«Μάσκες και αντισηπτικά δεν τον έσωσαν»: Επιστολή από αδελφή οδηγού λεωφορείου

Στις 5 Μαρτίου 2021 ανακοινώθηκε ο θάνατος του Αθανασίου Μπλέτσα, 53 ετών, του καταγραφέντα ως πρώτου οδηγού λεωφορείου της Ο.ΣΥ. Α.Ε., αιτία κορονοϊού. Ο αδελφός μου, Αθανάσιος Μπλέτσας, εργάστηκε στην υπηρεσία του για 28 χρόνια, με ιδιαίτερο ζήλο και αγάπη. Η αδιάκοπη προσφορά της συνεπούς εργασίας του, από την αρχή της πανδημίας, τον εξέθεσε στην αναπότρεπτη καθημερινή επαφή του με χιλιάδες επιβάτες. Νόσησε από κορονοϊό και έχασε τη ζωή του. 

Ο ίδιος ακολουθούσε κάθε ενδεδειγμένο ατομικό μέτρο προστασίας (γάντια, μάσκες, αντισηπτικά), ενώ ήταν ένας υγιέστατος άνθρωπος με καθαρό ιατρικό φάκελο, εθελοντής αιμοδότης για 30 έτη, χωρίς κανένα υποκείμενο νόσημα. Ένας υπεύθυνος άνθρωπος που ξεκινώντας την πάλη του με τον κορονοϊό είχε ως πρώτιστο μέλημά του να ενημερώσει την υπηρεσία και τους συναδέλφους του.

Αποτελεί γεγονός ότι από την αρχή της πανδημίας φοβόταν πιθανή μετάδοση από τον εργασιακό του χώρο, γιατί τόσο αυτός όσο και οι υπόλοιποι συνάδελφοί του εισέπρατταν ότι δεν λαμβάνεται κανένα ουσιαστικό μέτρο για την προστασία ανθρώπων που εργάζονται σε συνθήκες συνωστισμού. Χαρακτηριστικά ο αδελφός μου μετέφερε σε εμάς, την οικογένειά του, συζητήσεις μεταξύ συναδέλφων, που καθημερινά εξέφραζαν την ανησυχία τους, αγωνιούσαν και ένιωθαν ότι στηρίζονται μόνο στην τύχη για να μη νοσήσουν!

Κυρίως μας μετέφερε εναγωνίως ότι δεν γνώριζε εάν η καθαριότητα σε καθημερινό επίπεδο ήταν η ενδεδειγμένη, καθότι δεν υπήρχε γνώση κανενός ως προς τον καθαρισμό των κοινόχρηστων χώρων, που χρησιμοποιούσαν οι εργαζόμενοι (π.χ. τουαλέτες) και κυρίως ως προς τον καθαρισμό των οχημάτων, εάν πραγματοποιείτο, από ποιους και με τι υλικά αλλά και ποιες συνθήκες ασφαλείας λαμβάνονταν (εάν γίνονταν απολυμάνσεις κ.λπ). 

Επίσης μας είχε μεταφέρει ότι σε περίπτωση εμφάνισης κρουσμάτων το προσωπικό δεν ενημερωνόταν, με αποτέλεσμα να αυξάνεται η ανησυχία των εργαζομένων. Η πληροφόρηση για κάθε κρούσμα προερχόταν αποκλειστικά από τους ίδιους τους συναδέλφους. Ακόμη και την ημέρα που νόσησε δεν γνώριζε αν υπήρχαν άλλοι συνάδελφοί του θετικοί και πόσοι ήταν στον αριθμό. Απόδειξη τα πολυάριθμα τηλεφωνήματα που δέχθηκα – όσο ο αδερφός μου νοσηλευόταν – στο υπηρεσιακό του τηλέφωνο από συναδέλφους του, που δεν γνώριζαν ότι νοσούσε. 

Συγκεκριμένα, από την πρώτη στιγμή στις 8/2/2021 που ο αδελφός μου εκδήλωσε συμπτώματα (πυρετός) και ενημέρωσε την υπηρεσία του, του ανέφεραν ότι ο γιατρός εργασίας δεν θα αναλάμβανε καμία ευθύνη και ότι ο ίδιος θα έπρεπε να ακολουθήσει πιστά τις οδηγίες του ΕΟΔΥ. Σύμφωνα με τον ΕΟΔΥ, έπρεπε να προβεί σε μοριακό τεστ με την παρέλευση πέντε ημερών. Ο αδελφός μου, όμως δεν αρκέστηκε σε αυτό και μετέβη ήδη, την τρίτη ημέρα στις 11/2/2021 στο πλησιέστερο στην κατοικία του δημόσιο νοσοκομείο (ΕΛΠΙΣ) για περαιτέρω έλεγχο. Διαπιστώθηκε θετικός στον κορονοϊό, μέσω rapid test και προέβη ταυτόχρονα και σε μοριακή εξέταση, καθώς ακόμη και σε όλο τον κύκλο εξετάσεων που ακολουθούν οι κλινικές covid.

Παρά την ταλαιπωρία που υπέστη ο ίδιος εκείνη την ημέρα, ενημέρωσε την υπηρεσία του ότι το rapid test του βγήκε θετικό και εκφράζοντας την ανησυχία του, ζήτησε να ενημερωθούν άμεσα οι συνάδελφοι με τους οποίους είχε έρθει το τελευταίο επταήμερο σε επαφή, αναφέροντας μάλιστα, το ονοματεπώνυμό τους στο γραφείο κίνησης. Παρ’ όλα αυτά ο υπεύθυνος με τον οποίο επικοινώνησε του ζήτησε να μην το διατυμπανίζει ότι είναι θετικός μέχρι να λάβει τα αποτελέσματα και του μοριακού ελέγχου!

Λόγω των ήπιων αρχικών συμπτωμάτων του και ενώ δεν κρίθηκε αρχικά αναγκαία η νοσηλεία του από τους θεράποντες ιατρούς του, διακομίσθηκε μετά από τέσσερις ημέρες, στις 15/2/2021 εσπευσμένα στο ίδιο νοσοκομείο με πνευμονία λόγω covid-19. Δυστυχώς, σύμφωνα με τους θεράποντες ιατρούς του, η νόσος ήταν επίμονη και χωρίς να χρήζει εισαγωγής σε ΜΕΘ, όπως μας ενημέρωναν εξαρχής, ο ίδιος κατέληξε άδικα έπειτα από 18 ημέρες συνεχόμενης νοσηλείας λόγω ανακοπής που προήλθε από τις επιπλοκές της covid-19. 

Είναι αδιανόητο ότι ακόμη και τις ημέρες που νοσηλευόταν και έδινε αυτή την άνιση για την υγεία του μάχη, το όνομά του συμπεριλαμβανόταν στη λίστα των εργαζομένων οδηγών και καλούσαν τον ίδιο προς εκτέλεση των δρομολογίων του, παρ’ ότι είχε ενημερώσει την υπηρεσία του, ήδη από την πρώτη στιγμή, ότι νοσούσε και ότι νοσηλεύεται. Πώς είναι δυνατόν να περιμένουν από έναν άνθρωπο που νοσεί και νοσηλεύεται για κορονοϊό να είναι σε θέση να επιστρέψει στην υπηρεσία του μετά την παρέλευση 10ημέρου(!!!) από την ημέρα που νόσησε; 

Από την αρχή της πανδημίας ήταν σαφές τόσο από τον ίδιο όσο και από τους συναδέλφους του ότι μέχρι και την ημέρα που βγήκε θετικός ο αδελφός μου, η υπηρεσία του δεν είχε προβεί σε κανένα προληπτικό δειγματοληπτικό έστω έλεγχο (τεστ covid-19).  Ως εργαζόμενος στα ΜΜΜ δεν αντιλαμβανόταν ακόμη για ποιο λόγο δεν τέθηκε το προσωπικό της Ο.ΣΥ. Α.Ε. σε άμεση προτεραιότητα εμβολιασμού τη στιγμή που διέτρεχαν τον υψηλότερο κίνδυνο λόγω του συγχρωτισμού.

Ακόμη και μετά την είδηση του χαμού του και ενώ βιώναμε σπαρακτικές στιγμές ως οικογένεια, βρεθήκαμε αντιμέτωποι με ερωτήματα σχετικά με το εάν ο αδελφός μου είχε υποκείμενα νοσήματα στο ιατρικό ιστορικό του. Παρ’ ότι θα ήταν εξαιρετικά βολικό, μιας και ο ίδιος καταγράφεται ως ο πρώτος θάνατος υπαλλήλου της Ο.ΣΥ. Α.Ε., διευκρινίζω ο αδελφός μου δεν είχε κανένα υποκείμενο νόσημα.  Ασύλληπτο και τραγικό ότι μου ζητήθηκε από την υπηρεσία του, μία ημέρα μετά την κηδεία του, ημέρα Κυριακή, το πιστοποιητικό του θανάτου ώστε να κλείσουν τον ιατρικό του φάκελο!!! 

Δεν πίστευα ποτέ ότι ο αδελφός μου θα έχανε τη ζωή του τόσο άδικα και απροστάτευτα.

Μετά την ανακοίνωση της απώλειάς του ακολούθησαν πλείστες όσες ανακοινώσεις, μεταξύ των οποίων διαφαίνεται στις 9 Μαρτίου 2021 και δελτίο Τύπου της Ο.ΣΥ. Α.Ε. για αύξηση κρουσμάτων, τήρηση μέτρων προστασίας, και πρώτη φορά αναφορά για επιβεβαιωμένα κρούσματα. 
Ούτε λόγος όμως για το θάνατο του αδελφού μου!  Η αλήθεια είναι όμως ότι μας έχει δημιουργηθεί δυστυχώς η εντύπωση ότι η ίδια του η υπηρεσία δεν μερίμνησε για την προστασία του, σύμφωνα με όσα μας ανέφερε ο ίδιος αλλά και οι συνάδελφοί του μετά την απώλειά του.  

Ο αδελφός μου θα ήθελε να γνωρίζουν όλοι οι συνάδελφοί του, που καθημερινά προσφέρουν την εργασία τους, διατρέχοντας κίνδυνο ζωής, αλλά και κάθε πολίτης, πως δε μπορεί να υποστηρίζεται από την υπηρεσία του ότι τηρούνται τα προληπτικά μέτρα και ότι γίνονται τεστ, όταν κάτι τέτοιο δεν είχε ζητηθεί ποτέ από τον ίδιο αλλά και από τους συναδέλφους του από την αρχή της πανδημίας.  Δυο μέρες μετά την κηδεία του αδελφού μου, ήτοι 8 Μαρτίου 2021, ενημερωθήκαμε ότι προχώρησαν στην απολύμανση κάποιων οχημάτων (νεφελοψεκασμοί κ.λπ.). Ας γνωστοποιηθεί επίσημα ο καθημερινός τρόπος καθαρισμού των οχημάτων και κυρίως οι απολυμάνσεις που προηγήθηκαν της ανακοίνωσης του θανάτου του αδελφού μου, ώστε οι συνάδελφοί του να μην νιώθουν τρομοκρατημένοι καθημερινά. 

Εξάλλου είναι ολοφάνερο ότι μόνο οι μάσκες, τα αντισηπτικά, τα σπρέι και τα γάντια είναι μέτρα που δεν μπόρεσαν να θωρακίσουν τον αδελφό μου, όπως και κάθε άλλο εργαζόμενο που εκτίθεται επί οκτάωρο σε ειδικότητες αιχμής.  Έπειτα από όλα αυτά ευλόγως διερωτάται κανείς πώς είναι δυνατόν ένας εργαζόμενος να βρίσκεται τόσο απροκάλυπτα εκτεθειμένος στον κίνδυνο της νόσου. Δυστυχώς, η όλη εικόνα που λαμβάναμε καταδεικνύει προχειρότητα έως ανεπάρκεια ως προς τη λήψη μέτρων πρόληψης τόσο για τους οδηγούς όσο και για τους επιβάτες. Τα κατά τις ανακοινώσεις τους «προληπτικά μέτρα» θα έπρεπε πράγματι να τηρούνται παρόλο το κόστος που συνεπάγονται.

Ποιος, όμως, λογαριάζει το κόστος μπροστά σε μία ανθρώπινη ζωή; Ο θάνατος του αδελφού μου ας αποτελέσει τουλάχιστον το έναυσμα να προστατευτούν οι συνάδελφοί του και χιλιάδες πολίτες, που χρησιμοποιούν καθημερινά τα ΜΜΜ, έτσι ώστε καμία οικογένεια να μη βιώσει τον γυάλινο πόνο που καθρεφτίζεται στο πρόσωπο της 84χρονης μητέρας μας, που δε μπορεί να κατανοήσει γιατί έφυγε το παιδί της, αλλά κυρίως γιατί δε μπόρεσε να το χαιρετήσει.

Σημείωση: Θα πρέπει να διευκρινίσω προς κάθε ενδιαφερόμενο ότι το παρόν υποδηλώνει τη θλίψη για τον άδικο χαμό του αδελφού μου και την αγωνία τόσο την δική μου όσο και της οικογένειάς μου, αλλά και των συγγενών, όπως επίσης και των φίλων και συναδέλφων του και σε καμία περίπτωση ΔΕΝ αποτελεί καταγγελία προς περαιτέρω χρησιμοποίηση για επίκληση νόμιμων δικαιωμάτων της οικογένειας