Ο συναρπαστικός αμπελώνας της Δράμας

Στη Δράμα, όπως σε όλη την Ελλάδα, αναφορές στο κρασί υπάρχουν από την αρχαιότητα. Στο χωριό Σιταγροί, οι αρχαιολόγοι έχουν βρει κουκούτσια σταφυλής από τη Νεολιθική Εποχή, υπήρχε δε ιερό του Διονύσου που λειτουργούσε κανονικά μέχρι και τον 4ο μ.Χ. αιώνα, δηλαδή μέχρι την επικράτηση του Χριστιανισμού. Σπουδαία αρχαιολογικά ευρήματα θεωρούνται η προτομή του Διονύσου (στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Δράμας) και το ιερό του στο χωριό Καλή Βρύση, ανακάλυψη που πιστώνεται στην αρχαιολόγο Κατερίνα Περιστέρη, γνωστή από τις ανασκαφές της στην Αμφίπολη.

Στη νεότερη εποχή, στην περιοχή καλλιεργήθηκαν διάφορα άλλα είδη φυτών, όπως ρύζι, βαμβάκι, σησάμι, λινάρι (για την παραγωγή υφασμάτων) και, αργότερα, σιτάρι και καπνά. Η αμπελοκαλλιέργεια και, ακόμα περισσότερο, η οινοπαραγωγή δεν εμφανίζονται ουσιαστικά ως δραστηριότητες μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1990, αφού το πρώτο οινοποιείο της περιοχής, των αδελφών Νίκου και Κώστα Λαζαρίδη, ιδρύθηκε το 1987.

Σήμερα, η Δράμα μετρά πάνω από 5.000 στρέμματα αμπέλι γύρω από τα χωριά Άγιος Αθανάσιος, Αδριανή, Αγορά, Δοξάτο, Μικροχώρι και Κοκκινόγεια, και εννέα oινοποιεία, εκ των οποίων τα έξι συμμετέχουν και ως ιδρυτικά μέλη στην Ένωση Οινοποιών Δράμας: Κτήμα Κλωναρίδη, Κτήμα Κώστα Λαζαρίδη, Κτήμα Λενικάκη, Κτήμα Μανωλεσάκη, Κτήμα Μιχαηλίδη, Κτήμα Νίκου Λαζαρίδη, Κτήμα Παυλίδη, Κτήμα Τέχνη Οίνου και Οινογένεσις.

Τα οινοποιεία της Δράμας συγκαταλέγονται ανάμεσα στα πιο όμορφα και σύγχρονα της Ελλάδας, με πολύ καλές οινοτουριστικές υποδομές, όπου το μάρμαρο, λόγω εντοπιότητας, δίνει ρεσιτάλ. Στους χώρους παραγωγής, το ανοξείδωτο ατσάλι κυριαρχεί, τα κελάρια φιλοξενούν αμέτρητα δρύινα βαρέλια, τα πανάκριβα πιεστήρια και τα άλλα μηχανήματα οινοποιίας μοιάζουν διαστημικά. Έργα τέχνης διανθίζουν τις αίθουσες γευσιγνωσίας, όπου τα κρασιά σερβίρονται κατά κανόνα σε υπερμεγέθη ποτήρια. Το όλο σκηνικό θυμίζει... Καλιφόρνια. Το αποτέλεσμα είναι κρασιά που στο σύνολό τους είναι αψεγάδιαστα οινολογικά και εξαιρετικά δημοφιλή. Είναι, εξάλλου, η μόνη οινοπαραγωγική περιοχή της Ελλάδας τα κρασιά της οποίας δεν λείπουν ποτέ από λίστα εστιατορίου, όπου κι αν βρίσκεται αυτό.

Τα κρασιά της Δράμας μπήκαν με πάταγο στην ελληνική οινική σκηνή, βασικά με το κρασί Αμέθυστος, στις αρχές της δεκαετίας του ’90. Ήταν, από την πρώτη στιγμή, φρέσκα, φρουτώδη και αρωματικά και ανήκαν, ειδικά τα λευκά, σε μία σχολή οινοποίησης που δεν ήταν ακόμα ο κανόνας στην Ελλάδα. Ξεχώρισαν γρήγορα και γρήγορα έγιναν αγαπητά. Σύντομα και τα άλλα δύο χρώματα, τα ροζέ και τα ερυθρά, άρχισαν να εντυπωσιάζουν με την ωριμότητα, την καθαρότητα και τη σαφήνεια των γεύσεών τους. Κρασιά μοντέρνα και διαφορετικά, κέρδισαν την προτίμηση των καταναλωτών, που είχαν απέναντί τους εύκολα αφομοιώσιμες γεύσεις που γέμιζαν το στόμα αφήνοντας θετικές εντυπώσεις.

Βέβαια, ο ανταγωνισμός είναι πλέον σκληρός και κρασιά σαν εκείνα της Δράμας παράγονται και σε άλλα μέρη της Ελλάδας. Το μεγάλο ατού του δραμινού αμπελώνα, δηλαδή η υψηλή τεχνολογία που εξασφαλίζει τα άψογης οινοποίησης κρασιά, εκλαμβάνεται από κάποιους πολύ ψαγμένους οινολάτρες ως μειονέκτημα, καθότι εκτιμούν πως δεν αφήνει χώρο στο τερουάρ να εκφραστεί, δηλαδή στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που μπορεί να αποκομίσει ένα κρασί από το έδαφος, κυρίως. Σε κάθε περίπτωση, ένα δραμινό κρασί σπάνια θα απογοητεύσει όποιον το επιλέξει, για αυτό στο εστιατόριο συχνά αποτελεί ασφαλή επιλογή για όσους αισθάνονται αμήχανα απέναντι στις πολλές προτάσεις μιας wine list.

Είναι εύκολο να αποκτήσει κάποιος εξοικείωση με τα κρασιά της Δράμας, τα περισσότερα από τα οποία χρησιμοποιούν ποικιλίες αμπέλου όπως το σοβινιόν μπλαν, το σεμιγιόν, το σαρντονέ, το μερλό, το καμπερνέ σοβινιόν, το καμπερνέ φραν, το σαντζιοβέζε και το σιρά. Τα τελευταία χρόνια, σ’ αυτές τις διεθνείς ποικιλίες έχουν προστεθεί και αρκετές ελληνικές, από άλλα μέρη της Ελλάδας, όπως το ασύρτικο, η μαλαγουζιά, το αγιωργίτικο, το λημνιό και το μαυροτράγανο, τις οποίες οι οινοποιοί είτε εμφιαλώνουν αυτούσιες είτε σε χαρμάνια με τις ξένες ποικιλίες.

Τα οινοποιεία της Δράμας συντηρούν μεγάλες γκάμες κρασιών για να καλύψουν στιλιστικά όσο το δυνατόν περισσότερες ανάγκες. Εάν επρόκειτο, ωστόσο, να επιλέξουμε το πιο εμβληματικό κρασί κάθε οινοποιείου, θα ήταν το εξής:

Από το Κτήμα Κώστα Λαζαρίδη το κόκκινο κρασί Cava Amethystos, ένα παλαιωμένο στο οινοποιείο κρασί από τη γαλλική ποικιλία καμπερνέ φραν και, διαχρονικά, ένα από τα καλύτερα ελληνικά κρασιά.

Από το Κτήμα Μανωλεσάκη (Γέννημα Ψυχής) το κόκκινο κρασί Merlot, έναν υψηλόβαθμο δυναμίτη με φανατικούς οπαδούς, ταιριαστό με κυνήγι και άλλα κρέατα.

Από το Κτήμα Μιχαηλίδη το λευκό κρασί Κλειδί, μία πολύ ευχάριστη, αρωματική και ελαφριά στο στόμα μαλαγουζιά.

Από το Κτήμα Νίκου Λαζαρίδη το κόκκινο κρασί Perpetuus (σημαίνει αέναος), ένα εντυπωσιακό χαρμάνι καμπερνέ σοβινιόν με σαντζιοβέζε, κρασί που επιδέχεται μακρόχρονη παλαίωση.

Από το Κτήμα Παυλίδη το Emphasis Syrah, ένα ιδιαίτερα εντυπωσιακό κρασί, έξοχο δείγμα του τι μπορεί να δώσει ο αμπελώνας της Δράμας στα καλύτερά του.

Από το Κτήμα Τέχνη Οίνου το λευκό Ήδυσμα Δρυός, ένα υποδειγματικό σαρντονέ με πλούσια αρωματική παλέτα και ιδιαίτερα γεμάτο στόμα.

Από το Κτήμα Οινογένεσις το Δέκα, ένα ξεχωριστό, παλαιωμένο στο οινοποιείο λευκό κρασί από τρεις διαφορετικές ποικιλίες, με πλούσιο μπουκέτο και στιβαρή γεύση.

Κείμενο: Ντίνος Στεργίδης

Πηγή: Eatme Φεβρουαρίου. Το Eatme κυκλοφορεί την πρώτη Κυριακή κάθε μήνα με το Έθνος της Κυριακής