Barro Negro: Η νέα tequileria-mezcaleria της Αθήνας

Το Μεξικό, μεταξύ άλλων, μπορεί να υπερηφανεύεται για δύο ερωτεύσιμα –κατά την άποψή μου– αποστάγματα, την τεκίλα και τo μεσκάλ, που φτιάχνονται αμφότερα από το φυτό που ακούει στο όνομα αγαύη και φύεται σε συγκεκριμένες περιοχές της χώρας. Όμως, τόσο η πιο ραφινάτη τεκίλα όσο και το πιο τραχύ, αλλά επίσης γοητευτικό, μεσκάλ στη χώρα μας παραμένουν παρεξηγημένα, ίσως γιατί πολλοί είτε τα έχουν γνωρίσει με λάθος τρόπο είτε δεν τα έχουν διερευνήσει αρκετά. Την εσφαλμένη αυτή αντίληψη ήρθε να αλλάξει το Barro Negro, ένα καινούργιο μπαρ που δείχνει ξεκάθαρα τη μεγάλη του αγάπη για τα εν λόγω spirits.

Η αλήθεια είναι ότι μετά το κλείσιμο του Dos Agaves, ενός ιδιαίτερα αγαπημένου αθηναϊκού μπαρ που λάτρευε την τεκίλα, η έλλειψη ενός μέρους όπου τα αποστάγματα της αγαύης θα έβρισκαν χώρο έκφρασης ήταν εμφανής. Μέχρι που εμφανίστηκε ο «Μαύρος πηλός», όπως μεταφράζεται στα ελληνικά το Barro Negro, η tequileria-mezcaleria που oραματίστηκαν και πριν από λίγο καιρό δημιούργησαν στο κέντρο της πόλης ο Θάνος Ξύκης, ο Στέλιος Παπαδόπουλος, global ambassador της Jose Cuervo, και ο Γιώργος Καβακλής, αποτυπώνοντας έτσι την εκτίμηση και τον θαυμασμό τους για την κουλτούρα του Μεξικού.

Στον χώρο όπου βρισκόταν μέχρι πρόσφατα το Β2, κάτω από την πλατεία Κλαυθμώνος, οι τρεις φίλοι έστησαν ένα σκηνικό που δεν θυμίζει σε τίποτα ό,τι περνάει από το μυαλό μας, αυτόματα σχεδόν, όταν σκεφτόμαστε κάποιο μεξικάνικο μαγαζί. Δεν θα δείτε ούτε Frida Kahlo, ούτε πολλά χρώματα, ούτε τοιχογραφίες που παραπέμπουν στην περίφημη Dia de los muertos («Ημέρα των Νεκρών») και που τα τελευταία χρόνια έχουμε δει να γιορτάζεται και στην Αθήνα. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι το Barro Negro δεν θυμίζει σε τίποτα Μεξικό. Ίσα-ίσα. Ντυμένο σε γήινους τόνους, με μια τζαμαρία που σηκώνεται και ενώνει τη σάλα με τον εξωτερικό χώρο και με ένα πλακόστρωτο πάτωμα, δημιουργεί την αίσθηση μιας παραδοσιακής hacienda κάπου στην Γκουανταλαχάρα (η πόλη της τεκίλας) ή στην Οαξάκα. Πρωταγωνιστικό ρόλο παίζουν η μπάρα και η σιδερένια βιτρίνα που φιλοξενεί στα ράφια της 120 ετικέτες τεκίλας και μεσκάλ, με μερικές από αυτές να κάνουν την πρώτη τους εμφάνιση σε ελληνικό έδαφος.

Φυσικά, αυτό που επιβάλλεται να δοκιμάσετε είναι ένα Paloma. Και λέω «επιβάλλεται», γιατί το Barro Negro είναι η πρώτη Paloma Embassy by Three Cents. Και τι σημαίνει αυτό; Ότι εδώ θα απολαύσετε το ροζ cocktail με την pink grapefruit soda της Three Cents – της ίδιας εταιρείας είναι όλα τα αναψυκτικά που χρησιμοποιούνται στα ποτά. Tο απολαυστικό TNT (Tequila and Tonic) έχει γλυκό προφίλ, με το tonic water, τα αρώματα του μάνγκο και του χαμομηλιού να «ηρεμούν» τον δυναμικό χαρακτήρα της τεκίλας. Κάτι αντίστοιχο έχουν κάνει και στο Cantarito, που σερβίρεται σε ένα όμορφο πήλινο ποτήρι (μαύρο, σε απόλυτη συμφωνία με το όνομα του μπαρ): το cordial από εσπεριδοειδή μαζί με την grapefruit soda μετριάζουν την επιθετικότητα του αποστάγματος και το αποτέλεσμα είναι ελαφρύ και ευκολόπιοτο.

Ένα ακόμη cocktail που θα σας πρότεινα να δοκιμάσετε είναι η Fizzy Tequila Colada, μια παραλλαγή της Piña Colada στην οποία έχουν προσθέσει φυσαλίδες (με τη μέθοδο της ανθράκωσης). Έγινε αμέσως το αγαπημένο μου. Με τα μεθυστικά, σχεδόν εθιστικά αρώματα της καρύδας και του ανανά, μοιάζει να έχει εγκλωβίσει το καλοκαίρι σε ένα μπουκάλι και σε κάθε γουλιά να το απελευθερώνει. Του ίδιου επιπέδου είναι και το Los 3 Grandes, ένα διαφορετικό, sour Negroni, με μεσκάλ, Campari και Antica Formula σε ισομερείς αναλογίες. Το μαγειρεύουν μαζί με ανανά πριν το «χτυπήσουν» για να δημιουργηθεί ο βελούδινος αφρός, προσθέτουν λίγο γκρέιπφρουτ και στο τέλος τρίβουν από πάνω λίγο μοσχοκάρυδο. Το αποτέλεσμα είναι ένα γλυκό και ελαφρώς όξινο ποτό με ωραία αρώματα. Τέλος, ενδιαφέρον έχει και το El Sur, στο οποίο έχουν συνδυάσει το μεσκάλ με λικέρ μαστίχας Skinos εμποτισμένο με θυμάρι, cordial από ανανά και μερικές σταγόνες bitter από μπαχάρι, ενώ, για να το ολοκληρώσουν, προσθέτουν Prosecco.

Το Barro Negro θα έλεγα ότι είναι ένα καλό σχολείο για όσους θέλουν να γνωρίσουν καλύτερα την τεκίλα και το μεσκάλ. Είναι όμως ταυτόχρονα και μια σύγχρονη εκδοχή ενός μεξικάνικου μπαρ που σε λίγο καιρό, πέρα από ποτά, θα σερβίρει και φαγητό, με σαφή, φυσικά, προσανατολισμό στην κουζίνα του Μεξικού.

Παπαρρηγοπούλου 15, Αθήνα, τηλ. 2100107618

Τεκίλα ή μεσκάλ; Ποια η διαφορά;

Μπορεί να έχουν την ίδια βάση, όμως τα δύο αυτά αποστάγματα διαφέρουν αρκετά. Η παραγωγή της τεκίλας ελέγχεται αυστηρά και βάσει νόμου για την παρασκευή της χρησιμοποιείται μόνο μπλε αγαύη. Αντίθετα, για την παρασκευή του μεσκάλ, που βασίζεται σε αρχαίες μεθόδους, αξιοποιούνται περισσότερες από 30 ποικιλίες του κακτοειδούς φυτού. Καθώς ο έλεγχος είναι σχεδόν ανύπαρκτος, τα πράγματα ενίοτε εξαρτώνται από τις... διαθέσεις της Μαγιαχουέλ – της θεότητας της γονιμότητας και της αγαύης. Αυτό όμως εξηγεί και τον πολύπλοκο χαρακτήρα του συγκεκριμένου spirit, την πληθώρα των αρωμάτων και γεύσεων που μπορεί να έχει. Ακόμα μία σημαντική διαφορά έγκειται στο ψήσιμο της piña, της «καρδιάς» της αγαύης. Για το μεσκάλ χρησιμοποιείται συνήθως ο παραδοσιακός τρόπος ψησίματος με υπόγεια φωτιά σε χωμάτινους φούρνους, που του χαρίζει τον χαρακτηριστικό καπνιστό χαρακτήρα, ενώ για την τεκίλα η διαδικασία αυτή γίνεται σε κλιβάνους.

Aπό τον Βασίλη Δημαρά

Πηγή: eatme Σεπτεμβρίου. Το eatme κυκλοφορεί την πρώτη Κυριακή κάθε μήνα με το Έθνος της Κυριακής.