┋ Πολιτισμός ┋ 18.11.2019 17:58

Η Θεσσαλονίκη λέει STOP στην οδική ανασφάλεια

Kόμικ για την οδική συμπεριφορά και τις επιπτώσεις των τροχαίων ατυχημάτων κυκλοφορεί σε συνεργασία με την Τροχαία Θεσσαλονίκης. Το έγραψε ο Δημήτρης Αντωνίου, που ένα τροχαίo ατύχημα τον καθήλωσε εδώ και 13 χρόνια σε αναπηρικό αμαξίδιο και έχει επιδοθεί στον αγώνα ανάδειξης του προβλήματος. Τι λέει στο ethnos.gr

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 4 λεπτά ┋

Οι πατερίτσες, το αναπηρικό αμαξίδιο και το ειδικά διαμορφωμένο κρεβάτι, βοηθούν τον Αντώνη να εξυπηρετείται στην καθημερινότητά του, η οποία έχει αλλάξει μετά το σοβαρό τροχαίο ατύχημα που είχε.

Μια μέρα, όλα αυτά τα…βοηθήματα, που πονούν μαζί του, αποφασίζουν να βγουν στο δρόμο και να αναζητήσουν το μοιραίο Ι.Χ. που τον καθήλωσε σε αναπηρικό καρότσι. Κι ενώ ζητούν να πάρουν εκδίκηση, έχουν μια «ενδιαφέρουσα συνομιλία» μαζί του. Σε άλλο χρόνο δυο νεαροί αποφασίζουν να πάνε μια βόλτα με το αυτοκίνητο του ενός. Οδηγός και συνοδηγός είναι φίλοι. Ο οδηγός κάνει επικίνδυνους ελιγμούς, αποφασίζει να παραβιάσει κάποιος κανόνες του ΚΟΚ, ο συνοδηγός θέλει να κατέβει. Τσακώνονται. Φαινομενικά οι δύο ιστορίες δεν έχουν καμία σχέση, μπλέκονται ωστόσο σε ένα ενδιαφέρον κόμικ που θα παρουσιαστεί στην 18^η Έκθεση Κόμικς και Επιτραπέζιων Παιχνιδιών, Comic N΄Play, η οποία διοργανώνεται στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης στις 22,23 και 24 Νοεμβρίου.

Το κείμενο του κόμικ που έχει τίτλο «Λέμε stop στην οδική ανασφάλεια», έγραψε ο Δημήτρης Αντωνίου, και τα σκίτσα φιλοτέχνησε ο Παναγιώτης Γκιάκας.

Στα 16 του χρόνια κι ενώ βρισκόταν έξω από το σχολείο του στην οδό Αδριανουπόλεως της Καλαμαριάς, ένα αυτοκίνητο που έτρεχε με υπερβολική ταχύτητα, ανέβηκε στο πεζοδρόμιο και «θέρισε» τρεις μαθητές. Ο Δημήτρης τραυματίστηκε πολύ σοβαρά και έκτοτε καθηλώθηκε σε αναπηρικό αμαξίδιο. Η ζωή σταμάτησε για εκείνον στιγμιαία, σύντομα ωστόσο αντέστρεψε το κλίμα και την πήρε στα χέρια του. Σπούδασε στο τμήμα Φυσικής του Α.Π.Θ. και ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στην Οικονομική Επιστήμη στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας. Αντικείμενο της μεταπτυχιακής του διατριβής ήταν τα τροχαία ατυχήματα στο Δήμο Θεσσαλονίκης και τώρα ολοκληρώνει μια εξίσου ενδιαφέρουσα μελέτη για τους 14 δήμους του νομού.

«Αυτό που πολλοί δεν ξέρουν είναι ότι τα περισσότερα ατυχήματα στον δήμο Θεσσαλονίκης αφορούνς ε παρασύρσεις πεζών και το ποσοστό τους είναι διπλάσιο από οποιαδήποτε άλλα», λέει στο ethnos.gr, ο Δημήτρης Αντωνίου που θεωρείται από τα πιο μαχητικά άτομα στο χώρο της αναπηρίας και από τους πιο επιδραστικούς νέους σήμερα. Έγραψε το κόμικ αυτό, που διακινείται σε σχολεία της πόλης, σε συνεργασία με την Τροχαία Θεσσαλονίκης, την οποία και ακολουθεί σε πολλές από τις εκδηλώσεις. Παράλληλα, κάνει ομιλίες, τόσο για τον σεβασμό των δικαιωμάτων των ΑεΑ, όσο κυρίως για την πρόληψη των τροχαίων ατυχημάτων. Έγραψε τρία βιβλία -τα δύο είναι συλλογές διηγημάτων και το ένα μυθιστόρημα-, ενώ για δύο συνεχόμενες χρονιές πρωτ6αγωνιστούσε στην θεατρική παράσταση «Στα καλά του καθισμένου», της οποίας έχει γράψει το σενάριο και κάνει την σκηνοθεσία.

«Οι αρχές κατανοούν, δείχνουν να αντιλαμβάνονται τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα άτομα με αναπηρία, αλλά δεν κάνουν κάτι ουσιαστικό. Στο εξωτερικό υπάρχουν πολύ περισσότερες ευκαιρίες και τα άτομα που κινούνται με αναπηρικό αμαξίδιο δεν σταματούν την καθημερινότητά τους, επειδή τους έτυχε ένα ατύχημα», δηλώνει ο 29χρονος Δημήτρης Αντωνίου. Σε όλες τις εμφανίσεις και τις ομιλίες του, εστιάζει στο θέμα της πρόληψης. Θεωρεί ότι στην Ελλάδα οι οδηγοί απέχουν αρκετά από τον σεβασμό στους πεζούς, αλλά και στον εαυτό τους -οδηγούν χωρίς ζώνη ασφαλείας και χωρίς κράνος- και δεν αντιλαμβάνονται πόσες επικίνδυνες κινήσεις κάνουν στο δρόμο. «Μια στραβοτιμονιά μπορεί να μην γίνει καν αντιληπτή. Μπορεί όμως και να στοιχίσει μια ζωή», τονίζει, ενώ επίσης δεν του αρέσει καθόλου η προσοχή που του δείχνει ο υπόλοιπος κόσμο. «Δεν μου αρέσει που ο κόσμος νοιάζεται υπερβολικά, επειδή με βλέπει στο αμαξίδιο. Δηλαδή αν ήμουν καλά, δεν θα άξιζα την ευγένειά τους, την προσοχή τους, τον σεβασμό τους; Πρέπει όλοι να είμαστε καλοί με όλους. Να μην διαχωρίζουμε τους ανθρώπους. Ο σεβασμός στον άλλον, είναι προϋπόθεση για να πάμε μπροστά», αναφέρει και καταλήγει: «αγωνίζομαι κάθε μέρα για να ζήσω όπως επιθυμώ εγώ κι όχι όπως μου τα έφερε η τύχη».

Διαβάστε ακόμη