«Αντεπίθεση» από το Αττικό Ζωολογικό Πάρκο για τον θάνατο των τζάγκουαρ

Για επαγγελματίες «φιλόζωους» και ακτιβιστές του πληκτρολογίου που άφησαν ανεκμετάλλευτο το τραγικό γεγονός της απώλειας των δύο μας τζάγκουαρ, εκμεταλλευόμενοι την ειλικρινή λύπη χιλιάδων συμπολιτών μας, για να προωθήσουν την ατζέντα τους κατά της ίδιας της ύπαρξης ζωολογικών πάρκων, κάνει λόγο το Αττικό Ζωολογικό Πάρκο σε ανακοίνωση - απάντηση στην Π.Φ.Π.Ο.

Το Αττικό Ζωολογικό Πάρκο μιλά για υποκρισία που ξεπέρασε κάθε προηγούμενο ενώ αναφέρει ότι για αυτούς στο βωμό του να πληγεί το Πάρκο δεν έχει σημασία να κινδυνέψουν ακόμη και να χαθούν ανθρώπινες ζωές.

Το Πάρκο στην ανακοίνωσή του υποστηρίζει ότι για την Π.Φ.Π.Ο, σημασία έχει να πληγεί το Πάρκο και αν υπάρχουν θύματα ΑΚΟΜΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ θα τρομοκρατηθεί περισσότερο ο κόσμος. Το διαπιστώσαμε από τα σχόλια πολλών «φιλόζωων» του διαδικτύου που ευθαρσώς υποστήριζαν ότι η ζωή του προσωπικού του Πάρκου δεν έχει και τόσο σημασία. «Προφανώς για αυτούς σημασία έχει να τρομοκρατήσουν τον κόσμο ότι δήθεν το Πάρκο δεν είναι ασφαλές και ότι κινδυνεύει άμεσα και ανά πάσα στιγμή.

Στην προσπάθεια τους αυτή ο σκοπός αγιάζει τα μέσα και δεν φείδονται ψεμάτων με την ίδια την Πρόεδρο της Π.Φ.Π.Ο. να υποστηρίζει ανερυθρίαστα σε τηλεοπτικό κανάλι ότι τα τζάγκουαρ μας δήθεν «…τα έχουμε πάρει από το φυσικό τους περιβάλλον και ..κυνήγησαν την ελευθερία τους», ενώ γνωρίζει πολύ καλά ότι είναι γεννημένα σε άλλα ζωολογικά πάρκα, όταν μιλούν για πανικό του κόσμου εκείνη την ημέρα (παγκόσμια πρωτοτυπία ο πανικός να αποκαλύπτεται 20 ημέρες μετά), για απόκρυψη της είδησης (παγκόσμια πρωτοτυπία η είδηση να αποκρύπτεται μέσω ανάρτησης στα ΝΕΑ της επίσημης σελίδας του Πάρκου, να έχει ενημερωθεί στους αρμόδιους ευρωπαϊκούς φορείς ο υπεύθυνος για τη διατήρηση του είδους, όπως γίνεται για κάθε γέννηση, μεταφορά και θάνατο απειλούμενου είδους και όταν η ‘αποκάλυψη’ γίνεται σε τηλεφώνημα της ίδιας της Προέδρου της Π.Φ.Π.Ο. στον ιδρυτή του Πάρκου που την παραπέμπει στην εν λόγω «κρυμμένη» ανακοίνωση).»

Η ανακοίνωση του Ατττικού Ζωολογικού Πάρκου αναφέρει:

« Η υποκρισία έχει και τα όρια της.

Τους ενοχλεί το γεγονός ότι σε ένα τέτοιο ακραίο περιστατικό το δυσκολότερο που μπορεί να συμβεί σε ένα ζωολογικό πάρκο – διαφυγή ζώου πρώτου βαθμού επικινδυνότητας – το προσωπικό του Πάρκου λειτούργησε άψογα και εφάρμοσε κατά γράμμα το πρωτόκολλο ασφαλείας που προβλέπεται σε ανάλογες περιπτώσεις, απομονώνοντας τον χώρο και εφαρμόζοντας το πλάνο μετάβασης των επισκεπτών σε ασφαλή περιοχή. Αυτό έγινε γιατί υπάρχει εκπαίδευση, ασκήσεις, επαναληψιμότητα, οργάνωση και αντανακλαστικά στην αντιμετώπιση έκτακτων περιστατικών όπως σε όλα τα σοβαρά ζωολογικά πάρκα του κόσμου, πόσο μάλλον σε αυτά όπως το Αττικό Ζωολογικό Πάρκο, που είναι μέλη της ΕΑΖΑ (Ευρωπαϊκή Ένωση Ζωολογικών Πάρκων & Ενυδρείων) που ακολουθούν συγκεκριμένα πρωτόκολλα και κατευθυντήριες γραμμές για έκτακτα περιστατικά.

Για αυτό τον λόγο δεν υπήρξαν ανθρώπινες απώλειες. Για αυτό το λόγο εδώ και 18 χρόνια το Πάρκο με πάνω από 5 εκατομμύρια επισκέπτες έχει μηδενικά περιστατικά σοβαρού τραυματισμού πόσο μάλλον απώλειας ανθρώπινης ζωής.

Τα κροκοδείλια δάκρυα τους αφορούσαν και στο γεγονός ότι τα τζάγκουαρ είναι επαπειλούμενο είδος στην φύση. Αμέλησαν όμως να αναφέρουν ότι τα δύο αυτά τζάγκουαρ έχουν φέρει στον κόσμο 8 μικρά συμβάλλοντας στη διατήρηση του είδους. Είναι σημαντικός ο ρόλος των ζωολογικών πάρκων παγκοσμίως σε αυτό το ζήτημα αλλά δεν ταιριάζει στην προπαγάνδα τους.

Αντιθέτως, τα προγράμματα αναπαραγωγής απειλούμενων και μη ειδών, έχουν πολύ υψηλά ποσοστά επιτυχίας και έχουν οδηγήσει ακόμη και στη διατήρηση ειδών τα οποία έχουν εξαφανιστεί στην φύση. Το Αττικό Ζωολογικό Πάρκο συμμετέχει με αξιοσημείωτη επιτυχία σε περισσότερα από 60 τέτοια ευρωπαϊκά και διεθνή προγράμματα με εντυπωσιακά αποτελέσματα.

Και φυσικά ως ειδήμονες επί παντός επιστητού αποφάσισαν ότι τα τζάγκουαρ έπρεπε να αναισθητοποιηθούν και μάλιστα ακαριαία. Αγνόησαν φυσικά ότι δεν υπάρχει ΑΚΑΡΙΑΙΑ αναισθησία -δεν είμαστε σε περιβάλλον καρτούν ή ταινίας του Χόλυγουντ. Αγνόησαν το γεγονός ότι η νάρκωση θέλει τουλάχιστον 5 λεπτά για να ξεκινήσει να δρα διάστημα το οποίο για τέτοιου είδους ζώα ενέχει άμεσο κίνδυνο για την ζωή του παρευρισκομένου εκεί προσωπικού που είναι επιφορτισμένο να αντιμετωπίσει αυτό το ζήτημα.

Και αν για εσάς ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ της Π.Φ.Π.Ο. οι ανθρώπινες ζωές του κτηνιάτρου, των δύο φροντιστών μας και του ιδρυτή του Πάρκου που ήταν εκεί είναι ασήμαντες, για εμάς δεν είναι.

Το βάρος της τραγικής αλλά απόλυτα σωστής απόφασης που πήραμε βάσει των όσων προβλέπει το πρωτόκολλο ασφαλείας βαραίνει εμάς. Το πόσο εύκολη ήταν μια τέτοια απόφαση το γνωρίζουν οι άνθρωποι που τα μεγάλωσαν για πάνω από μια δεκαετία και βρέθηκαν σε αυτήν την πολύ δυσάρεστη θέση.

Η Τζένη και ο Σπόττυ ήταν από τους πιο παλιούς και αγαπητούς κατοίκους του Πάρκου μας. Εμείς θα τους θυμόμαστε με αγάπη. Είχαν πολύ από αυτή στη ζωή τους.
Όσο για την αναγκαιότητα της ύπαρξης ζωολογικών πάρκων, είμαστε υπερήφανοι για το έργο μας και θα συνεχίσουμε να το επιτελούμε με παρρησία ως ένας από τους σημαντικότερους φορείς περιβαλλοντικής ευαισθητοποίησης στην Ελλάδα όσο και αν αυτό ενοχλεί την Π.Φ.Π.Ο. και τους υπόλοιπους «επαγγελματίες» φιλόζωους.

Το προσωπικό και η διοίκηση του Αττικού Ζωολογικού Πάρκου.

ΥΓ. Θα περίμενε κανείς από ένα βουλευτή του Ελληνικού Κοινοβουλίου πριν κάνει μια ερώτηση να ασχοληθεί λίγο παραπάνω να μελετήσει υπεύθυνα ένα ζήτημα, να απευθυνθεί σε ειδικούς και να ρωτήσει τους άμεσα εμπλεκόμενους. Φαίνεται όμως, ότι στο βωμό της ικανοποίησης μιας μερίδας του εκλογικού του ακροατηρίου (έρχονται και εκλογές), αυτά είναι ασήμαντες λεπτομέρειες. Σημασία έχει να φανούμε «φιλόζωοι».

Ο κ. Αμυράς έχει κάθε δικαίωμα προφανώς εκ του θεσμικού του ρόλου να ρωτήσει ό,τι θέλει τους αρμόδιους φορείς που εποπτεύουν το Πάρκο. Για το τρίτο σκέλος της ερώτησης του όμως «Για ποιο λόγο δεν προτιμήθηκε η τακτική της αναισθησίας για την εξουδετέρωση των ζώων;» τον καλούμε να έρθει στο Πάρκο και να την κάνει κοιτώντας στα μάτια τους 4 ανθρώπους που βρίσκονταν εκεί και των οποίων η ζωή είναι μάλλον δευτερεύουσας σημασίας για αυτόν.»