Πώς είναι ένα χριστουγεννιάτικο βράδυ δίπλα στους άστεγους της Αθήνας

Είναι οι άνθρωποι που τις ημέρες των Χριστουγέννων δεν θα λάβουν πρόσκληση για το γιορτινό τραπέζι. Για αυτούς τα Χριστούγεννα είναι απλά μια ακόμη ημέρα στο δρόμο και το κρύο. Οι άστεγοι της Αθήνας αναζητούν μόνο ένα πιάτο φαΐ και μια γωνία για να κοιμηθούν προστατευμένοι απο την παγωνιά των τελευταίων ημερών.

Ελάχιστα μέτρα από την πλατεία Ομονοίας, ο Δήμος Αθηναίων λειτουργεί και αυτή τη χρονιά το Κέντρο Υποδοχής και Αλληλεγγύης, ένα θερμαινόμενο χώρο για τους συνανθρώπους μας που ζουν στο κέντρο της πόλης και μπορούν να κοιμηθούν αλλά και να φάνε σε ένα ασφαλή χώρο.

Το ethnos.gr βρέθηκε στην οδό Αριστείδου και άκουσε τις ιστορίες των ανθρώπων που θα υποδεχθούν το νέο έτος στα παγωμένα παγκάκια της πρωτεύουσας χωρίς φίλους και οικογένεια. Οι "άθλιοι" των Αθηνών διηγούνται πως από ένα κανονικό σπίτι έφτασαν να ζουν σε χαρτόκουτα και να ψάχνουν ρούχα σε κάδους σκουπιδιών. 

"Δούλευα εθελοντής δασοπυροσβέστης, μετά έγινα σεκιούριτι, πέρασα και από τα απορριμματοφόρα αλλά από το 2011 είμαι χωρίς δουλειά. Είμαι δέκα χρόνια στο δρόμο λόγω ανεργίας και οικογενειακών προβλημάτων", μας εξομολογείται ο Στέλιος ο οποίος νιώθει ευλογημένος που για τα φετινά του Χριστούγεννα φροντίζει ο Δήμος Αθηναίων και οι συνάνθρωποί του.

"Εδώ θα βρούμε ένα πιάτο φαΐ, θα έχουμε τουαλέτα, θα κοιμηθούμε στα ζεστά. Ερχεται και κόσμος που μας χαρίζει ρούχα και κινητά τηλέφωνα αυτές τις γιορτινές ημέρες", λέει ο 50χρονος και δεν χάνει την αισιοδοξία του για ένα καλύτερο αύριο.

"Εγώ είχα την ατυχία να με κλέψουν όταν ταξίδευα για να δω τη στρατιωτική παρέλαση στην Θεσσαλονίκη. Αν βρω πάλι τα χαρτιά μου και πάρω το επίδομα, θα επιστρέψω στην Κρήτη και θα τη βρω την άκρη μου", τονίζει ο Στέλιος ο όποιος τις ζεστές νύχτες βρίσκει καταφύγιο στο λιμάνι του Πειραιά μαζί με εκατοντάδες άστεγους.

«Εχει σπίτι, αλλά δεν έχει να πληρώσει τη θέρμανση»

Στο διάδρομο που κοιμόταν ο Στέλιος συναντήσαμε μια ηλικιωμένη η οποία φορούσε γούνα και χρυσά κοσμήματα."Αυτή γιατί μένει εδώ; ", ρωτήσαμε την κοινωνική λειτουργό της δομής. "Έχει σπίτι αλλά δεν μπορεί να πληρώσει τη θέρμανση. Έτσι, έρχεται και κάθεται εδώ όταν πιάνει πολύ κρύο", μας απάντησε εξηγώντας ότι αρκετοί συμπολίτες μας αναγκάζονται να μένουν στο Κέντρο Υποδοχής και Αλληλεγγύης καθώς δεν έχουν χρήματα να ζεστάνουν η ακόμη και να φωτίσουν το σπίτι τους.

Στο δεύτερο όροφο της δομής πετύχαμε μια παρέα Ιρακινών. Όλοι τους άστεγοι και χωρίς χαρτιά. "Είμαι χωρίς διαβατήριο και χαρτιά εδώ και έξι μήνες και δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Ούτε φαΐ έχω, ούτε δουλειά, ούτε σπίτι. Αν δεν φοβόμουν οτι θα με αποκεφαλίσουν θα επέστρεφα πίσω στο Ιράν", λέει ο Αμεντ ο οποίος βρέθηκε στον ξενώνα της οδού Αριστείδου μιας και δεν έγινε δεκτός στη δομή φιλοξενίας προσφύγων του Ελαιώνα.

Οι μετανάστες είναι οι κατεξοχήν επισκέπτες του κέντρου αφού βλέπουν κλείστες τις πόρτες μέχρι και στα δημόσια νοσοκομεία. Ο Αμεντ διαγνώστηκε με στεφανιαία νόσο από τους γιατρούς του Αλεξάνδρα αλλά δεν μπόρεσε να νοσηλευθεί καθώς δεν είχε άδεια παραμονής στη χώρα. Αυτές τις ημέρες, θα φιλοξενηθεί προσωρινά στην Αριστείδου και ελπίζει ότι το 2019 θα άρει τα εμπόδια που συναντά ώστε να μείνει νόμιμα στην Ελλάδα και να αποκτήσει μια "κανονική" ζωή.

Υ.Γ.: Σεβόμενοι την επιθυμία των δομών φιλοξενίας συμφωνήσαμε να μην δείξουμε, μέσω βίντεο ή φωτογραφιών, τα πρόσωπα των ανθρώπων που έχουν ανάγκη φροντίδας.