Η «πικρή» ιστορία της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης - Εργαζόμενοι: «Θα γίνει κουφάρι»

Μια πικρή ιστορία μισού αιώνα κλείνει  η ιστορία της ελληνικής ζάχαρης η οποία ξεκίνησε το 1960 ως ιδέα και υπό τη συνεχή επίβλεψη του τότε πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Καραμανλή με σκοπό την  απασχόληση αγροτικών πληθυσμών συνδυασμένη με την βιομηχανική ανάπτυξη, ιδίως στη Βόρεια Ελλάδα. 

Μισό αιώνα μετά η αγωνία για τους τευτλοπαραγωγούς παραμένει στα ύψη καθώς θα πρέπει να περιμένουν τις εξελίξεις μέχρι τέλος Ιανουαρίου και την κατάληξη των σεναρίων εξυγίανσης της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης (ΕΒΖ ΑΕ) οι οποίες και θα κρίνουν τόσο την τύχη της εταιρείας αλλά και το μέλλον της τευτλοκαλλιέργειας στην Ελλάδα.

Σε συνάντησή μαζί τους ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομίας και Ανάπτυξης Στέργιος Πιτσιόρλας το μεσημέρι της Παρασκευής στην Θεσσαλονίκη τους ενημέρωσε ότι έχει ζητήσει διορία ως το τέλος του μήνα από την Τράπεζα Πειραιώς για να βρεθεί επενδυτής για βιώσιμη λύση. Εφόσον η αναδιάρθρωση της εταιρίας προχωρήσει με στρατηγικό επενδυτή τότε η καλλιέργεια θα συνεχίσει απρόσκοπτα. 

Σε αντίθετη περίπτωση την εξυγίανση θα την αναλάβει η τράπεζα «πράγμα που σημαίνει ότι έναν, ενάμιση χρόνο δεν θα ανάψουν τα φουγάρα των εργοστασίων, δεν θα σπαρθούν τεύτλα» είπε ο κ. Πιτσιόρλας στους παραγωγούς, οι οποίοι ανέστειλαν την κατάληψη που έκαναν στα γραφεία της διοίκησης της ΕΒΖ από τις 14/01.   

«Στα λόγια είμαστε καλοί στην Ελλάδα, στις πράξεις πάσχουμε. Δεν είδαμε τίποτα ακόμη. Πήραμε υποσχέσεις. Αυτά που είπε ο κ. Πιτσιόρλας τα έχουμε ακούσει και στο παρελθόν» είπε στο ethnos.gr ο πρόεδρος του Συλλόγου Τευτλοπαραγωγών Κεντρικής Μακεδονίας, Θανάσης Πίππας και πρόσθεσε: «Δεν πρέπει να φύγει άλλη μία καλλιέργεια από την ύπαιθρο. Ο κόσμος χρειάζεται τη ζάχαρη όπως το αλάτι. Μπαίνει παντού. Χάσαμε τη καλλιέργεια του καπνού, της ντομάτας. Δεν πρέπει να χάσουμε άλλη μία. Γι αυτό και δεν πρέπει  να κλείσει άλλη μία βιομηχανία. Γιατί ότι κλείνει στην Ελλάδα δεν ξανανοίγει. Γίνεται κουφάρι». 

Όπως τόνισαν οι τευτλοπαραγωγοί στο ethnos.gr θα κάνουν νέα κατάληψη στα γραφεία της διοίκηση της ΕΒΖ στη Θεσσαλονίκη στις 28 Ιανουαρίου και θα περιμένουν να συναντηθούν τρεις μέρες αργότερα με τον κ. Πιτσιόρλα για να τους ενημερώσει την πορεία του χρονοδιαγράμματος  εξυγίανσης της εταιρίας η οποία και θα κρίνει και την τύχη της παραγωγής στη χώρα 

Τα ανοιχτά θέματα των τευτλοπαραγωγών 

Στην εξίσωση επιβίωσης των τευτλοπαραγωγών προστίθενται και άλλα δύο ζητούμενα. 

Πρώτο ζητούμενο είναι η καταβολή της συνδεδεμένης ενίσχυσης από τον ΟΠΕΚΕΠΕ η οποία αναμένεται να γίνει μέχρι τέλος του Ιανουαρίου και ανέρχεται σε 73 ευρώ ανά στρέμμα. Πρόκειται για περίπου 1 εκατ. ευρώ που αντιστοιχεί στα μόλις 13.000 στρέμματα όπου καλλιεργήθηκαν την περσινή χρονιά κατά την οποία πολλοί παραγωγοί εγκατέλειψαν την καλλιέργεια επειδή δεν είχαν πληρωθεί. 

Δεύτερο ζητούμενο είναι και η αποπληρωμή των αγροτών για τα τεύτλα που παρέδωσαν στην Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης το 2017 και το 2018. Το ποσό ανέρχεται σε 2,3 εκατ. ευρώ χρήματα απολύτως απαραίτητα για να μπει μπροστά η διαδικασία της σποράς τους μήνες Φεβρουάριο και Μάρτιο ώστε να εξασφαλιστούν οι στρεμματικές αποδόσεις. Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις η πληρωμή όλων των οφειλομένων θα γίνει μέχρι τέλος Φεβρουαρίου. Τη δέσμευση ότι οι τευτλοπαραγωγοί θα πληρωθούν στο ακέραιο τις οφειλές της ΕΒΖ προς αυτούς, ύψους 1,7 εκατ. ευρώ, αλλά και τις παλαιότερες, έδωσε και ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομίας και Ανάπτυξης από την Θεσσαλονίκη την Παρασκευή. 

Η κρίση στην ΕΒΖ και τα τεύτλα

Η κρίση στην ΕΒΖ είναι παράλληλη με την κρίση και στην τευτλοπαραγωγή. Το 2009 καλλιεργήθηκαν 220.000 στρέμματα για να φτάσουν το 2014 τα 80.000 στρέμματα. Από το 2015 έως το 2017 περιορίστηκαν σε περίπου 50.000 στρέμματα για να πέσουν ακόμα περισσότερο το 2018 στα 13.000 στρέμματα.
Τα χρέη της ΕΒΖ όλα αυτά τα χρόνια έχουν γιγαντωθεί και ξεπερνούν πλέον τα 230 εκατ. ευρώ από τα οποία τα 174,4 εκατ. ευρώ είναι προς την Τράπεζα Πειραιώς. Σημαντικά είναι και τα χρέη προς τους 210 εργαζόμενους αφού τους οφείλονται τέσσερις μισθοί.