Κακοκαιρία: Από το 1925 ζητείται Ελπίς κι αυτή χάνεται στο χιόνι – 100 χρόνια κρυμμένος στα ζεστά ο κρατικός μηχανισμός

Η Ελπίδα πεθαίνει τελευταία... αρκεί να μην πεθάνουμε εμέις πριν από αυτήν. Για την ώρα, η κακοκαιρία Ελπίς αργοσβήνει αφήνοντας πίσω της χιόνι και οργή για τον απόντα (για μια ακόμη φορά) κρατικό μηχανισμό! Και δεν είναι η πρώτη φορά. Οι χιονιάδες κι οι ανελέητες κακοκαιρίες που ανάλγητα και περιπαικτικά φωνάζουν: «Ο Βασιλιάς (κρατικός μηχανισμός) είναι γυμνός», δεν είναι φαινόμενο ούτε της φετινής Ελπίδας, ούτε της περυσινής Μήδειας. Με το που πέφτει ένα χιόνι στην Αττική - γιατί η Ελληνική Περιφέρεια έχει συνηθίσει και δεν… φοβάται ο Παρνασσός τα χιόνια -  διαλύεται το σύμπαν, όπως έλεγε ο Χάρρυ Κλυνν…

Και τα χρόνια φεύγουν, ο Χάρρυ Κλυν «έφυγε» κι αυτός, όμως τα τραγικά κι ευτράπελα, τα απότοκα των χιονιάδων που εκθέτουν «πανέτοιμους» κρατικούς φορείς και μηχανισμούς με «θηρία εκχιονιστικά» που εμφανίζονται μόνο στις φωτογραφίσεις,  έρχονται και ξανάρχονται… σαν τα χιόνια και εκθέτουν κυβερνήσεις και «ειδικούς». Ας θυμηθούμε χιονιάδες που έπληξαν την Αττική - κυρίως – από τις αρχές του 20ου αιώνα μέχρι τις μέρες μας.

1929: «Το ξεροβόρι ηυρίζει αγρίως»

«Χιόνια, χιόνια, εις τα αττικά όρη. Κατήλθον έως τας υπωρείας των. Δυστυχώς η παρατεταμένη βαρυχειμωνιά δεν επιτρέπει την εκδρομήν προς την λευκήν χαράν. Το ξεροβόρι ηυρίζει αγρίως. Ουδέ οι τολμηρότεροι κυνηγοί απεφάσισαν προς το παρόν ορεινάς εξόδους» διαβάζουμε εις το «Ελεύθερον Βήμα».  Και συνεχίζουμε την ανάγνωση: «Αλλά και ασφαλείς πληροφορίας περί των συμβαινόντων εις τα όρη δεν έχομεν, διότι οι χωρικοί με το τρομερόν ψύχος εκλείσθησαν εις τα σπιτάκια των, μη τολμώντες να εξέλθουν. Πάντως είνε ευτυχέστεροι ημών των Αθηναίων με το καίον και φεγγοβολούν τζάκι των».

Η βαρυχειμωνιά που είχε ενσκήψει ανήμερα τ’ Αι Γιαννιού, στις 7 του Γενάρη του 1929 ήταν ένα σπάνιο φαινόμενο: Οι εφημερίδες της εποχής έγραφαν για χιόνι και δριμύ ψύχος στην πρωτεύουσα, όπως και σε ολόκληρη την Ανατολική Ελλάδα, όπου τα χιόνια κυριάρχησαν και ο παγετός ακολούθησε ισχυρός. Λίγες ημέρες μετά το «σπάνιο φαινόμενο» επανλήφθηκε:  Στις 23 Φεβρουαρίου το χιόνι στο κέντρο της Αθήνας έφτασε τα 30 εκατοστά!

Γράφει η «Ακρόπολις» της εποχής: Ο κόσμος, ο φτωχόκοσμος προπαντός, αποφασισμένος να περάσει και τον φετινό χειμώνα χωρίς εφόδια βρήκε κυριολεκτικώς τον μπελά του. Κάθε λίγο και λιγάκι το «καρβουνοσάκι», το καλαθάκι και στην καρβουναποθήκη. Τώρα ιδίως με τις τελευταίες καλοσύνες, όλοι ξενοιάστηκαν ότι δεν θα ξαναβλέπαμε χειμώνα και ησύχασαν αφού τελείωσαν και το τελευταίο τους κάρβουνο. Για αυτό με το χθεσινό χιόνι νέος συναγερμός για τα κάρβουνα σε όλη την πόλη. Φωνές παρακάλιες, σπρωξίματα, τσαλαπατήματα, διαμαρτυρίες, διαπληκτισμοί και οι καρβουνιαρηδες στο στοιχείο τους. Έτριβαν τα χέρια τους από τη χαρά και το κρύο και πουλούσαν ακόμη και τη λάσπη για κάρβουνο, αλλά ποιος τολμούσε να διαμαρτυρηθεί;

1934: Το θερμόμετρο δείχνει -10 στην Αθήνα!

Ήταν ένας από τους ισχυρότερους χιονιάδες που έχουν καταγραφεί στη μετεωρολογική ιστορία της Ελλάδας. Σημειώθηκε, μάλιστα, η ελάχιστη θερμοκρασία που είχε καταγραφεί μέχρι τότε: Στις 16 Φεβρουαρίου του 1934, στη Γεωπονική Σχολή, το θερμόμετρο έδειξε -10,4 βαθμούς Κελσίου!

«Το πάχος της χιόνος μετρηθέν υπό της μετεωρολογικής υπηρεσίας ήτο 40 εκατοστά εντός των Αθηνών, πολύ δε περισσότερον εις τα προάστεια και τα χωριά της Αττικής. Λόγω του πάχους της χιόνος αι πλείσται των τροχιοδρομικών γραμμών της πόλεως δεν ελειτούργησαν την πρωίαν. Μεγάλη ανωμαλία παρετηρήθη επίσης εις τας δημοσίας υπηρεσίας αι οποίαι ελειτούργησαν ατελέστατα.

»Τα εμπορικά καταστήματα των οδών Ερμού, Ευαγγελιστρίας και Μητροπόλεως παρέμειναν κλειστά μέχρι της μεσημβρίας. Τα μαθήματα των σχολείων διεκόπησαν χθες και σήμερον κατόπιν διαταγής του υπουργείου της Παιδείας εκ λόγων προνοίας, το δε πανεπιστήμιον παρέμεινε κλειστόν. Η έλλειψις πάσης δημοτικής προνοίας εν Αθήναις κατέστησε την κυκλοφορίαν των πεζών επικίνδυνον λόγω της ολισθηρότητος των οδών και πεζοδρομίων. Ούτω πολλοί ετραυματίσθησαν εκ πτώσεων άλλοι δε εμωλωπίσθησαν. Λόγω της χθεσινής χιονοθυέλλης αι σιδηροδρομικαί, τηλεγραφικαί και τηλεφωνικαί γραμμαί διεκόπησαν ή ελειτούργησαν πλημμελώς εις την Στεραιάν Ελλάδα ιδίως», γράφει το «Ελέυθερον Βήμα» και είναι σαν να διαβάζουμε στην καθαρέυουσα τις ειδήσεις για τα απομεινάρια της κακοκαιρίας που μας έπληξε το πρωί της Δευτέρας. Μετά 88 χρόνια τίποτα δεν είναι όπως παλιά… κι όλα τα ίδια μένουν.

1941-42: Ο σκληρός χειμώνας της κατοχής

Από τη μελέτη των διαθέσιμων μετεωρολογικών χαρτών προκύπτει ότι το χειμώνα του 1941-42 στην Ευρώπη κυριάρχησε ένα σχεδόν στάσιμο ατμοσφαιρικό κύμα που τροφοδοτούσε το μεγαλύτερο μέρος της ηπείρου μας με πολικές αέριες μάζες. Το χειμώνα του 1941-42 δεν επλήγη μόνο η Αθήνα και η Θεσσαλονίκη από τα ακραία καιρικά φαινόμενα. Ολόκληρη η χώρα βρέθηκε στο έλεος σφοδρής κακοκαιρίας που είχε μεγάλη ένταση και μεγάλη διάρκεια.

Και μεσούσης της Κατοχής το δριμύ ψύχος ήταν αβάσταχτο στον ήδη χειμαζόμενο πληθυσμό της Ελλάδας. Το θερμόμετρο έπεσε στους έξι βαθμούς κάτω από το μηδέν. Η Αθήνα - και όχι μόνο - πεινούσε και πάγωνε.

Διαβάζουμε στον «Μικρό Ρωμηό»: Οι θερμοκρασίες που σημειώθηκαν ήταν πρωτοφανείς για τα ιστορικά δεδομένα της χώρας. Το χιόνι που επισκέφτηκε την πρωτεύουσα από τις αρχές Ιανουαρίου έφτανε στα 20-30 εκατοστά, ενώ στα προάστια, όπως η Αγία Παρασκευή, το Χαλάνδρι, η Κηφισιά, η Εκάλη και το Μαρούσι, ξεπερνούσε τα 50 εκατοστά. Η θερμοκρασία τις νυκτερινές ώρες έπεφτε στους μείον 4-5 βαθμούς. Για να ζεσταθούν οι κάτοικοι της Αττικής άρχισαν να ξυλεύουν τα γύρω δάση (Κοκκιναρά, Πεντέλης, Καστριού, Στροφυλίου, Μαγκουφάνας κ.ά.) και συνέχιζαν παρά τις αντιδράσεις των Γερμανικών Αρχών. Όταν δε η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο, ο εξαθλιωμένος πληθυσμός ξεπάστρευε τα δένδρα και τις δενδροστοιχίες μέσα στην πόλη των Αθηνών!».

Ιανουάριος 1963: Βόρειος Πόλος…

Ο χειμώνας του 1962-1963 έμεινε στην ιστορία ως ο Χειμώνας των Πάγων, αφού σε ολόκληρη την Ευρώπη οι καιρικές συνθήκες θύμιζαν Βόρειο Πόλο. Στην Γαλλία τα λιμάνια της χώρας κατακλύστηκαν από τους πάγους ενώ στην Ιταλία πολυάριθμα ήταν τα θύματα λόγω του πρωτόγνωρου ψύχους. Στην Αυστρία σημειώθηκαν θερμοκρασίες ακόμα και 30 βαθμών κάτω του μηδενός ενώ η τότε Γιουκοσλαβία και η Βουλγαρία θάφτηκαν κάτω από ένα παχύ στρώμα χιονιού.

Στην χώρα μας ο χειμώνας χαρακτηρίστηκε από πολλούς ως ο χειρότερος χειμώνας των τελευταίων 100 ετών. Πολλοί άνθρωποι έχασαν την ζωή τους λόγω του ψύχους ενώ δεν ήταν λίγες οι φορές που τα μεγάλα αστικά κέντρα ντύθηκαν στα λευκά. 25/1: Το θερμόμετρο στην Αθήνα κατέβηκε στους -1,4 βαθμούς Κελσίου. Στα λευκά η πρωτεύουσα απ’ άκρη σ’ άκρη. 26/1: Η θερμοκρασία στο κέντρο είναι -3 βαθμοί Κελσίου και την επομένη χιονίζει ξανά στα βόρεια προάστια.

1964: Κλήσεις για χιονοπόλεμο…

Το χιόνι σάρωσε ολόκληρη τη χώρα οι μετεωρολόγοι είχα συμφωνήσει ότι επρόκειτο για ισχυρό πολικό αντικυκλώνα  που κατέβηκε από τη Σιβηρία κι απλώθηκε μέχρι τις Ηνωμένες Πολιτείες. Χιονίζει ξανά στην Αθήνα – ακόμα και η πλατεία Συντάγματος σκεπάζεται με ένα λεπτό στρώμα χιονιού.

Η Αθήνα είχε χρόνια να δει χιόνι. Τα δέντρα, οι δρόμοι, τα αυτοκίνητα, οι ταράτσες των πολυκατοικιών, τα δημόσια κτίρια, είχαν ντυθεί στα λευκά· οι αστικές συγκοινωνίες είχαν διακόψει τα δρομολόγια τους ενώ σταμάτησαν όλα τα οικοδομικά οδικά και υπαίθρια έργα. Ο διάδρομος του αεροδρομίου του Ελληνικού είχε παγώσει. Τα καταστήματα και τα γραφεία είχαν λειτουργήσει με το μισό προσωπικό και τα σχολεία είχαν κλείσει.  Χαρακτηριστικό της εποχής ήταν ότι, η αστυνομία είχε δεχτεί απειράριθμες κλήσεις για νεαρούς, που πετούσαν χιονόμπαλες σε γυναίκες... Όμως εκτός από τα παιχνίδια υπήρχαν και τα σοβαρά: Εκατοντάδες άτομα είχαν γλιστρήσει στους δρόμους και είχαν διακομισθεί στον Σταθμό Πρώτων Βοηθειών με κατάγματα κι άλλους σοβαρούς τραυματισμούς. Ο χιονιάς του 1964 έστειλε τουλάχιστον 500 άτομα στο νοσοκομείο! Υπήρχαν εκατοντάδες συγκρούσεις αυτοκινήτων, ενώ ένας 60χρονος οδηγός ταξί πέθανε από καρδιακή προσβολή λόγω ψύχους. Επίσης 20 χωριά του νομού Ευρυτανίας είχαν αποκλειστεί από το χιόνι. Ένας 84χρονος πέθανε από το ψύχος στο χωράφι του και ένας 35χρονος στην Κόρινθο είχε καταπλακωθεί από το χιόνι, που έπεσε από τη σκεπή του σπιτιού του.

«Θαύμα είναι όταν χιονίζη στην Αθήνα κι αρχίζει να τ’ ασπρίζη όλα, ντύνοντας πέρα για πέρα την πόλη στα ολόλευκα και δίνοντάς της βορεινή μορφή. Σπάνια, βλέπετε, ο αττικός μας ουρανός προσφέρει αυτή την έκπληξη κι’ όταν αποφασίση να μας στείλη την ακριβοθώρητη “λευκή νύμφη του βορρά”, την υποδεχομαστε με χαρές σαν ευλογία Θεού, χαρά της ψυχής και των ματιών», έγραφε τότε ο Δημήτρης Ψαθάς, από την ασφαλή και ζεστή οικία του...

1987: Μάρτης γδάρτης…

Οι ιστορικοί των καιρικών φαινομένων τον έχουν καταγράψει ως «Ο Χειμώνας του 1987», αλλά η μεγαλύτερη χιονόπτωση συνέβη άνοιξη, τον Μάρτιο, που χιόνιζε για ένα δεκαπενθήμερο συνεχόμενα, με μικρά διαλείμματα. Η κακοκαιρία άρχισε λίγο μετά την Καθαρά Δευτέρα και από τις 4 του μήνα ξεκίνησε πρωτοφανής σε διάρκεια χιονόπτωση, που επαναλήφθηκε στις 5, 6, 8, 9, 11, 12 και 13 Μαρτίου, με εντονότερα φαινόμενα στις 9 του μήνα. Ήταν ο ψυχρότερος Μάρτιος που έχει καταγραφεί τα τελευταία εξήντα χρόνια στην Ελλάδα. Για την Αθήνα ήταν ο ψυχρότερος των τελευταίων 150 χρόνων! Στο κέντρο της πρωτεύουσας το ύψος του χιονιού είχε ξεπεράσει τους 15 πόντους.

«Στις 2 Μαρτίου, την Καθαρά Δευτέρα  ο καιρός στην Αττική ήταν ανοιξιάτικος και έδωσε την ευκαιρία στους κατοίκους του Λεκανοπεδίου να γιορτάσουν τα Κούλουμα στους λόφους και τις πλατείες με ιδιαίτερο κέφι. Αρκετά καλός ήταν ο καιρός και στην υπόλοιπη χώρα. Τίποτα δεν έδειχνε αυτό που θα επακολουθούσε. Την επομένη, 3 Μαρτίου, ο καιρός άρχισε να χαλάει στη ΒΔ Ελλάδα από τις πρώτες πρωινές ώρες. Η εξέλιξη ήταν ταχύτατη. Ως το βράδυ οι ψυχρές αέριες μάζες είχαν φθάσει στην κεντρική Ελλάδα και είχε ήδη χιονίσει στη βόρεια χώρα, συμπεριλαμβανομένης της Θεσσαλονίκης. Στη διάρκεια της νύχτας προς την 4η Μαρτίου στη Λήμνο ξέσπασε χιονοθύελλα με τις ριπές των βοριάδων να φθάνουν στο νησί τους 65 κόμβους. Στη διάρκεια της 4ης Μαρτίου τα χιόνια κατέβηκαν πολύ γρήγορα από τη βόρεια προς τη νότια Ελλάδα και ως το απόγευμα είχαν φθάσει στο Ελληνικό. Στις 5 Μαρτίου χιόνισε και στο Ν. Αιγαίο, για πρώτη φορά Μάρτιο μήνα», διαβάζουμε και τρέμουμε στην ιδέα ότι ο Μάρτιος είναι μπροστά μας…

2002: Θεοφάνεια με χιονοθύελλα

Τη δεκαετία του ’90 χιόνισε μόνο μία φορά στο κέντρο και στα νότια της πόλης, τον Φεβρουάριο του 1992. Μέχρι τον Ιανουάριο του 2002 δεν το είχε «στρώσει» ούτε μία φορά στο κέντρο. Τον Γενάρη του 2002 έπεσε το πρώτο χιόνι της νέας χιλιετίας, με χαμηλές θερμοκρασίες αλλά και έντονη χιονόπτωση μόνο για μισή ώρα, με αποτέλεσμα να ντυθεί στα λευκά το κέντρο για λίγες ώρες. Ήταν 3/1/2002 όταν πολύ ψυχρές αέριες μάζες μέσω των Βαλκανίων κινήθηκαν σταδιακά προς την Ελλάδα με προορισμό το Αιγαίο. Η κακοκαιρία ξεκίνησε με βροχή, η οποία σταδιακά μετατρεπόταν σε χιόνι μέσα στο λεκανοπέδιο στις 4/1/2002. Στις 4 Ιανουαρίου ο χιονιάς έδωσε το παρών και μάλιστα με δραματικό τρόπο. Παρά την προειδοποίηση της ΕΜΥ, εκατοντάδες οδηγοί εγκλωβίστηκαν στην Εθνική Οδό Αθηνών – Λαμίας και πολλοί Αθηναίοι οδηγοί δεινοπάθησαν στους δρόμους της πόλης (παλιά ιστορία…).

Το ύψος του χιονιού που έπεσε το διήμερο 4 και 5 Ιανουαρίου κυμάνθηκε: στο κέντρο της Αθήνας και τα νότια προάστια από 15 ως 20 εκατοστά, στην Κυψέλη από 20 ως 25 εκατοστά, στα βόρεια προάστια έφθασε τα 50 εκατοστά και στα πιο ορεινά σ το ένα μέτρο. Ο χιονιάς του Ιανουαρίου του 2002 κατέχει το ρεκόρ διάρκειας των  χιονοπτώσεων στην Αττική, ιδιαίτερα στα βόρεια και στην Εύβοια. Αν και στις προγνώσεις της η ΕΜΥ έκανε λόγο για βελτίωση του καιρού την 6η Ιανουαρίου ανήμερα τα Θεοφάνεια σημειώθηκαν ισχυρές χιονοπτώσεις κυρίως στην Αττική. Χαρακτηριστικό ότι τα χιόνια είχαν φθάσει στην παραλία της Νέας Μάκρης και του Ωρωπού.

2004: Η Τσικνοπέμπτη μύριζε χιόνι!

Ήταν ο πρώτος ισχυρός χιονιάς για την Αθήνα του 21^ου αιώνα· ήρθε μετά τα μεσάνυχτα της 12ης Φεβρουαρίου (Τσικνοπέμπτη), έτσι το πρωί της 13ης βρήκε την Αθήνα ντυμένη στα λευκά μέχρι και τα Νότια Προάστια. Στον Άλιμο και στο Παλαιό Φάληρο είχαν να δουν χιόνι από το 1987. Χιόνι έπεσε μέχρι και στη Γαύδο, το νοτιότερο άκρο της Ευρώπης.

Οι πολύ χαμηλές θερμοκρασίες και οι θυελλώδεις άνεμοι στα πελάγη ήταν τα κύρια χαρακτηριστικά του κύματος κακοκαιρίας. Τεράστια τα προβλήματα που είχαν δημιουργηθεί στις συγκοινωνίες, ενώ και πάλι είχαν κλείσει τα σχολεία. Το αεροδρόμιο Ελ.Βενιζέλος παρέμεινε κλειστό για περισσότερο από 24 ώρες. Εκατοντάδες και τότε τα αποκλεισμένα χωριά, τα περισσότερα από αυτά στην Πελοπόννησο. Να σημειωθεί ότι τεράστιος όγκος χιονιού, που παρέλυσε την πρωτεύουσα και βρήκε ανέτοιμο τον πάντα... ετοιμοπόλεμο κρατικό μηχανισμό,  είχε πέσει μέσα σε μια μόνο νύχτα

2008: Ο θυμωμένος Φλεβάρης

Το απόγευμα της Παρασκευής 16 Φεβρουαρίου άρχισε σε να χιονίζει και να το στρώνει στα βόρεια προάστια και στη συνέχεια άσπρισε όλη η Αττική. Ήταν το εντονότερο φαινόμενο χιονόπτωσης στην Αθήνα – στα κεντρικά και νότια προάστια– για όλη τη δεκαετία 2000-2010. Η θερμοκρασία έπεσε στους -5 βαθμούς Κελσίου. Τα πρώτα δείγματα τα είχαμε από το απόγευμα της Παρασκευής 16 Φεβρουαρίου όταν και άρχισε να χιονίζει και να το στρώνει στην Πολιτεία και στην Εκάλη.  Την επόμενη μέρα, Σάββατο 17 Φεβρουαρίου 2008, στα κεντρικά και τα νότια χιόνιζε αλλά όχι τόσο για να το στρώσει. Όλα αυτά άλλαξαν από το βράδυ του Σαββάτου όταν και η κακοκαιρία συνεχίστηκε με ακόμα πιο έντονα φαινόμενα. Στα Βόρεια Προάστια ο δυνατός αέρας κόπασε αλλά η χιονόπτωση συνεχίστηκε με ένταση. Το χιόνι, σε αρκετά σημεία, έφτασε τους 40 πόντους. Οι μετακινήσεις γίνονταν μόνο με αντιολισθητικές αλυσίδες ακόμα και πολύ κοντά στο κέντρο της πόλης.

Το πρωί της Κυριακής 18 Φεβρουαρίου του 2008 στα Νότια Προάστια η κατάσταση έδειχνε πως ομαλοποιείται. Είχε αρχίσει να λιώνει το λιγοστό χιόνι. Και ενώ το μεσημέρι πήγαινε να ανέβει και η θερμοκρασία ο καιρός άλλαξε απότομα: Έντονο κρύο, βαριά συννεφιά και μέσα σε μισή ώρα άρχισε έντονη χιονόπτωση που κράτησε 2-3 ώρες με αποτέλεσμα να το στρώσει ακόμα και στις παραλίες του Καλαμακίου και του Παλαιού Φαλήρου.

2021: Η άπονη Μήδεια

Ένα σπάνιο ισχυρό καιρικό φαινόμενο βούλιαξε την Ελλάδα στο χιόνι. Η Μήδεια, όπως ονομάστηκε, μέσα σε 24 ώρες, παρέλυσε την Αττική, με χιλιάδες ανθρώπους να μένουν χωρίς ρεύμα, θέρμανση και νερό. Δρόμοι παρέμειναν για ώρες κλειστοί με χαρακτηριστικότερο το παράδειγμα της Εθνικής Οδού Αθηνών- Λαμίας που έκλεισε (προληπτικά) αιφνιδιαστικά με την κυβέρνηση να σημειώνει πως αυτό κρίθηκε απαραίτητο για να αποφευχθούν μεγαλύτερα προβλήματα. Μέσα Μεταφοράς ακινητοποιήθηκαν, ενώ σημειώθηκαν προβλήματα ηλεκτροδότησης σε αρκετές περιοχές. Σε περιοχές των Βορείων Προαστείων, οι βλάβες αποκαταστάθηκαν έπειτα από πέντε και έξι μέρες! Η Μήδεια ήταν και φονική, καθώς τρεις άνθρωποί έχασαν τη ζωή τους.

Διαβάζουμε το σχόλιο της Βούλας Κεχαγιά στο ethnos.gr: «Έχοντας πλέον μία σχετική χρονική απόσταση από την έλευση της κακοκαιρίας θα μπορούσε να παρατηρήσει κανείς ότι η «Μήδεια» άφησε το αποτύπωμά της περισσότερο στον κρατικό μηχανισμό και λιγότερο στην καθημερινότητά μας. Με εξαίρεση ασφαλώς τις δεκάδες χιλιάδες οικογένειες που έμειναν (είναι απορίας άξιον πως άντεξαν) χωρίς ρεύμα -σε ορισμένες περιπτώσεις και χωρίς νερό- για τρεις ή και τέσσερις ημέρες.  Κάποιες δε από αυτές ταλαιπωρούνται ακόμη και τώρα από προβλήματα στην ηλεκτροδότηση. Το επιτελικό κράτος βούλιαξε σε λίγους πόντους χιόνι. Παρέλυσε και έδειξε ότι δεν διέθετε καν plan b για να διαχειριστεί μία σφοδρή κακοκαιρία, οπωσδήποτε όχι την πιο ακραία των τελευταίων 20 ετών για την οποία προετοιμαζόταν 10 ολόκληρες ημέρες». Όχι δεν είναι σημερινό. Πέρυσι γράφτηκε!

Και για την κακοκαιρία Ελπίδα περιττό να γράψουμε. Οι μέρες περνούν, το χιόνι μένει… Μένει να θυμίζει πως έχουν να σηκώσουν πολύ χιόνι ακόμα οι πλάτες μας μέχρι οι άρχοντες του κράτους, των δήμων, της Πολιτικής Προστασίας να δείξουν ευαισθησία για όλους εμάς που κρυώνουμε από την απουσία τους… Κι ο χειμώνας συνεχίζεται!