθησε σεμινάρια σκηνοθεσίας στη σχολή City Literary Institute στο Λονδίνο και εργάστηκε ως βοηθός σκηνοθέτη του Μινωτή.

Το 1974, ίδρυσε το Απλό Θέατρο μαζί με τον Χρήστο Πολίτη και σκηνοθέτησε το «Ήταν όλοι τους παιδιά μου» του Άρθουρ Μίλερ. Η σκηνοθετική του προσέγγιση ήταν βαθιά προσωπική, ενσαρκώνοντας τους χαρακτήρες και επιλέγοντας προσεκτικά τους ηθοποιούς που θεωρούσε κατάλληλους για τους ρόλους.

Αν και ο Χρήστος Πολίτης αποχώρησε το 1990, ο Αντύπας συνέχισε την καλλιτεχνική του δράση στο ομώνυμο θέατρο, ιδρύοντας τη μη κερδοσκοπική εταιρεία «Καλλιτεχνικός Οργανισμός Φάσμα» με την Ελένη Καραΐνδρου.

Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο οργανισμός παρουσίασε σημαντικές παραστάσεις, κυρίως ξένου ρεπερτορίου, με έμφαση στην αγγλική και αμερικανική δραματουργία. Η τελευταία του σκηνοθεσία στο θέατρό του ήταν το «Βαγόνι στα νερά» του Λεωνίδα Προυσαλίδη. Στις συνεντεύξεις του, ο Αντύπας επεσήμανε την επιθυμία του να συνεργάζεται με τους καλύτερους συντελεστές και να προετοιμάζει σχολαστικά τις παραστάσεις του.

Από τον Βύρωνα στην Επίδαυρο

Όταν ρωτήθηκε για την προτίμησή του στα δραματικά έργα, εξήγησε ότι ήταν μια αντανάκλαση του προσωπικού του πένθους και της οικογενειακής του ιστορίας. Η μητέρα του, πρόσφυγας από τη Σμύρνη, του μετέδωσε την αγάπη για το θέατρο, ενώ οι δυσκολίες της ζωής τους στον Βύρωνα επηρέασαν βαθιά την καλλιτεχνική του πορεία.

«Η μάνα μου έπεφτε άρρωστη, εγώ έφευγα σε περιοδεία με το Θέατρο Τέχνης κι όταν επέστρεφα, πίστευα πως θα βρω ένα φέρετρο έξω απ' την πόρτα. Μια κατάσταση τρομακτική. Με τα χρόνια, όμως, κατάφερα να έχω πειθαρχία και δεν επιτρέπω στον εαυτό μου να στενοχωρηθεί ή να ασχοληθεί παραπάνω από 10 ή 20 λεπτά την ημέρα με δυσάρεστα προβλήματα. Δεν μπορώ να κουβαλάω όλη την ημέρα κάτι που δεν λύνεται και μου αλλάζει συνεχώς την τροχιά» είχε περιγράψει ο ίδιος σε παλιότερή του συνέντευξη στη LiFo.

Στο πλαίσιο της δράσης του στο Απλό Θέατρο, ο Αντύπας δημιούργησε φιλικές σχέσεις με σπουδαίους συγγραφείς όπως ο Χάρολντ Πίντερ και ο Μπράιαν Φρίελ, που παρευρέθηκαν σε παραστάσεις του. Το 2001, σκηνοθέτησε τις «Τρωάδες» του Ευριπίδη στην Επίδαυρο και το 2017 ανέλαβε την πρώτη του σκηνοθεσία στο Εθνικό Θέατρο με το έργο «Πόθοι κάτω από τις λεύκες» του Ο'Νηλ.

«Στην Επίδαυρο έλαμψε με δύο χαρισματικες παραστασεις αλλά και στο Εθνικό θέατρο άφησε εποχή με την τελευταία του παρασταση. Μαζί, πάντα μαζι, δεν σταματήσαμε να δουλεύουμε, στοχεύοντας πάντα στο καλό» είχε γράψει πριν από μερικές ημέρες η Ελένη Καραΐνδρου για τον σύντροφό της.

Ο Αντώνης Αντύπας αγαπούσε να περπατά στον Εθνικό Κήπο, στο Άλσος Παγκρατίου και στο πάρκο του Αγίου Λογγίνου, δίπλα στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών.