Στην κόψη του ξυραφιού η ΕΒΖ και η παραγωγή τεύτλων

Στενεύουν τα περιθώρια για την Ελληνική Βιοµηχανία Ζάχαρης. Ολοι περιµένουν να κατατεθεί τη ∆ευτέρα η επίσηµη πρόταση της Kingsley Capital Partners για επένδυση στη ζαχαρουργία ύψους 70 εκατ. ευρώ, καθώς και οι απαραίτητες εγγυήσεις προκειµένου να προχωρήσει η συµφωνία για τη µεταβίβαση της ΕΒΖ στην ιδιωτική κοινοπραξία.

Η βιοµηχανία, που πνίγεται από τα χρέη, την έλλειψη ρευστότητας και την αδυναµία χρηµατοδότησης, βρίσκεται σε… κενό αέρος. Εργαζόµενοι, τευτλοπαραγωγοί και οι υπόλοιποι πιστωτές της, όπως και η διοίκησή της και η ηγεσία του υπουργείου Οικονοµίας και Ανάπτυξης, περιµένουν µε αγωνία τις εξελίξεις, αφού αυτή είναι, στην πραγµατικότητα, η τελευταία ευκαιρία της ΕΒΖ ενώ η προστασία που έχει πάρει από το δικαστήριο λήγει στις 4 Μαΐου.

Άλλωστε, ο αναπληρωτής υπουργός Βιοµηχανίας Στέργιος Πιτσιόρλας, ο οποίος δήλωσε αισιόδοξος πως µπορεί να φτάσουµε σε λύση του ζητήµατος τις επόµενες µέρες, έχει τονίσει ότι, αν δεν τελεσφορήσει η διαπραγµάτευση µε την Kingsley Capital Partners, τότε τον πρώτο λόγο θα έχει η Τράπεζα Πειραιώς, ο µεγαλύτερος πιστωτής της βιοµηχανίας. Τα χρέη της ΕΒΖ ξεπερνούν τα 230 εκατ. ευρώ, από τα οποία τα 174,4 εκατ. ευρώ είναι προς την Πειραιώς. Πάντως, από τη ∆ευτέρα αναµένεται, σύµφωνα µε πληροφορίες, να επανέλθει µε νέα προσφορά και η Innovation Brain του Λούκας Φέκερ, έχοντας υποστήριξη από οµάδα αγροτών. Ωστόσο, αυτήν τη φορά θα του ζητηθούν προκαταβολικά εγγυήσεις για τις επενδύσεις που θα υποσχεθεί ότι θα κάνει…

«Σπάσιµο» της εταιρείας

Το σχέδιο της Τράπεζας Πειραιώς προβλέπει το «σπάσιµο» της εταιρείας σε τρεις εταιρείες ειδικού σκοπού. Η πρώτη θα αναλάβει το ποσοστό συµµετοχής της ΕΒΖ στις δύο θυγατρικές της στη Σερβία. Η δεύτερη θα αναλάβει τα λειτουργικά εργοστάσια στο Πλατύ Ηµαθίας και στη Λάρισα, τον εξοπλισµό, τα ενεχυριασµένα αποθεµατικά και τα εµπορικά σήµατα. Η τρίτη θα αναλάβει τα µη λειτουργικά της βιοµηχανίας σε Ορεστιάδα, Σέρρες και Ξάνθη, καθώς και τα επιχειρηµατικά ακίνητα σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα. Σύµφωνα µε το σχέδιο, για να ξαναδουλέψουν τα εργοστάσια θα χρειαστεί να περάσουν τουλάχιστον τρία χρόνια. Σε ό,τι αφορά το προσωπικό, που σήµερα φτάνει τα 220 άτοµα (µόνιµοι) και δεκάδες άλλα ως έκτακτο, προβλέπεται πως έπειτα από µια τριετία η νέα ΕΒΖ θα λειτουργεί µε 73 άτοµα µόνιµο προσωπικό και 101 άτοµα έκτακτο προσωπικό.

Ανθρωποι της αγοράς που γνωρίζουν καλά τα οικονοµικά της ΕΒΖ επισήµαναν στον «Αγρότη» ότι το κυρίαρχο πρόβληµα σήµερα για τη ζαχαρουργία είναι το τεράστιο λειτουργικό κόστος. Σύµφωνα µε πληροφορίες, πριν από λίγα χρόνια το κόστος παραγωγής έφτανε τα 1.200 ευρώ τον τόνο. Μετά τη λήψη κάποιων µέτρων, το κόστος παραγωγής έπεσε στα 700-800 ευρώ τον τόνο. Ακόµα και αν γίνουν γενναίες περικοπές, το κόστος αυτό δεν θα πέσει κάτω από τα 500 ευρώ τον τόνο, όταν στην ευρωπαϊκή αγορά η ζάχαρη κυµαίνεται στα 280 - 320 ευρώ τον τόνο!

«Πρέπει το κράτος να αποφασίσει αν θέλει τευτλοπαραγωγή και αν θέλει την ΕΒΖ. Αν τη θέλει, πρέπει να πάρει γενναίες αποφάσεις και να οργανώσει την παραγωγή σε σύγχρονες βάσεις. Πρέπει να πειστούν οι αγρότες να οργανωθούν σε µεγάλες οµάδες παραγωγών, έτσι ώστε να καλλιεργούν µεγαλύτερες εκτάσεις και να ρίξουν σηµαντικά το κόστος» τονίζεται αρµοδίως.

Η συνδεδεμένη

Τις προηγούµενες µέρες ΟΠΕΚΕΠΕ πλήρωσε το ποσό των 2.841.598 ευρώ σε 639 δικαιούχους της συνδεδεµένης ενίσχυσης ζαχαρότευτλων. Η φετινή τιµή της ενίσχυσης ήταν αυξηµένη κατά 10% σε σχέση µε πέρυσι, στα 790 ευρώ/ha (79 ευρώ/στρέµµα). Στην ατζέντα, όµως, των τευτλοπαραγωγών, εκτός από τις πληρωµές της συνδεδεµένης ενίσχυσης, είναι και η καταβολή των οφειλόµενων ύψους 2,3 εκατ. ευρώ τόσο από την καµπάνια του 2018 όσο και από τα ασυγκόµιστα του 2017 στην περιοχή του Εβρου