Το φαγητό στην εποχή των social media

Συμβαίνει όλο και συχνότερα. Πηγαίνουμε σε ένα εστιατόριο και κάποιος κάπου, στο διπλανό τραπέζι ή στο δικό μας, φωτογραφίζει τα πιάτα με ενθουσιασμό και προσοχή μαθητευόμενου Helmut Newton. Οk, το κάνουμε και κάποιοι από μας, ας το παραδεχτούμε. Η ατάκα «μην το ακουμπήσεις πριν το φωτογραφίσω», που έγινε και επιτυχημένη τηλεοπτική διαφήμιση με τη γιαγιά που φωτογραφίζει τα γεμιστά της «για το blog», δηλώνει πέρα και πάνω απ’ όλα μια σοβαρή διεθνή τάση. Στην εποχή της εικόνας, το φαγητό δεν είναι πια απλώς τροφή για το προνομιούχο εκείνο κομμάτι του παγκόσμιου πληθυσμού που δεν ζει σε συνθήκες πολέμου ή πείνας, αλλά ένα είδος «οικιακής» τέχνης.

Φωτογραφίζουμε αυτά που τρώμε και τα μοιραζόμαστε με το κοινό μας σαν κομμάτι μιας εμπειρίας ή σαν επίδειξη γνώσεων, τεχνικής ή καλού γούστου. Ψάχνουμε απεγνωσμένα την καλύτερη γωνία για να αναδείξουμε τα φαγητά, τα περνάμε από φίλτρα, τα φωτίζουμε και τα αναδεικνύουμε σε μικρά προσωπικά έργα τέχνης. Το καθετί είναι ένα πιθανό θέμα, από το elaborate πιάτο ενός αστεράτου εστιατορίου μέχρι το ζουμερό burger που αγοράσαμε στη γωνιά του δρόμου ή το πιτόγυρο του κυρίου Θανάση που κάνει το καλύτερο σουβλάκι στη γειτονιά μας.

Και με τα σωστά hashtags –#food, #instafood, #foodporn– η φωτογραφία μας ταξιδεύει ανά τον κόσμο και εκεί η τέχνη μας, έστω και αυτή η προσωπική μας, αποκτά την υπεραξία που τις αναλογεί, μια που γίνεται μέρος μιας ανταλλαγής κουλτούρας και πολιτισμών με τεράστιο ενδιαφέρον, το ίδιο ακριβώς που υπάρχει όταν εμείς μαγειρεύουμε στις κουζίνες των σπιτιών μας ταϊλανδέζικο, την ώρα που κάποιος στο Μπαλί μπορεί να πειραματίζεται με τον μουσακά ή το τζατζίκι.

Και τελικά, πέρα από trends, υπερβολές και προσωπικές αισθητικές και όλα τα αναγκαία κακά της υπερέκθεσης σε τάσεις και μόδες, τα social media έχουν την τεράστια δύναμη να μεταφέρουν την πληροφορία στα πέρατα της Γης μέσα σε κλάσματα του δευτερολέπτου, να μας φέρνουν πιο κοντά ως πολίτες του κόσμου, να μας εκπαιδεύουν –ακόμα και στη φωτογραφία– και να μας μαθαίνουν καινούργια, ενδιαφέροντα πράγματα. Κυρίως, να μας δείχνουν τον τρόπο να φιλτράρουμε τις πληροφορίες, να γινόμαστε πιο προσεκτικοί και πιο επιλεκτικοί και να αποφασίζουμε αν και πόσο θέλουμε να συμμετάσχουμε σε αυτό το παιχνίδι και με ποιους όρους. Το λένε και ωριμότητα αυτό, νομίζω.

Από την Εύη Φέτση

Πηγή: Eatme Μαρτίου. Το Eatme κυκλοφορεί την πρώτη Κυριακή κάθε μήνα με το Έθνος της Κυριακής