ΕΠΟΣ ΤΟΥ '40

«...Μόλις σταμάτησε για λίγο μες στα δόντια ο θάνατος, Κι ύστερα χύθηκε μεμιάς ως τα χλωμά του νύχια!»…

«Διαβάζουμε τα τελευταία παραρτήματα: Νικούμε. Νικούμε. Πάντα νικάει το δίκιο!»

Η εφημερίδα «ΕΘΝΟΣ» με βασικό τίτλο: Υπέρ βωμών και εστιών παρακολουθεί τις εξελίξεις και δημοσιεύει ρεπορτάζ.

Η γενιά των φοιτητών που έζησε τον πόλεμο του ’40- δυστυχώς- έμελλε να ζήσει, λίγα χρόνια μετά, και έναν σκληρότερο και απεχθέστερο, τον Εμφύλιο. 

Στο πόλεμο δεν υπάρχουν μόνο νεκροί, νίκες, ήττες, ανταμοιβές και τιμωρίες, υπάρχουν και επακόλουθα. Η Ιταλία δεν πλήρωσε ποτέ τα επίχειρα των πράξεών της. 

Στην Αθήνα είχε διαδοθεί από τη νύχτα πως η Κορυτσά πέφτει από στιγμή σε στιγμή ο πληθυσμός βρίσκονταν στο πόδι.

Στη συνάντησή τους στο Obersalzberg, στη Φωλιά του Αετού, όπως την αποκαλούσαν οι Γερμανοί, ο Χίτλερ επέπληξε τον Τσιάνο επειδή έδωσαν οι Ιταλοί την ευκαιρία στους Βρετανούς να εισέλθουν στην Ελλάδα... 

Το όνομά του θαμμένο στο χιόνι της λήθης: Ευάγγελος Γιάνναρης, ο πρώτος έλληνας αξιωματικός που σκοτώθηκε κατά τον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο, μια μέρα σαν σήμερα

«Η ευθύνη που αναδεχόταν σαν πολέμαρχος ήταν τεράστια: Ευθύνη απέναντι στο σύνολο του Αγώνα, απέναντι στην Ελλάδα, απέναντι στην Ιστορία. Είχε το σθένος να την αναλάβει. Εδώ είναι που φάνηκε αρχηγός»

Στις 28 Οκτωβρίου του 1940, όλοι ήταν «Ελλάδα»! Κάτι τέτοιο δεν συνέβη στην Αθήνα, στις 12 Οκτωβρίου του 1944.