H Παναγία Σουμελά στον Βόλο

Στον Ιερό Ναό Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Βόλου, θα φιλοξενηθεί από τις 5 μέχρι τις 11 Νοεμβρίου η ιστορική και θαυματουργή εικόνα της Παναγίας Σουμελά.

Η εικόνα της Παναγίας Σουμελά που θεωρείται προστάτιδα του Ποντιακού Ελληνισμού θα μεταφερθεί στην πρωτεύουσα της Μαγνησίας από τον μητροπολίτη Βεροίας Παντελεήμονα, την οποία θα υποδεχθεί ο μητροπολίτης Δημητριάδος Ιγνάτιος.

Το προσκύνημα στην Παναγία Σουμελά αποτελεί για χιλιάδες Ποντίους μια απόδοση τιμής στο Μοναστήρι που κράτησε επί αιώνες άσβηστη τη λυχνία της χριστιανικής πίστης και της εθνικής μας αυτοσυνειδησίας.

Σύμφωνα με την παράδοση της Ορθόδοξης Εκκλησίας, ιδρύθηκε στην πλαγιά του όρους Μελά τον 4ο αιώνα (386 μ.Χ.) από τους Αθηναίους μοναχούς Βαρνάβα και Σωφρόνιο για να στεγαστεί εκεί η θαυματουργός εικόνα της Παναγίας.

Το όνομα Σουμελά ετυμολογείται από το όρος Mελά και το ποντιακό ιδίωμα «σού», που σημαίνει «εις το», και έγινε Σουμελά «εις του Μελά».

Η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας, έργο του ευαγγελιστή Λουκά, σήμερα βρίσκεται στο χωριό Καστανιά του όρους Βερμίου, σε μια έκταση 500 στρεμμάτων που δώρισαν οι κάτοικοι που κατάγονται από την Σάντα του Πόντου, όπου εκεί οι Πόντιοι κατέθεσαν όλη τους την ευλάβεια για την Παναγία, αλλά και ήταν ένας τόπος που θεραπευόταν η νοσταλγία για τους τόπους που έχασαν.

Το 1922 μ.Χ. με την ανταλλαγή των πληθυσμών το Μοναστήρι εγκαταλείφθηκε από τους μοναχούς, λεηλατήθηκε και παραδόθηκε στη φθορά του χρόνου. Οι μοναχοί πριν την αναγκαστική έξοδο το 1923 μ.Χ. έκρυψαν μέσα στο παρεκκλήσι της Αγίας Bαρβάρας τη θαυματουργή εικόνα, το ευαγγέλιο του Οσίου Χριστοφόρου και τον σταυρό του Εμμανουήλ Κομνηνού.

Οι ξεριζωθέντες εγκατέλειψαν την πατρώα γη και όλα τα υπάρχοντά τους, φτάνοντας στην Ελλάδα. Πήραν μαζί τους ιερά κειμήλια και λίγο χώμα από τη γη του Πόντου, αλλά άφησαν πίσω τους 353.000 νεκρούς και το Μοναστήρι, την προστάτιδα και παρηγορήτριά τους, την Παναγία Σουμελά.

Όπως έχει γράψει και ο μακαριστός πρόεδρος του Ιδρύματος «Παναγία Σουμελά» Παναγιώτης Τανιμανίδης, «απίστευτα γεγονότα συμπορεύονται με τη ζωή της Σουμελιώτισσας. Πίσω από τα γεγονότα αυτά αισθάνεται κανείς την αγωνία και τον αγώνα της Σουμελιώτισσας που πασχίζει πώς να προστατέψει την πίστη και το γένος και να διατηρήσει αναλλοίωτη την Ελληνορθόδοξη ταυτότητά του και άσβεστη την εθνική και ιστορική του μνήμη».