Μιχάλης Ιγνατίου: Πώς γίνεται μία χώρα να γεννά απόλυτα αστέρια και διεφθαρμένους πολιτικούς;

Ο Στέφανος Τσιτσιπάς, ο Γιώργος Λάνθιμος και ο Γιάννης Αντετοκούνμπο έφεραν δάκρυα χαράς από τη συγκίνηση για τις συνεχείς νίκες τους. Και οι τρεις μίλησαν τόσο όμορφα, χωρίς καμία έπαρση και έχοντας πάντα στο μυαλό τους την Πατρίδα. Την Ελλάδα, την οποία έχουν φέρει στη δεινή σημερινή θέση οι διεφθαρμένοι πολιτικοί της...

Οι οποίοι έσπευσαν να συγχαρούν τους μεγάλους του πολιτισμού και του αθλητισμού, χωρίς όμως να έχουν βοηθήσει ποτέ στην επιτυχία τους. Με εκνευρίζει αφάνταστα όταν κάθε φορά που ένα Ελληνάκι θριαμβεύει στο εξωτερικό, σπεύδουν οι πολιτικοί και οι λοιποί άκαπνοι για να «μοιραστούν» μαζί του τη δόξα του. Και πραγματικά θέλω μία μέρα ένας από τους πρωταθλητές και πρωταγωνιστές, να τους φωνάξει «σκάστε εσείς ρε μαλ... Δεν έχετε δικαίωμα»... 

Ήταν μία καταπληκτική μέρα η χθεσινή και είμαι βέβαιος ότι στις επόμενες μέρες και εβδομάδες θα χαρούμε ακόμα περισσότερα. Αλλά ξέρετε κάτι; Ακόμα και να χάσει ο Στέφανος, ακόμα και να μην πάρει το Όσκαρ ο Γιώργος, ακόμα και να μην κερδίσει ο Γιάννης, δεν θα μας πειράξει. Διότι ξέρουμε ότι θα επανέλθουν και θα κτυπήσουν ξανά την πρωτιά. Είναι γεννημένοι πρωταθλητές, είναι γεννημένοι για να είναι πρώτοι όχι στη μίζερη Ελλάδα αλλά στο παγκόσμιο στερέωμα. Το να επιχειρήσει κανείς σύγκριση των νικητών σε διεθνές πεδίο με τους ηττημένους στο εσωτερικό, είναι μάταιος κόπος.

Η χώρα είναι στον αυτόματο πιλότο και οι πολίτες βλέπουν τους πολιτικούς που εξέλεξαν οι ίδιοι και τους πιάνει τρόμος. Πάλι χωρισμένοι στα δύο. Αυτή τη φορά σε «μακεδονομάχους» και στους λεγόμενους «εθνομηδενιστές», οδηγούν τη χώρα σε καταστροφική πορεία. Την πορεία αυτή την βλέπει κανείς δια γυμνού οφθαλμού. Αλλά δεν επιχειρεί να την σταματήσει. Είναι σαν να παίζουν τη χώρα με μία ζαριά στην πιο ακριβή ρουλέτα του Λας Βέγκας. Χωρισμένοι, λοιπόν, στα δύο...

Παίζουν με τις τύχες της Πατρίδας και μας εκνευρίζουν οι δικαιολογίες τους για την ήττα ακόμα και από τα τσικό της γειτονικής χώρας, η οποία επιχείρησε να κλέψει το όνομα της Μακεδονίας. Με την ευκαιρία, ο πρώην υπουργός Παιδείας Νίκος Φίλης, έψαξε και βρήκε από περίεργες πηγές «συγγράμματα» για να δικαιολογήσει την ψήφο του και στην προσπάθειά του αυτή είπε και 2-3 ψέματα, έτσι για να τα... έχουμε!

Και δεν είναι ο μόνος. Τους άφησε ανεξέλεγκτους ο Αλέξης ο Τσίπρας και του κάνουν μεγάλη ζημιά. Οι πολίτες είχαν ξεχάσει τον «εθνομηδενισμό» τους αλλά προσγειώθηκαν ανώμαλα από την ημέρα που αποκαλύφθηκαν οι διαπραγματεύσεις με τα Σκόπια. Η επιμονή τους στο λάθος εκπλήσσει, αλλά και προκαλεί. Όμως και η αντιπολίτευση δεν πάει πίσω. Κατά βάθος εύχεται να τελειώσει η ιστορία του Σκοπιανού, διότι λίγο-πολύ τα ίδια θέλουν με τους Συριζαίους.

Αν δε την «περάσει» από τη Βουλή ο Τσίπρας τόσο το καλύτερο. Θα έχει κάνει και τη δική τους τη δουλειά. Τους ακούω να λένε διάφορα: ότι θα την ακυρώσουν τη συμφωνία και θα πάρουν πίσω το όνομα της Μακεδονίας. Ούτε χαμπάρι δεν πήραν ότι είναι μία διεθνής συμφωνία που δεν καταργείται από τη μία στιγμή στην άλλη. Αλλά γιατί να ακούσουν; Αν και φρικτό το επιχείρημά τους, το ακούνε ειδικά στη Βόρεια Ελλάδα. Και το πιστεύουν. Η σημερινή Ελλάδα δεν είναι η χώρα της ελπίδας, αλλά του χάους. Είναι ευτύχημα ότι παιδιά όπως οι χθεσινοί παγκόσμιοι πρωταγωνιστές αποτελούν το φως, που θα νικήσει το σκοτάδι. Αλλά, από την άλλη σκέφτομαι πως αν επιστρέψουν στην Ελλάδα, οι μέτριοι θα τους εξαφανίσουν. Αυτό δεν συμβαίνει πάντα; Πόσοι μεγάλοι επιστήμονες επέστρεψαν στην Ελλάδα και είδαν τις καριέρες τους να βυθίζονται.

Σύμφωνα με τις στατιστικές, σε τριάντα χρόνια ο ελληνικός πληθυσμός θα υποχωρήσει στα οκτώ εκατομμύρια ψυχές και η Τουρκία θα εκτοξευθεί στα 90-95 εκ. Ποιος νοιάζεται για το μέλλον; Πόσοι από τους πολιτικούς μας έχουν σχέδιο και πρόγραμμα για τη χώρα; Όλα είναι για το σήμερα και πάντα παρόν είναι το τοξικό χθες. Πως μπορεί μία χώρα που βγάζει αυτά τα παγκόσμια αστέρια, που λάμπουν όπως το φως του ήλιου, να γεννά την ίδια στιγμή και όλους αυτούς τους άχρηστους; Γιατί πια ο Θεός της Ελλάδας δεν την αγαπά;

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Θα έρθουν μια μέρα τα πολιτικά “στρατά” και θα μας πουν: “αυτή είναι η συμφωνία για την Κύπρο, πάρτε την”... Και οι πολίτες θα τους απαντήσουν και θα τους ρεζιλέψουν στην κάλπη. Η λύση που διαπραγματεύονται επιτρέπει την παρουσία του κατοχικού στρατού της Τουρκίας στο νησί και μετά τη λύση-διάλυση. Το είπαμε: Τη λέξη “προδότης” εμείς τη χαρίσαμε στον Δημήτριο Ιωαννίδη και στους λοιπούς χουντικούς. Αλλά, άραγε, πως θα λέγονται αυτοί που θα υποστηρίξουν διευθέτηση στη βάση των τετελεσμένων του χουντικού πραξικοπήματος, της εισβολής και της κατοχής;

Πηγή: hellasjournal