Κορονοϊός: Ετσι έγινε ο πόλεμος στα κρεβάτια των νοσοκομείων της Θεσσαλονίκης

Μία ευχαριστήρια επιστολή που έστειλε η διοίκηση του Γενικού νοσοκομείου Γεννηματάς στη Θεσσαλονίκη στη γιατρό Αθηνά Γρέκα για να την ευχαριστήσει για τις ιατρικές της υπηρεσίες τις ημέρες της κρίσης του κορονοϊού στα μέσα του Δεκεμβρίου 2020, ήταν η αφορμή για να δεχτεί η ίδια να δημοσιοποιήσει στο ethnos.gr τη συγκλονιστική εμπειρία που έζησε μέσα στο «μάτι» της πανδημίας.

Με ειδικότητα Ειδικού Παθολόγου με μεταπτυχιακά στην Γεροντολογία και στην Διατροφολογία η Αθηνά Γρέκα εργάζεται στον Ιατρικό Ομιλο Αθηνών και το απόγευμα αφιερώνεται στο ιδιωτικό της ιατρείο στον Ωρωπό Αττικής. Με πληθώρα επαγγελματικών υποχρεώσεων και τρία παιδιά πολλές φορές το 24ωρο δεν είναι αρκετό για να τα προλάβει όλα. Άλλοι στη θέση της θα είχαν επικαλεστεί πολλά άλλοθι για να μην ανταποκριθούν στο κάλεσμα του Υπουργείου Υγείας και του προέδρου του ιατρικού συλλόγου Γιώργου Πατούλη προς τους γιατρούς του ιδιωτικού τομέα για να βοηθήσουν τα κορεσμένα νοσοκομεία της Θεσσαλονίκης μέσα στην περίοδο του Δεκεμβρίου. Όμως για μία γιατρό με 30χρονη εμπειρία, πλούσια εθελοντική προσφορά και πολλές αποστολές στους «Γιατρούς του Κόσμου» ήταν ζήτημα καθήκοντος και τιμής.

«Εμπόλεμη κατάσταση»

Ωστόσο, ακόμα και όταν πατούσε το πόδι της στη Θεσσαλονίκη ανήμερα του Αγίου Νικολάου δεν φαντάζονταν αυτά που θα βίωνε. Συνθήκες πολέμου, συνάδελφοι εξαντλημένοι, θέσεις κενές από γιατρούς που είχαν αρρωστήσει από covid-19 και ειδικευόμενοι γιατροί που καλούνταν να πάρουν αποφάσεις ζωής: «Αισθάνομαι την ανάγκη να μοιραστώ την εμπειρία που έζησα για να φωτίσω μία από τις πιο κρίσιμες στιγμές της χώρας στη μάχη κατά της πανδημίας. Τα όσα βίωσα στο Γενικό νοσοκομείο «Γεννηματάς» στη Θεσσαλονίκη ήταν πέρα από κάθε λογική και ισοδυναμούσαν με εμπόλεμη κατάσταση. Έχω υπηρετήσει τους "Γιατρούς του Κόσμου" σε πολλές αποστολές αλλά τα όσα έζησα για μία εβδομάδα στο "Γεννηματάς" θα μου μείνουν χαραγμένα σε όλη μου τη ζωή. Ηταν η εβδομάδα από 7 έως 13 Δεκεμβρίου 2020. Μετά από 30 χρόνια υπηρεσίας ανταποκρίθηκα στο κάλεσμα διότι θέλω να φωτίσω τις ηρωικές προσπάθειες των συναδέλφων μου, την εθελοντική προσφορά αλλά και επειδή πιστεύω πως σε τέτοιες συνθήκες όλη η ιατρική κοινότητα και όλη η κοινωνία πρέπει να είναι ενωμένη», είπε η Αθηνά Γρέκα.

«Συνάντησα μόνο ειδικευόμενους»

Η πρώτη της εμπειρία με αυτά που αντίκρισε ήταν σοκαριστική: «Στην αρχή έπαθα σοκ. Δεν περίμενα πως θα ήταν τόσο άσχημα τα πράγματα. Έπρεπε να προσαρμοστώ άμεσα σε συνθήκες πολέμου. Ανέλαβα ουσιαστικό ρόλο στις δραστηριότητες της κλινικής, καλύπτοντας την απουσία 8 συναδέλφων που είχαν νοσήσει από covid 19. Συνάντησα στη βάρδια μόνο ειδικευόμενους γιατρούς που δεν είχαν εμπειρία αλλά καλούνταν να πάρουν κρίσιμες αποφάσεις για τις ζωές των ασθενών. Ενταχθήκαμε άμεσα, στο πρόγραμμα της γενικής εφημερίας του νοσοκομείου. Το διαθέσιμο προσωπικό στα ΤΕΠ ήταν (λόγω έλλειψης προσωπικού) ένας επιμελητής, ένας ειδικευόμενος, ένας νοσηλευτής. Αυτό σημαίνει ότι όλες οι ιατρικές και νοσηλευτικές πράξεις (αιμοληψίες, οροί, καρδιογραφήματα, καθετήρες, ανάταξη κτλ) ήταν στην δική μας εκτέλεση και ευθύνη. Η προσέλευση κόσμου στην εφημερία ήταν αθρόα κι οι συνθήκες αντίξοες».

«Δεν έτρωγα, δεν έπινα νερό»

Η κατάσταση ήταν απελπιστική καθώς το προσωπικό λιγόστευε αλλά τα κρεβάτια γέμιζαν: «Το νοσοκομείο ήταν ασφυκτικά γεμάτο. Το σύστημα είχε μπλοκάρει. Άνθρωποι πέθαιναν, συγγενείς αναζητούσαν επικοινωνία και πληροφορίες, το προσωπικό που είχε απομείνει εργάζονταν εξαντλημένο για πολλές ώρες, έκανε ότι μπορούσε αλλά δεν επαρκούσε. Ενστικτωδώς υιοθέτησα την εκούσια στέρηση νερού και τροφής επί ώρες κατά τη διάρκεια της επίσκεψης στους θαλάμους, γεγονός που συνέβαλε στην πιο πρακτική διαχείριση της καθημερινότητας, μέσα στις μονάδες covid 19, όπου δεν μπορείς να βγάλεις τη στολή ακόμα και για τις βασικές ανάγκες».

«Δεν υπήρχε κάποιος να τους κλείσει τα μάτια»

Ακόμα και για μία έμπειρη γιατρό με 30 χρόνια προϋπηρεσία η δοκιμασία την έφτασε στα... κόκκινα: «Την επόμενη ημέρα η κλινική είχε 100 νοσηλευόμενους covid και non- covid περιστατικά. Ανέλαβα υπηρεσία στην κλινική covid, μαζί με δύο ειδικευόμενους γιατρούς. Κάναμε πολύωρη επίσκεψη σε 25 περιστατικά, ήμουν εκτεθειμένη σε μεγάλο φορτίο ιού, ντυμένη όμως με τον ανάλογο εξοπλισμό στολή - σκάφανδρο. Η προσωπική κούραση (σωματική και ψυχολογική), είναι επουσιώδης μπροστά σε κάθε ανθρώπινη ιστορία, κάθε ιατρικό περιστατικό που καθημερινά πρέπει να αντιμετωπίσεις και να φέρεις εις πέρας. Κάτω από τα σκάφανδρα, υπάρχει και ο γιατρός - άνθρωπος που θλίβεται για τον ασθενή. Μιλάμε για ασθενείς που δεν είχαν έναν δικό τους στο πλάι, κάποιον να τους δώσει κουράγιο και ένα ποτήρι νερό, ακόμα και να του κλείσει τα μάτια».

«Χάθηκαν οικογένειες με διαφορά ωρών»

Από τις πιο συγκλονιστικές στιγμές ήταν ο θάνατος ενός ζευγαριού με διαφορά λίγων ωρών σε διαφορετικό όροφο: «Χάσαμε πρώτα τον 80χρονο μετά από μεγάλη μάχη που έδωσε με τον κορονοϊό. Μιλούσαμε με τους συγγενείς του για το πως θα παραλάβουν τη σωρό του και "χάσαμε" και τη σύζυγο του που νοσηλεύονταν στον κάτω όροφο που ήταν non covid. Εζησαν μια ζωή μαζί και έφυγαν μόνοι τους με διαφορά λίγων ωρών. Ήταν μία από τις πολλές συγκλονιστικές ιστορίες. Σε άλλη περίπτωση ένας ηλικιωμένος έπαθε ανακοπή αλλά δεν υπήρχε ούτε ένας νοσηλευτής για να τον προσέξει εκείνη τη στιγμή. Διασωληνώθηκε αργότερα αλλά δεν ξέρω εάν τα κατάφερε. Εκεί ένιωσα πως βρίσκομαι μέσα σε πόλεμο. Για κάποιο λόγο μου ήρθαν στη μνήμη φωτογραφίες από τον πόλεμο που βίωσαν οι Κύπριοι το 1974. Ακόμα και όσα σας λέω είναι φτωχά μπροστά στην πραγματικότητα. Είναι στιγμές που δύσκολα θα αποτυπώσουν την σκληρότητα και το έντονο συναίσθημα».

«Μόνη λύση το εμβόλιο»

Σχετικά με τον εμβολιασμό αλλά και το υψηλό ποσοστό άρνησης που καταγράφηκε όχι μόνο στις τάξεις των πολιτών αλλά και στους υγειονομικούς η Αθηνά Γρέκα είπε: «Η αλήθεια είναι πως ενοχλεί τον κόσμο πως τα εμβόλια βγήκαν σχετικά γρήγορα και ακόμα δεν βλέπει κάποιο αποτελεσματικό φάρμακο. Υπάρχει όμως και μεγάλη διασπορά ψεύτικων ειδήσεων και ανθρώπων που έχουν άποψη χωρίς να ανήκουν στην επιστημονική κοινότητα. Αυτό που έχω να πω προς τους πολίτες είναι να ακούν μόνο επιστήμονες της ιατρικής κοινότητας. Όταν μιλάμε για τη δημόσια υγεία πρέπει να είμαστε πολύ σοβαροί και υπεύθυνοι. Αυτή τη στιγμή το εμβόλιο είναι η μόνη λύση προς την σωτηρία».

«Θα θυμάμαι για πάντα αυτές τις στιγμές»

Η ευχαριστήρια επιστολή που της έστειλε το νοσοκομείο Γεννηματά όπως λέει είναι το μεγαλύτερο παράσημο καριέρας: «Όσα χρόνια κι εάν περάσουν οι εικόνες θα μείνουν ανεξίτηλα χαραγμένες στην ψυχή και τη σκέψη μου. Πραγματικά, είμαι υπερήφανη για την πρωτοβουλία αυτή, σύμπραξης ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, σε αυτή την πρωτοφανή κρίση δημόσιας υγείας. Εύχομαι να βγούμε γρήγορα όλοι μαζί νικητές από αυτή την δοκιμασία. Κι αυτό απαιτεί πειθαρχία, συμμόρφωση στα μέτρα, συνεργασία και αλληλεγγύη. Η πανδημία δεν πέρασε. Μπορεί να έπεσαν τα νούμερα σε ασθενείς και διασωληνωμένους αλλά η κατάσταση παραμένει κρίσιμη. Μετά τα όσα έζησα δικαιολογώ απόλυτα και τα αυστηρά μέτρα που έχουν παρθεί από την κυβέρνηση και φυσικά έχουν και αυτά κόστος. Πίστεψέ με όμως εάν μας ξεφύγει η κατάσταση οι επιπτώσεις σε ανθρώπινες απώλειες θα είναι τεράστιες για αυτό το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι υπομονή και να τηρούμε τα υγειονομικά μέτρα».