Ένα βράδυ στον «Τραβόλτα», μια θαλασσινή ταβέρνα από τις λίγες

Oι αγάπες δύσκολα κρύβονται. Ακόμη κι αν ο Βαγγέλης κι ο Σπύρος Λιάκος στο πρώτο τους εστιατόριο, το Βase Grill, επέλεξαν για πρωταγωνιστή το κρέας, η αδυναμία τους ήταν πάντα το ψάρι. Πράγμα που αποδείχτηκε και με το παραπάνω με τη σύγχρονη ταβέρνα που έστησαν μαζί με τον Ανέστη Λαζάι, ο πατέρας του οποίου, Λάκης Λαμπρόπουλος, τηγάνιζε τα μπαρμπούνια του σε ένα πλινθόκτιστο κτίσμα όχι πολύ μακριά από το σημερινό μαγαζί. Η σύμπραξη απέδωσε καρπούς. Ο «Τραβόλτα» τους έγινε συνώνυμο της ποιοτικής ψαροφαγίας. Εδώ και σχεδόν μια δεκαετία με τις φρέσκιες ψαριές, τις υπόλοιπες καλοδιαλεγμένες πρώτες ύλες και μια μαγειρική σοβαρή και μερακλίδικη μαζί, φέρνει στο Περιστέρι κόσμο από όλη την Αθήνα.

Μπορεί να μην βρίσκεσαι πλάι στο κύμα, που στα μέσα Ιουλίου ομολογουμένως δεν θα ήταν άσχημο, αλλά όσα φτάνουν στο τραπέζι, αντικατοπτρίζοντας με πολλούς διαφορετικούς τρόπους τη φιλοσοφία ‒και το επίπεδο‒ του μαγαζιού, έχουν πολύ εκφραστικό άρωμα αλμύρας. Ακόμη και μια... μπίρα. Την πολύ ιδιαίτερη White Brew που έφτιαξαν σε συνεργασία με τον Μάρτιν ΜακΝτάρεν και την Ηλιακή ζυθοποιία, εννοώ. Όταν ο Βαγγέλης Λιάκος λέει ότι «έχει τη θάλασσα μέσα της» κυριολεκτεί. Με νερό αχινού ανάμεσα στα συστατικά της, που την κάνει μια ιδέα αλμυρή, και λεπτές λεμονάτες νότες, πάει πολύ με τα ωμά και τα τηγανητά. Βέβαια στον κατάλογο υπάρχει μια μεγάλη συλλογή από κρασιά, ούζα και τσίπουρα για να συνοδεύσει κανείς το φαγητό του.

Το φαγκρί σασίμι που το σερβίρουν με ελάχιστο γουασάμπι κι η τσιπούρα καρπάτσιο με τον αχινό, που της δίνει αυτή την ξεχωριστή ιωδιούχα ένταση είναι θαυμάσια αρχή για όσους αγαπούν τα ωμά. Η πολύ ζωντανή αλμύρα, αγαπημένο χόρτο του καλοκαιριού, συνδυάζεται με γάμπαρη Πρεβέζης, ζουμερά ντοματίνια, κρεμμύδι φρέσκο και ξερό, καβουρδισμένο κουκουνάρι και βινεγκρέτ εσπεριδοειδών σε μια πλούσια θαλασσινή σαλάτα, καινούργια άφιξη στο μενού. Η βελούδινη ταραμοσαλάτα, από την άλλη, που έρχεται κεντημένη με αυγά χελιδονόψαρου και ψιλοκομμένο σχοινόπρασο κι η φάβα Σχοινούσας, που ταιριάζει άψογα με το ελαφρά καπνιστό χέλι του Βαγγέλη Γείτονα, είναι κλασικές αξίες.

Το μαστόρικο τηγάνι είναι από τα δυνατά χαρτιά της κουζίνας. Τα τροφαντά μύδια είναι μεζές περιωπής κι οι σαρδέλες «μιλφέιγ», ένα πυργάκι από τραγανές φιλεταρισμένες σαρδέλες που εμφανίζονται πάνω σε μια στρώση κρέμας παντζαριού στολισμένες με ένα-δύο παντζαρόφυλλα αξίζει ιδιαίτερη μνεία. Θα τις ξανάπαιρνα χωρίς δεύτερη σκέψη. Το βαθιά νόστιμο καλαμάρι κοντοσούβλι που σερβίρεται με το μελάνι του έχει τόσο τρυφερή σάρκα που λιώνει στο στόμα και το μαύρο κριθαράκι με τη σουπιά (κι αυτή με το μελάνι της), που πλουτίζει σε γεύση με χοντροτριμμένη νιώτικη γραβιέρα 18μηνης ωρίμανσης παραμένει στα αγαπημένα μου από τότε που το πρωτοδοκίμασα – πάνε χρόνια.

Ο ρουστίκ θαλασσινός μουσακάς με «κιμά» από καλαμάρι, γαρίδα και χταπόδι έχει ενδιαφέρον κι ο κλασικός ροφός με μπάμιες είναι ακόμη πιο απολαυστικός. Και ο μεν και ο δε εκπροσωπούν μια σειρά μαγειρευτών με θαλασσινό πρόσημο, που είτε κλασικά, είτε πιο ασυνήθιστα (διασκευές συνταγών συνδεδεμένων παραδοσιακά με το κρέας), αποτυπώνουν μια θαλασσινή πλευρά της ελληνικής κουζίνας που έχει πολλά να πει. Η θαλασσινή φασολάδα του Τραβόλτα, το θαλασσινό σπετζοφάι, το καλαμάρι στιφάδο κι η τσιπούρα χουνκιάρ είναι μερικά μόνο από τα πιάτα που έχουμε δοκιμάσει κι εκτιμήσει κατά καιρούς, τα οποία βαδίζουν σ’ αυτό το δρόμο. Αν τώρα μετά από όλα αυτά θέλετε και γλυκό, η πάβλοβα και το (αρκετά γλυκό για τα γούστα μου) προφιτερόλ είναι αρκετά συμπαθητικά, αλλά το χρυσαφένιο κιουνεφέ με τη βουβαλίσια μοτσαρέλα και το μαστιχωτό παγωτό καϊμάκι, πασπαλισμένο με μπόλικο φιστίκι, γράφει πιο πλούσιο φινάλε.

Τραβόλτα Αρκαδίας & Αγίου Παύλου 33, Περιστέρι, τηλ. 2105719222. Τιμή: 30-40 χωρίς τα ποτά. Ωράριο λειτουργίας: Καθημερινά, εκτός Δευτέρας, 13.00 – 1.00.