Όταν ο Γιάννης Μπεχράκης «ξεγέλασε» τον θάνατο στη Σιέρρα Λεόνε (pic)

Πριν πέντε χρόνια, ο Έλληνας φωτορεπόρτερ στην επαγγελματική του πορεία, κέρδισε τον σεβασμό των συναδέλφων του αλλά και πολλών ανταγωνιστών του για την ικανότητα και το θάρρος του

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 4 λεπτά ┋

Ο Μπεχράκης είχε πει ότι μισούσε τον πόλεμο, αλλά, όπως και πολλοί άλλοι, αγαπούσε το ταξίδι, την περιπέτεια και τη συντροφικότητα που τον συνόδευαν

Ο Γιάννης Μπεχράκης, που πέθανε το Σάββατο (2/3) χτυπημένος από τον καρκίνο σε ηλικία 58 ετών, δεν ήταν λίγες οι φορές που ήρθε αντιμέτωπος με το θάνατο. Μία από τις στιγμές της καριέρας του, που τον στιγμάτισε ήρθε το 2000, καθώς κάλυπτε τον εμφύλιο πόλεμο στη Σιέρα Λεόνε.

Ο διάσημος φωτορεπόρτερ ταξιδεύοντας με κομβόι κυβερνητικών στρατιωτών στη ζούγκλα μαζί με τους συναδέλφους από το πρακτορείο ειδήσεων Reuters, Κερτ Σορκ και Μαρκ Τσίζχολμ, αλλά και τον κάμεραμαν του AP Μιγκέλ Χιλ Μορένο ντε Μόρα, δέχτηκε ένοπλη επίθεση από αντάρτες.

Μία μοναδική εμπειρία που τον βοήθησε ν' ανακαλύψει κάποιες κρυφές δυνάμεις που είχε μέσα του. Μία εμπειρία που χάραξε μονοπάτια, άνοιξε πόρτες μέσα στον λαβύρινθο της ψυχής του και τον έκανε να βουτήξει βαθιά μέσα σε αχαρτογράφητα νερά.

Η Σιέρα Λεόνε είναι μία μικρή χώρα, μισή στο μέγεθος σε σχέση με την Ελλάδα και με 5 εκατομμύρια περίπου κατοίκους. Η χώρα αυτή παράγει διαμάντια, τα λεγόμενα ματωμένα διαμάντια. Αυτά τα διαμάντια, ενώ θα μπορούσαν να είναι ευλογία, τελικά είναι η κατάρα της χώρας!

Στις 24 Μαΐου του 2000, ο Γιάννης Μπεχράκης, σε ηλικία τότε 40 ετών, μαζί με τους συναδέλφους του ξεκίνησαν να συναντήσουν μια μονάδα παραστρατιωτικών, που θα επιχειρούσαν να ανακαταλάβουν μια πόλη περίπου 70 χιλιόμετρα βόρεια της Φρι Τάουν, στις περιοχές με τα αδαμαντωρυχεία. Το μέρος ήταν εκτός της εποπτείας του ΟΗΕ, που δεν απομακρυνόταν από τη Φρι Τάουν. Τα μέλη της αποστολής είχαν μοιραστεί σε δυο αυτοκίνητα. Το δικό τους, μια λευκή Mercedes, ήταν μπροστά και ακολουθούσαν ένα τζιπ. στο οποίο επέβαινε ο Μιγκέλ Χιλ του Associated Press.

Προχώρησαν στο μοναδικό δρόμο της περιοχής, όταν ξαφνικά ο Έλληνας φωτορεπόρτερ είδε τους αντάρτες. Βγήκαν πίσω από τα δέντρα της ζούγκλας, όπου ήταν κρυμμένοι, και άρχισαν να τους πυροβολούν. Το αυτοκίνητο αρχίζει και διαλύεται. Οι σφαίρες σφυρίζουν παντού. Κομμάτια από αίμα, από ανθρώπινες σάρκες, από μεταλλικά αντικείμενα και από γυαλιά τον χτυπούν από παντού. Εκείνη την ώρα περίμενε τη σφαίρα που θα φάει αυτός. Εκείνη την ώρα αρχίζει να κάνει κάποιες σκέψεις. Ο χρόνος έχει σταματήσει. Εκείνη την ώρα, ελπίζει να φάει μία σφαίρα στο κεφάλι και να πεθάνει. Να μη φάει μία σφαίρα στο πόδι ή στο στομάχι και να υποφέρει.

Κατά την αιφνιδιαστική επίθεση των ανταρτών, έχασαν τη ζωή τους ο Κερτ Σορκ, ο Μιγκέλ Χιλ Μορένο ντε Μόρα και τέσσερις εκ των δέκα στρατιωτών της δυτικοαφρικανικής χώρας που συνόδευαν την ομάδα των δημοσιογράφων. Ο Γιάννης Μπεχράκης κατάφερε να διαφύγει και να κρυφτεί μέσα στη ζούγκλα καλυμμένος με λάσπη για ώρες. Όλες οι αισθήσεις του είναι στο έπακρο. Νιώθει το κάθε δευτερόλεπτο. Αισθάνεται την κάθε του αναπνοή και σκέψη.

Ακούει ανθρώπους να τρέχουν, να ουρλιάζουν και να πυροβολούν. Η κατάσταση είναι χαοτική. Θέλει να κλάψει, αλλά δεν τον αφήνει το πείσμα του. Σκέφτεται ότι πρέπει να κάνει κάτι για να επιβιώσει. Σχηματίζει έναν χάρτη για να δει που βρίσκεται και πως μπορεί να ξεφύγει από εκεί. Στη συνέχεια, όταν κατάλαβε ότι πιθανότατα είχε γλιτώσει, σήκωσε την κάμερά του και έβγαλε φωτογραφία τον εαυτό του.

Το στιγμιότυπο είναι συγκλονιστικό. Ο ίδιος κοιτάζει προς τον ουρανό και το βλέμμα του δεν μπορεί να περιγραφεί με λέξεις. Ο Γιάννης Μπεχράκης στην επαγγελματική του πορεία, κέρδισε τον σεβασμό των συναδέλφων του, αλλά και πολλών ανταγωνιστών του για την ικανότητα και το θάρρος του.