Μάνια Παπαδημητρίου: Τα Εξάρχεια γίνονται σύμβολο για την οργή των παιδιών

Την άποψη της για το αν είναι άβατο ή όχι τα Εξάρχεια καταθέτει η ηθοποιός, Μάνια Παπαδημητρίου με άρθρο της στο ethnos.gr. 

Ακολουθεί το άρθρο της: 

«Άβατο ή όχι τα Εξάρχεια; Η γειτονιά μου. Στις παρυφές της γεννήθηκαμε, σπουδάσαμε και κατοικούμε. 

Διάβασα βιβλία για να μάθω γιατί τούτο το μέρος είναι τόσο πολύπαθο και βρήκα πως πάντα στις δύσκολες στιγμές της χώρας, έτσι ήταν στους αγώνες των δημοτικιστών με τους καθαρευουσιάνους στις αρχές του 20ού αιώνα, στα  χρόνια της κατοχής και του εμφυλίου, στο Πολυτεχνείο, φυσικά, το ΄73. Στους αγώνες της Νομικής τη δεκαετία του '80 και τώρα στα μαύρα χρόνια των μνημονίων και του οικονομικού πολέμου των ημερών μας, που η Ιστορία θα τα καταγράψει κάποτε. Και ποια θα είναι η εναρκτήρια ημερομηνία;

Μα η εξής: Δεκέμβρης 2008. Τότε είναι που αλλάζει το τοπίο στην πόλη μετά το πρώτο φονικό. Ξύπνησε το θηρίο. Η δολοφονία ενός 15χρονου παιδιού, του Αλέξη Γρηγορόπουλου από έναν ειδικό φρουρό.   

Από τη νύχτα εκείνη η γειτονιά μας παύει να είναι απλώς μια γειτονιά. Γίνεται σύμβολο για την οργή των παιδιών που τα αδικούν και τα σκοτώνουν. Αυτός ο συμβολισμός έχει άλλοτε θετικό και άλλοτε αρνητικό πρόσημο.

Πού μένεις; "Εξάρχεια", απαντάς και οι μισοί φοβούνται και οι άλλοι μισοί γοητεύονται. Πάντως, για κανέναν δεν είναι ένα ουδέτερο μέρος. Τα ΜΜΕ παρουσιάζουν τους δρόμους της γειτονιάς να φλέγονται όλη την ώρα. Περνάς από τους ίδιους δρόμους την ίδια ώρα και τίποτα δεν έχει συμβεί. Το λες, μα δεν σε πιστεύουν. Αφού η τηλεόραση δείχνει άλλα, οι περισσότεροι πιστεύουν όσα δείχνει η τηλεόραση. Άλλοτε πάλι εκεί που κάθεσαι αμέριμνος σε ένα καφέ γίνεται ξαφνικά ένας χαμός.

Τα νεότερα παιδιά, οι φοιτητές από όλες τις πόλεις της χώρας  θέλουν να βρουν σπίτι να μείνουν εδώ. Τουρίστες από όλη την Ευρώπη έρχονται να δουν τι γίνεται τέλος πάντων σε αυτή την πληγωμένη γειτονιά.

Και τα χρόνια περνάνε. Και η γειτονιά φτωχαίνει. Και τώρα πια τα καλοριφέρ πολλών πολυκατοικιών δεν λειτουργούν εδώ και χρόνια. Σε κάποιες δεν δουλεύουν ούτε τα ασανσέρ. Κάποιες τις αγοράσανε ολόκληρες Κινέζοι, Γερμανοί και Ισραηλινοί. Κι άλλες έγιναν aibnb. Και, όμως, εμείς εδώ ανασαίνουμε, κουβεντιάζουμε, μελετάμε, διασκεδάζουμε, παίζουμε θέατρο και τραγουδάμε. 

Όχι, δεν είναι άβατο τα Εξάρχεια. Μόνο άβατο δεν είναι. Τα Εξάρχεια είναι η γειτονιά με την πιο μεγάλη παράδοση συνάντησης και συνομιλίας και φιλοσοφικού στοχασμού ανάμεσα σε φοιτητές και γονείς, καλλιτέχνες και πολιτικούς, διανοούμενους και λαϊκούς, ποιητές και επιστήμονες. Μορφωμένους και λιγότερο μορφωμένους πολίτες. Είναι η καρδιά της κουλτούρας του δρόμου αλλά και των βιβλιοπωλείων των Αθηνών. Και πρέπει να αντέξει ως τέτοια κόντρα στα σχέδια της σκοτεινιάς των σκιών της νύχτας και των real estate σχεδίων του νεοαποικιακού μοντέλου ανάπτυξης που λένε ότι προβλέπεται και για εδώ». 

Κάντε κλικ εδώ και δηλώστε συμμετοχή στο event, το οποίο είναι εικονικό και διεξάγεται στο Facebook.