Χρέη που μας πνίγουν σε μια κοινωνία χωρίς μέλλον

Γεννήθηκα και μεγάλωσα σε μια όμορφη -τοπογραφικά – αλλά και με προβλήματα προσβασιμότητας περιοχή, το Ίλιον Τρωάς, όπου ο πρώτος οικισμός που δημιουργήθηκε, το 1860, είχε μόλις 227 κατοίκους, με την απογραφή του 1861. Δηλαδή τις οικογένειες των εργατών του κτήματος Επταλόφου (γνωστότερου και ως Πύργος Βασιλίσσης), Βαυαρούς αξιωματικούς, αυλικούς και κάποιους εύπορους Αθηναίους που ήταν ευνοούμενοι της Βασιλικής Αυλής.  

Μετά την έξωση του Όθωνα από την Ελλάδα, το ενδιαφέρον για την περιοχή από τους χωρικούς των Άνω Λιοσίων, της Φυλής και του Μενιδίου τους έκανε να εγκατασταθούν εκεί για να εργαστούν σε κτήματα – χωράφια που είχαν αποκτήσει οι εύποροι. Ο οικισμός μετονομάστηκε αρχικά Κάτω Λιόσια και αργότερα, κατά το τέλος του αιώνα, πήρε το όνομα Νέα Λιόσια, το οποίο έφερε μέχρι και το 1994 όταν μετονομάστηκε σε Ίλιον. Στις δεκαετίες του ’60 και του ΄70, οι Αθηναίοι ήξεραν την περιοχή ως Νέα Λιόσια, δίπλα στο Μπουρνάζι, είχε κακές συγκοινωνίες, δεν είχε καλή αποχέτευση και οι βροχές δημιουργούσαν φόβο και τρόμο στους κατοίκους για πλημμύρες.

Σήμερα έχει πληθυσμό απογραφής 85.000 κατοίκων. Έχουν βελτιωθεί πολλά, μένουν όμως και πολλά να γίνουν, σε μια περιοχή που είναι πυκνοκατοικημένη αλλά δεν είναι δα και «πλούσια».

Έτσι σαν όλες τις άλλες οικογένειες που δεν ανήκαν στους εύπορους ιδιοκτήτες γης, μεγάλωσα κι εγώ με τη δική μου οικογένεια. Και η ζωή με δίδαξε ότι τριγύρω μου υπήρχαν πολλοί φτωχότεροι από εμένα παρά το ότι μόνο πλούσιος δεν ήμουνα. Και προσπάθησα να τους στηρίξω ως Αντιδήμαρχος Κοινωνικών Υπηρεσιών μιας εργατούπολης.

Σήμερα λοιπόν, διαβάζοντας τις ειδήσεις, έμαθα ότι υπάρχουν στη χώρα μας των 10 εκατομμυρίων κατοίκων οι οποίοι αγωνιούν -στην πλειοψηφία τους- να «βγάλουν το μήνα», και 8.265 φορολογούμενοι που ο καθένας τους χρωστάει πάνω από ένα εκατομμύριο ευρώ ΣΤΗΝ ΕΦΟΡΙΑ παρακαλώ. Συνολικά 8,5 δισεκατομμύρια ευρώ . Να κλάψω ή να γελάσω; Ή να αναρωτηθώ – για άλλη μια φορά-  τι είδους «νταραβέρι» είχαν δημιουργήσει αυτές οι 8.265 οικογένειες ώστε να χρωστάνε η κάθε μία όσα «βγάζει» κάποιος σαν κι εμένα σε δύο ζωές;

Μια αισιόδοξη ανάγνωση των στοιχείων – που γράφει ο έγκυρος οικονομικός συντάκτης Γιώργος Παππούς- για τα «φέσια» στην εφορία είναι ότι το πραγματικό- δηλαδή το εισπράξιμο- χρέος είναι...πολύ μικρότερο από πέρσι. Αυτό που δεν έχει διαφορετική ανάγνωση, είτε το διαβάσεις από τη μία, είτε το αναλύσεις από την άλλη, είναι ότι αυξήθηκαν σε σχέση με πέρσι όσοι χρωστάνε πάνω από 10.000 ευρώ στην εφορία, ενώ- όσο κι αν προκαλεί εντύπωση- όχι μόνο υπάρχουν αλλά και αυξάνονται οι φορολογούμενοι που οφείλουν πάνω από 1 εκατομμύριο ευρώ! Μα για να χρωστάνε πάνω από δέκα χιλιάδες ευρώ, το ετήσιο εισόδημά τους θα πρέπει να είναι κοντά στις 80.000. Και για να χρωστάνε πάνω από 1.000.000;

Και αναρωτιέμαι: Τι να λέω πια εγώ στους άπορους και φτωχούς και απλούς υπαλλήλους των ούτε χιλίων ευρώ το μήνα και στους νέους εργαζόμενους, σερβιτόρους και ντελιβεράδες και βοηθούς κουζίνας των 400- 450 ευρώ το μήνα με τους οποίους συναναστρέφομαι καθημερινά ; Ότι «θα φτιάξουν τα πράγματα»;

Οικονομολόγος δεν είμαι αλλά διαχείριση έχω κάνει και στο Δήμο και στον Οίκο Ναύτου και σε άλλους φορείς και κάνω καθημερινά στο γραφείο μου. Ας μού πει κάποιος  «τι να λέω» ώστε να βοηθηθούν οι άνθρωποι να ξαναβρούν τις χαμένες τους ελπίδες, να συνεχίσουν τις σπουδές τους, να ξαναψάξουν τα χαμένα τους όνειρα, και να κοιτάξουν μπροστά αναζητώντας μια καλύτερη μέρα;

Μόνο που ΑΥΤΟ είναι η λύση. Για όλους. Να συνεχίσουμε να παλεύουμε. Αλλιώς δεν αποκλείεται κάποια στιγμή να βρεθούμε κι εμείς στους 8.265 που χρωστάνε «τα μαλλιά της κεφαλής τους» γιατί ξόδεψαν απ΄ αυτά που δεν είχαν.