Δοκιμάσαμε τη Brasserie Lorraine: Μια βραδιά σε ρυθμό γαλλικό

Είναι πολύ ατμοσφαιρική η Brasserie Lorraine. Το εστιατόριο της οδού Σπευσίππου, που άνοιξε λίγες μέρες πριν το πρώτο lockdown, δεν προλάβαμε να το γνωρίσουμε καλά-καλά κι έκλεισε τις πόρτες του, πριν από έναν μήνα και κάτι όμως, η σάλα με τις μπουαζερί και τις κομψές φλοράλ ταπετσαρίες, τους καθρέπτες, τα μαρμάρινα τραπέζια και τους πράσινους βελούδινους καναπέδες που δημιουργούν μικρά σεπαρέ, γέμισε και πάλι με κόσμο.

Η αύρα του κλασικού είναι διάχυτη στον χώρο, που με τους πίνακες, τα αμπαζούρ με τα κρόσσια, τα κηροπήγια, σε ταξιδεύει στο Παρίσι ή σε κάποιο λογοτεχνικό σύμπαν του άλλοτε. Η κουζίνα του Παναγιώτη Ζώκου, από την άλλη, κινείται σε πιο μοντέρνα μονοπάτια. Αντλεί έμπνευση από κλασικές γαλλικές σπεσιαλιτέ, αποδίδοντάς τις όμως πιο ελεύθερα, με σύγχρονο πνεύμα.

Μια που ο Μιχάλης Ζέης έχει ήδη καθίσει στο πιάνο για μια μουσική βόλτα σε διάφορες χώρες κι εποχές, δίνοντας μια χαρούμενη, γιορτινή νότα στη βραδιά, τo αχνιστό potage Parmentier (πατατόσουπα), που ο σεφ έχει εμπλουτίσει με φουντούκι, πουρέ από χουρμά και λεμόνι τουρσί, το οποίο ισορροπεί όμορφα τα γλυκά στοιχεία του πιάτου, έχει για συνοδεία Σινάτρα και Ντιν Μάρτιν. Αμέσως μετά έρχεται το ταρτάρ από φιλέτο Charolais, που πέρα από εσαλότ και αγγούρι τουρσί έχει και πάστα τσίλι και πράσινο ταμπάσκο κι είναι έντονα πικάντικο. Σε βάζει, μαζί με τη νισουάζ με το μαγιάτικο tataki ή τα τρυφερά (αν και λίγο παραπάνω από ό,τι θα ήθελα αλμυρά) χτένια με την πολύ καλοφτιαγμένη beurre blanc miso, που προσθέτουν στη γαλλική μαρμίτα λίγο... ιαπωνισμό, στο κλίμα μιας κουζίνας που πατάει μεν στη Γαλλία, αντλεί όμως και ιδέες, υλικά και τεχνικές από τη διεθνή δεξαμενή.

Το φουαγκρά με τραγανά κυβάκια κολοκύθας και σάλτσα gastrique είναι πολύ γευστικό, το ίδιο και το ωραία χυλωμένο ριζότο με πάπια κονφί, σαφράν και βερίκοκο – αν είστε λάτρεις της πάπιας δοκιμάστε και την πάπια a l’ orange, είναι πραγματικά καλή. Το αρνί blanquette, είναι αρκετά παραλλαγμένο: είναι τυλιγμένο με λάχανο σαβόι και αντί για την γνωστή λευκή σάλτσα, έχει για συνοδεία πουρέ σελινόριζας. Η κλασική entrecote, από την άλλη, έρχεται χωρίς παρεμβάσεις, σωστά ψημένη, με λεπτοκομμένες τηγανητές πατάτες και μια σάλτσα μπεαρνέζ ή au poivre (πιπεριού). Όσο για το ομολογουμένως πλούσιο μπέργκερ, έχει κι αυτό τη γαλλική πινελιά του. Συνδυάζει μπριοσένιο ψωμάκι με μπιφτέκι από Black Angus, μια στρώση τυριού Mimolette και καραμελωμένα κρεμμύδια και με το που φτάνει στο τραπέζι, το περιχύνουν με πυκνό ζωμό βοδινού και το κάνουν ακόμη πιο πληθωρικό.

Στα επιδόρπια, τέλος, καλό το μοελέ με αλμυρή καραμέλα, ανθό αλατιού και παγωτό βανίλια, καλό και το όρθιο μιλφέιγ, αλλά το Paris Brest με την πραλίνα φουντουκιού, για εμένα τουλάχιστον, κερδίζει στα σημεία.

Βrasserie Lorraine Σπευσίππου 1 Α, Κολωνάκι, τηλ. 2107243009. Ωράριο λειτουργίας: Δευτέρα-Σάββατο 19:00- 00:30. Κυριακή: 13:30-19:00. Τιμή κατ’ άτομο (χωρίς κρασί/ποτό): € 40-50.