Ένας σπουδαίος Ιταλός σεφ, ένα κινητό, μια ενωτική «κουζίνα καραντίνας»

Ο Μάσιμο Μποτούρα πίνει μια γουλιά μεσκάλ και σκαρώνει στα γρήγορα ένα ένα μεξικάνικο γουακαμόλε, λιώνοντας μπροστά στο φακό του κινητού δυο αβοκάντο ‒βάζει παραπάνω για τους γείτονες, που του ζήτησαν να τους κρατήσει λίγο‒ κι αφού περνάει το πιάτο λίγο με σκόρδο, προσθέτει λάιμ, λεμόνι και κόλιανδρο. Τις προηγούμενες μέρες έχει φτιάξει mac and cheese, τα γνωστά αμερικάνικα μακαρονάκια με τυρί, τορτελίνι με κρέμα κι ένα ταϊλανδέζικο κάρι με λαχανικά, μια μπεσαμέλ, ένα μιλφέιγ... «Πλένετε τα χέρια» σας» λέει συνέχεια, στα βιντεάκια (stories) που ανεβάζει στο instagram. «Είναι πολύ σημαντικό να πλένετε τα χέρια σας».

Το τριάστερο εστιατόριό του, η Osteria Francescana στη Μόντενα, έχει κλείσει, η χώρα του έχει χτυπηθεί βαριά από την επιδημία κι ο διάσημος Ιταλός σεφ, που με την μοντέρνα ιταλική κουζίνα του έχει βρεθεί δύο φορές στην κορυφή των 50 Καλύτερων Εστιατορίων του Κόσμου ‒άμα σκρολάρεις προς τα κάτω στις αναρτήσεις του, βλέπεις φωτογραφίες του με τον Πάππα ή με τον Μπραντ Πιτ‒ αναμεταδίδει μέσω του μέσου κοινωνική δικτύωσης όσα φτιάχνει για το οικογενειακό τραπέζι στην κουζίνα του σπιτιού του. Σε κατ’ οίκον περιορισμό, όπως όλοι στην πατρίδα του, με τη γυναίκα του Λάρα, την κόρη του Αλέξα, που είχε την ιδέα αυτού του πρότζεκτ, που το έχουν ονομάσει «κουζίνα καραντίνας» (kitchen quarantine) και παίζει ρόλο οπερατέρ, και το γιο του Τσάρλι, εμψυχώνει μαγειρικά όσους τον ακολουθούν στο instagram. Κάθε μέρα στις 8 το βράδυ ώρα Ιταλίας, 9 ώρα Ελλάδας, ανεβάζει ένα βίντεο με μια απλή συνταγή που μπορεί να φτιάξει ο καθένας. Με έξτρα αναρτήσεις στο λογαριασμό του απαντάει σε ερωτήσεις που του στέλνουν όσοι τον παρακολουθούν και γεμίζουν την οθόνη με ενθουσιώδη emoticons.

«Δεν είναι εκπομπή μαγειρικής. Είναι ένας τρόπος να μοιραστούμε. Απλά θέλουμε να είμαστε μέρος του κόσμου» λέει, μισά αγγλικά, μισά ιταλικά. Mια κίνηση σε συμβολικό επίπεδο, ενα απλό, ανθρώπινο θετικό μήνυμα από ένα μάγειρα που έχει πολλές φορές δείξει το δρόμο για μια ηθική, κοινωνική και ενωτική πλευρά της γαστρονομίας και που μέσω του ιδρύματος Food for Soul παρέχει φαγητό σε ευπαθείς ομάδες και κινητοποιεί για τον περιορισμό της άσκοπης σπατάλης των τροφίμων. Τώρα που ο πλανήτης έχει καθηλωθεί μπροστά στις οθόνες του, καθισμένος σ’ έναν τεράστιο νοητό καναπέ, προτρέπει τον καθένα να διανύσει τα μέτρα που τον χωρίζουν από την κουζίνα του, να φτιάξει κάτι από όλα αυτά, ή έστω να χαμογελάσει.