Θεσσαλονίκη: Οργή για την αγωγή σε βάρος τριών αγωνιστών κατά της χούντας

Εκρηξη οργής έχει προκαλέσει στη Θεσσαλονίκη η αγωγή σε βάρος τριών αγωνιστών κατά της χούντας, του Τριαντάφυλλου Μηταφίδη, βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, του Σπύρου Σακέττα και του Αλέκου Γρίµπα, που κατέθεσαν συγγενείς του συνταγµατάρχη Αθανάσιου Χρυσοχόου, ο οποίος έχει κατηγορηθεί ως δωσίλογος αλλά το όνοµά του είχε δοθεί σε δρόµο της Θεσσαλονίκης.

Οι τρεις αγωνιστές πρωτοστάτησαν ώστε να µετονοµαστεί η οδός Χρυσοχόου στο κέντρο της Θεσσαλονίκης σε Αλβέρτου Ναρ και τώρα τα δύο παιδιά του Χρυσοχόου µε την αγωγή που κατέθεσαν ζητούν να τους επιδικαστεί αποζηµίωση συνολικού ύψους 600.000 ευρώ για προσβολή µνήµης νεκρού, καθώς και την προσωπική κράτηση, διάρκειας έξι µηνών, για τον καθένα από τους τρεις εναγόµενους ως µέσο εκτέλεσης της απόφασης σε περίπτωση που γίνει δεκτή η αγωγή τους.

Στην αγωγή µεταξύ άλλων οι απόγονοι του συνταγµατάρχη επικαλούνται δικαστικές αποφάσεις µε τις οποίες ο Αθανάσιος Χρυσοχόου «απαλλάχτηκε όλων των κατηγοριών που του απέδωσαν οι πολιτικοί του αντίπαλοι για δωσιλογισµό και συνεργασία µε τις κατοχικές δυνάµεις» ενώ επισηµαίνουν ότι ο Αθανάσιος Χρυσοχόου συµµετείχε στην κατασκοπευτική αντιστασιακή οργάνωση «ΖΕΥΣ».

Η κίνηση των συγγενών του Χρυσοχόου προκάλεσε την έκρηξη των τριών κορυφαίων στελεχών του αντιδικτατορικού αγώνα. Σε δηλώσεις του ο Τριαντάφυλλος Μηταφίδης τόνισε ότι κάποιοι επιχειρούν να βάλουν την ιστορική αλήθεια στο εδώλιο του κατηγορουµένου. «Η αγωγή αυτή θα περίµενα να στραφεί εναντίον δύο αιρετών οργάνων, του ∆ηµοτικού Συµβουλίου Θεσσαλονίκης και της Αποκεντρωµένης ∆ιοίκησης Μακεδονίας-Θράκης. Δεν στρέφεται εναντίον τους αλλά εναντίον µας, εναντίον τριών πολιτικών κρατουµένων της χούντας. Ουσιαστικά έχουµε την ιστορική αλήθεια στο εδώλιο του κατηγορουµένου.

Αυτοί οι ισχυρισµοί περί διπλού κατασκόπου ή και αντιστασιακού για τον κ. Χρυσοχόου σχετικά µε τη δική µας πρόταση να εκκαθαριστεί η πόλη από το ναζιστικό παρελθόν και τους συνεργάτες των ναζί που λόγω της περιόδου της δικτατορίας έτυχαν πολεµικών συντάξεων και τα ονόµατά τους δόθηκαν σε δρόµους αντί να τιµηθούν αυτοί που πολέµησαν για την ελευθερία αυτής της πόλης, αποτελεί ιστορική πρόκληση» τόνισε.

Κοινή δήλωση Σε κοινή δήλωσή τους οι πολιτικοί κρατούµενοι της δικτατορίας των συνταγµαταρχών, µέλη του Συνδέσµου Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αντιστασιακών (ΣΦΕΑ) 1967-1974, Αλ. Γρίµπας, Τρ. Μηταφίδης και Σπ. Σακέττας, αναφέρουν τα εξής: «Τα παιδιά του Αθανάσιου Χρυσοχόου, κατοχικού φρουράρχου Θεσσαλονίκης και, εν συνεχεία, Γενικού ∆ιοικητή Μακεδονίας, άσκησαν αγωγή για προσβολή µνήµης νεκρού, εναντίον µας µε την αιτιολογία ότι, µε ανοικτή επιστολή µας προς το Δηµοτικό Συµβούλιο Θεσσαλονίκης, συκοφαντήσαµε και δυσφηµήσαµε τον πατέρα τους: ως συνεργάτη των ναζιστικών κατοχικών δυνάµεων στη Θεσσαλονίκη, οι οποίες τον διόρισαν φρούραρχο της πόλης, ως δεξί χέρι του Μαξ Μέρτεν, του δήµιου της Θεσσαλονίκης, ως επίορκο ανώτατο αξιωµατικό που, αντί να αντισταθεί στους κατακτητές, εντασσόµενος είτε στον Ελληνικό Στρατό της Μέσης Ανατολής είτε στις αντάρτικες δυνάµεις της Εθνικής Αντίστασης, όπως έπραξε η πλειοψηφία των µονίµων αξιωµατικών, ότι, ακόµη, υπηρέτησε τον εχθρό, αναµείχθηκε και ανέχθηκε τα εγκλήµατα των κατακτητών, µε τον αφανισµό του 1/5 του πληθυσµού της πόλης -µε την εξόντωση των εβραϊκής καταγωγής συµπολιτών µας στα καταναγκαστικά έργα και στα χιτλερικά στρατόπεδα θανάτου- µε τις εκτελέσεις 1.500 αντιστασιακών και πολιτών στο Επταπύργιο και το στρατόπεδο Παύλου Μελά, µε τους χιλιάδες θανάτους από πείνα».

Η οδός  «Στρατηγού Αθ. Χρυσοχόου» που βρίσκεται στην περιοχή του Ιπποκράτειου Νοσοκοµείου Θεσσαλονίκης, µετονοµάστηκε σε οδό «Αλβέρτου Ναρ», στις 22 Αυγούστου 2018, σύµφωνα µε την απόφαση του ∆ηµοτικού Συµβουλίου Θεσσαλονίκης που επικύρωσε η Αποκεντρωµένη ∆ιοίκηση Μακεδονίας-Θράκης.

Οδός Αλβέρτου Ναρ

Ο Αλβέρτος Ναρ υπήρξε εµβληµατική προσωπικότητα της εβραϊκής κοινότητας. Ηταν γιος σεφαραδιτών Εβραίων, επιζώντων τουΟλοκαυτώµατος.

Διηύθυνε το Κέντρο Ιστορικών Μελετών Εβραϊσµού Θεσσαλονίκης και ήταν µέλος της επιτροπής του Κέντρου Ιστορίας του ∆ήµου. Πρωτοεµφανίστηκε στα γράµµατα το 1985 µε το βιβλίο «Οι συναγωγές της Θεσσαλονίκης. Τα τραγούδια µας». Εγραψε πολλές µελέτες, µε τις οποίες φώτισε τον χαρακτήρα της εβραϊκής κοινότητας στην ιστορική διαδροµή της. Πέθανε στις 2 Μαρτίου 2005.