Vogatsikou 3: Ένα Θεσσαλονικιό μπαρ που τα (προσ)έχει όλα

Στρίβοντας από την παραλιακή Λεωφόρο Νίκης στον μικρό δρόμο της Βογατσικού, πάντα βλέπεις κόσμο στο πεζοδρόμιο. Είτε είναι χειμώνας είτε είναι καλοκαίρι. Οι περισσότεροι καπνίζουν, κουβεντιάζουν και κρατούν ένα ποτό στο χέρι. Μόλις τελειώσουν το τσιγάρο τους, ανοίγουν την πόρτα και μπαίνουν στο Vogatsikou 3. Όσο και αν φαίνεται παράξενο για τα ελληνικά δεδομένα, σε αυτό το μπαρ από την αρχή απαγορευόταν το κάπνισμα. Ήταν το προσωπικό στοίχημα του Γιάννη Κέδε, ενός από τους ιδιοκτήτες, και από ό,τι φαίνεται το κέρδισε.

Το Vogatsikou 3 άνοιξε πριν από περίπου έξι χρόνια παίρνοντας τη θέση του Belair, του άλλοτε θρυλικού ποτάδικου της πόλης. Τότε, ακόμα τα cocktails ξεκινούσαν να κάνουν καριέρα και οι barmen ήθελαν να λέγονται «mixologists». Δεν επηρεάστηκε από αυτήν τη μόδα, αλλά χάραξε τη δική του πορεία. Έγινε ένα μπαρ όπου τα spirits έχουν τον πρωταρχικό ρόλο και τα cocktails –που στην προκειμένη είναι και πολλά και αξιόλογα– δεν χτίζονται στη λογική του εντυπωσιασμού. «Θέλαμε να μάθουμε στους συμπολίτες μας να πίνουν. Να ξέρουν τι πίνουν και, φυσικά, να το απολαμβάνουν», θα μου πει ο Γιάννης σχετικά.

Η μεγάλη μπάρα, που διατρέχει σχεδόν όλο το μήκος του μακρόστενου μαγαζιού, είναι και η καρδιά του χώρου. «Εδώ θέλουν όλοι να καθίσουν ή στο πίσω ακριβώς, παράλληλο, πιο ψηλό πάσο», επιβεβαιώνει ο Γιάννης. Σε αυτή την επιβλητική ξύλινη μπάρα δοκίμασα το παλαιωμένο Negroni που φτιάχνουν στο Vogatsikou 3 και έμαθα περισσότερα για αυτή την ιστορία «ωρίμανσης» των cocktails. Όλα ξεκίνησαν όταν χάρισαν στον Γιάννη ένα μικρό βαρέλι που πριν φιλοξενούσε ουίσκι. Η σκέψη της παλαίωσης ήρθε σχεδόν αυτόματα. Το Old Fashioned ήταν το πρώτο που μπήκε στο βαρέλι, όπου έμεινε για περίπου έναν μήνα. Ακολούθησε το Negroni – εκείνο ωρίμασε για έξι μήνες. Στο μεταξύ, το δοκίμασαν αρκετές φορές για να δουν πώς εξελίσσεται. Στιβαρό, με εμφανή την επίδραση του βαρελιού και νότες ουίσκι να ενισχύουν το γευστικό του προφίλ, μου έκανε εντύπωση στην περσινή επίσκεψή μου στη Θεσσαλονίκη. Νομίζω ότι ήταν από τα καλύτερα Negroni που έχω πιει μέχρι στιγμής και, πιστέψτε με, δεν είναι και λίγα.

Αυτό ήταν και το πρώτο cocktail που ζήτησα φέτος, όταν βρέθηκα να κάθομαι ξανά στην ξύλινη μπάρα του Vogatsikou 3. Δυστυχώς, το «πειραματικό» εκείνο Negroni είχε τελειώσει. «Ετοιμάζουμε άλλα πράγματα», μου λέει χαμογελώντας ο Γιάννης. «Τη φετινή μας εκδοχή του Negroni την παλαιώνουμε σε ένα πιο μεγάλο βαρέλι, από κρασί Barolo αυτήν τη φορά». Εκεί θα μείνει έξι μήνες. Και πάλι θα ακολουθήσουν την ίδια διαδικασία συνεχών δοκιμών. Μου πρότειναν να δοκιμάσω από το μπουκάλι του πρώτου μήνα. Το αποτέλεσμα ήταν αρκετά γλυκό, με οινικό προφίλ και κάπως αδύναμο. «Θέλει ακόμα τον χρόνο του», μου είπε ο Γιάννης και με βγήκε απόλυτα σύμφωνο.

Η φήμη του Vogatsikou 3, όμως, δεν οφείλεται μόνο στο πείραμα των παλαιωμένων cocktails. Άλλωστε αυτό το εγχείρημα είναι σχετικά πρόσφατο. Και ο τρόπος που σερβίρουν τα spirits με αναψυκτικό είναι υποδειγματικός. Βάζουν το ποτό στο ποτήρι και προσφέρουν ολόκληρο το αναψυκτικό για να προσθέσει όσο θέλει ο καθένας και να το φέρει στα δικά του μέτρα. «Αυτό το κάνουμε από την πρώτη μέρα που ανοίξαμε», υπογραμμίζει ο Γιάννης. Με αυτόν τον ασυνήθιστο, για τα σημερινά δεδομένα τουλάχιστον, τρόπο, δοκίμασα ένα Gin & Tonic με ένα gin που έρχεται από την Ιαπωνία και ακούει στο όνομα Etsu. Δεν χρειαζόταν να προσθέσω πολύ tonic, γιατί έτσι θα έχανα τη βοτανικότητά του και την ένταση του yuzu και θα το έκανα πιο γλυκό.

Ένα άλλο σημαντικό κεφάλαιο για το Vogatsikou είναι πλέον και το κρασί. Στο βάθος του μαγαζιού υπάρχει ένας μεγάλος συντηρητής-βιτρίνα, όπου φιλοξενούνται ετικέτες κυρίως από τη Βόρεια Ελλάδα. «Ήταν κάτι που θέλαμε να βάλουμε στο παιχνίδι, όπως και το brunch, που το σερβίρουμε μόνο κάθε Κυριακή, από τις 11 το πρωί μέχρι τις 3 το μεσημέρι».

Βογατσικού 3, Θεσσαλονίκη, τηλ. 2310222899

Κείμενο: Βασίλης Δημαράς

Πηγή: Eatme Φεβρουαρίου. Το Eatme κυκλοφορεί την πρώτη Κυριακή κάθε μήνα με το Έθνος της Κυριακής