Χριστόδουλος: Ο Αρχιεπίσκοπος που σκεφτόταν πάντα φωναχτά

Το πρωινό της 28ης Απριλίου 1998 η Εκκλησία της Ελλάδος γυρίζει σελίδα, κάνοντας μια αλλαγή στην Ιστορία της... Σχεδόν τρεις εβδομάδες μετά τον θάνατο του Σεραφείμ, η Ελλαδική Εκκλησία αποκτά νέο Προκαθήμενο. Ο 19ος κατά σειρά Ποιμενάρχης της Αθήνας, ο Δημητριάδος Χριστόδουλος, με συγκίνηση ανακοινώνει από τα μεγάφωνα: «Αποδέχομαι την υψηλήν ταύτην διακονίαν...».

Ο τρόπος που μιλά και «μαγνητίζει» το ποίμνιό του, το άνοιγμά του στη νεολαία, η δυναμική του, τον καθιστούν αγαπημένο πρόσωπο των ΜΜΕ, ενώ λίγα χρόνια μετά ο διεθνής Τύπος κάνει λόγο για έναν «Αρχιεπίσκοπο-φαινόμενο».

Σήμερα συμπληρώνονται δώδεκα χρόνια από την εκδημία του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου. Αναμφισβήτητα ο Χριστόδουλος υπήρξε ένας σπάνιος ιεράρχης που είχε πολλές αρετές και ταυτόχρονα μεγάλη πάθη. Αυτά συνήθως πάνε μαζί... 

Ωστόσο, το ενδιαφέρον για τη δημοσιότητα, λένε άνθρωποι που τον έζησαν, τον οδηγούσε πολλές φορές στο να κάνει βιαστικές επιλογές. «Ο Χριστόδουλος σκεφτόταν φωναχτά, δεν σκεφτόταν με όρους στρατηγικής. Ηταν ένας απλός άνθρωπος, ένας άριστος κήρυκας και λειτουργός» σημειώνουν με νόημα. Ουσιαστικά ήταν ένας εκκλησιαστικός ηγέτης με έντονα πολιτικά χαρακτηριστικά, που σίγουρα ανανέωσε τον δημόσιο λόγο. Κατέβασε τον κόσμο στον δρόμο, με τις γνωστές λαοσυνάξεις, και τάραξε τα λιμνάζοντα νερά.

Οπως θυμούνται δημοσιογράφοι που κάλυπταν τότε το εκκλησιαστικό ρεπορτάζ, κάποιοι εκ των οποίων μεταπήδησαν αργότερα στο πολιτικό, «κάθε του λέξη ή ενέργεια δημιουργούσε είδηση και οι ναοί είχαν μετατραπεί σε τηλεοπτικά πλατό. Αγγιζε τις καρδιές των ανθρώπων. Ολους τους αγαπούσε, ιδιαίτερα τα παιδιά».

Επισκέπτεται όλα τα πανεπιστήμια και λύκεια των Αθηνών συναρπάζοντας τους νέους. Μιλά στη γλώσσα τους, χρησιμοποιώντας τον... κώδικά τους, συμμερίζεται τις αγωνίες τους, ενώ στην εκκλησιαστική ιστορία θα μείνει για πάντα η φράση του προς αυτούς: «Ελάτε στην εκκλησία όπως είστε με το τζιν και με το σκουλαρίκι. Ακουσα κάποιον από εσάς ότι ''με πάει''. Σας λέω λοιπόν κι εγώ ''σας πάω''». Συχνά οι λόγοι του προκαλούν έκπληξη, όπως η παρομοίωση της παγκοσμιοποίησης με «μηχανή του κιμά».

Ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, κατά κόσμον Χρήστος Παρασκευαΐδης, γεννήθηκε στην Ξάνθη το 1939. Και οι δύο γονείς του ήταν πρόσφυγες από την Αδριανούπολη, ενώ σε ηλικία 2 ετών μετακομίζει με την οικογένειά του στην Αθήνα. Υπήρξε άριστος στα γράμματα, οραματιστής για την Εκκλησία και την πατρίδα του. Αν και ο πατέρας του ήθελε να κάνει τον γιο του πανεπιστημιακό, εκείνος δεν απομακρυνόταν από τον πόθο που ρίζωνε μέσα του για την Εκκλησία. Απόφοιτος του Λεόντειου Λυκείου Αθηνών, το 1962 ο Χριστόδουλος ολοκληρώνει επιτυχώς τις σπουδές του στη Νομική και εγγράφεται στη Θεολογική Σχολή.

Η τελετή ενθρόνισής του γίνεται στις 9 Μαΐου στον Καθεδρικό Ναό. Ως Προκαθήμενος πλέον της Εκκλησίας της Ελλάδος αναπτύσσει ένα έργο πρωτοφανές, αλλά ο δρόμος προς τους στόχους που θέτει δεν είναι στρωμένος με... ροδοπέταλα, και στην πορεία των εννέα χρόνων και εννέα μηνών που μένει, μέχρι την κοίμησή του, «συγκρούεται» επανειλημμένως για τις αποφάσεις του, τις ενέργειές του αλλά και τις παραλείψεις του.

Η σύγκρουσή του με το Φανάρι παραλίγο να οδηγήσει τις δύο Εκκλησίες στο Σχίσμα. Οι τριβές εντείνονται όταν ζητά, ακριβώς επειδή η Ελλάδα είναι μέλος της ΕΕ, να λειτουργήσει γραφείο αντιπροσώπευσης της Εκκλησίας της Ελλάδος στην έδρα της ΕΕ στις Βρυξέλλες, ανεξάρτητο από αυτό του Οικουμενικού Πατριαρχείου, που εκπροσωπεί όλες τις τοπικές αυτοκέφαλες Ορθόδοξες Εκκλησίες. Τελικά, ύστερα από παρέμβαση της κυβέρνησης, το θέμα λύνεται.

Η ΔΙΑΜΑΧΗ

Ωστόσο, πέντε χρόνια αργότερα οι μητροπόλεις των «Νέων Χωρών» θα γίνουν η αιτία για τη μεγαλύτερη σύγκρουσή τους. Πάντως, παρά τα προβλήματα στις μεταξύ τους σχέσεις, έπειτα από κάποιο διάστημα η ηρεμία επανέρχεται και πάλι, ενώ συγκίνηση προκαλεί η κίνηση του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου να τον επισκεφθεί στο Αρεταίειο προκειμένου να του ευχηθεί όταν πλέον θα αρρωστήσει. Το 2001 επισκέπτεται την Αθήνα για πρώτη φορά, κατόπιν πρόσκλησης του Προέδρου της Δημοκρατίας, ο Πάπας Ιωάννης Παύλος ο Β’, όπου ενώπιον του Αρχιεπισκόπου ζητά δημοσίως συγνώμη για όλα τα τραγικά λάθη και εγκλήματα που είχαν τελέσει οι Ρωμαιοκαθολικοί κατά των Ορθοδόξων στο παρελθόν.

Καθ’ όλη τη διάρκεια της αρχιεπισκοπίας του χειροτονεί δεκάδες κληρικούς, πάνω από τριάντα αρχιερείς και αρκετούς βοηθούς επισκόπους. Στις 14 Δεκεμβρίου 2005 θα συναντηθεί στο Βατικανό με τον Πάπα της Ρώμης, Βενέδικτο. Δημιουργεί δομές που δεν υπήρχαν μέχρι τότε και αναμορφώνει την Αποστολική Διακονία της Εκκλησίας της Ελλάδος. Ενισχύει και αυξάνει τα συσσίτια της Αρχιεπισκοπής και προσφέρει ιατροφαρμακευτική περίθαλψη σε περίπου 26 χώρες του κόσμου. Ακόμη και το πρόβλημα της υγείας το αντιμετωπίζει σαν πραγματικό λιοντάρι, με τεράστια δύναμη και γενναιότητα, αλλά δεν τα καταφέρνει... Φεύγει από τη ζωή στην αρχιεπισκοπική κατοικία του ξημερώματα Δευτέρας της 28ης Ιανουαρίου 2008, αφήνοντας ακόμη και τότε πλήθος ψιθύρων για την απότομη επιδείνωση της υγείας του που τον οδήγησε στον θάνατο.