«Μαμάδες στο Δρόμο» προς Μπακογιάννη: Θέλουμε τον σωστό «Μεγάλο Περίπατο» της Αθήνας

Ξεκίνησαν αυθόρμητα με πρωτοβουλίες και δράσεις με σκοπό παρεμβάσεις και βελτιώσεις στους δρόμους του Βύρωνα, των νοτίων προαστίων αλλά και της Αθήνας. Οι «Μαμάδες στο Δρόμο» μεγάλωσαν τα παιδιά τους αλλά θυμούνται τις δυσκολίες που περνούσαν κάθε φορά που χρειάζονταν να βγάλουν τα μωρά τους βόλτα με τα καρότσια. Και από τότε πήραν την κατάσταση στα χέρια τους. Με δεκάδες παρεμβάσεις και εθελοντική εργασία παλεύουν για μία πιο ανθρώπινη πόλη αλλά και για τα δικαιώματα των πεζών. Βάφουν τις διαγραμμίσεις για τους πεζούς, ενημερώνουν για τις προτεραιότητες των πεζών και ήταν από τις πρώτες που χαιρέτισαν τις ανακοινώσεις του Κώστα Μπακογιάννη για το Μεγάλο Περίπατο στην Αθήνα. Μετά τα προβλήματα που δημιουργήθηκαν όμως κατέγραψαν τις παρατηρήσεις τους για τις αλλαγές που πρέπει να γίνουν και με ανοικτή τους επιστολή προς τον δήμαρχο Αθηναίων αναφέρουν:

Μέχρι να συνηθίσουμε θα έχουμε γκρίνια

«Κύριε δήμαρχε, κύριοι σχεδιαστές, ο Περίπατος είναι μια καλή ιδέα. Η Αθήνα χρειάζεται εναλλακτικούς τρόπους μετακίνησης γιατί η πόλη δεν μας χωρά όλους, αν θέλουμε ένα όχημα των 6 τμ για κάθε μας μετακίνηση. Χρειάζεται τρόπους μετακίνησης που θα μειώσουν τα καυσαέρια που αναπνέουμε κάθε μέρα. Χρειάζεται περισσότερο δημόσιο χώρο. Ιδιαίτερα τώρα με την πανδημία, χρειάζεται ευρυχωρία για να αποφεύγεται η μετάδοση μικροβίων. Χρειάζεται χώρους για περπάτημα, για βόλτα, γυμναστική και αναψυχή. Ναι, ξέρουμε ότι ώσπου να συνηθίσουμε θα είναι δύσκολο. Θα υπάρξουν, παράπονα, γκρίνια, εκνευρισμός. Αλλά μετά θα κοιτάμε τη νέα μας πόλη και θ’ απορούμε: μα πώς ζούσαμε παλιά;

Ας μη βάζουμε το παπούτσι πριν απ’ την κάλτσα

Για να κατέβει όλος ο κόσμος που θέλετε και να ποδηλατήσει ή να περπατήσει, θέλει τρόπους να έρθει. Αν δεν μπορεί να έρθει ποδηλατώντας ή περπατώντας πώς θα έρθει; Πετώντας; Με το αυτοκίνητο; Μα ο περιορισμός του αυτοκινήτου είναι το ζητούμενο! Χωρίς συγκοινωνίες, πεζόδρομοι και ποδηλατόδρομοι θα μείνουν άδειοι. Ιδίως σε μια πόλη χτισμένη σε λόφους, όπως η δική μας. Δεν είμαστε Ολλανδία, πώς να το κάνουμε.

Τα ΜΜΜ ούτε θα αυξηθούν ούτε θα γίνουν πιο αποτελεσματικά από μόνα τους. Όμως χωρίς αυτά, ένας πεζόδρομος που καταλήγει απότομα σε μια αυτοκινητοθάλασσα δεν έχει νόημα.

Ας μην ταΐζουμε τον χορτάτο

Γιατί να προσθέσουμε χώρο για τους πεζούς στην Πανεπιστημίου; Δεν θυμάμαι να στριμώχτηκα ποτέ στα φαρδιά της πεζοδρόμια. Δυο τετράγωνα πιο ’κει, στη Σόλωνος, δεν χωρούν δυο άνθρωποι δίπλα-δίπλα. Γιατί να μην πεζοδρομήσουμε τη Σόλωνος; Να την κάνουμε έναν παράδεισο φοιτητών και διανοούμενων, με καφενεδάκια και μπαράκια απλωμένα σ’ όλο το μήκος του δρόμου και τους πεζούς να μπορούν επιτέλους να περάσουν άφοβα; Αντίθετα, τώρα που μισοκλείνει η Πανεπιστημίου, το στενό φαράγγι που είναι η Σόλωνος θα γίνει αφόρητο και εξαιρετικά επικίνδυνο.

Με ποια κριτήρια επιλέγονται οι δρόμοι που θα πεζοδρομηθούν;

Κλίμα και χρώμα

Είπαμε δεν είμαστε Ολλανδία της βροχής και της ομίχλης. Τίνος ιδέα ήταν το κίτρινο και το κόκκινο στην Β. Όλγας; Έλεος! Δεν είναι τυχαίο που οι μοναδικές εικόνες που κυκλοφορούν με πεζούς και ποδηλάτες στο δρόμο έχουν τραβηχτεί αργά το απόγευμα (δείτε τις σκιές). Όποιος δοκιμάσει να περπατήσει ή να ποδηλατήσει εκεί τη μέρα θα λιώσει. Παρακαλώ, ειδοποιήστε τους εργολάβους: το χρώμα πρέπει ν’ αλλάξει.

Ράβε-ξήλωνε-πλήρωνε

Γιατί πάνω στις γραμμές του τραμ; Αφού θ’ αλλάξει η διαδρομή του πεζόδρομου και του ποδηλατόδρομου όταν ξανακυκλοφορήσει το τραμ, γιατί να μη χαραχθούν μια και καλή στην τελική τους θέση; Γιατί να ξοδεύουμε εργατικά για να ξεστρώσουμε τις ρητίνες από τις ράγες και να στρώσουμε νέες αλλού, με ακόμη περισσότερα έξοδα;

Προστασία και ηρεμία

Γιατί πεζόδρομος και ποδηλατόδρομος στη μέση;  Πεζόδρομοι και ποδηλατόδρομοι αποτελούν φυσική συνέχεια του πεζοδρομίου. Η διεθνής πρακτική συμφωνεί: πουθενά δεν θα τους δείτε στη μέση του δρόμου.
Κάθε διάσχιση είναι ένας επιπλέον κίνδυνος. Γιατί να μην την αποφύγουμε, αν γίνεται; Άλλωστε, ανάμεσα σε δύο ρεύματα κυκλοφορίας, ο πεζός ή ποδηλάτης είναι εκτεθειμένος από δύο πλευρές. Αν είναι στην άκρη του δρόμου, μόνο από μία. Είναι πιο ασφαλές και δεν γίνεται το κεφάλι σου περισκόπιο.

Καυσαέρια

Έχετε προσέξει ότι όλα τα αυτοκίνητα (εκτός από τα γιαπωνέζικα, εκεί οδηγούν ανάποδα) έχουν την εξάτμιση αριστερά; Γιατί; Για να είναι όσο το δυνατόν πιο μακριά από τους πεζούς. Δεν θέλουμε να περπατάμε ανάμεσα σε δυο σειρές εξατμίσεων!

ΑμεΑ

Το 10% από εμάς είναι ανάπηροι. Πολλοί άλλοι είμαστε «εμποδιζόμενα» άτομα: γονείς με μικρά παιδιά, με μωρά σε καροτσάκια, τραυματίες, ηλικιωμένοι, ταξιδιώτες με βαλίτσες, κτλ.

Πού είναι οι προβλέψεις για εμάς; Πώς θα φτάσουμε στον πεζόδρομο με συγκοινωνίες που δεν είναι προσβάσιμες; Πώς θα μπούμε σε έναν πεζόδρομο που έχει κράσπεδα; Πώς θα παρκάρουμε, αφού δεν βλέπουμε να δημιουργούνται θέσεις στάθμευσης ΑμεΑ;

Δημοκρατία

Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για ’μένα χωρίς εμένα.

Ο κόσμος δυσπιστεί και δικαίως. Θυμάστε να συμμετείχατε ποτέ σε έρευνα κοινού για το αν και ποιες αλλαγές θέλετε στην Αθήνα; Κάπου διάβασα πως το 70% των διαδρομών στο κέντρο είναι απλή διάσχιση, από ανθρώπους δηλαδή που ούτε μένουν ούτε δουλεύουν στον Δήμο Αθηναίων. Ούτε αυτοί ρωτήθηκαν. Έγινε διαγωνισμός; Αναρτήθηκαν οι προτάσεις; Ζητήθηκαν απόψεις;

Οι αποφάσεις πάρθηκαν (Πότε; Πώς; Με ποια κριτήρια;) και ανακοινώθηκαν.

Είναι αλήθεια πως κάποτε, αν ρωτούσες τον μέσο Αθηναίο αν θέλει την Ερμού και την Αρεοπαγίτου πεζοδρομημένη, θα απαντούσαν όχι. Αποδείχτηκε όμως πως οι εμπνευστές τους είχαν δίκιο.

Παρόλα αυτά, φαΐ που δεν ζήτησες, κάθεται στο στομάχι. Ας ελπίσουμε πως ο χρόνος θα αποδείξει την ορθότητα των νέων παρεμβάσεων. Μόνο έτσι το κοινό, που τώρα δυσανασχετεί, θα τις υιοθετήσει.

Παραβιάσεις

Έχουμε κουραστεί να το λέμε: πεζόδρομος που δεν μπορείς να περπατήσεις με το ταίρι σου αγκαλιά χωρίς να κοιτάζεις πίσω από την πλάτη σου, δεν είναι πεζόδρομος. Όταν πάνω στη γλύκα του φιλιού σε διακόπτουν μαρσαρίσματα, τότε για ποια πεζοδρόμηση, μιλάμε; Πού θα παίξουν τα παιδιά, όταν κάθε λίγο και λιγάκι περνά αυτοκίνητο ή μηχανάκι;

Τι θα γίνει λοιπόν με τους νέους πεζο-ποδηλατό-δρομους; Θα καταντήσουν βολικές παρακαμπτήριες για τους ασυνείδητους, όπως η Κοραή, η Μακρυγιάννη, η Αρεοπαγίτου και τόσοι άλλοι;

Ή θα επιτηρούνται αποτελεσματικά ώστε να γίνουν παράδεισος για όλους;»