Κανέλα, η μαγική: Ένα ταξίδι από τις φυτείες στις κουζίνες του κόσμου

Η καλλιέργεια της κανέλας ξεκίνησε στη Σρι Λάνκα, και μάλιστα για πολλά χρόνια ήταν ένα επικερδές μονοπώλιο που το εκμεταλλεύονταν οι Ολλανδοί, οι Πορτογάλοι και οι Βρετανοί. Από τις αρχές όμως του 1800 η καλλιέργειά της επεκτάθηκε και σε άλλες τροπικές περιοχές, στα νότια της Ινδίας και στις Σεϋχέλλες.

Λέγοντας κανέλα εννοούμε το φλοιό του δέντρου που τυλίγεται σε ρολά μήκους περίπου 8-10 εκατοστών και έχει πάχος περίπου 1 εκατοστό. Είναι εντυπωσιακές οι φυτείες κανέλας στη Σρι Λάνκα, όπου τις περιόδους με πολλές βροχές, όταν είναι η κατάλληλη εποχή για τη συγκομιδή της, οι λεπτοί βλαστοί οι οποίοι προορίζονται για αποξήρανση κόβονται, ξεφλουδίζονται με μαεστρία και αυτές οι λεπτές φλούδες τυλίγονται σε ρολά μήκους ενός μέτρου. Μετά κόβονται και αποξηραίνονται στη σκιά, για να καταλήξουν στο αρωματικό ξυλάκι που εμείς γνωρίζουμε ως κανέλα.

Η συγκεκριμένη διαδικασία γίνεται με τα χέρια και είναι πραγματικά εντυπωσιακή: Αφού φυτέψουν τα δέντρα της κανέλας, μόλις αυτά γίνουν δύο χρόνων, τα κόβουν σχεδόν από τη ρίζα, αφήνοντας μόνο 15 εκατοστά από τον κορμό τους. Έπειτα από δύο χρόνια από κάθε κορμό αναπτύσσονται 4-6 βλαστοί, τους οποίους κόβουν για να παρασκευάσουν την κανέλα. Όσοι έχουν δει τους εργάτες στη Σρι Λάνκα που ξεφλουδίζουν τους βλαστούς, λένε ότι τα χέρια τους δουλεύουν πιο γρήγορα από τα μάτια τους. Η καλύτερης ποιότητας κανέλα προέρχεται από τη Σρι Λάνκα και οι μεγαλύτεροι καταναλωτές στον κόσμο είναι οι Μεξικανοί, οι οποίοι τη χρησιμοποιούν κυρίως για να αρωματίσουν τη σοκολάτα και τον καφέ.

Η κανέλα στις κουζίνες του κόσμου

Το γλυκό άρωμα της κανέλας ευθύνεται για τα γευστικά της ταιριάσματα με πολλά γλυκά (κρέμες ή σιροπιαστά), αλλά και με γλυκές ζύμες, από μπισκότα μέχρι κέικ. Ιδανικά ταιριάζει με τη σοκολάτα, τα μήλα, τα αχλάδια και τις μπανάνες, και κατ’ επέκταση με επιδόρπια που περιέχουν ένα από τα παραπάνω υλικά.

Σκεφτείτε: Μηλόπιτα, αχλάδια ποσέ σε κόκκινο κρασί, καραμελωμένες μπανάνες με ρούμι και ροφήματα σοκολάτας, όλα αποκτούν τέλεια γεύση αν περιέχουν ακόμα και μια ελάχιστη ποσότητα κανέλας. Και στα αλμυρά πιάτα προσδίδει με τη σειρά της πολυπλοκότητα. Τα παραδοσιακά κοκκινιστά της ελληνικής κουζίνας, τα ταζίνς του Μαρόκου, το λαχματζούν της Μέσης Ανατολής, τα τσάτνεϊ, τα μασάλα, τα κάρι και τα πιλάφια της ινδικής κουζίνας δεν θα ήταν τόσο ξεχωριστά αν δεν περιείχαν κανέλα.

Οι Μεξικανοί λατρεύουν το «τσάι κανέλας», που είναι αυτό που λέει το όνομά του, ενώ στην κεντρική και στη βόρεια Ευρώπη το gluwein είναι το κλασικό χειμωνιάτικο ποτό: κόκκινο κρασί με μπαχαρικά, με πρωταγωνιστή το ζεστό άρωμα της κανέλας.

Ξυλάκι ή σκόνη;

Το ξυλάκι της κανέλας είναι πολύ δύσκολο να τριφτεί ή να πολτοποιηθεί. Χρησιμοποιείται σε φαγητά που θέλουν το χρόνο τους, για να αρωματιστούν αργά. Το ξυλάκι είναι επίσης ιδανικό για σιρόπια, σε περιπτώσεις που θέλουμε να δώσουμε γεύση και άρωμα.

Η καλής ποιότητας κανέλα σε σκόνη είναι ανοιχτόχρωμη. Όσο πιο ανοιχτό είναι το χρώμα της τόσο πιο δυνατή σε άρωμα είναι η κανέλα. Όπως όλα τα τριμμένα μπαχαρικά, έτσι και η κανέλα ξεθυμαίνει πολύ γρήγορα. Προμηθευτείτε την από καταστήματα μπαχαρικών σε μικρές ποσότητες, φυλάξτε τη σε σκουρόχρωμο γυάλινο ή σε μεταλλικό βαζάκι, μακριά από ήλιο, ζέστη, υγρασία, και θα παραμείνει αναλλοίωτη για πολλούς μήνες.

φωτογραφίες: iStock/Ideal Image

Πηγή: eatme. Το eatme κυκλοφορεί την πρώτη Κυριακή κάθε μήνα με το Έθνος της Κυριακής