ΣτΕ: Πολίτης καλείται να πληρώσει φόρο 452.000 ευρώ για 41 ράβδους χρυσού

Στο Συμβούλιο της Επικράτειας προσέφυγε πολίτης, ο οποίος ερχόμενος το 2006 από τη Γενεύη είχε στις αποσκευές του 41 ράβδους χρυσού αξίας 656.435 ευρώ. Κατά τη διάρκεια του ελέγχου στο αεροδρόμιο, οι τελωνειακές αρχές το αντελήφθησαν και τις κατέσχεσαν, ενώ παράλληλα του επιβλήθηκε φόρος και πρόσθετος φόρος 452.691 ευρώ, τον οποίο καλείται πλέον οριστικά να πληρώσει, συμφώνα με ομόφωνη απόφαση του Συμβούλιου της Επικρατείας.

Η αρμόδια Δ.Ο.Υ., σύμφωνα με την αξία των 41 ράβδων χρυσού, του είχε καταλογίσει κύριο φόρο 245.360 ευρώ και πρόσθετο φόρο 207.331 ευρώ (σύνολο 452.691 ευρώ), καθώς το ποσό της αγοράς των 41 κιλών χρυσού, δεν καλύπτεται από τα δηλωθέντα εισοδήματά του. Εκείνος άσκησε προσφυγή ενώπιον της φορολογικής αρχής, υποστηρίζοντας ότι οι πλάκες χρυσού αποτελούν «οικογενειακή περιουσία από το 1982 και είχαν επενδυθεί σε χρηματιστηριακά προϊόντα από δύο χρηματιστηριακές Ελβετικές εταιρείες».

Μετά τον θάνατο της μητέρας του, το 2007, αποφασίστηκε από τον ίδιο και τα αδέλφια του να διανεμηθεί η οικογενειακή περιουσία.

Στο πλαίσιο αυτό, πραγματοποίησε το ταξίδι στη Γενεύη και παράλαβε από τη γνωστή Τράπεζα UBS τις 41 ράβδους χρυσού προκειμένου να επενδυθούν στην Ελλάδα, ενώ έλαβε και σχετικές βεβαιώσεις από τις χρηματιστηριακές εταιρείες ότι παρέλαβε τα 41 κιλά χρυσού.

Το Διοικητικό Εφετείο έκρινε ότι δεν επιβλήθηκε φόρος επί κτηθέντος στην αλλοδαπή εισοδήματος, αλλά ούτε επιβλήθηκε φόρος για εισόδημα που φέρεται ότι αποκτήθηκε στην ημεδαπή, ενώ απέρριψε τον ισχυρισμό ότι αθωώθηκε ποινικά για το αδίκημα της λαθρεμπορίας, καθώς η αθωωτική απόφαση δεν αναφέρεται «στις περί φορολογίας εισοδήματος διατάξεις, όπως αυτές του αποδίδονται».

Στη συνέχεια ο πολίτης προσέφυγε στο ΣτΕ ζητώντας να αναιρεθεί η σε βάρος του απόφαση του Διοικητικού Εφετείου, υποστηρίζοντας ότι οι πλάκες χρυσού αποκτήθηκαν στην αλλοδαπή και κατά συνέπεια δεν έχουν εφαρμογή οι διατάξεις περί φορολογίας εισοδήματος. Όμως στο σκεπτικό τους οι σύμβουλοι Επικρατείας του Β΄  Τμήματος του Ανώτατου Ακυρωτικού Δικαστηρίου, απέρριψαν ως αβάσιμους όλους ισχυρισμούς και του επέβαλαν παράλληλα τη δικαστική δαπάνη του Δημοσίου.