Πορνεία, παιδοφιλία και στο βάθος Αυτοκεφαλία!

Το ζήτημα της αναγνώρισης της νέας Αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Ουκρανίας -δεν χωράει καμία αμφιβολία- έχει μονοπωλήσει τους τελευταίους μήνες την ειδησεογραφία. Οσο πλησιάζουμε στην τακτική συνεδρίαση της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος τον Οκτώβριο, τα βλέμματα όλων είναι στραμμένα εκεί.

Εκτός από τις εκλογές σε τρεις Μητροπόλεις, οι ιεράρχες θα ενημερωθούν από τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμο για την πρόσφατη απόφαση της απελθούσης Διαρκούς Ιεράς Συνόδου, η οποία μετά το πόρισμα των αρμόδιων επιτροπών -ήταν θετικές οι εισηγήσεις- αναγνωρίζει το κανονικό δικαίωμα του Οικουμενικού Πατριάρχη για την παραχώρηση του Αυτοκεφάλου, καθώς και το προνόμιο του Προκαθημένου της Εκκλησίας της Ελλάδος να χειρισθεί περαιτέρω το ζήτημα της αναγνωρίσεως της Εκκλησίας της Ουκρανίας.

Αυτό που -κατά την άποψή μας- έχει ενδιαφέρον είναι πώς ο Αρχιεπίσκοπος θα θέσει το συγκεκριμένο θέμα στην Ιεραρχία. Αν και τα σενάρια είναι πολλά, καλό θα ήταν να περιμένουμε τη συνεδρίαση.

Ωστόσο, κανείς δεν μπορεί να παραβλέψει πως υπάρχουν ιεράρχες που διαφωνούν με την αναγνώριση της νέας Αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Ουκρανίας, ενώ κάποιοι άλλοι υποστηρίζουν ότι μέχρι τη συνεδρίαση της Ιεραρχίας ή λίγες ημέρες μετά μπορεί να υπάρξουν εξελίξεις γύρω από το συγκεκριμένο θέμα. Μαθαίνουμε ότι σύντομα θα επισκεφθούν τις ΗΠΑ -όχι για λόγους αναψυχής- ο μητροπολίτης Κιέβου και πάσης Ουκρανίας Επιφάνιος, αλλά και ο πρόεδρος της Ουκρανίας, Βολοντίμιρ Ζελένσκι.

Αίσθηση επίσης προκάλεσε και η χθεσινή ομιλία του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου, ο οποίος έκανε χρήση αποσπασμάτων του μακαριστού μητροπολίτη Τυρολόης και Σερεντίου Παντελεήμονος για τη «Γεωγραφική δικαιοδοσία κατά το Ορθόδοξον Κανονικόν Δίκαιον – Το φαινόμενον του εθνοφυλετισμού κατά τους προσφάτους χρόνους», στο συνέδριο με θέμα: «Το πρόβλημα του εθνοφυλετισμού στην Ορθόδοξη Εκκλησία: Από το Βουλγαρικό Σχίσμα μέχρι σήμερα». Η αναφορά δεν είναι τυχαία, αλλά το Φανάρι κρατάει προς το παρόν κλειστά τα χαρτιά του.

Το πώς θα τεθεί το ουκρανικό ζήτημα στην Ιεραρχία έχει μεγάλη σημασία. Με την πάροδο των ημερών και όσο πλησιάζει η ημερομηνία της συνεδρίασης της Ιεραρχίας, οι «γλώσσες» λύνονται... Οι δημόσιες τοποθετήσεις συγκεκριμένων ιεραρχών -με πιο πρόσφατη του μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ- δίνουν ένα μικρό στίγμα για τη σοβαρότητα του θέματος.

Ωστόσο προκαλούν έκπληξη, απορία και έντονο προβληματισμό τα γραφόμενα του συγκεκριμένου μητροπολίτη για τους «σχισματικούς και αχειροτόνητους» -όπως τους αποκαλεί- ιερείς που αποκατέστησε το Οικουμενικό Πατριαρχείο και οι οποίοι σήμερα συγκροτούν την ηγεσία της «Εκκλησίας της Ουκρανίας».

Γράφει ο ιεράρχης: «Την Αυτοκεφαλία της Ουκρανικής Ορθοδόξου Εκκλησίας επεδίωκαν ο δυτικόφιλος τέως πρόεδρος της χώρας Πέτρο Ποροσένκο, το Κοινοβούλιο και οι δύο σχισματικές δομές, η ‘’Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία-Πατριαρχείο Κιέβου’’, που αποσπάστηκε το 1992 από το Ρωσικό Πατριαρχείο, με σκληρές επιθέσεις και αναθέματα κατά του Πατριαρχείου της Μόσχας με επικεφαλής τον καθηρημένο και αναθεματισμένο πρώην μητροπολίτη Κιέβου, μοναχό Φιλάρετο (Ντενισένκο), και η ‘’Ουκρανική Αυτοκέφαλη Ορθόδοξη Εκκλησία’’, που δημιουργήθηκε το 1921 από τις σοβιετικές Αρχές με τον ψευδεπίσκοπο Βασίλειο Λιπκίβσκι που χειροτονήθηκε από ‘’ιερείς και λαϊκούς’’ και ένεκεν της συμπράξεώς της με τους ναζί κατακτητές της χώρας κατεδιώχθη και συνέπτυξε δήθεν ‘’εκκλησία των κατακομβών’’ και μετά ταύτα ανεβίωσε το 1980 από τον αυτοπροσδιοριζόμενο ως ‘’Πατριάρχη’’ Μστισλάβ που ζούσε στη Δύση και διοικείτο από τον αυτοπροσδιοριζόμενο ως ‘’μητροπολίτη Κιέβου και πάσης Ουκρανίας’’ Μακάριο Μαλέτιτς, καθηρημένο πρώην ιερέα της Ρωσικής Εκκλησίας, ‘’χειροτονημένο’’ ψευδεπίσκοπο από τον καθηρημένο διάκονό της Βίκτωρα Τσεκάλιν, τραγικό πρόσωπο με πλούσιο ‘’ιστορικό’’, ως ‘’Ορθόδοξος’’ ψευδεπίσκοπος, Ουνίτης, Ευαγγελικός, Πάστορας, κατεγνωσμένος δικαστικώς παιδεραστής, συνταξιοδοτηθείς ως φρενοβλαβής. Ειδικότερα, ο μοναχός Φιλάρετος (Ντενισένκο), κληρικός τυγχάνων του Πατριαρχείου Μόσχας ως μητροπολίτης Κιέβου το 1992, καθηρέθη, όπως προελέχθη, εκ του υψηλού της Αρχιερωσύνης υπουργήματος και μετά ταύτα ανεθεματίσθη για την πρόκλησι σχίσματος αλλά και για ετέρας αντικανονικάς αυτού ενεργείας (πορνεία), ο δε έτερος Μακάριος Μάλετιτς ουδεμία κανονική χειροτονία κέκτηται, ως καταδείξαμε. Εν συνεχεία συνεκροτήθη μία λεγομένη ‘’Ενωτική Σύνοδος’’, που εξέλεξε ως ‘’προκαθήμενο’’ τον ‘’μητροπολίτη’’ Επιφάνιο, ‘’χειροτονία’’ του αναθεματισμένου μοναχού Φιλαρέτου και ακολούθως χορηγήθηκε στην προελθούσα εξ όλων αυτών των ενεργειών νέα δομή το καθεστώς της Αυτοκεφαλίας».

Να σημειώσουμε ότι ο μητροπολίτης Μακάριος (Μαλέτιτς) ήταν Προκαθήμενος της μίας από τις δύο Εκκλησίες (σ.σ. της λεγόμενης «Ουκρανικής Αυτοκέφαλης Ορθόδοξης Εκκλησίας»), οι οποίες εξ ολοκλήρου εντάχθηκαν στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας.

Εύλογα θα μπορούσε κανείς να αναρωτηθεί αν οι συγκεκριμένες καταγγελίες είναι τεκμηριωμένες ή ανυπόστατες. Προφανώς λοιπόν ή ο ιεράρχης ψεύδεται ή η κριτική που ασκεί στο Φανάρι για τον μη έλεγχο -αυτό καταλαβαίνει κάποιος- του παρελθόντος των συγκεκριμένων ιεραρχών είναι αληθινή-τεκμηριωμένη. Σε αυτήν την περίπτωση οι καταγγελίες είναι σοβαρές και η πολεμική που είχε αναπτυχθεί ανάμεσα στα δύο «αντιμαχόμενα στρατόπεδα» κορυφώνεται και ξεφεύγει από τα στενά θεολογικά όρια. Υπάρχουν καταδικαστικές αποφάσεις σχετικά με τα άτομα αυτά; Και πώς είναι δυνατόν η Κωνσταντινούπολη να μην τα γνώριζε όλα αυτά;

Προκειμένου να μη δημιουργηθεί σύγχυση στο ποίμνιο των απανταχού ορθοδόξων, θα ήταν συνετό κάποιος -επιτέλους!- να τοποθετηθεί επίσημα επί των καταγγελλομένων. Γιατί όσο «σέρνονται» αναπάντητα ερωτήματα, αυτά λειτουργούν διασπαστικά, διχαστικά και αποπροσανατολιστικά.

Αλλοι θεωρούν ότι βρισκόμαστε σε «εμφύλιο πόλεμο» και μιλούν για σχίσμα στους κόλπους της Ορθοδοξίας, εν αντιθέσει με άλλους που ζητούν κατεπειγόντως να γίνει σύγκληση Πανορθόδοξης Συνόδου προκειμένου να συμβιβάσουν τα ασυμβίβαστα. Η τρικυμία σε όλο της το μεγαλείο...