«Έφυγε» ο Νίκος Μπελογιάννης, γιος του εμβληματικού αγωνιστή της Αριστεράς στα 68 χρόνια του

«Έφυγε» ο Νίκος Μπελογιάννης σε ηλικία 68 χρονών. Ήταν γιος του ιδεολόγου και αγωνιστή της Αριστεράς, Νίκου Μπελογιάννη, που είχε εκτελεστεί το 1952 στο Γουδή. Ο Νίκος Μπελογιάννης που νοσηλευόταν στο Λαϊκό Νοσοκομείο ήταν χημικός μηχανικός, και μητέρα του ήταν η Έλλη Παππά, δημοσιογράφος και συγγραφέας· επίσης ήταν ανιψιός της Διδώς Σωτηρίου.

Ο Νίκος Μπελογιάννης γεννήθηκε στη φυλακή το 1951. Έναν χρόνο αργότερα εκτελέστηκε ο πατέρας του, ο «Άνθρωπος με το γαρύφαλλο», Νίκος Μπελογιάννης ενώ η μητέρα του Έλλη Παππά αποφυλακίστηκε το 1964. Ο ίδιος μεγάλωσε με την θεία του, Διδώ Σωτηρίου μέχρι τα 12 χρόνια του.

Σε συνέντευξή του ο Νίκος Μπελογιάννης είχε πει: Γνώριζα πως η πολιτική είναι σκέτη μπόχα. Όπως επίσης δεν ήθελα να ασχοληθώ ούτε με τη συγγραφή, ούτε με τη δημοσιογραφία – για να μη γίνονται συγκρίσεις. Κι έτσι έγινα χημικός μηχανικός. Ό,τι κι αν έλεγαν οι διάφορες θείτσες, του τύπου «παιδάκι μου, να γίνεις σαν τον πατέρα σου και να τον ξεπεράσεις!», εγώ δεν υπήρχε περίπτωση να τις ακούσω. Εννοώντας όλων των ειδών τις «θείτσες».

Για το βαρύ όνομά του: «Όταν ο πατέρας πεθάνει πριν από τη βάφτιση του παιδιού, το ‘χουμε να βαφτίζεται το παιδί με τ’ όνομά του. Κανονικά, είχε πει ο ίδιος, ήθελε να με βγάλουνε «Βίκτωρα». Αλλά η γιαγιά μου, η μάνα του, είχε πει «όχι, το παιδί θα βγει Νίκος!»… Στη δεκαετία του ’60 ήτανε «πρόβλημα» το όνομα Νίκος Μπελογιάννης , με τους χαφιέδες έξω απ’ το σπίτι να παρακολουθούν. Στο σχολείο, άλλοι καθηγητές με κατατρέχανε, άλλοι έδειχναν πως συμπαραστέκονται. Μετά ήρθε η Χούντα και εκεί ήταν ένα γερό πρόβλημα. Κι ύστερα, έγινε το ανάποδο – ξεκίνησαν οι πιέσεις απ’ τ’ Αριστερά: «Παιδάκι μου, να γίνεις σαν τον πατέρα σου!». Μιλάμε για γερές πιέσεις από τον Περισσό, στις οποίες δεν υπήρχε περίπτωση να ανταποκριθώ, γιατί είχα ξεκαθαρίσει τη θέση μου απέναντί τους – δεν ήθελα ούτε να τους ξέρω!».

Για τον πατέρα του, όπως του τον περιέγραφαν η μητέρα και η θεία του είχε πει: «Ήταν ο διανοούμενος της Αριστεράς, το πιο φωτισμένο πνεύμα, που απλώς προέτρεξε της εποχής του πάρα πολύ. Και, φυσικά, ήταν ανεπιθύμητος σε όλους γι’ αυτόν το λόγο – και στη Δεξιά και στην Αριστερά».