«Άνεμος αλλαγής» στην Ίμβρο: Η συγκινητική αποφοίτηση των 8 μαθητών της 12ης Τάξης

Ο «άνεμος της αλλαγής» τους έφερε πριν από λίγα χρόνια στη γη των προγόνων τους, την Ίμβρο, σαν τους σπόρους που θα οδηγούσαν ξανά στην άνθιση του ελληνισμού. Στα μονά θρανία των νεοσύστατων ελληνικών σχολείων στους Αγίους Θεοδώρους και στα Αγρίδια κατέκτησαν τη γνώση, μοιράστηκαν κοινά βιώματα, όνειρα και προβληματισμούς, έκαναν παρέα, έγιναν αχώριστοι φίλοι.

Η ώρα του αποχαιρετισμού για τους απόφοιτους της τελευταίας τάξης ήταν φέτος ιδιαίτερη με την συγκίνηση να ξεχειλίζει. Σε μια τελετή που έγινε σε στενό κύκλο λόγω κορονοϊού στη Μητρόπολη Ίμβρου και Τενέδου, τα οκτώ παιδιά που ολοκλήρωσαν την 12^η Τάξη μίλησαν για τον επόμενο «άνεμο αλλαγής» που περιμένουν να τους οδηγήσει σε νέες περιπέτειες στην ενήλικη ζωή τους, αλλά που δεν θα είναι τόσο δυνατός ώστε να τους χωρίσει και να κόψει τις ρίζες που τους δένουν με το νησί τους.

Η επανάκαμψη του ελληνισμού στην Ίμβρο είναι εντυπωσιακή την τελευταία δεκαετία. Μόλις επτά χρόνια πριν, το 2013, τέσσερα παιδιά ήταν οι πρώτοι μαθητές του ελληνικού Δημοτικού στους Αγίους Θεοδώρους, ιδιαίτερη πατρίδα του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου, που άνοιξε ξανά μετά από δεκαετίες. Δύο χρόνια μετά θα άνοιγε το Γυμνάσιο στα Αγρίδια με μόλις έναν έφηβο. Φέτος, η σχολική χρονιά ολοκληρώθηκε με συνολικά 52 μαθητές στα δύο σχολεία, 37 στο Γυμνάσιο Λύκειο και 15 στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Στο ίδιο διάστημα η ελληνική κοινότητα στο νησί τριπλασιάστηκε, αριθμώντας σήμερα 550 άτομα.

Οι οκτώ απόφοιτοι της 12^ης έκαναν έναν απολογισμό της σχολικής τους ζωής, που ολοκληρώθηκε άδοξα, σε συνθήκες καραντίνας. Οι τελευταίοι δύο μήνες του σχολικού τους βίου κύλισαν με διαδικτυακά μαθήματα από το σπίτι, ενώ και η αποφοίτηση έγινε με αυστηρά μέτρα. «Δεν μπορούμε να αγκαλιαστούμε, να φιληθούμε, να γιορτάσουμε με τον συνηθισμένο για μας τρόπο. Δεν μπορούμε να κάνουμε χειραψίες, δεν μπορούμε να νιώσουμε ο ένας τον παλμό του άλλου», είπαν στο συναισθηματικά φορτισμένο μήνυμα αποχαιρετισμού, που διάβασαν παρουσία του Μητροπολίτη Ίμβρου και Τενέδου Κυρίλλου, του διευθυντή τους, Μάκη Καμπουρόπουλου, των καθηγητών τους και κάποιων μαθητών της 9^ης και 11^ης Τάξης

Το κείμενο ονομάζεται «Άνεμος Αλλαγής» και ξεκινά με τους στίχους του ομώνυμου τραγουδιού (Wind of Change) των Scorpions.

...Did you ever think

That we could be so close, like brothers

The future's in the air

I can feel it everywhere

Blowing with the wind of change...

Τα παιδιά μίλησαν για τον άνεμο αλλαγής που περιμένουν να έρθει και να ανατρέψει για ακόμη μια φορά τη ζωή τους. «Και λέμε για ακόμη μια φορά, γιατί ο ίδιος άνεμος πριν μερικά χρόνια μας σήκωσε και μας προσγείωσε στην Ίμβρο, στο ίδιο σχολείο, στην ίδια τάξη, στα ίδια (μονά) θρανία. Ήταν ο άνεμος που μας προσέφερε πολλά μαθήματα ζωής, η πλειοψηφία των οποίων οφείλεται στην ποικιλομορφία του τμήματός μας. Τρεις, τέσσερις και εν τέλει οκτώ μαθητές, με διαφορετικούς χαρακτήρες και αντιλήψεις δημιουργήσαμε μια όμορφη «ανομοιομορφία» -όπως την έλεγαν οι καθηγητές μας- που δεν εμφανίστηκε πέρσι, που γίναμε οκτώ, αλλά υπήρχε από την πρώτη στιγμή, από όταν ήμασταν μόνο τρεις. Μπορεί κανείς να την ονομάσει ποικιλομορφία, ανομοιομορφία ή και διαφορετικότητα, το σίγουρο είναι πάντως ότι αυτή η περίεργη δυναμική είναι που έκανε την τάξη μας μοναδική».

Αναφερόμενοι στην Ίμβρο, τόνισαν πως δεν είναι μονάχα το νησί των σχολικών τους χρόνων, αλλά το ίδιο τους το σπίτι, όπου επιστρέφουν πάντοτε, ανεξάρτητα από το πού θα τους οδηγήσει το αύριο.  «Ο νέος άνεμος αλλαγής μπορεί να είναι δυνατός αλλά δεν θα καταφέρει ποτέ να μας χωρίσει … Με το φύσημά του δεν θα χαθούμε, δεν θα διασκορπιστούμε, αβοήθητοι, σαν τα φθινοπωρινά φύλλα. Δεν είμαστε φύλλα, είμαστε δέντρα με ρίζες γερές, οι οποίες μας συγκρατούν και μας προστατεύουν. Και αυτές οι ρίζες είναι το νησί μας, το σχολείο μας, η οικογένειά μας, οι φίλοι μας, οι εμπειρίες και τα μαθήματα που πήραμε όλα αυτά τα χρόνια», σημείωσαν και πρόσθεσαν: «Χρειαζόμαστε την φουρτούνα της θάλασσας, το γαλάζιο του ουρανού, το δυνατό σφύριγμα του ανέμου, τις μυρωδιές της άνοιξης, την σκληρότητα του χειμώνα, την ξεγνοιασιά του καλοκαιρού, εικόνες τόσο κοντά στην Ίμβρο.

Γιατί αυτή είναι η ζωή. Συνεχείς αλλαγές και δοκιμασίες, όπως και αυτή που βιώνουμε στις μέρες μας, η δοκιμασία μιας πανδημίας. Είμαστε, λοιπόν, βέβαιοι πως ο άνεμος της αλλαγής θα φυσήξει και θα σκορπίσει την ελπίδα πως τα καλύτερα έρχονται.