Ο αρχιτέκτονας του Μιτεράν χτίζει τη Σκόπελο

Μπήκε το 1983 στο Μέγαρο των Ηλυσίων έπειτα από πρόσκληση του Φρανσουά Μιτεράν και άλλαξε όλο το σαλόνι που έβλεπε στους μεγάλους κήπους. Για πολλά χρόνια ήταν όχι μόνο ο πιο έμπιστος… διακοσμητής στο Παλάτι, αλλά μέλος του επιτελείου τεχνικών του τότε Γάλλου προέδρου, με τον οποίο ανέπτυξε μια ιδιαίτερη σχέση.

Ο Μαρκ Χελντ είναι ένας από τους πιο γνωστούς και πετυχημένους αρχιτέκτονες και designer της Γαλλίας, με τη φήμη του να εξαπλώνεται σε όλη την Ευρώπη και να φτάνει μέχρι τη… Σκόπελο. Στο καταπράσινο νησί των Σποράδων, όπου μένει εδώ και 30 χρόνια, ο Χελντ έχει χτίσει τα πιο εντυπωσιακά σπίτια, έχει πουλήσει σε Ελβετούς και Γάλλους κροίσους πανέμορφες βίλες με στοιχεία παραδοσιακής αρχιτεκτονικής και είναι από τους καλύτερους πρεσβευτές του νησιού σε όλο τον κόσμο.

«Όταν ήρθαμε, πριν από 30 χρόνια, με τη σύζυγό μου, Βίλμα, ενθουσιαστήκαμε. Ψαράδες και χωρικοί μάς υποδέχτηκαν με χαρά και μας φιλοξένησαν. Καθώς δεν υπήρχε αεροδρόμιο, λίγοι τουρίστες έφταναν ως εδώ. Το τοπίο τραχύ, το οδικό δίκτυο δυσκόλευε τις μετακινήσεις, αλλά η ομορφιά απίστευτη. Κάπως έτσι πρέπει να ήταν ο παράδεισος, σκεφτήκαμε. Ο τόπος μάς καλούσε κοντά του» λέει στο ethnos.gr.

Ήταν τέλος δεκαετίας ΄80 και το ζεύγος των Γάλλων αρχιτεκτόνων γνώριζε το νησί των Σποράδων. Το πρώτο καλοκαίρι αποφάσισαν πως θα πήγαιναν εκεί για πάντα διακοπές, το επόμενο αγόρασαν τα… Μελίσσια. Ένα παλιό ερειπωμένο, αγροτικό σπίτι, κοντά στη Γλώσσα, σε ένα κτήμα με ελιές, στην άκρη ενός γκρεμού, ο ιδιοκτήτης του οποίου, ο κυρ Μανόλης, του είχε δώσει το όνομα «Μελίσσια» επειδή εκεί κοντά είχε τις κυψέλες του. 

Ο Μαρκ και η Βίλμα Χελντ αναζήτησαν τεχνίτες στο νησί και έφτιαξαν στη θέση του μικρού σπιτιού, μια βίλα εντυπωσιακών διαστάσεων. Διατήρησαν αρκετά στοιχεία παραδοσιακής αρχιτεκτονικής, αλλά, όπως λέει ο Χελντ, στην πραγματικότητα μπορεί κανείς να διακρίνει τέσσερις βασικούς τύπους: εκείνον με τις βενετσιάνικες επιρροές, τον πηλιορείτικο, τον μακεδονικό και τον νεοκλασικό.

Με τα χρόνια το όνομά του άρχισε να γίνεται γνωστό στη Σκόπελο, ενώ ο ίδιος μιλούσε με θέρμη για το αγαπημένο νησί, όταν βρισκόταν στη Γαλλία. Στο Παρίσι, όπου γεννήθηκε, μεγάλωσε και σπούδασε, διατηρούσε μια μεγάλη τεχνική εταιρία -με τους συνεργάτες του κατασκεύασε τα γραφεία της ΙΒΜ στη γαλλική πρωτεύουσα, ενώ και άλλα εμβληματικά κτίρια φέρουν την υπογραφή του. Επιπλέον, για αρκετό καιρό, στη δεκαετία του 1980, μπαινόβγαινε στο Μέγαρο των Ηλυσίων, στο οποίο ανακαίνισε το μεγάλο σαλόνι εκ βάθρων. Άλλαξε όχι μόνο την διαρρύθμιση, αλλά κατασκεύασε και πολλά από τα έπιπλα και τα διακοσμητικά αντικείμενα. 

«Ο Μιτεράν ήταν ένας όμορφος άντρας, ένας άνθρωπος με πολύ καλό γούστο, είχε ιδιαίτερη αίσθηση για την εσωτερική διακόσμηση, ήταν αρκετά μορφωμένος. Ως άνθρωπος ήταν σπάνιος, ως πολιτικός….», σκέφτεται λίγο και συνεχίζει: «Ας αφήσουμε το πολιτικό κομμάτι στην άκρη. Εγώ συνεργάστηκα καλά μαζί του και είχα αρκετή ελευθερία. Δημιούργησα πολλά έπιπλα και αντικείμενα διακόσμησης και όλα του άρεσαν και τα κράτησε». 

Οι δύο άντρες δεν συζητούσαν για την πολιτική, μάλλον δεν ταίριαζαν οι απόψεις τους. Ο Μιτεράν ήταν ο πρώτος πολιτικός που εκλέχθηκε για δεύτερη συνεχόμενη φορά Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας. Υπήρξε θιασώτης της ευρωπαϊκής ενότητας και συνεργασίας και συνυπέγραψε τη Συνθήκη Σέγκεν, αλλά και εκείνη του Μάαστριχτ.

Ο Μαρκ Χελντ περνούσε αρκετούς μήνες τον χρόνο με τη σύζυγό του στη Σκόπελο. Τον χειμώνα έψαχνε παλιά σπίτια ή οικόπεδα και αναζητούσε αγοραστές γι' αυτά στο εξωτερικό και το καλοκαίρι επέβλεπε τις εργασίες ανοικοδόμησης ή ανακαίνισης.

Τα τελευταία 9 χρόνια πολύτιμη βοηθός του είναι η πολιτικός μηχανικός, Ευαγγελία Ζησοπούλου. «Ο Μαρκ είναι πλέον οικογένειά μου. Είναι άνθρωπος τόσο δοτικός και τόσο συνεργάσιμος. Είναι μεγάλο… σχολείο να δουλεύει κανείς μαζί του» μας λέει η κυρία Ζησοπούλου, η οποία μοιράζει τον χρόνο της μεταξύ Βόλου -όπου είναι η έδρα της τεχνικής εταιρείας της- και Σκοπέλου, όπου επιβλέπει όλες τις εργασίες ανέγερσης νέων, πολυτελών σπιτιών. 

Χάρη στον Μαρκ Χελντ απέκτησαν σπίτια στο νησί διασημότητες, όπως  μεγαλοστελέχη του οίκου Hermes, Ελβετοί τραπεζίτες, Γάλλοι μεσίτες ακινήτων, χρηματιστές κ.ά. Σε εκείνον ανέθεσε την ανέγερση της 700 τ.μ. βίλας του ο Πήτερ Λιβανός. Πρόκειται για ένα «καπετανόσπιτο» που αποπνέει Ελλάδα σε ένα απομονωμένο κτήμα γεμάτο πεύκα και ελιές, με θέα το νησάκι της Δασιάς. 

«Η δουλειά μου είναι μία μείξη παραδοσιακής και μοντέρνας αρχιτεκτονικής. Θέλω να "παντρεύω" στοιχεία της φυσιογνωμίας του τόπου με μοντέρνα υλικά. Μου αρέσει η πέτρα, το ξύλο, ο ασβέστης. Τα σπίτια που κατασκευάζω δεν είναι ούτε παραδοσιακά, ούτε μοντέρνα. Είναι και τα δύο μαζί. Και επίσης θέλω οι χώροι στο εσωτερικό τους να είναι λειτουργικοί. Γι΄αυτό και δημιουργώ μόνος μου έπιπλα και διακοσμητικά αντικείμενα» αναφέρει. 

Η Σκόπελος τον αγκάλιασε και πριν λίγο καιρό πλήθος κόσμου παρακολούθησε την παρουσίαση του νέου του βιβλίου -δεύτερο στη σειρά- με τίτλο «Skopelos», το οποίο έχει κείμενα και φωτογραφίες από τα σπίτια που έχει φτιάξει στο νησί. Το βιβλίο κυκλοφορεί στα γαλλικά και στα αγγλικά, σύντομα ωστόσο θα μεταφραστεί και στα ελληνικά, τα οποία ο Γάλλος αρχιτέκτονας μιλάει αρκετά ικανοποιητικά.

Παρά τα 87 του χρόνια, ο Μαρκ Χελντ συνεχίζει να εργάζεται με το πάθος και την όρεξη ενός νεαρού αρχιτέκτονα. Εδώ και 6 χρόνια έχει χάσει την αγαπημένη του Βίλμα και λίγο αργότερα πούλησε σε Βρετανό επιχειρηματία την πολυτελή βίλα τους στη Γλώσσα. Αγόρασε ένα μικρότερο σπίτι, κοντά στη Χώρα και πλέον κινείται μεταξύ Σκοπέλου, Παρισιού και…Σενεγάλης.

Στη μικρή χώρα της Δυτικής Αφρικής θέλει να κατασκευάσει ένα νηπιαγωγείο -ίσως και περισσότερα- και έχει ήδη έρθει σε επικοινωνία με άλλους, διάσημους αρχιτέκτονες. Ο Χελντ έχει φτιάξει τις μελέτες και τις μακέτες και τώρα αναζητά χορηγούς για να βοηθήσουν στην ανέγερσή του.

Διαβάστε ακόμη

«Χειμωνιάτικο» Σαββατοκύριακο με καταιγίδες, μποφόρ και πτώση της θερμοκρασίας - Προβλήματα λόγω ανέμων

Νέες αποκαλύψεις για την Ειρήνη Μουρτζούκου - Υποδυόταν τη μητέρα του Παναγιωτάκη σε δημοσιογράφο

Πρώτη φορά στην ιστορία των ΗΠΑ παιδί προσβάλλεται από γρίπη των πτηνών

Είναι το «Labour» της Paris Paloma το φεμινιστικό anthem της Gen Z;