Δίκη Λιγνάδη: Η κατάθεση του πρώτου μάρτυρα

Για τις συναντήσεις που είχε με τον Δημήτρη Λιγνάδη όταν ήταν 16 ετών, οι οποίες όπως υποστήριξε οδήγησαν στον βιασμό του, μίλησε στην κατάθεση του, ο πρώτος μάρτυρας που κατήγγειλε ότι βιάστηκε. Την Πέμπτη, 3 Μαρτίου, η δίκη του γνωστού σκηνοθέτη, ξεκίνησε με τη μαρτυρία του 27χρονου σήμερα άνδρα, ο οποίος είναι πλέον κάτοικος εξωτερικού. Ο μάρτυρας, ανέφερε ενώπιον των δικαστών πως πήρε την απόφαση να μιλήσει για τον βιασμό του. «Ήμουν στον πύργο ασφάλειας στη δουλειά μου και μου έστειλε ένας φίλος μου μια συνέντευξη ενός ανθρώπου που έλεγε για βιασμό του Βασίλη Κ. το 1995. Μου το έστειλε γιατί γνώριζε ότι ήξερα τον κατηγορούμενο. Μόλις είδα τη συνέντευξη νευρίασα παρά πολύ γιατί είχα περάσει κι εγώ κάτι παρόμοιο. Μου έστειλε τη συνέντευξη κι ένας εξάδελφός μου. Έδειξα μεγαλύτερο ενδιαφέρον για το θέμα και κατάλαβα ότι ο κατηγορούμενος είχε μια δράση από παλιά. Και ένιωσα ότι πρέπει να κάνω μια μήνυση γιατί πέρασα κι εγώ τα ίδια. Έψαξα να βρω δικηγόρο για να με βοηθήσει».

 Το ιστορικό

Όπως είπε στην κατάθεσή του όλα ξεκίνησαν το  2010, όταν ο ξάδελφός του τού είπε ότι γνώριζε έναν ηθοποιό που βοηθούσε νεαρούς προκειμένου να γίνουν ηθοποιοί. Ο ξάδελφός ήξερε ότι και ο ίδιος ο μάρτυρας ήθελε να γίνει ηθοποιός. Ετσι, το θύμα, αμέσως τον αναζήτησε στο facebook και του έστειλε μήνυμα, το οποίο ο κατηγορούμενος αποδέχτηκε. «Μου απάντησε  θετικά και να μου είπε, «είσαι πολύ όμορφος, είσαι κούκλος». Μου είπε να τα πούμε από κοντά να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε».

Πρόεδρος: Πως επικοινωνούσατε;

Μάρτυρας: Μου έστελνε να πηγαίνουμε σε συναυλίες να με γνωρίσει και σε άλλους καλλιτέχνες. Η πρώτη φορά όταν δέχτηκε το αίτημα φιλίας ήταν τον Απρίλιο του 2010. Εκείνη την περίοδο δεν έβγαινα πολύ έξω γιατί είχα μείνει στην ίδια τάξη και έκανα μαθήματα. Πήγαινα τρίτη γυμνασίου.

Πρόεδρος: Σας πρότεινε κάποια εργασία;

Μάρτυρας: Όχι καμία εργασία. Μου είπε αρκετές φορές να βγούμε έξω αλλά δεν μπορούσα εκείνη την περίοδο και μετά έφυγα για Αίγυπτο με τους γονείς μου.

Η πρώτη συνάντηση

«Μου χάιδευε το κεφάλι. Μου έλεγε τι κούκλος που είσαι. Θα γίνεις γνωστός. Έτσι ξεκίνησαν όλα.  Άρχισε να με χαϊδεύει στα πόδια. Είχα παγώσει. Έλεγα μόνο ευχαριστώ, ευχαριστώ, ευχαριστώ. Εκεί ξεκίνησε να πιάνει τα γεννητικά μου όργανα. Άρχισα να τρέμω σιγά, σιγά, αλλά δεν μπόρεσα και πάλι να κουνηθώ. Έβαλε τα χέρια του μέσα από το παντελόνι μου. Μου είπε "ηρέμησε, έτσι κάνουν οι ηθοποιοί, πρέπει να είσαι χαλαρός". Πήγα στην τουαλέτα και όταν γύρισα του είπα ότι δεν μου αρέσει αυτό. Εκείνος είχε ήδη ξεκουμπωθεί και αυνανιζόταν. Φαινόταν ότι ξενέρωσε, αλλά ήταν ευγενικός. Έφυγε κι εγώ κοιμήθηκα» είπε ο μάρτυρας και συμπλήρωσε ότι δεν είπε σε κανέναν τίποτα. «Ένιωθα ντροπή. Είμαι από μια οικογένεια πολύ συντηρητική και δεν είχα γνώση τότε, δεν είχα σχέση, μια κοπέλα. Δεν ήξερα» ανέφερε.

Πρόεδρος: Φόβο νιώσατε;

Μάρτυρας: Ναι ένιωσα φόβο, αλλά δεν είπα σε κανένα τίποτα.

Πρόεδρος: Μετά τι έγινε;

Μάρτυρας: Με πήρε τηλέφωνο μετά από λίγες ημέρες και του είπα ότι είμαι με φίλους στο σπίτι και αν θέλει να έρθει. Εκείνος ήρθε. Βρεθήκαμε σε ένα παγκάκι στο Ολυμπιακό Χωριό με τους φίλους μου μαζί. Εγώ στεκόμουν πιο πίσω, δεν είχα την ίδια άνεση. Η συνομιλία ήταν γενική.

Σύμφωνα με τον μάρτυρα τα πράγματα άλλαξαν από εκεί και πέρα, γιατί ο ίδιος ένιωσε άβολα. Ωστόσο, έλεγε στον κατηγορούμενο ότι τού αρέσει το ελληνικό τραγούδι και ότι ήθελε να τραγουδήσει λαϊκά. «Μετά με προσκάλεσε στην παράσταση Amadeus και του είπα να έρθω με μια φίλη μου. Πήγα στο θέατρο, κάθισα με τη φίλη μου τη Δανάη και είδα την παράσταση. Όταν τελείωσε η παράσταση πήγαμε στα καμαρίνια. Ήμουν ενθουσιασμένος. Με κέρασε τσιγάρα. Η φίλη μου ζήτησε αυτόγραφο. Εκείνη την ημέρα του είπα ότι μου άρεσε πολύ η παράσταση και μου είπε να έρχομαι όποτε θέλω.

Όπως είπε πήγε μια ακόμη φορά στην  ίδια παράσταση μαζί με δυο φίλους του. Μετά το τέλος της παράστασης ο Δημήτρης Λιγνάδης τους προσκάλεσε στο σπίτι του. Εκείνοι δέχτηκαν και πήγαν. Τους κέρασε φαγητό ποτά και τσιγάρα κάνναβης. «Δεν είχα ξανακάνει κάνναβη, αρχίσαμε να γελάμε με οτιδήποτε δεν πολυκαταλάβαινα τι γίνονταν. Μετά από λίγη ώρα και αυτό είναι κάτι που δεν ξεχνάω από αυτή τη νύχτα, είχε βάλει ένα ελατήριο ανάμεσα στη μύτη του και μας είπε να πάμε στο δωμάτιο μαζί του. Να κάνουμε σεξουαλικές πράξεις. Αυτό μου δημιούργησε ένα άβολο αίσθημα αποφασίσαμε να φύγουμε.

Πρόεδρος: Σας δίνει τσιγάρο κάνναβης, ποτό και δεν σας έκανε καμία εντύπωση αυτό και σας έκανε το ελατήριο;

Μάρτυρας: Μου δημιούργησε ένα άβολο αίσθημα

Πρόεδρος: Πως άλλαξε αυτό από εκεί που γελάγατε;

Μάρτυρας: Ένιωθα μια ασφάλεια όταν ήμουν με κάποιο γνωστό, ότι δεν θα μου κάνει κάτι κακό. Εγώ με τον άνθρωπο όταν τον  γνώρισα και αφού προχώρησε αυτή η σχέση τον είχα δει σαν δάσκαλο δεν ήθελα να του λέω όχι.

Πρόεδρος: Αφού μας λέτε ότι μέχρι τότε δεν σας είχε ανοίξει κάποια πόρτα. Γιατί ήταν ο δάσκαλος σας και ο μέντορά σας;

Μάρτυρας: Καταρχάς ένα 14χρονο όταν βλέπει μια παράσταση ενός γνωστού ηθοποιού, ο οποίος του υποσχέθηκε ότι θα τον  βάλει μέσα στο χώρο… Με έκανε να τον εμπιστευτώ. Για αυτό το λόγο τον εμπιστεύτηκα ότι μπορώ να πάω στο σπίτι του.

Πρόεδρος: Γιατί τον λέτε δάσκαλο αφού δεν σας είχε βοηθήσει

Μάρτυρας: Εγώ περίμενα ότι θα γίνονταν, αυτό το ρόλο είχε πάρει. 

Συνεχίζοντας ο μάρτυρας κατέθεσε στη δίκη: «Μετά από κάποιο χρονικό διάστημα ο κατηγορούμενος μου είπε ότι πρέπει να μιλήσουμε για «την καριέρα σου και πως θα προχωρήσεις». Εγώ πήρα μαζί μου αυτό το Book - το είπα και στους γονείς ότι θα πάω στον  κατηγορούμενο – με κάλεσε να πάω μόνος μου.

Πρόεδρος: Όμως επιμένατε και εσείς, είχατε πει ότι του στέλνατε και εσείς μηνύματα. Σε ποιους σας γνώριζε ο κατηγορούμενος

Μάρτυρας: Μου είπε ότι θα με πάει στο Ρουβά και στον Μαζωνάκη.

Πρόεδρος: Πέρασε ένας χρόνος δεν σας έκανε εντύπωση που δεν σας πήγε;

Μάρτυρας: Όχι πίστευα ότι θα με πήγαινε

Πρόεδρος: Οι φίλοι σας που έρχονταν μαζί είδαν ότι κάνατε χρήση ναρκωτικών, ότι καταναλώνατε αλκοόλ. Κάποιος από όλους αυτούς δεν σας είπε τι γίνεται εδώ; Πότε θα σε γνωρίσει σε κάποιους για τη καριέρα σου;

Μάρτυρας: Όχι, τη συγκεκριμένη ερώτηση δεν μου την έκανε ποτέ κανείς

Για τον βιασμό

«Μπήκα στο σαλόνι, στους γονείς είπα ότι θα πήγαινα στον ηθοποιό. Μου πρόσφερε κάτι να φάω και μου είπε ότι «ήρθε η ώρα να δούμε τι θα κάνουμε πως θα προχωρήσουμε και πότε θα πάμε στον Ρουβά». Μου βαλε κάτι να πιω και να καπνίσω. Στριφτά τσιγάρα ήταν πάντως. Ήπια το πότο έκανα και το τσιγάρο. Αυτή τη φορά όμως ήταν πολύ πιο διαφορετικό από άλλες φορές. ‘Ένιωθα σαν ταχυπαλμίες, ότι δεν καταλαβαίνω τι γίνεται γύρω μου. Βγήκα έξω στο μπαλκόνι και έγειρα, έπεσα, στον καναπέ. Γιατί ένιωθα πολύ κλειστός στο σαλόνι. Έκατσα στο καναπέ στο μπαλκόνι, έγειρα. Ο κατηγορούμενος γδύθηκε τελείως εγώ εκείνη τη στιγμή δεν μπορούσα να σηκώσω ούτε χέρι ούτε πόδι. Ο κατηγορούμενος πήρε τα κεφάλι μου άνοιξε το στόμα μου και έβαλε το πέος του στο στόμα μου. Ήθελα να γυρίσω από την άλλη αλλά δεν μπορούσα. Ήθελα να μιλήσω αλλά δεν μπορούσα. Έχασα τις αισθήσεις μου μετά από αυτό. Παίζει να κράτησε ένα δυο, τρία λεπτά. Έχασα τις αισθήσεις μου. Ξύπνησα την επόμενη ημέρα, με κάτω το παντελόνι και το εσώρουχό μου. Ήμουν έξω στο μπαλκόνι, κοίτα γύρω μου να δω αν ήταν ο κατηγορούμενος. Δεν ήταν. Εκείνη τη στιγμή ένιωθα πολύ φόβο. Ήθελα να τρέξω να βρω έξω. Ντύθηκα πολύ γρήγορα, δεν τον είδα στο σαλόνι και άνοιξα την πόρτα και έφυγα. Πήγα στον φίλο μου, χτύπησα μου άνοιξε και μπήκα μέσα. Δεν είπα σε κανέναν τίποτα, δεν ήξερα τι είχε συμβεί. Θυμόμουν τα τελευταία λεπτά πριν λιποθυμήσω αλλά ήξερα ότι ο κατηγορούμενος με είχε βιάσει. Δεν με ρώτησε τίποτα. Μπήκα να κάνω μπάνιο».

Πρόεδρος: Πως αισθανόσασταν την επόμενη όταν ξυπνήσατε;

Μάρτυρας: Φόβο, ήταν κάτι που δεν το είχα ζήσει. Δεν ήξερα τι να κάνω, πώς να αντιδράσω.

Πρόεδρος: Λέτε ότι είχατε χάσει τις αισθήσεις, ξυπνήσατε και είδατε τον εαυτό σας αλλιώς. Είχατε καταναλώσει κάποια ουσία. Δεν αναρωτηθήκατε αν είχατε υποστεί κάποια βλάβη, να πάτε σε γιατρό; Γιατί δεν ξέρατε τι είχε μεσολαβήσει.

Μάρτυρας: Δεν ένιωσα ότι έχω κάτι στην υγεία μου, ένιωθα ότι πέρασα κάτι που δεν τον γνώριζα. Δεν σκέφτηκα να πάω σε γιατρό να δω αν κάτι με είχε βλάψει.

Πρόεδρος: Είχατε έρθει σε μια κατάσταση αδυναμίας; Δεν σκεφτήκατε να πάτε σε γιατρό;

Μάρτυρας: Το σκέφτηκα την προηγούμενη νύχτα, την επόμενη όχι.

Πρόεδρος: Τη μεθεπόμενη;

Μάρτυρας: Δεν με απασχόλησε η υγεία μου, με απασχόλησε η ψυχολογία μου, αυτό που είχα περάσει. Μου πήρε πολλά χρόνια να το διαχειριστώ μόνος αυτό το πράγμα. Επηρέασε τη φύση μου, άρχισα να νιώθω ενοχή, ότι εγώ έκανα κάτι λάθος, ότι δεν έπρεπε να τον έχω πάρει τηλέφωνο.

Συνεχίζοντας ο μάρτυρας την κατάθεσή του είπε: «Μετά από ημέρες με πήρε και μου είπε «τι κάνεις πως είσαι;». Σαν να μην είχε γίνει κάτι. Του είπα με πολλά νεύρα «μη με ξαναπάρεις θα σου κάνω μήνυση. Μη με ενοχλήσεις άλλο». Μου ζήτησε να μη το κάνω αυτό και ότι θα πεθάνει γιατί έχει καρκίνο του λάρυγγα. Όμως μου έστελνε μηνύματα και εγώ του έστελνα και τον ρώταγα για τον καρκίνο και την μητέρα του που μου είχε πει ότι ήταν άρρωστη. Τότε εγώ δεν είχα τα κότσια να κάνω μήνυση. Οι γονείς μου ήταν μετανάστες, πρώτα θα σκότωναν εμένα και μετά τον ίδιο. Είπα να το κρατήσω μέσα μου. Έχω δικαιώματα, αλλά τότε δεν ήξερα πολλά. Γεννήθηκα σε μια χώρα που έβλεπα, ότι ο Έλληνας έχει περισσότερα κάποια πράγματα από ένα μετανάστη. Όταν ήθελα να ταξιδέψω να πάω στην Αίγυπτο περίμενα σε άλλη ουρά. Δεν θα μπορούσα τον φοβήθηκα. Ήθελα να τον σπρώξω μακριά.

Πρόεδρος: Στους φίλους σας γιατί δεν το είπατε;

Μάρτυρας: Ένιωθα ντροπή, δεν μπορούσα τότε.